Türkiye’de Bayan Cinselliği Ülkemizde ne yazık ki bu biçimde bir ayrım mevcut. Bayan cinselliği ve erkek cinselliği. Bu mevzuda Dünya İktisat Formunun 2016 da yaptığı cinsiyet eşitliği raporuna nazaran bayan ve erkeğin yalnızca iş hayatında eşit temsil edilmesi için, eşit olmamız için 117 sene gerekiyor. Bu bizim ülkemiz için daha uzun yıllar demek. Bırakın iş hayatında cinsiyet eşitliği, temel toplumsal başlangıcımız olan aile hayatında cinsel eşitliğe sahip değiliz.
Ülkemizde bayan erkek cinselliği, bilhassa çocukluk senelerında belleklerimize bilinçsiz bir biçimde yerleştirilen cinsiyet algısından ibaret. Efenim erkek çocuğa “Hani miş pipisi? Göster çocuğum pipini. Göster dayına, amcana, teyzene pipini.” vs. söylemler… Ne mi oluyor daha sonra? Erkek çocuk bu kadar bedel nazarann bir organına şuur altında tapması gerektiğine inanıyor. Ben olsam ben de inanırdım! Onun için sünnet merasimleri yapılıyor, mal varlığı toplanıyor… Bütün ilgi alaka onda. Şan, şöhret onda. Daha ne olsun! Garibim kız çocukları var bir de. Koşup babasının boynuna sarılacağı yerde “kız babanın kucağına çıkılmaz, otur oturduğun yerde” uyaranları ile karşılaşan. Daha on yaşındadır “büyüdün artık sokakta oynama, koşma, zıplama boncuğun düşer” cümlesiyle çocuk aklı ile sağında solunda düşen boncuk arar. Vücutsal değişiklikler yaşamaya başlar, aman aşikâr olmasın bol giy, aman sus kimse duymasın sakla. Resmen bir tarafımız düğün dernek, bir tarafımız yas konutu misali birebir çatı altında. Zildberg’in epeyce hoş söz ettiği üzere “cinsellik bacaklarımızın içinde değil kulaklarımızın içindedır.”
Üzülerek söylemeliyim ki ülkemizde erkekler cinselliğiyle gurur duyarken, bayanlar cinselliğinin farkında bile olamıyor. Bayanlar açısından cinsellik, tecrübeye bağlı olarak kimi vakit beğenilen, keyifli, romantik, sıcak bir yakınlaşma kimi vakit bir mecburilik ötürüsıyla da çekince ve tiksinme kaynağı olarak yaşanır.
Cinselliğin sıhhatle bir arada anılması birinci bakışta garip gelebilir. Lakin cinsel sağlıktan kelam edebilmek için, mecburilik olarak yaşanmaması ön şarttır. Kliniğe gelen bayan hastaların temel problemlerinin ya vajinismus ya da cinsel isteksizlik olması bu alanın bayanlar açısından ne derece sıkıntılı bir alan olduğuna işaret etmektedir.
Maalesef ülkemizde bayan cinsel sıhhati ile namusu, tahlili sıkıntı bir denklem halindedir. Bayan cinselliği namus olarak düşünülür, algılanır. CETAD’ın (2006) araştırma neticelerindan da anlaşılacağı üzere %70’in üzerinde bayan ve erkek iştirakçiye göre bayanın namusu ile bekareti direkt bağlıdır.
Diğer bir deyişle bayanın toplum ortasındaki kıymeti cinsel deneyimsizliği ile belirlenir. bayanın cinsel olarak erkekler ve toplum gözünde değerli, sevilebilir, evlenilebilir olması için “namuslu” olması gerekmektedir.
hanımın kendi seçtiği kişi ile sevişmesini cezalandıran toplum, aslında öteki genç kızlara da gözdağı vererek, tehdit ederek, bastırılmış bir bayan cinselliği yaratmaktadır. ötürüsıyla namus cinayetlerinin sayısının artıp artmadığı ki artmaktadır- o kadar değerli değildir. Kıymetli olan hanımın bu ülkede ki kıymetinin, cinselliğinin toplumsal olarak onay ve denetimden geçtikten daha sonra doğrulanabildiğidir. Bu kentte kırsal da eğitimli eğitimsiz, çalışan çalışmayan tüm bayanların sıhhatini olumsuz etkileyen bir kültürel iklimdir.
