Beyzbol sezonu boyunca, Houston’ın halk otobüsleri şehrin içinde dolaşırken yanıp sönüyor: “Go Astros!!”
Benzer türden bir toplumsal beyzbol ruhu tipik olarak Texas Rangers’da mevcut değildir; bu takım, Çarşamba günü Arizona Diamondbacks’e karşı Dünya Serisi zaferine kadar her Teksaslının kalbini kazanma iddiası, 51. sezonda olmaları nedeniyle ezilmiştir. Kuzey Teksas’ın Arlington şehrine taşındığından beri yıllardır hiç şampiyonluk kazanmamıştı.
Dallas ve Fort Worth arasında yer alan şehir, genişleyen bir kentsel metropol alanının neredeyse kusursuz bir parçası, hızla büyüyen ve sporu seven bir eyaletin, kazananların onurlandırıldığı ve futbolun – özellikle de – hızla büyüyen ve sporu seven bir bölgesi. Dallas Cowboys baskındı.
Ancak Rangers kazanmaya devam ettikçe taraftarlar ortaya çıktı. Ekim ayı heyecanı bağlantılı şehirlerde de hissedildi.
Cadılar Bayramı gecesinde, Dallas’ın banliyölerindeki insanlar garaj yollarında izleme partileri düzenlediler, dış mekan televizyonlarını bağladılar ya da garaj kapılarına önemli bir 4. Maçı yansıttılar. Kovalar dolusu şeker taşıyan çocuklar kaldırımda birbirlerinin yanından geçerek kısaca “Rangers burada!” dediler.
Takımın ikinci meydan oyuncusu Marcus Semien üçüncü vuruşta üç sayılık sayı yaparak Rangers’a 10-0 öne geçtiğinde, tezahüratlar tüm mahallede yankılandı.
Bu duygu uzun zamandır geliyordu.
Tim Cowlishaw, 1972’de 17 yaşındayken Arlington’daki ilk maça katıldığını hatırladı. Washington Senatörleri şehre çekilmiş ve karmaşık bir kahramanlık ve zulüm geçmişine sahip elit bir eyalet polis teşkilatı birimi olan Texas Rangers’ın adını almışlardı.
Dallas Morning News’in kıdemli spor köşe yazarlarından Bay Cowlishaw, “Çok ama çok küçük bir lig parkıydı ve sadece birkaç tribün koydular” dedi. “Diğer takımların ziyarete geldiğini gördüğümüzde çok heyecanlandık.”
Öte yandan Astros, ligin ilk çim sahasına sahip devasa bir kapalı stadyum olan Astrodome’a zaten sahipti.
Rangers, yıllar içinde onlara yeni stadyumlar inşa eden Arlington sakinleri ve vatandaşları tarafından değerlendi. Ancak Dallas bölgesindeki diğer spor takımlarının gelip hepsini kazanmasını izleyen taraftarları hayal kırıklığına uğrattılar: Stars (1999 Stanley Cup şampiyonu), Mavericks (2011 NBA şampiyonu).
Arlington Belediye Başkanı Jim Ross, Çarşamba günkü 5. Maçtan önce verdiği röportajda “Rangers herkes içindir” dedi. “Savaştık. Ama bu bizim bebeğimiz.”
Yıllarca Ranger’lar, geldikleri şehir gibi Teksas’ta bile göz ardı edildi ve çok daha büyük komşular arasında kayboldu. Belediye Başkanı Ross, “Arlington 400.000 kişiye ev sahipliği yapıyor” dedi. “Pittsburgh, Cleveland ve St. Louis’den daha büyük.”
Şimdi, bu şehirler gibi Arlington da nihayet Cuma günü ilk kez bir Dünya Serisi zafer geçit törenine ev sahipliği yapacak.
O’Reilly Auto Parts’ta çalışan 54 yaşındaki Tommy Bird, Çarşamba gecesi eski Rangers menajeri Bobby Valentine tarafından kurulan bir Arlington restoranı olan Bobby V’s Sports Gallery Cafe’de serinin son maçını izledi. Bay Bird’ün, takımı en son 2011’de St. Louis Cardinals’a karşı Dünya Serisine gittiğinde geldiği yer burasıydı.
Diğer taraftarlarla yan yana dururken, o yılki beklenti hissini hatırladı – zafer sadece bir dışarıdaydı – ve ardından, kaçırılan bir topun yedi maçlık son yenilginin kapısını açmasının ardından derin bir hayal kırıklığı yaşandı.
Bay Bird, “Sadece topu yakalamamız gerekiyordu” dedi. “Burada tam bir ölüm sessizliği vardı. Korkunçtu. Herkes şok oldu.”
