Baltimore Orioles Onur Listesi’nin bir üyesi ve beyzbol tarihinin belki de en büyük üçüncü kalecisi Brooks Robinson hayatını kaybetti. 86 yaşındaydı.
Onun ölümü duyuruldu Daha fazla bilgi sağlamayan bir açıklamada Orioles’ten.
Robinson, 1955’ten 1977’ye kadar Orioles’te geçirdiği 23 sezon boyunca “insan elektrikli süpürge” olarak tanındı çünkü yoluna çıkan hemen hemen her şeyi toplayabiliyordu.
En iyi oyunculara veya kiraz kuşlarına hücum etti, sola veya sağa ters vuruşlarla şut attı ve Amerikan Ligi’nin üçüncü aşamada en iyi saha oyuncusu olarak art arda 16 Altın Eldiven ödülü kazandı. Sadece atıcı Greg Maddux, Robinson’un puan toplamını 18 Altın Eldivenle aştı.
Robinson, ikisi Dünya Serisi şampiyonu olan dört flama kazanan takımda oynadı. Muhteşem oyunları ve isabet yüzdesi nedeniyle Orioles’in Cincinnati Reds’i beş maçta mağlup ettiği 1970 Dünya Serisinin En Değerli Oyuncusu oldu: 0,429 vuruş ortalamasına sahipti ve iki home run yaptı. (Orioles ayrıca 1966 Serisinin dört maçında da Los Angeles Dodgers’ı yendi.)
Robinson’un 2.848 vuruşu, 268 home run’u vardı ve kariyer vuruş ortalaması 0,267’ydi. 1964’te Amerikan Ligi’nin En Değerli Oyuncusu oldu; 28 home run yaptı, 118 run’da lige liderlik etti ve 0.317’lik bir vuruş ortalaması ile kariyerinin en yüksek seviyesine ulaştı. Ancak, en çok saha çalışmasıyla tanınıyordu.
Robinson, 1960’tan 1974’e kadar her sezon All-Star seçildi. Üye olarak ilk yılı olan 1983’te, oyların yaklaşık yüzde 92’sini alarak Beyzbol Onur Listesi’ne seçildi.
Eski beyzbol komiseri Fay Vincent ile 2008’deki sözlü tarihi için yaptığı “Bedava Oynardık” başlıklı röportajında Robinson, 1970 Dünya Serisinden sonra “tüm yazarların dolabıma gitmemi beklediğini” ancak Rex’in bunu hatırladığını hatırladı. Orioles’in yayıncısı Barney, “Onun için endişelenmeyin” dedi. Sadece eldivenleriyle röportaj yap. Onlar çok daha iyiler ve tüm işi onlar yapıyor.”
Robinson gelecek yıl Dünya Serisi eldivenini kullanmadı. Onur Listesi’ne taşınmıştı.
Brooks Calbert Robinson, 18 Mayıs 1937’de babasının itfaiyeci olduğu ve aynı zamanda yarı profesyonel beyzbol oynadığı Little Rock, Arkansas’ta doğdu. Radyodan St. Louis Cardinals maçlarını dinledi ve birinci lig oyuncusu olmaya kararlıydı. Saatlerce ailesinin evinin merdivenlerine tenis topları fırlatarak, karambolleri kaparak ve kendisine mümkün olan her açıdan beyzbol atmayı öğreterek geçirdi.
Robinson, liseden mezun olduktan sonra Orioles organizasyonuyla sözleşme imzaladı ve 1955’e York, Pennsylvania’daki çiftlik takımlarında ikinci kaleci olarak başladı. Ancak çok geçmeden üçüncü aşamaya geçti ve burada harika tepkileri sert toplara vurmasına olanak sağladı.
Robinson, 1955 ve 1956’da Orioles adına birkaç maça çıktı. 1957 baharında, takımın menajeri Paul Richards, Robinson’un backhand oyun mekaniğinde bir kusur bulduğuna inandı ve Orioles’le birinci lig kariyerini bitiren uzun süredir üçüncü kaleci olan George Kell’den bunu düzeltmesini istedi. .
Ancak Kell, Robinson’un altı haftalık bahar antrenmanında arka vuruşuyla tek bir şutu bile kaçırmadığını kaydetti. Kell, 2004’te The Baltimore Sun’a verdiği röportajda “Zaten o kadar iyiydi ki ona pek bir şey söyleyemedim” diye anımsıyordu.
Robinson, 1958’de Orioles için 145 maç oynadı (hayal kırıklığı yaratan bir 0,238’e ulaştı) ve Arkansas Ulusal Muhafızlarında altı ay boyunca ve Liglerin geçirdiği 1959 sezonunun çoğunda küçüklerde görev yaptıktan sonra 1960’ta Orioles’e döndü.
