Bahar
New member
Ülkücüler Sağcı mı, Yoksa Siyasetin Ortasında “Bozkurt Pozu” Veren Bir Fenomen mi?
Arkadaşlar, vallahi şu “Ülkücüler sağcı mı, değil mi?” tartışması yıllardır dönüyor ama kimse işin eğlenceli kısmına bakmıyor.
Siyasi analizleri, tarihsel kökenleri, ideolojik derinlikleri bir kenara bırakın; bu işin içinde öyle bir mizah, öyle bir karakter var ki insan bazen diyor ki: “Bu milletin mizah damarını da, milliyetçi damarını da aynı yerden besliyor olmalı.”
Bugün gelin birlikte şu meseleyi gülerek tartışalım. Ciddi ciddi değil; hani çayını yudumlayıp “bak şimdi çok mantıklı ama saçma” dedirten türden bir sohbet yapalım.
---
Sağ mı, Sol mu, Bozkurt mu?
Şimdi TDK’ya göre (evet yine TDK’ya bulaşacağız çünkü kelimelerle oynamak bizim işimiz) “sağcı”, mevcut düzeni korumak isteyen, geleneklere bağlı kişidir.
Ama ülkücüye sorarsan, “bizim düzenimiz bozuk, biz onu düzeltmeye geldik!” der.
E o zaman düzeni değiştirmek isteyen solcu mu oluyor?
Yani, bir bakıyorsun, sağcı değil diyorlar; diğerleri “bunlar tam sağcı” diyor.
Aslında mesele çok basit: Ülkücü, yön değil, yönelim temsil eder.
Sağ, sol, merkez fark etmez — ülkü varsa, yön pusulada “Türk” yazıyor.
---
Erkek Ülkücüler: Stratejik, Planlı, Kahvehanede Bile Politik
Erkek ülkücülerde bir strateji geni var.
Bir kahvehanede bile siyaset masasına oturduklarında konuşma şu sırayla gider:
1. Ülkenin gidişatı,
2. Liderlik vurgusu,
3. “Zaten biz zamanında şöyle yapmıştık” anlatısı,
4. Ve son olarak, “Bizim nesil bozkurt gibiydi, şimdi herkes TikTok çekiyor” serzenişi.
Onlar için “sağcılık” bir yön değil, bir duruş.
Hedef odaklılar; çözüm odaklılar. “Memleketi nasıl düzeltiriz?” derken aslında “bu konuyu nasıl anlatırsak karşı tarafı ikna ederiz?” hesabını yapıyorlar.
Yani politikadaki “sağ” kelimesi, onlarda aslında “mantıklı ol, duygulara kapılma” koduna dönüşüyor.
Ama yine de bir gözleri hep sağda, çünkü soldan gelen fikir her an “yabancı ideoloji” olabilir.
---
Kadın Ülkücüler: Duygusal Zeka + Millî Gurur = Kombin Patlaması
Kadın ülkücüler ise apayrı bir boyut.
Onlarda “ülkü” sadece siyasi değil, duygusal bir mesele.
Mesela “Türk kadını güçlüdür” derken, sadece tarihsel bir tespit yapmıyor; aynı zamanda WhatsApp grubundaki pasif arkadaşına da mesaj veriyor:
“Bak kızım, dirayetli ol, Atatürk’ün torunusun, duygusal ol ama duygularına yenilme.”
Kadın ülkücüler tartışmalarda daha empatik davranıyor ama bir noktaya kadar…
Karşı taraf haddini aşınca hemen devreye o meşhur sert ama saygılı ton giriyor:
“Bak canım, ben seni anlıyorum ama bu vatan meselesidir.”
Ve genellikle tartışmayı kazanıyorlar, çünkü erkeklerin stratejisi bazen uzun uzun anlatmaya çalışırken kadın ülkücü bir cümleyle işi bitiriyor:
“Biz duygusal değiliz, sadece tarih bilincimiz var.”
---
Sağcı Olmakla Ülkücü Olmak Arasındaki İnce Mizahi Çizgi
Şimdi gelelim asıl meseleye: Sağcı mıdır değil midir?
Bakın, sağcı genelde “düzeni koruyalım” der.
Ülkücü ise “düzeni bozup yeniden kuralım, ama millî temelde” der.
Yani ülkücü, sağcının reformist kuzenidir.
Biraz serttir, biraz duygusaldır, biraz da nostaljiktir.
Sağcı “devlet önemli” der, ülkücü “devlet benim” der.
Aradaki fark budur işte:
Biri devleti sever, diğeri devletle kahve içmek ister.
---
Ülkücülüğün Sosyal Versiyonu: Mahalledeki Abiden Discord’daki Gence
Eskiden ülkücüler dendi mi aklımıza mahalle ağabeyleri gelirdi.
