Geçen yıl, Luis Arraez, Aaron Judge’ın Triple Crown’daki şutunu Amerikan Ligi vuruş şampiyonluğu için bir mücadelede yenerek baltaladı. Bu yıl, Minnesota Twins’ten Miami Marlins’e transfer olduktan sonra Arraez, beyzbolun en ender ödüllerinden birini elde etmek için başka bir Yankee olan DJ LeMahieu’ya katılabilir: her iki ligde de bir vuruş tacı kazanmak.
Temasa güçten çok değer veren bir geri tepme vurucusu olan Arraez, Major League Baseball’daki diğer vurucularla kendisi arasındaki uçurumu büyük ölçüde genişletti. Perşembe günkü maçların başında, 2022’de 0,316’ya ulaşan Arraez, 0,398’e ulaştı ve Atlanta Braves’ten 0,347 ile ana ligde ikinci olan Ronald Acuña Jr.’ın 51 puan önündeydi.
Arraez’in savunma değişiklikleri üzerindeki MLB yasağından faydalandığını tahmin etmek kolay olurdu. Bu değişikliği onaylamasına rağmen, sezon öncesinde kendisini yardıma muhtaç vuruculardan biri olarak görmediğini söyledi.
“Değişiklik birçok topa vuran oyuncu için zordu” dedi. “Hareket konusunda kendimi iyi hissediyorum çünkü topa istediğim her yere vurabilirim. Ancak vurucu oyuncular için daha fazla değişiklik iyi değil.
MLB’nin Statcast sistemine göre, sözüne sadık kalarak, topu dağıttı ve vuruşlarının yüzde 30,4’ünü, yüzde 38,3’ü merkeze ve yüzde 31,3’ü diğer yöne vurdu. Bu, onu bu sezon herhangi bir sahada vuruşlarının en az yüzde 30’unu düşüren 13 vurucudan biri yapıyor.
Ek olarak Arraez, bu güç odaklı çağın en sıra dışı vurucusu olarak ortaya çıktı. Çarşamba gününe kadar yaptığı 49 vuruş, Toronto’dan Bo Bichette ve Acuña’nın ardından ana dallarda en çok üçüncü oldu, ancak bunların 41’i bekardı. Statcast’e göre Arraez’in yüzde 20’lik sert vuruş oranı – topun saatte 95 milden daha hızlı hareket etmesini içeren vuruşlar – onu 263 kalifiye vurucu arasında 259. sıraya yerleştirdi ve Toronto’dan Matt Chapman’ın ışık yılı gerisinde kaldı. .
Bunun gibi sezonlarda ortalamanın biraz düşmesini bekleyin ve Arraez, Çarşamba günkü Arizona Diamondbacks galibiyetinde 3-0’lık bir performansla 12 maçlık galibiyet serisini bitirdi ve Nisan’da ulaştığı .438’i yendikten sonra Mayıs ortalamasını .298’e düşürdü. Ancak kendi geçmişi ve Acuña üzerinde oluşturduğu boşluk, ona 2016’da NL tacını Colorado Rockies için .348 ve 2016’da Yankees için ortalama .364 ile alan LeMahieu ile eşleşmek için meşru bir şans veriyor – AL tacı 2020’yi kazandı sezon pandemi nedeniyle kısaldı.
LeMahieu’nun bu başarıyı gerçekleştiren tek kişi olduğunu belirten sayısız anlatımın aksine, LeMahieu’nun zaten bir arkadaşı var. Ed Delahanty, 1899’da Philadelphia Phillies için .410 puan alarak NL tacını ve ardından 1902’de Washington Senatörleri için .376 puan alarak AL tacını kazandı.