Robinson’un üçüncü aşamada olması ve geleceğin Hall of Famer’ı Luis Aparicio ve daha sonra Mark Belanger’la (her ikisi de kariyerinin büyük bir bölümünde kısa stoper olarak onun yanında duran parlak dış saha oyuncuları), Orioles’in iç sahasının sol tarafı bir atıcının isteyebileceği tüm desteği sağladı. sadece diliyorum.
Robinson, Danny Peary’ye 1994 tarihli “Oyunu Oynadık” adlı kitabı için “Her zaman mükemmel bir el-göz koordinasyonuna sahiptim ve beyzbolun vurulduğu yerde olma içgüdüsüyle kutsanmıştım” dedi.
“Hızlı değildim ve harika bir kolum yoktu” diye ekledi, “ancak ayaklarımı hızlı bir şekilde atış pozisyonuna getirerek ve topu herkesten daha hızlı bırakarak bunu telafi ettim.”
Robinson doğal yeteneklerini sıkı çalışmayla tamamladı.
Fay Vincent’a “yavaş şut, kafalı toplar ve şutlar üzerinde nasıl çalıştığını” anlattı.
“Eskiden yaklaşık 10 veya 12 topu arka arkaya dizerdim” diye anımsıyor. “Sadece içeri girip bir tane alıyorsun, sonra bir adım daha ileri gidiyorsun ve birini alıp fırlatıyorsun.”
Robinson emekli olduğunda çoğu maçta, putoutlarda, asistlerde ve üçüncü kalecinin ikili oyunlarında birinci lig rekorlarının yanı sıra en yüksek saha yüzdesine sahipti. Daha sonra Orioles için televizyon yayıncısı olarak görev yaptı.
Hayatta kalanlarla ilgili bilgi hemen mevcut değildi.
Robinson Onur Listesi’ne alındığında, Arkansas yerlisi Kell de listeye alındı. (Robinson beyzbol yazarları tarafından, Kell ise Gaziler Komitesi tarafından seçildi.)
“Üçüncü sıradaki Brooks tüm zamanların en iyisi mi?” Bu konuda hiç şüphe yok,” dedi Kell 2004’te The Sun’a.
1970 Dünya Serisinde Reds’i yöneten Sparky Anderson, Robinson’un başarısızlığa uğradığı kesin vuruşlardan dolayı acı çekiyordu.
Anderson, bu yılın ekim ayında Investor’s Business Daily’de “Brooks’u uykusunda görmeye başlıyorum” dedi. “Eğer o kağıt tabağı düşürürsem, onu göz açıp kapayıncaya kadar alır ve ilk önce beni dışarı atardı.”
Onun ölümü duyuruldu Daha fazla bilgi sağlamayan bir açıklamada Orioles’ten.
Robinson, 1955’ten 1977’ye kadar Orioles’te geçirdiği 23 sezon boyunca “insan elektrikli süpürge” olarak tanındı çünkü yoluna çıkan hemen hemen her şeyi toplayabiliyordu.
En iyi oyunculara veya kiraz kuşlarına hücum etti, sola veya sağa ters vuruşlarla şut attı ve Amerikan Ligi’nin üçüncü aşamada en iyi saha oyuncusu olarak art arda 16 Altın Eldiven ödülü kazandı. Sadece atıcı Greg Maddux, Robinson’un puan toplamını 18 Altın Eldivenle aştı.
Robinson, ikisi Dünya Serisi şampiyonu olan dört flama kazanan takımda oynadı. Muhteşem oyunları ve isabet yüzdesi nedeniyle Orioles’in Cincinnati Reds’i beş maçta mağlup ettiği 1970 Dünya Serisinin En Değerli Oyuncusu oldu: 0,429 vuruş ortalamasına sahipti ve iki home run yaptı. (Orioles ayrıca 1966 Serisinin dört maçında da Los Angeles Dodgers’ı yendi.)
Robinson’un 2.848 vuruşu, 268 home run’u vardı ve kariyer vuruş ortalaması 0,267’ydi. 1964’te Amerikan Ligi’nin En Değerli Oyuncusu oldu; 28 home run yaptı, 118 run’da lige liderlik etti ve 0.317’lik bir vuruş ortalaması ile kariyerinin en yüksek seviyesine ulaştı. Ancak, en çok saha çalışmasıyla tanınıyordu.
Robinson, 1960’tan 1974’e kadar her sezon All-Star seçildi. Üye olarak ilk yılı olan 1983’te, oyların yaklaşık yüzde 92’sini alarak Beyzbol Onur Listesi’ne seçildi.
Eski beyzbol komiseri Fay Vincent ile 2008’deki sözlü tarihi için yaptığı “Bedava Oynardık” başlıklı röportajında Robinson, 1970 Dünya Serisinden sonra “tüm yazarların dolabıma gitmemi beklediğini” ancak Rex’in bunu hatırladığını hatırladı. Orioles’in yayıncısı Barney, “Onun için endişelenmeyin” dedi. Sadece eldivenleriyle röportaj yap. Onlar çok daha iyiler ve tüm işi onlar yapıyor.”