Takım elbise, düzgün saç, “devlet büyükleri” vurgusu…
Şimdi ise ülkücülüğün bir versiyonu Discord sunucularında yaşıyor.
Bir yanda “reis” diye hitap eden gençler, diğer yanda “kardeşim tarih bilmeden konuşma” diyen moderatörler.
Bir kuşak “ülkü ocağı”na giderken, diğeri “ülkü kanalına” giriyor.
Ama ortak özellik aynı: “Biz Türk’üz kardeşim, gerisi teferruat.”
Sağcı mı solcu mu tartışmasının ortasında, bu tavır öyle samimi ki insan gülmeden edemiyor.
Hani diyorlar ya, “ideoloji değişir ama çay aynı kalır.”
İşte o çayı birlikte içtiğin sürece, kimse kimseyi kolay kolay “sağcı” ya da “solcu” diye ayıramaz.
---
Tartışmayı Isıtalım: Forumdaşlara Kışkırtıcı Sorular
– Sizce ülkücüler gerçekten “sağcı” mı, yoksa kendi ekseninde dönen bir siyasi gezegen mi?
– Erkeklerin “stratejik ülkücülüğü” mü daha etkili, yoksa kadınların “duygusal milliyetçiliği” mi?
– Bir ülkücüyle tartışırken kazanan olur mu, yoksa sadece tarih dersi mi dinlemiş olursun?
– Ülkücülük bir yön değil de bir ruh hâli olabilir mi? (Mesela “bugün biraz ülkücü hissediyorum kendimi” diyebilir miyiz?)
– Eğer ülkücülük bir burç olsaydı, sizce hangisi olurdu? (Ben Aslan diyorum, hem karizmatik hem lider ruhlu!)
---
Sonuç: Ülkücülük, Yön Değil, Duruştur
Ülkücüler sağcı mı?
Belki evet, belki değil…
Ama kesin olan bir şey var: Ülkücülük, yön belirtmekten çok, karakter göstermekle ilgili.
Kimine göre sağda, kimine göre ortada; ama ülkücünün zihninde “Türklük” diye bir kuzey yıldızı var.
O yıldız bazen politik olur, bazen duygusal, bazen de tamamen kahve eşliğinde muhabbetlik.
Sonuçta, bu ülke gülmeyi de tartışmayı da sever.
Yeter ki birbirimizi anlamaya çalışalım.
Peki siz ne düşünüyorsunuz forumdaşlar?
Ülkücüler sağcı mı, yoksa sadece “Türk olmanın estetik bir versiyonu” mu?
Arkadaşlar, vallahi şu “Ülkücüler sağcı mı, değil mi?” tartışması yıllardır dönüyor ama kimse işin eğlenceli kısmına bakmıyor.
Siyasi analizleri, tarihsel kökenleri, ideolojik derinlikleri bir kenara bırakın; bu işin içinde öyle bir mizah, öyle bir karakter var ki insan bazen diyor ki: “Bu milletin mizah damarını da, milliyetçi damarını da aynı yerden besliyor olmalı.”
Bugün gelin birlikte şu meseleyi gülerek tartışalım. Ciddi ciddi değil; hani çayını yudumlayıp “bak şimdi çok mantıklı ama saçma” dedirten türden bir sohbet yapalım.
---
Sağ mı, Sol mu, Bozkurt mu?
Şimdi TDK’ya göre (evet yine TDK’ya bulaşacağız çünkü kelimelerle oynamak bizim işimiz) “sağcı”, mevcut düzeni korumak isteyen, geleneklere bağlı kişidir.
Ama ülkücüye sorarsan, “bizim düzenimiz bozuk, biz onu düzeltmeye geldik!” der.
E o zaman düzeni değiştirmek isteyen solcu mu oluyor?
Yani, bir bakıyorsun, sağcı değil diyorlar; diğerleri “bunlar tam sağcı” diyor.
Aslında mesele çok basit: Ülkücü, yön değil, yönelim temsil eder.
Sağ, sol, merkez fark etmez — ülkü varsa, yön pusulada “Türk” yazıyor.
---
Erkek Ülkücüler: Stratejik, Planlı, Kahvehanede Bile Politik
Erkek ülkücülerde bir strateji geni var.
Bir kahvehanede bile siyaset masasına oturduklarında konuşma şu sırayla gider:
1. Ülkenin gidişatı,
2. Liderlik vurgusu,
3. “Zaten biz zamanında şöyle yapmıştık” anlatısı,
4. Ve son olarak, “Bizim nesil bozkurt gibiydi, şimdi herkes TikTok çekiyor” serzenişi.
Onlar için “sağcılık” bir yön değil, bir duruş.
Hedef odaklılar; çözüm odaklılar. “Memleketi nasıl düzeltiriz?” derken aslında “bu konuyu nasıl anlatırsak karşı tarafı ikna ederiz?” hesabını yapıyorlar.
