CatWalk
New member
ÖĞRENCİ ÖĞRETMEN GERÇEK GERİSİ HAYAL ESERİ
Garip Olaylar Sınıfı öykülerindeki çocukların ailelerinden geçen özel yetenekleri var. Okula tıpkı anda başlıyorlar. Ortan noktalırı ise dedelerinin, ninelerinin daha evvel okuduğu sınıfta buluşmuş olmaları. Hepsinin farklı yetenekleri var. Ve bu yeteneklerini kullanıp meseleleri çözüyorlar. Başka gezegenlerden gelen öğrenciler, uçan keçi üzere değişik ögeler da kitabın başka kahramanları içinde yer alıyor. Serpil Öğretmen 43 yaşında, kitaplarla ilgili olarak, “Öğretmen çocuğu olduğum için kitaplarla büyüdüm. Kitapları okuma yazma bilmediğim devirlerde bile fotoğraflardan okuyordum. Yazmaya ise lise senelerında başladım. Küçük öyküler yazdım. Üniversitede sınıfta oturup bir şeyler karalardım. Çocuk kıssaları ise Garip Olaylar Sınıfı’yla başladı. Bir derste otururken öğrencim Asya’nın kalemi kayboldu. Kalem nerede olabilir diye düşünürken, ‘arkadaşının sırasına ziyarete gitmiş’ olabilir diye düşündüm. Eşyaların konuştuğu, canları sıkıldığı için bahçeye yürüyüşe gittiği bir kıssa yazdım. Akabinde öteki öyküler çıkmaya başladı. Kitaplardaki biroldukça şey gerçek. Öğrenciler gerçek, öğretmenler gerçek, okulun arkadaşındaki orman gerçek. Lakin geri kalanlar hayal gücü. Bu kıssaları bitirdiğim yerden devam edebilecek biçimde kurguladım” diyor.
MAKSADIM KİTAP OKUMAYI SEVSİNLER
Öğrencilerinin özelliklerinden ilham alan Serpil Öğretmen, öğrencilerini gözlemleyerek karakterlerini oluşturuyor. Matematiği epey seven bir çocuğa süratli sorun çözebilen, hayvanları seven öğrenciye hayvanlarla konuşma yeteneği üzere özellikler yansıtıyor. Türker karakterlerle ilgili şunları söylüyor: “Tüm öğrencilerimin farklı özelliklerini kullanıyorum kitaplarda. Şu anda birinci sınıf öğretmeniyim. Yeni öyküm için onları gözlemliyorum. Yengeçleri hayli seven bir öğrencim var örneğin. ‘Elel eyi’ öğrenince iki yengeç çizip el ele yazdı. bu biçimde farklı şeyleri görmek bana ilham veriyor. Ayrıyeten üç çocuk annesiyim, kendi çocuklarım da öykülere katkı sağlıyor. Ders verme üzere bir derdim yok. Çocukların okurken eğleneceği, kedini yakın hissedeceği, hayal gücünü güçlendiren öyküler yazmayı tercih ediyorum. Doğal ki arkadaşlık bağlantılarıyla ilgili, tabiatla ilgili nüanslar var. Fakat asıl derdim âlâ bir okuyucu olsunlar, okumaktan keyif alsınlar.”
DUVARI BOYADILAR
Serpil öğretmen, kitabın çizerinin de kıssaları hayli sevdiğini belirtiyor. Çizer, gerçek Garip Olaylar Sınıfı’nı ziyaret ederek sınıfın duvarına fotoğrafını çizmiş. Öğrencilerle bir arada boyamışlar. Serpil öğretmenin şimdiki öğrencilerinin bu çizimlerden epey etkilendiğini ve sınıfa gelir gelmez bu çizimleri sorduklarını söylüyor.
ÖĞRETMEN DE KUSUR YAPABİLİR
“Yeni kitaplarım da fantastik cinste olacak. Öğrencilerin hayli harika güçleri olmayacak. Yetenekleri var fakat bunu uygularken başlarına gelen eğlenceli olaylar, şaşkınlıkları üzerinden ilerleyecek kıssalar. İnsani yansılar değerli benim için. İnsan olduğumuz için dört dörtlük yapamıyoruz hiç bir şeyi. O yüzden arkadaşların birbirine dayanak olması, bir arada hareket etmesi, düşeni kaldırması lazım. Çocukların arkadaşlık ilgilerini güçlendirecek ögeleri desteklemek istedim. 20 kişilik geçen dönemki sınıfım ve Garip Olaylar Sınıfı ‘Hepimiz birimiz için birimiz hepimiz için’ diyordu. O sınıf nitekim o denli bir sınıftı. Birbirlerine dayanak oldular daima. Kıssada de başlarında ben bilirim diyen bir öğretmen olmadı. Hatta birtakım konularda çocuklar öğretmene fikir veriyor. Baskın bir öğretmen figürü yok. Öğretmenlerini epeyce seviyorlar ve bu yüzden hürmet duyuyorlar. Öğretmen de yanılgı yapabilir. Çocuklar da öğretmenler de bunun farkında.”
TORUNLARIYLA BAĞLARI KUVVETLİ
“Anneanneler, dedeler torunlarıyla okula başladıklarında epeyce ilgileniyor. O yüzden çocukların yeteneklerini anneannelerinden dedelerinden aldıklarını simgelemek istedim. Zira çocuklarıyla kuramadıkları bağları torunlarıyla kuruyorlar. Bu sebepten onlar da hikayenin kahramanları olarak kitapta yer alıyor. Ayrıyeten zeytin ağacına da barış ve umudu sembolize ettiği için hikayelerde yer vermeyi seviyorum. Kutsal bir ağaç ve çocukların yaşadığı coğrafyanın bir bitkisi. Bunu bilerek büyümeleri gerektiğini düşünüyorum.”