Aslında toplumumuz da genel olarak bayanlardan evlenmedilk evvel ki beklentilerimizle, evlendikten daha sonra ki beklentilerimiz uyuşmamaktadır. Bu beklentinin doğal iki kararı da sorunludur.
Evleninceye dek vücudunun ve kişiliğinin cinsel yanını keşfetmemiş bayan için, evlilik için de doyurucu bir cinsellik yaşama bahtı sonludur. aslına bakarsan Türkiye’de ki vajinismus olaylarının dünya ortalamalarının birkaç katı olması da bu sonuçlardan yalnızca biridir.
İkinci sonuç ise, evlenene dek yaşadıkları cinsellikleri “gizli”, “kötü”, “çirkin” olarak yaşayan genç, evlendikten daha sonra sevgi ve aşk dolu bir eş haline gelip tıpkı edimlerden “güzel”, “temiz” ve doyumlu bir cinsellik yaratmakta zorlanmaktadır. Buna bağlı olarak cinsel işlev bozukluklarından en çok görülen bir oburu de bayanlarda ki cinsel isteksizliktir.
Evlenene kadar hiç bir cinsel tecrübesi gerçek karşılanmayan, hatta kişiliği, ahlakı ve namusu birebir cinsel tecrübeleri olarak bedellendirilen hanımın, evlendikten daha sonra kendi vücudundan haz alması ve ötürüsıyla haz verebilmesi, partnerini yalnızca vücudu ile değil, ruhu ve dileği ile kucaklayabilmesi pek kolay değildir. Evlenene kadar yaşadığı baskı ve sansür artık içselleşmiştir. Bunun bilişsel olarak da davranışsal olarak da kırılması pek kolay değildir. bayanın kendisi yenmek istese bile kemikleşmiş olarak dirençle durur.
özetlemek gerekirse bayanın bedelini, değerini adamların bilakis evlilik öncesinde ki cinselliği yaşama pratiğine bakılırsa pahalandıran bir toplumun yalnızca bayanlarını değil, adamlarıni de sakatladığı ortadadır. Her ihtimale karşı bayanları korumak ismine cinselliğe yeterli gözle bakılmayan, bir ortamda yetişen bayanlar cinsel hazza olumsuzluk olarak bakacaklardır. Bu da onların cinsel hazza ulaşmasını ve partnerlerini ulaştırmalarını etkileyecek epeyce değerli bir manidir. Bayan cinselliğinin namus ismine bu derece denetim edildiği ortamlarda erkekler de cinselliklerine yabancılaşmakta, zarurî olarak ya paralı seks ya da pornografiye yönelmektedirler. Bir toplum da şayet bayanların %70-80 civarı kendisini nitelik olarak yetersiz hissediyorsa, doğal olarak erkekler de cinselliklerini yetersiz yaşadıklarını düşünürler.
Cinsellik ve cinsel haz bir insan hakkıdır. Sağlıklı bireyler, sağlıklı münasebetler, sağlıklı evlilikler ve sağlıklı bir toplum için bu hakkın engellenmemesi gerekmektedir. Cinsel doyumu birbirlerinde bulamayan partnerlerin oluşturduğu meskenlerin orada yaşayan tüm bireyler için ne kadar çekilmez olacağı açıktır. Yatak odasında yaşanan ya da yaşanamayan doyumun tüm meskenin iklimini etkileyeceği, huzursuzluk ve mutsuzluk yaratacağı açıktır. bayanın cinsel potansiyelini nasıl yaşayacağı hakkı, hanımın insan haklarının temel bir kesimidir. Öte yandan kendi vücudu ile hoşnut, haz almaktan utanmayan bir hanımın hem de doyumlu bir partner olacağı ve memnun bağlar yürüteceği de açıktır.