Yani politikadaki “sağ” kelimesi, onlarda aslında “mantıklı ol, duygulara kapılma” koduna dönüşüyor.
Ama yine de bir gözleri hep sağda, çünkü soldan gelen fikir her an “yabancı ideoloji” olabilir.
---
Kadın Ülkücüler: Duygusal Zeka + Millî Gurur = Kombin Patlaması
Kadın ülkücüler ise apayrı bir boyut.
Onlarda “ülkü” sadece siyasi değil, duygusal bir mesele.
Mesela “Türk kadını güçlüdür” derken, sadece tarihsel bir tespit yapmıyor; aynı zamanda WhatsApp grubundaki pasif arkadaşına da mesaj veriyor:
“Bak kızım, dirayetli ol, Atatürk’ün torunusun, duygusal ol ama duygularına yenilme.”
Kadın ülkücüler tartışmalarda daha empatik davranıyor ama bir noktaya kadar…
Karşı taraf haddini aşınca hemen devreye o meşhur sert ama saygılı ton giriyor:
“Bak canım, ben seni anlıyorum ama bu vatan meselesidir.”
Ve genellikle tartışmayı kazanıyorlar, çünkü erkeklerin stratejisi bazen uzun uzun anlatmaya çalışırken kadın ülkücü bir cümleyle işi bitiriyor:
“Biz duygusal değiliz, sadece tarih bilincimiz var.”
---
Sağcı Olmakla Ülkücü Olmak Arasındaki İnce Mizahi Çizgi
Şimdi gelelim asıl meseleye: Sağcı mıdır değil midir?
Bakın, sağcı genelde “düzeni koruyalım” der.
Ülkücü ise “düzeni bozup yeniden kuralım, ama millî temelde” der.
Yani ülkücü, sağcının reformist kuzenidir.
Biraz serttir, biraz duygusaldır, biraz da nostaljiktir.
Sağcı “devlet önemli” der, ülkücü “devlet benim” der.
Aradaki fark budur işte:
Biri devleti sever, diğeri devletle kahve içmek ister.
---
Ülkücülüğün Sosyal Versiyonu: Mahalledeki Abiden Discord’daki Gence
Eskiden ülkücüler dendi mi aklımıza mahalle ağabeyleri gelirdi.
Takım elbise, düzgün saç, “devlet büyükleri” vurgusu…
Şimdi ise ülkücülüğün bir versiyonu Discord sunucularında yaşıyor.
Bir yanda “reis” diye hitap eden gençler, diğer yanda “kardeşim tarih bilmeden konuşma” diyen moderatörler.
Bir kuşak “ülkü ocağı”na giderken, diğeri “ülkü kanalına” giriyor.
Ama ortak özellik aynı: “Biz Türk’üz kardeşim, gerisi teferruat.”
Sağcı mı solcu mu tartışmasının ortasında, bu tavır öyle samimi ki insan gülmeden edemiyor.
Hani diyorlar ya, “ideoloji değişir ama çay aynı kalır.”
İşte o çayı birlikte içtiğin sürece, kimse kimseyi kolay kolay “sağcı” ya da “solcu” diye ayıramaz.
---
Tartışmayı Isıtalım: Forumdaşlara Kışkırtıcı Sorular
– Sizce ülkücüler gerçekten “sağcı” mı, yoksa kendi ekseninde dönen bir siyasi gezegen mi?
– Erkeklerin “stratejik ülkücülüğü” mü daha etkili, yoksa kadınların “duygusal milliyetçiliği” mi?
– Bir ülkücüyle tartışırken kazanan olur mu, yoksa sadece tarih dersi mi dinlemiş olursun?
– Ülkücülük bir yön değil de bir ruh hâli olabilir mi? (Mesela “bugün biraz ülkücü hissediyorum kendimi” diyebilir miyiz?)
– Eğer ülkücülük bir burç olsaydı, sizce hangisi olurdu? (Ben Aslan diyorum, hem karizmatik hem lider ruhlu!)
---
Sonuç: Ülkücülük, Yön Değil, Duruştur
Ülkücüler sağcı mı?
Belki evet, belki değil…
Ama kesin olan bir şey var: Ülkücülük, yön belirtmekten çok, karakter göstermekle ilgili.
Kimine göre sağda, kimine göre ortada; ama ülkücünün zihninde “Türklük” diye bir kuzey yıldızı var.
O yıldız bazen politik olur, bazen duygusal, bazen de tamamen kahve eşliğinde muhabbetlik.
Sonuçta, bu ülke gülmeyi de tartışmayı da sever.
Yeter ki birbirimizi anlamaya çalışalım.
Peki siz ne düşünüyorsunuz forumdaşlar?
Ülkücüler sağcı mı, yoksa sadece “Türk olmanın estetik bir versiyonu” mu?