O günden bu yana geçen yıllarda Houston Astros, iki Dünya Serisi şampiyonluğu kazanarak ve sezon sonrası fikstürü haline gelerek adından söz ettirdi. Onların başarısı ve Rangers’ın başarısızlıkları, kendilerini Dallas’la rekabet halinde gören bazı Houstonlılar için bir gurur kaynağı.
Fort Worth Star-Telegram köşe yazarı Bud Kennedy, eyaletin en büyük kentsel alanları arasındaki rekabeti anlatırken, “Bu gerçekten tek taraflı bir rekabet” dedi. “Houston sürekli Dallas’la ilgili fanteziler kuruyor. Dallas, Houston’ı düşünmüyor bile. Buradaki insanlarla Houston hakkında konuşuyorsunuz ve onlar ‘Ah evet, Houston’ diyorlar.”
Rangers’ın Dünya Serisi şampiyonluğuna giden yolu doğrudan Houston’dan ve son şampiyon Astros’tan geçti. Geçen ay sert çekişmeli bir seride Rangers yedi maçı kazandı.
Daha sonra bile, Houston’daki bazı otobüsler, şehirdeki çoğu beyzbol taraftarı gibi hâlâ Astros’a tezahürat yapıyordu. Houston’daki Cadılar Bayramı şeker mi şaka mı etkinliklerinin çoğunda Dünya Serisi izleme partileri veya oyun güncellemeleri yoktu. Kuzey Teksas gazeteleri Perşembe günü Rangers’ı anma baskıları sunarken, Houston Chronicle ön sayfasında bu habere neredeyse hiç yer vermedi.
Çarşamba gecesi Bobby V’s’te Angela Rivera sessizce ilk birkaç atışı izledi. 60 yaşındaki Bayan Rivera, takımın gelişinden bir yıl önce Arlington’a taşındığından beri Rangers taraftarı olduğunu ve çocukluğunda babasıyla birlikte orijinal stadyuma gittiğini söyledi.
Önünde 2011 Dünya Serisinden kalma, düzgünce katlanmış bir White Spirit havluyla oturuyordu. Bazen “Haydi çocuklar” diye fısıldıyordu.
Hayranlar, Bay Valentine’ın restoranı açtığı 1980’lerden bu yana Bobby V’s’te toplanıyor. Restoranın ilk günlerinden beri orada olduğunu söyleyen Bay Bird, o zamanlar etrafta dolaşırken ve müşterilerle sohbet ederken görülebildiğini hatırladı. Duvarlarda, 2009 yılında yakındaki Irving şehrinden Arlington’a taşınan Cowboys da dahil olmak üzere Rangers ve diğer Dallas bölgesi takımlarından hatıralar var.
Bu yıl, orijinal Six Flags Over Texas eğlence parkına ev sahipliği yapan Arlington şehri, “Ve Kalabalık Çıldırıyor” sloganını benimseyerek bir tür yeniden markalama girişiminde bulundu. Uzun sürmedi.
Yine de Arlington, beyzbol takımına olan inancını korudu ve Rangers’ı korumak için yeni, geri çekilebilir kubbeli bir stadyumu (takımın şehirdeki üçüncü stadyumu) finanse etti.
Bay Kennedy, “Bunlar paralarını ve tutkularını Rangers beyzbolunu desteklemeye koyan insanlar” dedi. “Dallas’ın trenin arkasında sürüklendiğini hissediyorlar.”
Çarşamba günkü maç sorunsuz devam ederken, Chad Bowlin, arkadaşlarına Rangers’ın mağlup olması durumunda Cuma günü Arlington’da oynanacak olası bir 6. maç için biletlerin ne kadar pahalı olduğunu göstermek için Bobby V’s’te cep telefonunu çıkardı.
Listeler arasında gezinirken bir yandan da sohbet ediyordu. Sonra aşağı baktı ve beklenmedik ve hoş karşılanmayan bir mesaj gördü: “Sipariş verildi.” Arayıp bilet alımını iptal etmeye çalıştığında kendisine tüm satışların kesin olduğu söylendi.
“960 dolar ödedim” dedi şaşkınlıkla.
Kısa süre sonra Rangers ilk koşuyu yaptı ve restoran canlandı. Rangers dokuzuncu atışta 5-0 öne geçtiğinde herkes kararlı davrandı. Bayan Rivera, ruh havlusunu salladı ve Rangers ilahileri söylemeye başladı.
Ve Rangers galibiyeti bir galibiyetle kesinleştirdiğinde, seyirciler coştu. Bir adam gözlerinden yaşları sildi. Bay Bird oğluna sarıldı.
Bay Bowlin ellerini havaya kaldırdı ve iki nedenden dolayı sevindi: 40 yıllık taraftarlığın ardından takımı nihayet memleketi adına bir Dünya Serisi kazandı. Ve aldığı biletler artık geçersizdi. Kendisine geri ödeme garantisi verildi.