Ülkemizde bayan erkek cinselliği, bilhassa çocukluk senelerında belleklerimize bilinçsiz bir biçimde yerleştirilen cinsiyet algısından ibaret. Efenim erkek çocuğa “Hani miş pipisi? Göster çocuğum pipini. Göster dayına, amcana, teyzene pipini.” vs. söylemler… Ne mi oluyor daha sonra? Erkek çocuk bu kadar bedel nazarann bir organına şuur altında tapması gerektiğine inanıyor. Ben olsam ben de inanırdım! Onun için sünnet merasimleri yapılıyor, mal varlığı toplanıyor… Bütün ilgi alaka onda. Şan, şöhret onda. Daha ne olsun! Garibim kız çocukları var bir de. Koşup babasının boynuna sarılacağı yerde “kız babanın kucağına çıkılmaz, otur oturduğun yerde” uyaranları ile karşılaşan. Daha on yaşındadır “büyüdün artık sokakta oynama, koşma, zıplama boncuğun düşer” cümlesiyle çocuk aklı ile sağında solunda düşen boncuk arar. Vücutsal değişiklikler yaşamaya başlar, aman aşikâr olmasın bol giy, aman sus kimse duymasın sakla. Resmen bir tarafımız düğün dernek, bir tarafımız yas konutu misali birebir çatı altında. Zildberg’in epeyce hoş söz ettiği üzere “cinsellik bacaklarımızın içinde değil kulaklarımızın içindedır.”
Üzülerek söylemeliyim ki ülkemizde erkekler cinselliğiyle gurur duyarken, bayanlar cinselliğinin farkında bile olamıyor. Bayanlar açısından cinsellik, tecrübeye bağlı olarak kimi vakit beğenilen, keyifli, romantik, sıcak bir yakınlaşma kimi vakit bir mecburilik ötürüsıyla da çekince ve tiksinme kaynağı olarak yaşanır.
Cinselliğin sıhhatle bir arada anılması birinci bakışta garip gelebilir. Lakin cinsel sağlıktan kelam edebilmek için, mecburilik olarak yaşanmaması ön şarttır. Kliniğe gelen bayan hastaların temel problemlerinin ya vajinismus ya da cinsel isteksizlik olması bu alanın bayanlar açısından ne derece sıkıntılı bir alan olduğuna işaret etmektedir.
Maalesef ülkemizde bayan cinsel sıhhati ile namusu, tahlili sıkıntı bir denklem halindedir. Bayan cinselliği namus olarak düşünülür, algılanır. CETAD’ın (2006) araştırma neticelerindan da anlaşılacağı üzere %70’in üzerinde bayan ve erkek iştirakçiye göre bayanın namusu ile bekareti direkt bağlıdır.
Diğer bir deyişle bayanın toplum ortasındaki kıymeti cinsel deneyimsizliği ile belirlenir. bayanın cinsel olarak erkekler ve toplum gözünde değerli, sevilebilir, evlenilebilir olması için “namuslu” olması gerekmektedir.
hanımın kendi seçtiği kişi ile sevişmesini cezalandıran toplum, aslında öteki genç kızlara da gözdağı vererek, tehdit ederek, bastırılmış bir bayan cinselliği yaratmaktadır. ötürüsıyla namus cinayetlerinin sayısının artıp artmadığı ki artmaktadır- o kadar değerli değildir. Kıymetli olan hanımın bu ülkede ki kıymetinin, cinselliğinin toplumsal olarak onay ve denetimden geçtikten daha sonra doğrulanabildiğidir. Bu kentte kırsal da eğitimli eğitimsiz, çalışan çalışmayan tüm bayanların sıhhatini olumsuz etkileyen bir kültürel iklimdir.
