CatWalk
New member
Sevin Okyay – J.K. Rowling trende aklına gelen bir fikirle önemli parasızlık çektiği devirde bir sihir kitabı yazdı. Yine bin kuvvetlikle kitabı bastırdı. “Harry Potter ve İdeoloji Taşı” beklenmedik bir muvaffakiyete ulaştı ve çocuk-büyük her insanın hayal hanesinde yer eden bir seri oldu. bir fazlaca lisana çevrildi, her ülkede milyonlarca sattı. Artık o kitaptan beyaz perdeye tıpkı isimle uyarlanan birinci sinemanın gösterime girişinin 20. yılını kutluyoruz. Britanya’da “Harry Potter and the Philosopher’s Stone”, A.B.D.’de ise “Harry Potter and the Sorcerer’s Stone” ismiyle basılan kitaptan uyarlanan sinema, 2001’de vizyona girdi. Sinemanın izleyicilerinin bir kısmı kitapları okumuş olan Harry hayranlarından, bir kısmı da kimileri pek kalın olan kitaplara bulaşmadan işi sinemalarla halletmek isteyenlerden oluştu.
Harry’yi seviyoruz ve ondan bıkmadık
Harry Potter’ın birinci adımı görüntüler, TV ve radyo programlarıyla kutlanırken, şöyleki bir geriye gidelim ve kitaplar mı, sinemalar mi sorusunu tekrar ortaya atalım. Doğaldır ki, İdeal Tamer birinci kitabı çevirdikten daha sonra geri kalanları paylaşarak çeviren iki kişi sıfatıyla, Kutlukhan Kutlu ve benim de açık bir tercihimiz var: Kitaplar… Üstelik de takvimi epey sıkı olan bir seriye hakikaten hayli emek verdiğimiz ve epey uğraştığımız biçimde bugün de Harry’yi seviyoruz ve ondan bıkmadık.
J.K. Rowling sırf kitapları fazlaca satan bir müellif değil, ihtimamlı bir muharrirdir. Harry Potter serisinin kitaplarındaki karakterler de şıpınişi yaratılmış, üzerinde durulmamış karakterler değildir. Serideki kitapların kimilerinin çok kalın olmasının sebebi kitapların aksiyon dolu olması, buna karşılık karakterlerin de tüm detaylarıyla, titizlikle yaratılmış olmalarıdır. Muharrir, yazma lisanına hâkimdir; mitolojiler konusunda bilgi sahibidir.
Şahgaga öz çocuğumuzdur
Ne yazık ki belirli bir müddetyle kısıtlı olan sinemalarda karakterlere birebir yakın ilgiyi göstermek mümkün olmuyor. Olayları bile bir sinemanın çerçevesi içine oturtmak sıkıntı. Her karakterin kendine mahsus konuşmasını, esprileri, bilhassa de çeviriye itina edilmeyen birinci iki sinemadaki kusurları düşününce, insanın ortasından kitapların sinesine sığınmak geliyor. Yani kimilerinin geliyordur kesinlikle.
Öte yandan spiral merdivenler, gölü geçerek Hogswart’a gidiş, aslında Hogwarts’un kendisi gördüğün anda çarpar seni. Quidditch maçları sinemalarda muhakkak daha düzgündür. Canavarların hepsi mükemmeldir. Şahgaga öz çocuğumuzdur. Sinemasındaki oyuncu seçimlerine olabildiğince müdahale eden, “Korkmayın, ben sizin tarafınızda dövüşüyorum” diyen Rowling’in tesiri de var. aslına bakarsan üçüncü kitapla birlikte sinemalar de toparlanmaya başlar. Hele son üç sinema hakikaten güzeldir. Hatta son sinemadan bundan önceki (son esasen artık “grand finale”, büyük savaşlar, olaylar falan) sinema, yani son kitabın birinci sineması sanat sinemasından farksızdı. Hani üç kahramanımızın kendilerini dağa bayıra vurdukları…
Sevgili karakterlerimizin kimlere emanet edildiğine gelince… En beğendiğim aktör, Snape’i oynayan Alan Rickman’dır. Bu kadar âlâ bir oyuncu, bu kadar âlâ bir seçim… Ve ona hiç benzemeyen bir karakter -ki kendisi de esasen fizik olarak Snape’e benzemiyor. Fakat yadırgadık mı? Hayır. Öbür? McGonagall‘de Maggie Smith, Dumbledore’da Richard Harris, Hagrid’de Robbie Coltrane… daha sonra Draco Malfoy’da Tom Fenton ile Neville Longbottom’da Matthew Lewis.
Biraz Tuğcu, biraz Dickens
Harry Potter büyüklere de tuhaf bir biçimde ümit verdi. Yani nasıl oldu, bilemiyorum; güya o sihir insanları baştan çıkardı. Harry tanıdığımızda bir “loser/kaybeden”di; köprü altı çocuğuydu. Kemalettin Tuğcu, haydi düzgün ihtimalle Charles Dickens kahramanıydı! Annesiyle babası o küçücükken âlemin en korkulası büyücüsü, her insanın ismini söylem etmekten çekindiği Lord Voldemort tarafınca öldürülmüşler fakat Voldemort annesinin fedakâr sevgisinin koruduğu bebeği öldürememişti. Alnında bir şimşek izi kalmış, büyücü/cadı topluluğunda da bundan bu biçimde ismi “Sağ Kalan Çocuk” olmuş. Onu da annesini de sevmeyen teyzesinin meskeninde bir sığıntıydı.