“Dünya Serisine gitmiyorum!” diye bağırdı.
Benzer türden bir toplumsal beyzbol ruhu tipik olarak Texas Rangers’da mevcut değildir; bu takım, Çarşamba günü Arizona Diamondbacks’e karşı Dünya Serisi zaferine kadar her Teksaslının kalbini kazanma iddiası, 51. sezonda olmaları nedeniyle ezilmiştir. Kuzey Teksas’ın Arlington şehrine taşındığından beri yıllardır hiç şampiyonluk kazanmamıştı.
Dallas ve Fort Worth arasında yer alan şehir, genişleyen bir kentsel metropol alanının neredeyse kusursuz bir parçası, hızla büyüyen ve sporu seven bir eyaletin, kazananların onurlandırıldığı ve futbolun – özellikle de – hızla büyüyen ve sporu seven bir bölgesi. Dallas Cowboys baskındı.
Ancak Rangers kazanmaya devam ettikçe taraftarlar ortaya çıktı. Ekim ayı heyecanı bağlantılı şehirlerde de hissedildi.
Cadılar Bayramı gecesinde, Dallas’ın banliyölerindeki insanlar garaj yollarında izleme partileri düzenlediler, dış mekan televizyonlarını bağladılar ya da garaj kapılarına önemli bir 4. Maçı yansıttılar. Kovalar dolusu şeker taşıyan çocuklar kaldırımda birbirlerinin yanından geçerek kısaca “Rangers burada!” dediler.
Takımın ikinci meydan oyuncusu Marcus Semien üçüncü vuruşta üç sayılık sayı yaparak Rangers’a 10-0 öne geçtiğinde, tezahüratlar tüm mahallede yankılandı.
Bu duygu uzun zamandır geliyordu.
Tim Cowlishaw, 1972’de 17 yaşındayken Arlington’daki ilk maça katıldığını hatırladı. Washington Senatörleri şehre çekilmiş ve karmaşık bir kahramanlık ve zulüm geçmişine sahip elit bir eyalet polis teşkilatı birimi olan Texas Rangers’ın adını almışlardı.
Dallas Morning News’in kıdemli spor köşe yazarlarından Bay Cowlishaw, “Çok ama çok küçük bir lig parkıydı ve sadece birkaç tribün koydular” dedi. “Diğer takımların ziyarete geldiğini gördüğümüzde çok heyecanlandık.”
Öte yandan Astros, ligin ilk çim sahasına sahip devasa bir kapalı stadyum olan Astrodome’a zaten sahipti.
Rangers, yıllar içinde onlara yeni stadyumlar inşa eden Arlington sakinleri ve vatandaşları tarafından değerlendi. Ancak Dallas bölgesindeki diğer spor takımlarının gelip hepsini kazanmasını izleyen taraftarları hayal kırıklığına uğrattılar: Stars (1999 Stanley Cup şampiyonu), Mavericks (2011 NBA şampiyonu).
Arlington Belediye Başkanı Jim Ross, Çarşamba günkü 5. Maçtan önce verdiği röportajda “Rangers herkes içindir” dedi. “Savaştık. Ama bu bizim bebeğimiz.”
Yıllarca Ranger’lar, geldikleri şehir gibi Teksas’ta bile göz ardı edildi ve çok daha büyük komşular arasında kayboldu. Belediye Başkanı Ross, “Arlington 400.000 kişiye ev sahipliği yapıyor” dedi. “Pittsburgh, Cleveland ve St. Louis’den daha büyük.”
Şimdi, bu şehirler gibi Arlington da nihayet Cuma günü ilk kez bir Dünya Serisi zafer geçit törenine ev sahipliği yapacak.
O’Reilly Auto Parts’ta çalışan 54 yaşındaki Tommy Bird, Çarşamba gecesi eski Rangers menajeri Bobby Valentine tarafından kurulan bir Arlington restoranı olan Bobby V’s Sports Gallery Cafe’de serinin son maçını izledi. Bay Bird’ün, takımı en son 2011’de St. Louis Cardinals’a karşı Dünya Serisine gittiğinde geldiği yer burasıydı.
Diğer taraftarlarla yan yana dururken, o yılki beklenti hissini hatırladı – zafer sadece bir dışarıdaydı – ve ardından, kaçırılan bir topun yedi maçlık son yenilginin kapısını açmasının ardından derin bir hayal kırıklığı yaşandı.
Bay Bird, “Sadece topu yakalamamız gerekiyordu” dedi. “Burada tam bir ölüm sessizliği vardı. Korkunçtu. Herkes şok oldu.”
O günden bu yana geçen yıllarda Houston Astros, iki Dünya Serisi şampiyonluğu kazanarak ve sezon sonrası fikstürü haline gelerek adından söz ettirdi. Onların başarısı ve Rangers’ın başarısızlıkları, kendilerini Dallas’la rekabet halinde gören bazı Houstonlılar için bir gurur kaynağı.
