Sizi Philip Glass’a bu kadar bağlayan nedir?
“Bu arada yetmişli yıllarda başlayan dinleyici ilişkisi beni “On iki bölümlük müzik” ile bağlıyor. 1972’de Roma’da bu eseri sunan iki konser verdi, ikisini de izledim ve onun ses dünyasına tamamen hayran kaldım. Sonra doksanlarda ortak bir arkadaşım sayesinde onunla tanışma ve bir ilişki kurma zevkini yaşadım. Saatlerce nasıl dinlenir, yetmişler, on iki kısım, iki konser yerine sentezlenen sesler, kuzey yıldızı, iki gece de onu dinlemeye gittim, sonra doksanlarda ortak bir arkadaş sayesinde.
Peki bu albüm projesi nasıl ortaya çıktı?
“Orijinalinde bir elektronik topluluk tarafından çalınan ‘Kuzey Yıldızı’nı uzun süredir yeniden okumak istiyordum, oysa bunu piyanolarla, fazla seslendirme yaparak yapmak istiyordum. Glass ve ‘North Star’ın müziklerini 1998’de There Materials Sonori ile “Circles” adlı bir albümde çalmıştım, ama bundan pek memnun değildim, bir bebek kuyruklu piyano ile çalınıyordu ve çalmadım’ O da çok iyi çalmıyor… ama kayıt çok iyi gitti, on bin kopya sattı. Geçen yıl Glass’ın sağ kolundan bir e-posta aldım ve bana bu kaydı Glass’ın resmi web sitesine koyma zevkini yaşamak isteyeceklerini söyledi ve ben de fırsatı değerlendirerek karşı öneride bulundum. yine mükemmel bir piyano ve bugün sahip olduğum gelişmiş kişisel teknikle. Neden olmasın dediler. ve hemen stüdyoya gittim, mükemmel bir Yamaha kuyruklu piyanoda kaydettim ve beğendim. Philip Glass bunu web sitesine koydu, bu bir tür resmi yatırım! 26 Mayıs’tan itibaren yayında ve birkaç günlüğüne CD’de. Sahip olduğum akışlar birkaç bindi, şimdi onun desteğiyle altmış binin üzerinde. Ve bu onura sahip olan tek İtalyan benim”.
Her zaman minimalist müzik içinde hareket etmekle ilgilendiniz…
“Klasik müzik dünyasından geldim ve ardından Pierrot Lunaire ile birlikte progresif müziğe karşı bir tutkum oldu. Ama bir çıkış yolu arıyordum ve gerçek bir vaka için, bir arkadaşımdan gelen bir teklifle, Terry Riley’nin ‘A gökkuşağı kavisli bir havada’ şarkısını dinlediğimde bana kendini gösterdi. Görünüşe göre hiç değişmeyen ama her zaman daha zengin ve daha çeşitli olan o müziğe tam anlamıyla ‘girdim’, kendimi bıraktım ve aşık oldum. Sonra Glass’ı ve ardından üçü arasında en katı olanı olan Steve Reich’i keşfettim. Bu bir tutku haline geldi, Sonjia Kristina’nın Curved Air’inden “Who’s Next”in Who’suna kadar çok farklı müzisyenleri etkileyen çok büyük bir dünya keşfettim.
O zamanın bu coşkusu bize öyle geliyor ki hâlâ yaşıyor.
“Evet, sahip olduğum coşkuyu koruduğumu düşünüyorum, sevdiğim için müzik yapıyorum, başarı peşinde koşmakla ilgilenmiyorum, gelirse mutluyum ama esasen müziğe meraklıyım, benimki başkalarınınki gibi, kendi tarzımda çoğaltmak için. ”
Ama aynı zamanda birçok radyo yayını aracılığıyla mükemmel bir popülerleştiricidir.
“Evet, radyocu olmak bana her türden çokça müzik dinleme ve dinlettirme olanağı sağladı. Şanslıydım, çocukken piyanoda klasik müzik çalardım ama ablalarım rock ve Patty Pravo dinlerdi. Annem bir müzisyendi ve babam bir yayıncıydı, bu yüzden her şey içinde büyüdüm, klasik, rock ve bilgi. Ve farkında olmadan Beethoven ve Keith Emerson oynamayı seven biri oldum”.
Ve tüm bunlar 14’ünde Roma Botanik Bahçesi’nde gerçekleşecek konserde anlatılacak.
“Benim için bir ilham yıldızı olan aya adanmış ac. Benim ve sevdiğim sanatçıların bazı şarkılarını bir araya getirdim, moonshine, klasik müzik, ama aynı zamanda rock, şarkı, folk, ‘Apollo’dan Brian Eno… orada tüm ruhlarım ve tüm yönleriyle ay var”.
Yazılı 12 Temmuz 2023 Çarşamba 16:54
Blog, Şu Anda Yürütülüyor kategorisinde. Bu gönderiye yapılan yorumları RSS 2.0 beslemesinden takip edebilirsiniz.