Rowling bir “loser/kaybedeni” alıp bir “winner/kazanan”a çevirdi. Bu durum da insanlara, kaç yaşında olurlarsa olsunlar umut aşıladı. Hogwarts’tan davet mektubu alacağına, 17 yaşına gelince mezun olacağına inananlar var. Yatılı okullar bir daha moda olmuş, arkadaşları gözlüklü çocuklarla “dört göz” diye alay etmekten vazgeçmiş. Hatta onlara imrenmeye başlamışlar. bu biçimdece kitapları okuyanlar sinemaları homurdana homurdana fakat birtakım taraflarıyla beğenerek izlerken, okumayanların bu biçimde meseleleri da olmadı. Her şeyi onlara sunulduğu üzere kabul ettiler. Ne var ki, ortalarından kimilerinin Rowling’in yazdıklarını da merak ettiklerini duyduk.
20. yıl anısına
“Harry Potter ve İdeoloji Taşı”nın vizyona girişinin 20. yılı çeşitli etkinliklerle kutlanıyor. Daniel Radcliffe, Rupert Grint, Emma Watson, Helena Bonham Carter, Ralph Fiennes, Gary Oldman, Imelda Staunton ve direktör Chris Columbus başta olmak üzere sinemanın takımı bir ortaya geliyor mesela. Takımın bir arada yarattıkları efsaneyi konuştukları “Return to Hogwarts/’Hogwarts’a Dönüş” isimli özel üretim, 1 Ocak 2022’de HBO Max’te yayınlanacak. Columbus, 20. yıl onuruna sinemanın 3 saatlik versiyonunun vizyona girmesini istediğini de deklare etti.
Spotify ise kullanıcılar tarafınca oluşturulan çalma listelerinden yola çıkarak, her Hogwarts konutu ile ilgili en tanınan müzikleri duyurdu. Dünya genelinde kullanıcılar tarafınca oluşturulan çalma listelerinde her Hogwarts konutu için en tanınan 3 müzik:
Gryffindor – Neon Tress’den “Everybody Talks”, Fall Out Boy’dan “Centuries” ve Harry Styles’dan “Kiwi”
Slytherin – The Neighbourhood’dan “Daddy Issues”. Billie Eilish’ten “You Should See Me in a Crown” ve Arctic Monkey’den “Why’d You Only Call Me When You’re High?”
Hufflepuff – Harry Styles‘dan “Golden”, Coldplay’dan “Yellow” ve The Lumineers’den “Ophelia”
Ravenclaw – The Neighbourhood’dan” Sweater”, Weather Wallows’dan “Are You Bored Yet? (feat. Clairo)” ve Billie Eilish’ten “Ocean Eyes”
Harry’yi seviyoruz ve ondan bıkmadık
Harry Potter’ın birinci adımı görüntüler, TV ve radyo programlarıyla kutlanırken, şöyleki bir geriye gidelim ve kitaplar mı, sinemalar mi sorusunu tekrar ortaya atalım. Doğaldır ki, İdeal Tamer birinci kitabı çevirdikten daha sonra geri kalanları paylaşarak çeviren iki kişi sıfatıyla, Kutlukhan Kutlu ve benim de açık bir tercihimiz var: Kitaplar… Üstelik de takvimi epey sıkı olan bir seriye hakikaten hayli emek verdiğimiz ve epey uğraştığımız biçimde bugün de Harry’yi seviyoruz ve ondan bıkmadık.
J.K. Rowling sırf kitapları fazlaca satan bir müellif değil, ihtimamlı bir muharrirdir. Harry Potter serisinin kitaplarındaki karakterler de şıpınişi yaratılmış, üzerinde durulmamış karakterler değildir. Serideki kitapların kimilerinin çok kalın olmasının sebebi kitapların aksiyon dolu olması, buna karşılık karakterlerin de tüm detaylarıyla, titizlikle yaratılmış olmalarıdır. Muharrir, yazma lisanına hâkimdir; mitolojiler konusunda bilgi sahibidir.
Şahgaga öz çocuğumuzdur
Ne yazık ki belirli bir müddetyle kısıtlı olan sinemalarda karakterlere birebir yakın ilgiyi göstermek mümkün olmuyor. Olayları bile bir sinemanın çerçevesi içine oturtmak sıkıntı. Her karakterin kendine mahsus konuşmasını, esprileri, bilhassa de çeviriye itina edilmeyen birinci iki sinemadaki kusurları düşününce, insanın ortasından kitapların sinesine sığınmak geliyor. Yani kimilerinin geliyordur kesinlikle.