Fort Worth Star-Telegram köşe yazarı Bud Kennedy, eyaletin en büyük kentsel alanları arasındaki rekabeti anlatırken, “Bu gerçekten tek taraflı bir rekabet” dedi. “Houston sürekli Dallas’la ilgili fanteziler kuruyor. Dallas, Houston’ı düşünmüyor bile. Buradaki insanlarla Houston hakkında konuşuyorsunuz ve onlar ‘Ah evet, Houston’ diyorlar.”
Rangers’ın Dünya Serisi şampiyonluğuna giden yolu doğrudan Houston’dan ve son şampiyon Astros’tan geçti. Geçen ay sert çekişmeli bir seride Rangers yedi maçı kazandı.
Daha sonra bile, Houston’daki bazı otobüsler, şehirdeki çoğu beyzbol taraftarı gibi hâlâ Astros’a tezahürat yapıyordu. Houston’daki Cadılar Bayramı şeker mi şaka mı etkinliklerinin çoğunda Dünya Serisi izleme partileri veya oyun güncellemeleri yoktu. Kuzey Teksas gazeteleri Perşembe günü Rangers’ı anma baskıları sunarken, Houston Chronicle ön sayfasında bu habere neredeyse hiç yer vermedi.
Çarşamba gecesi Bobby V’s’te Angela Rivera sessizce ilk birkaç atışı izledi. 60 yaşındaki Bayan Rivera, takımın gelişinden bir yıl önce Arlington’a taşındığından beri Rangers taraftarı olduğunu ve çocukluğunda babasıyla birlikte orijinal stadyuma gittiğini söyledi.
Önünde 2011 Dünya Serisinden kalma, düzgünce katlanmış bir White Spirit havluyla oturuyordu. Bazen “Haydi çocuklar” diye fısıldıyordu.
Hayranlar, Bay Valentine’ın restoranı açtığı 1980’lerden bu yana Bobby V’s’te toplanıyor. Restoranın ilk günlerinden beri orada olduğunu söyleyen Bay Bird, o zamanlar etrafta dolaşırken ve müşterilerle sohbet ederken görülebildiğini hatırladı. Duvarlarda, 2009 yılında yakındaki Irving şehrinden Arlington’a taşınan Cowboys da dahil olmak üzere Rangers ve diğer Dallas bölgesi takımlarından hatıralar var.
Bu yıl, orijinal Six Flags Over Texas eğlence parkına ev sahipliği yapan Arlington şehri, “Ve Kalabalık Çıldırıyor” sloganını benimseyerek bir tür yeniden markalama girişiminde bulundu. Uzun sürmedi.
Yine de Arlington, beyzbol takımına olan inancını korudu ve Rangers’ı korumak için yeni, geri çekilebilir kubbeli bir stadyumu (takımın şehirdeki üçüncü stadyumu) finanse etti.
Bay Kennedy, “Bunlar paralarını ve tutkularını Rangers beyzbolunu desteklemeye koyan insanlar” dedi. “Dallas’ın trenin arkasında sürüklendiğini hissediyorlar.”
Çarşamba günkü maç sorunsuz devam ederken, Chad Bowlin, arkadaşlarına Rangers’ın mağlup olması durumunda Cuma günü Arlington’da oynanacak olası bir 6. maç için biletlerin ne kadar pahalı olduğunu göstermek için Bobby V’s’te cep telefonunu çıkardı.
Listeler arasında gezinirken bir yandan da sohbet ediyordu. Sonra aşağı baktı ve beklenmedik ve hoş karşılanmayan bir mesaj gördü: “Sipariş verildi.” Arayıp bilet alımını iptal etmeye çalıştığında kendisine tüm satışların kesin olduğu söylendi.
“960 dolar ödedim” dedi şaşkınlıkla.
Kısa süre sonra Rangers ilk koşuyu yaptı ve restoran canlandı. Rangers dokuzuncu atışta 5-0 öne geçtiğinde herkes kararlı davrandı. Bayan Rivera, ruh havlusunu salladı ve Rangers ilahileri söylemeye başladı.
Ve Rangers galibiyeti bir galibiyetle kesinleştirdiğinde, seyirciler coştu. Bir adam gözlerinden yaşları sildi. Bay Bird oğluna sarıldı.
Bay Bowlin ellerini havaya kaldırdı ve iki nedenden dolayı sevindi: 40 yıllık taraftarlığın ardından takımı nihayet memleketi adına bir Dünya Serisi kazandı. Ve aldığı biletler artık geçersizdi. Kendisine geri ödeme garantisi verildi.
“Dünya Serisine gitmiyorum!” diye bağırdı.