Aslında toplumumuz da genel olarak bayanlardan evlenmedilk evvel ki beklentilerimizle, evlendikten daha sonra ki beklentilerimiz uyuşmamaktadır. Bu beklentinin doğal iki kararı da sorunludur.
Evleninceye dek vücudunun ve kişiliğinin cinsel yanını keşfetmemiş bayan için, evlilik için de doyurucu bir cinsellik yaşama bahtı sonludur. aslına bakarsan Türkiye’de ki vajinismus olaylarının dünya ortalamalarının birkaç katı olması da bu sonuçlardan yalnızca biridir.
İkinci sonuç ise, evlenene dek yaşadıkları cinsellikleri “gizli”, “kötü”, “çirkin” olarak yaşayan genç, evlendikten daha sonra sevgi ve aşk dolu bir eş haline gelip tıpkı edimlerden “güzel”, “temiz” ve doyumlu bir cinsellik yaratmakta zorlanmaktadır. Buna bağlı olarak cinsel işlev bozukluklarından en çok görülen bir oburu de bayanlarda ki cinsel isteksizliktir.
Evlenene kadar hiç bir cinsel tecrübesi gerçek karşılanmayan, hatta kişiliği, ahlakı ve namusu birebir cinsel tecrübeleri olarak bedellendirilen hanımın, evlendikten daha sonra kendi vücudundan haz alması ve ötürüsıyla haz verebilmesi, partnerini yalnızca vücudu ile değil, ruhu ve dileği ile kucaklayabilmesi pek kolay değildir. Evlenene kadar yaşadığı baskı ve sansür artık içselleşmiştir. Bunun bilişsel olarak da davranışsal olarak da kırılması pek kolay değildir. bayanın kendisi yenmek istese bile kemikleşmiş olarak dirençle durur.
özetlemek gerekirse bayanın bedelini, değerini adamların bilakis evlilik öncesinde ki cinselliği yaşama pratiğine bakılırsa pahalandıran bir toplumun yalnızca bayanlarını değil, adamlarıni de sakatladığı ortadadır. Her ihtimale karşı bayanları korumak ismine cinselliğe yeterli gözle bakılmayan, bir ortamda yetişen bayanlar cinsel hazza olumsuzluk olarak bakacaklardır. Bu da onların cinsel hazza ulaşmasını ve partnerlerini ulaştırmalarını etkileyecek epeyce değerli bir manidir. Bayan cinselliğinin namus ismine bu derece denetim edildiği ortamlarda erkekler de cinselliklerine yabancılaşmakta, zarurî olarak ya paralı seks ya da pornografiye yönelmektedirler. Bir toplum da şayet bayanların %70-80 civarı kendisini nitelik olarak yetersiz hissediyorsa, doğal olarak erkekler de cinselliklerini yetersiz yaşadıklarını düşünürler.
Cinsellik ve cinsel haz bir insan hakkıdır. Sağlıklı bireyler, sağlıklı münasebetler, sağlıklı evlilikler ve sağlıklı bir toplum için bu hakkın engellenmemesi gerekmektedir. Cinsel doyumu birbirlerinde bulamayan partnerlerin oluşturduğu meskenlerin orada yaşayan tüm bireyler için ne kadar çekilmez olacağı açıktır. Yatak odasında yaşanan ya da yaşanamayan doyumun tüm meskenin iklimini etkileyeceği, huzursuzluk ve mutsuzluk yaratacağı açıktır. bayanın cinsel potansiyelini nasıl yaşayacağı hakkı, hanımın insan haklarının temel bir kesimidir. Öte yandan kendi vücudu ile hoşnut, haz almaktan utanmayan bir hanımın hem de doyumlu bir partner olacağı ve memnun bağlar yürüteceği de açıktır.