CatWalk
New member
Seyhan Akıncı – Nergis Öztürk, “Hep korktuğum bir şeydi” diye anlattığı tek kişilik bir oyunla karşımızda. Toy İstanbul yapımcılığında Erdi Işık’ın yazıp, Kayhan Berkin’in yönettiği “Düğün Şarkıcısı”nda Nergis Öztürk’ü Şahnaz olarak izliyoruz. 19 Kasım’da Kadıköy Boa Sahne’de prömiyer yapan oyun Şahnaz’ın çalıştığı Urban Jazz Bar’ın evvel bir masaj salonuna akabinde düğün salonuna dönüşümüyle trajik bir değişim fotoğrafı çekiyor. Oyun bizi 02 Melih ve 11 Eray diye ikiye ayrıldığımız BBG devrine gdolayırken Şahnaz üzerinden kültürel erozyona da incelikli bir dokunuş yapıyor. Ünlülük diye bir mesleğin türediği günlerde Öztürk, “Şu vakitte popülarite tehlikeli geliyor bana” diyor. Öztürk ile mayıs ayından bu yana seyirciyle buluşmayı bekleyen oyunu, dönüşümü ve eşiyle hayalini kurup şartlar gereği kapatmak zorunda kaldıkları Taşra Kabare’yi konuştuk.
“Düğün Şarkıcısı”nda yolu BBG’den geçen Şahnaz olarak karşımıza çıkıyorsunuz. Bir periyot izleyici olarak birçoğumuzun yolu da oradan geçti… Şahnaz’ı yaratırken o periyotlar yol gösterdi mi?
BBG müsabakası o periyotta hayli popülerdi. O devir ben üniversitedeydim, tamamını olmasa da bir kısmını izlemiştik. Hatta biraz cümbüş oluyordu bizim için. Meskende oynuyorduk ortamızda.
Popülerlik kimilerimizin tutkuyla peşinden koştuğu bir şey… Popülarite ne tabir ediyor sizin için?
Şu vakitte popülarite tehlikeli geliyor bana. Beşerler her an yaşadıkları ya da yaşamadıkları hayatları gösterme isteği duyuyorlar. Ve bu daha sonrasında daima daha fazlasını isteme üzere bir sorun yaratıyor. Çok çabuk tüketiliyor popülerlik. Toplumsal medyada hayat o kadar süratli akıyor ki takip etmek epeyce zorlaşıyor.
Sahne ardında büyük bir takım var lakin sahnede teksiniz… Tek kişilik oyunları zorlukları ve avantajlarıyla nasıl tanım edersiniz?
Benim için daima korktuğum bir şeydi tek kişilik oyun. Sahnede partnerinizle göz göze diz dize olmak büyük bir inanç veriyor her vakit. Tek kişilik oyun bir taraftan da deneyimlemek istediğim bir şeydi. Bunun nasıl bir his olduğunu oynadıkça anlayabileceğim. Seyirciyle buluşmayı bekliyordum heyecanla. Her oyun, yeni bir oyun üzere heyecanımı artırıyor.
“kimi vakit sıkışmışlık hissi yaratıyor”
Hayatta da oyundaki üzere süratli bir dönüşümün içerisindeyiz ve bunu sıklıkla yozlaşma, kaybetme, eksilme olarak algılıyoruz… Bu dönüşüm sizde nasıl karşılık buluyor?
Her şey epeyce süratli ve kimi vakit yetişemiyorum. Dediğim üzere toplumsal medyada hayat o kadar süratli akıyor ki takip etmek fazlaca zorlaşıyor. Bir haber, bir yenilik, bir olay olduğunda daha algılayamadan geçmiş oluyor ve bende kimi vakit sıkışmışlık hissi yaratıyor.
Tiyatrolar pandemiden ağır yaralı çıktı… Pandemi devri bir tiyatrocu olarak size neler düşündürttü? Neler yaptınız o periyotta?
Birfazlaca tiyatro sahnesini kapamak zorunda kaldı. Bu Türk tiyatrosu için büyük bir kayıp. O devirde Kadıköy Boa Sahne’de Türk müellifler ve oyuncuların bir ortaya geldiği Boa Kısalar projesini yaptık. Oyunlar dijital ortamda yayınlandı ve izleyiciden hoş dönüşler aldık. O süreç devam ederken Toy İstanbul “Düğün Şarkıcısı” oyununu yapmak istediğini iletti. Erdi Işık yazdı ve Kayhan Berkin yönetti. Pandeminin en sert periyotlarında provalarına başladık. Keyifli bir müddetç geçirdik. Bilhassa pandemi devrinde tiyatro çalışmak nefes oldu hepimize. Aslında oyun mayıstan beri seyirci ile buluşmayı bekliyor.
Ödüllü bir oyuncu olarak mesleğiniz müddetince oyunculuk heyecanını yitirdiğiniz periyotlar olmuş, bilhassa mesleğinizin birinci dönemlerinde… Heyecan yitimi ya da motivasyon kaybı baskı oluşturur mu üzerinizde? bu biçimdesi vakit içinderla nasıl başa çıkıyorsunuz?
Oyunculuğa dair heyecanım hiç bir vakit bitmedi. Ancak yapılış sırasındaki ortam şartlar beni zorluyordu kimi vakit. Ülkü olanı arıyor insan. Fakat kimi vakit maalesef şartlar ve kurallar insanı zorluyor.