Robinson gelecek yıl Dünya Serisi eldivenini kullanmadı. Onur Listesi’ne taşınmıştı.
Brooks Calbert Robinson, 18 Mayıs 1937’de babasının itfaiyeci olduğu ve aynı zamanda yarı profesyonel beyzbol oynadığı Little Rock, Arkansas’ta doğdu. Radyodan St. Louis Cardinals maçlarını dinledi ve birinci lig oyuncusu olmaya kararlıydı. Saatlerce ailesinin evinin merdivenlerine tenis topları fırlatarak, karambolleri kaparak ve kendisine mümkün olan her açıdan beyzbol atmayı öğreterek geçirdi.
Robinson, liseden mezun olduktan sonra Orioles organizasyonuyla sözleşme imzaladı ve 1955’e York, Pennsylvania’daki çiftlik takımlarında ikinci kaleci olarak başladı. Ancak çok geçmeden üçüncü aşamaya geçti ve burada harika tepkileri sert toplara vurmasına olanak sağladı.
Robinson, 1955 ve 1956’da Orioles adına birkaç maça çıktı. 1957 baharında, takımın menajeri Paul Richards, Robinson’un backhand oyun mekaniğinde bir kusur bulduğuna inandı ve Orioles’le birinci lig kariyerini bitiren uzun süredir üçüncü kaleci olan George Kell’den bunu düzeltmesini istedi. .
Ancak Kell, Robinson’un altı haftalık bahar antrenmanında arka vuruşuyla tek bir şutu bile kaçırmadığını kaydetti. Kell, 2004’te The Baltimore Sun’a verdiği röportajda “Zaten o kadar iyiydi ki ona pek bir şey söyleyemedim” diye anımsıyordu.
Robinson, 1958’de Orioles için 145 maç oynadı (hayal kırıklığı yaratan bir 0,238’e ulaştı) ve Arkansas Ulusal Muhafızlarında altı ay boyunca ve Liglerin geçirdiği 1959 sezonunun çoğunda küçüklerde görev yaptıktan sonra 1960’ta Orioles’e döndü.
Robinson’un üçüncü aşamada olması ve geleceğin Hall of Famer’ı Luis Aparicio ve daha sonra Mark Belanger’la (her ikisi de kariyerinin büyük bir bölümünde kısa stoper olarak onun yanında duran parlak dış saha oyuncuları), Orioles’in iç sahasının sol tarafı bir atıcının isteyebileceği tüm desteği sağladı. sadece diliyorum.
Robinson, Danny Peary’ye 1994 tarihli “Oyunu Oynadık” adlı kitabı için “Her zaman mükemmel bir el-göz koordinasyonuna sahiptim ve beyzbolun vurulduğu yerde olma içgüdüsüyle kutsanmıştım” dedi.
“Hızlı değildim ve harika bir kolum yoktu” diye ekledi, “ancak ayaklarımı hızlı bir şekilde atış pozisyonuna getirerek ve topu herkesten daha hızlı bırakarak bunu telafi ettim.”
Robinson doğal yeteneklerini sıkı çalışmayla tamamladı.
Fay Vincent’a “yavaş şut, kafalı toplar ve şutlar üzerinde nasıl çalıştığını” anlattı.
“Eskiden yaklaşık 10 veya 12 topu arka arkaya dizerdim” diye anımsıyor. “Sadece içeri girip bir tane alıyorsun, sonra bir adım daha ileri gidiyorsun ve birini alıp fırlatıyorsun.”
Robinson emekli olduğunda çoğu maçta, putoutlarda, asistlerde ve üçüncü kalecinin ikili oyunlarında birinci lig rekorlarının yanı sıra en yüksek saha yüzdesine sahipti. Daha sonra Orioles için televizyon yayıncısı olarak görev yaptı.
Hayatta kalanlarla ilgili bilgi hemen mevcut değildi.
Robinson Onur Listesi’ne alındığında, Arkansas yerlisi Kell de listeye alındı. (Robinson beyzbol yazarları tarafından, Kell ise Gaziler Komitesi tarafından seçildi.)
“Üçüncü sıradaki Brooks tüm zamanların en iyisi mi?” Bu konuda hiç şüphe yok,” dedi Kell 2004’te The Sun’a.
1970 Dünya Serisinde Reds’i yöneten Sparky Anderson, Robinson’un başarısızlığa uğradığı kesin vuruşlardan dolayı acı çekiyordu.
Anderson, bu yılın ekim ayında Investor’s Business Daily’de “Brooks’u uykusunda görmeye başlıyorum” dedi. “Eğer o kağıt tabağı düşürürsem, onu göz açıp kapayıncaya kadar alır ve ilk önce beni dışarı atardı.”