Öte yandan spiral merdivenler, gölü geçerek Hogswart’a gidiş, aslında Hogwarts’un kendisi gördüğün anda çarpar seni. Quidditch maçları sinemalarda muhakkak daha düzgündür. Canavarların hepsi mükemmeldir. Şahgaga öz çocuğumuzdur. Sinemasındaki oyuncu seçimlerine olabildiğince müdahale eden, “Korkmayın, ben sizin tarafınızda dövüşüyorum” diyen Rowling’in tesiri de var. aslına bakarsan üçüncü kitapla birlikte sinemalar de toparlanmaya başlar. Hele son üç sinema hakikaten güzeldir. Hatta son sinemadan bundan önceki (son esasen artık “grand finale”, büyük savaşlar, olaylar falan) sinema, yani son kitabın birinci sineması sanat sinemasından farksızdı. Hani üç kahramanımızın kendilerini dağa bayıra vurdukları…
Sevgili karakterlerimizin kimlere emanet edildiğine gelince… En beğendiğim aktör, Snape’i oynayan Alan Rickman’dır. Bu kadar âlâ bir oyuncu, bu kadar âlâ bir seçim… Ve ona hiç benzemeyen bir karakter -ki kendisi de esasen fizik olarak Snape’e benzemiyor. Fakat yadırgadık mı? Hayır. Öbür? McGonagall‘de Maggie Smith, Dumbledore’da Richard Harris, Hagrid’de Robbie Coltrane… daha sonra Draco Malfoy’da Tom Fenton ile Neville Longbottom’da Matthew Lewis.
Biraz Tuğcu, biraz Dickens
Harry Potter büyüklere de tuhaf bir biçimde ümit verdi. Yani nasıl oldu, bilemiyorum; güya o sihir insanları baştan çıkardı. Harry tanıdığımızda bir “loser/kaybeden”di; köprü altı çocuğuydu. Kemalettin Tuğcu, haydi düzgün ihtimalle Charles Dickens kahramanıydı! Annesiyle babası o küçücükken âlemin en korkulası büyücüsü, her insanın ismini söylem etmekten çekindiği Lord Voldemort tarafınca öldürülmüşler fakat Voldemort annesinin fedakâr sevgisinin koruduğu bebeği öldürememişti. Alnında bir şimşek izi kalmış, büyücü/cadı topluluğunda da bundan bu biçimde ismi “Sağ Kalan Çocuk” olmuş. Onu da annesini de sevmeyen teyzesinin meskeninde bir sığıntıydı.
Rowling bir “loser/kaybedeni” alıp bir “winner/kazanan”a çevirdi. Bu durum da insanlara, kaç yaşında olurlarsa olsunlar umut aşıladı. Hogwarts’tan davet mektubu alacağına, 17 yaşına gelince mezun olacağına inananlar var. Yatılı okullar bir daha moda olmuş, arkadaşları gözlüklü çocuklarla “dört göz” diye alay etmekten vazgeçmiş. Hatta onlara imrenmeye başlamışlar. bu biçimdece kitapları okuyanlar sinemaları homurdana homurdana fakat birtakım taraflarıyla beğenerek izlerken, okumayanların bu biçimde meseleleri da olmadı. Her şeyi onlara sunulduğu üzere kabul ettiler. Ne var ki, ortalarından kimilerinin Rowling’in yazdıklarını da merak ettiklerini duyduk.
20. yıl anısına
“Harry Potter ve İdeoloji Taşı”nın vizyona girişinin 20. yılı çeşitli etkinliklerle kutlanıyor. Daniel Radcliffe, Rupert Grint, Emma Watson, Helena Bonham Carter, Ralph Fiennes, Gary Oldman, Imelda Staunton ve direktör Chris Columbus başta olmak üzere sinemanın takımı bir ortaya geliyor mesela. Takımın bir arada yarattıkları efsaneyi konuştukları “Return to Hogwarts/’Hogwarts’a Dönüş” isimli özel üretim, 1 Ocak 2022’de HBO Max’te yayınlanacak. Columbus, 20. yıl onuruna sinemanın 3 saatlik versiyonunun vizyona girmesini istediğini de deklare etti.
Spotify ise kullanıcılar tarafınca oluşturulan çalma listelerinden yola çıkarak, her Hogwarts konutu ile ilgili en tanınan müzikleri duyurdu. Dünya genelinde kullanıcılar tarafınca oluşturulan çalma listelerinde her Hogwarts konutu için en tanınan 3 müzik:
Gryffindor – Neon Tress’den “Everybody Talks”, Fall Out Boy’dan “Centuries” ve Harry Styles’dan “Kiwi”
Slytherin – The Neighbourhood’dan “Daddy Issues”. Billie Eilish’ten “You Should See Me in a Crown” ve Arctic Monkey’den “Why’d You Only Call Me When You’re High?”
Hufflepuff – Harry Styles‘dan “Golden”, Coldplay’dan “Yellow” ve The Lumineers’den “Ophelia”
Ravenclaw – The Neighbourhood’dan” Sweater”, Weather Wallows’dan “Are You Bored Yet? (feat. Clairo)” ve Billie Eilish’ten “Ocean Eyes”