“Taşra Kabare projeleri devam edecek”
Eşinizle bir arada Taşra Kabare’yi hayata geçirmiştiniz. bir daha kapılarını açacak mı?
Taşra Kabare, ikimizin ortak hayaliydi. Kabare fikri daima aklımızdaydı ve bu hayali gerçeğe dönüştürmek büyük bir keyifti. Gerçekleştirdik lakin güç şartlara dayanamadık. Yer yönetmek birfazlaca sorunu da birlikteinde getiriyor. Lakin yer olarak kapatmış olsak da Taşra Kabare projeleri bir süre daha sonra devam edecek.
“Düğün Şarkıcısı”nda yolu BBG’den geçen Şahnaz olarak karşımıza çıkıyorsunuz. Bir periyot izleyici olarak birçoğumuzun yolu da oradan geçti… Şahnaz’ı yaratırken o periyotlar yol gösterdi mi?
BBG müsabakası o periyotta hayli popülerdi. O devir ben üniversitedeydim, tamamını olmasa da bir kısmını izlemiştik. Hatta biraz cümbüş oluyordu bizim için. Meskende oynuyorduk ortamızda.
Popülerlik kimilerimizin tutkuyla peşinden koştuğu bir şey… Popülarite ne tabir ediyor sizin için?
Şu vakitte popülarite tehlikeli geliyor bana. Beşerler her an yaşadıkları ya da yaşamadıkları hayatları gösterme isteği duyuyorlar. Ve bu daha sonrasında daima daha fazlasını isteme üzere bir sorun yaratıyor. Çok çabuk tüketiliyor popülerlik. Toplumsal medyada hayat o kadar süratli akıyor ki takip etmek epeyce zorlaşıyor.
Sahne ardında büyük bir takım var lakin sahnede teksiniz… Tek kişilik oyunları zorlukları ve avantajlarıyla nasıl tanım edersiniz?
Benim için daima korktuğum bir şeydi tek kişilik oyun. Sahnede partnerinizle göz göze diz dize olmak büyük bir inanç veriyor her vakit. Tek kişilik oyun bir taraftan da deneyimlemek istediğim bir şeydi. Bunun nasıl bir his olduğunu oynadıkça anlayabileceğim. Seyirciyle buluşmayı bekliyordum heyecanla. Her oyun, yeni bir oyun üzere heyecanımı artırıyor.
“kimi vakit sıkışmışlık hissi yaratıyor”
Hayatta da oyundaki üzere süratli bir dönüşümün içerisindeyiz ve bunu sıklıkla yozlaşma, kaybetme, eksilme olarak algılıyoruz… Bu dönüşüm sizde nasıl karşılık buluyor?
Her şey epeyce süratli ve kimi vakit yetişemiyorum. Dediğim üzere toplumsal medyada hayat o kadar süratli akıyor ki takip etmek fazlaca zorlaşıyor. Bir haber, bir yenilik, bir olay olduğunda daha algılayamadan geçmiş oluyor ve bende kimi vakit sıkışmışlık hissi yaratıyor.
Tiyatrolar pandemiden ağır yaralı çıktı… Pandemi devri bir tiyatrocu olarak size neler düşündürttü? Neler yaptınız o periyotta?
Birfazlaca tiyatro sahnesini kapamak zorunda kaldı. Bu Türk tiyatrosu için büyük bir kayıp. O devirde Kadıköy Boa Sahne’de Türk müellifler ve oyuncuların bir ortaya geldiği Boa Kısalar projesini yaptık. Oyunlar dijital ortamda yayınlandı ve izleyiciden hoş dönüşler aldık. O süreç devam ederken Toy İstanbul “Düğün Şarkıcısı” oyununu yapmak istediğini iletti. Erdi Işık yazdı ve Kayhan Berkin yönetti. Pandeminin en sert periyotlarında provalarına başladık. Keyifli bir müddetç geçirdik. Bilhassa pandemi devrinde tiyatro çalışmak nefes oldu hepimize. Aslında oyun mayıstan beri seyirci ile buluşmayı bekliyor.
Ödüllü bir oyuncu olarak mesleğiniz müddetince oyunculuk heyecanını yitirdiğiniz periyotlar olmuş, bilhassa mesleğinizin birinci dönemlerinde… Heyecan yitimi ya da motivasyon kaybı baskı oluşturur mu üzerinizde? bu biçimdesi vakit içinderla nasıl başa çıkıyorsunuz?
Oyunculuğa dair heyecanım hiç bir vakit bitmedi. Ancak yapılış sırasındaki ortam şartlar beni zorluyordu kimi vakit. Ülkü olanı arıyor insan. Fakat kimi vakit maalesef şartlar ve kurallar insanı zorluyor.
“Taşra Kabare projeleri devam edecek”
Eşinizle bir arada Taşra Kabare’yi hayata geçirmiştiniz. bir daha kapılarını açacak mı?
Taşra Kabare, ikimizin ortak hayaliydi. Kabare fikri daima aklımızdaydı ve bu hayali gerçeğe dönüştürmek büyük bir keyifti. Gerçekleştirdik lakin güç şartlara dayanamadık. Yer yönetmek birfazlaca sorunu da birlikteinde getiriyor. Lakin yer olarak kapatmış olsak da Taşra Kabare projeleri bir süre daha sonra devam edecek.