Garip Olaylar Sınıfı öykülerindeki çocukların ailelerinden geçen özel yetenekleri var. Okula tıpkı anda başlıyorlar. Ortan noktalırı ise dedelerinin, ninelerinin daha evvel okuduğu sınıfta buluşmuş olmaları. Hepsinin farklı yetenekleri var. Ve bu yeteneklerini kullanıp meseleleri çözüyorlar. Başka gezegenlerden gelen öğrenciler, uçan keçi üzere değişik ögeler da kitabın başka kahramanları içinde yer alıyor. Serpil Öğretmen 43 yaşında, kitaplarla ilgili olarak, “Öğretmen çocuğu olduğum için kitaplarla büyüdüm. Kitapları okuma yazma bilmediğim devirlerde bile fotoğraflardan okuyordum. Yazmaya ise lise senelerında başladım. Küçük öyküler yazdım. Üniversitede sınıfta oturup bir şeyler karalardım. Çocuk kıssaları ise Garip Olaylar Sınıfı’yla başladı. Bir derste otururken öğrencim Asya’nın kalemi kayboldu. Kalem nerede olabilir diye düşünürken, ‘arkadaşının sırasına ziyarete gitmiş’ olabilir diye düşündüm. Eşyaların konuştuğu, canları sıkıldığı için bahçeye yürüyüşe gittiği bir kıssa yazdım. Akabinde öteki öyküler çıkmaya başladı. Kitaplardaki biroldukça şey gerçek. Öğrenciler gerçek, öğretmenler gerçek, okulun arkadaşındaki orman gerçek. Lakin geri kalanlar hayal gücü. Bu kıssaları bitirdiğim yerden devam edebilecek biçimde kurguladım” diyor.
MAKSADIM KİTAP OKUMAYI SEVSİNLER
Öğrencilerinin özelliklerinden ilham alan Serpil Öğretmen, öğrencilerini gözlemleyerek karakterlerini oluşturuyor. Matematiği epey seven bir çocuğa süratli sorun çözebilen, hayvanları seven öğrenciye hayvanlarla konuşma yeteneği üzere özellikler yansıtıyor. Türker karakterlerle ilgili şunları söylüyor: “Tüm öğrencilerimin farklı özelliklerini kullanıyorum kitaplarda. Şu anda birinci sınıf öğretmeniyim. Yeni öyküm için onları gözlemliyorum. Yengeçleri hayli seven bir öğrencim var örneğin. ‘Elel eyi’ öğrenince iki yengeç çizip el ele yazdı. bu biçimde farklı şeyleri görmek bana ilham veriyor. Ayrıyeten üç çocuk annesiyim, kendi çocuklarım da öykülere katkı sağlıyor. Ders verme üzere bir derdim yok. Çocukların okurken eğleneceği, kedini yakın hissedeceği, hayal gücünü güçlendiren öyküler yazmayı tercih ediyorum. Doğal ki arkadaşlık bağlantılarıyla ilgili, tabiatla ilgili nüanslar var. Fakat asıl derdim âlâ bir okuyucu olsunlar, okumaktan keyif alsınlar.”
DUVARI BOYADILAR
Serpil öğretmen, kitabın çizerinin de kıssaları hayli sevdiğini belirtiyor. Çizer, gerçek Garip Olaylar Sınıfı’nı ziyaret ederek sınıfın duvarına fotoğrafını çizmiş. Öğrencilerle bir arada boyamışlar. Serpil öğretmenin şimdiki öğrencilerinin bu çizimlerden epey etkilendiğini ve sınıfa gelir gelmez bu çizimleri sorduklarını söylüyor.
ÖĞRETMEN DE KUSUR YAPABİLİR
“Yeni kitaplarım da fantastik cinste olacak. Öğrencilerin hayli harika güçleri olmayacak. Yetenekleri var fakat bunu uygularken başlarına gelen eğlenceli olaylar, şaşkınlıkları üzerinden ilerleyecek kıssalar. İnsani yansılar değerli benim için. İnsan olduğumuz için dört dörtlük yapamıyoruz hiç bir şeyi. O yüzden arkadaşların birbirine dayanak olması, bir arada hareket etmesi, düşeni kaldırması lazım. Çocukların arkadaşlık ilgilerini güçlendirecek ögeleri desteklemek istedim. 20 kişilik geçen dönemki sınıfım ve Garip Olaylar Sınıfı ‘Hepimiz birimiz için birimiz hepimiz için’ diyordu. O sınıf nitekim o denli bir sınıftı. Birbirlerine dayanak oldular daima. Kıssada de başlarında ben bilirim diyen bir öğretmen olmadı. Hatta birtakım konularda çocuklar öğretmene fikir veriyor. Baskın bir öğretmen figürü yok. Öğretmenlerini epeyce seviyorlar ve bu yüzden hürmet duyuyorlar. Öğretmen de yanılgı yapabilir. Çocuklar da öğretmenler de bunun farkında.”
TORUNLARIYLA BAĞLARI KUVVETLİ
“Anneanneler, dedeler torunlarıyla okula başladıklarında epeyce ilgileniyor. O yüzden çocukların yeteneklerini anneannelerinden dedelerinden aldıklarını simgelemek istedim. Zira çocuklarıyla kuramadıkları bağları torunlarıyla kuruyorlar. Bu sebepten onlar da hikayenin kahramanları olarak kitapta yer alıyor. Ayrıyeten zeytin ağacına da barış ve umudu sembolize ettiği için hikayelerde yer vermeyi seviyorum. Kutsal bir ağaç ve çocukların yaşadığı coğrafyanın bir bitkisi. Bunu bilerek büyümeleri gerektiğini düşünüyorum.”