1902 AL başlığıyla ilgili bazı belirsizlikler ortaya çıktı çünkü Baseball Reference Nap gibi siteler, Lajoie’ye o yıl Philadelphia ve Cleveland için .378 ortalama verdi. Ancak MLB’nin resmi golcüsü Elias Spor Bürosu, Lajoie’nin .366’sına sahip ve çizgisinin değiştirilmesi gerektiğine dair hiçbir ikna edici kanıt sunulmadı. Ve 1950’den önce bir vuruş şampiyonu unvanı için resmi bir eleme standardı bulunmamakla birlikte, takımının oyunlarının yüzde 60’ında oynamak için normalde kabul edilen kriterleri karşılayamadığı için, Lajoie’nin 1902 vuruş şampiyonu olduğu iddiası da temelsiz olacaktır. 154 maçlık bir sezonda 87 maçta oynadı) veya takım maçı başına 3,1 maça çıktı (385’i 92’nin gerisinde kaldı).
Tabii ki, şu anda sadece iki kişinin bulunduğu bir listeye katılmak, insanların bugünlerde vuruş ortalamaları hakkında ne düşündüklerinden bağımsız olarak, büyük bir başarı olacaktır. Ancak Arraez’in Acuña karşısındaki liderliği, onu başka bir kısa listeye koyma potansiyeline sahip. Beyzbolun entegre çağında (1947’den günümüze), yalnızca bir vurucu, Rod Carew, bir sezonda vuruş ortalamalarında 50 sayı veya daha fazla farkla birincilere liderlik etti, Carew bunu 1977’de Minnesota Twins için ortalama .388 vuruş ortalaması alarak yaptı. .338’e ulaşan Pirates’in NL lideri Dave Parker’ın önünde.
En yüksek vuruş ortalama marjı için ana lig rekoru, Chicago’dan Ross Barnes’ın Philadelphia’dan George Hall’un 63 puan önünde .429’a ulaştığı 1876’da resmi olarak tanınan ilk büyük lig sezonuna kadar uzanıyor.
Arraez orada olabilir mi? Pek olası değil, ancak beyzbolun en beklenmedik vurucusu için çok az şey tamamen ulaşılamaz görünüyor.
Arraez, yüksek temas yaklaşımını geliştirme şeklinin oldukça basit olduğunu söyledi.
“Çünkü darbelerden nefret ederim,” dedi. “Geri çekilmelerden nefret ediyorum ve üssünde olmayı çok istiyorum.”
Tyler Kepner raporlamaya katkıda bulundu.
Temasa güçten çok değer veren bir geri tepme vurucusu olan Arraez, Major League Baseball’daki diğer vurucularla kendisi arasındaki uçurumu büyük ölçüde genişletti. Perşembe günkü maçların başında, 2022’de 0,316’ya ulaşan Arraez, 0,398’e ulaştı ve Atlanta Braves’ten 0,347 ile ana ligde ikinci olan Ronald Acuña Jr.’ın 51 puan önündeydi.
Arraez’in savunma değişiklikleri üzerindeki MLB yasağından faydalandığını tahmin etmek kolay olurdu. Bu değişikliği onaylamasına rağmen, sezon öncesinde kendisini yardıma muhtaç vuruculardan biri olarak görmediğini söyledi.
“Değişiklik birçok topa vuran oyuncu için zordu” dedi. “Hareket konusunda kendimi iyi hissediyorum çünkü topa istediğim her yere vurabilirim. Ancak vurucu oyuncular için daha fazla değişiklik iyi değil.
MLB’nin Statcast sistemine göre, sözüne sadık kalarak, topu dağıttı ve vuruşlarının yüzde 30,4’ünü, yüzde 38,3’ü merkeze ve yüzde 31,3’ü diğer yöne vurdu. Bu, onu bu sezon herhangi bir sahada vuruşlarının en az yüzde 30’unu düşüren 13 vurucudan biri yapıyor.
Ek olarak Arraez, bu güç odaklı çağın en sıra dışı vurucusu olarak ortaya çıktı. Çarşamba gününe kadar yaptığı 49 vuruş, Toronto’dan Bo Bichette ve Acuña’nın ardından ana dallarda en çok üçüncü oldu, ancak bunların 41’i bekardı. Statcast’e göre Arraez’in yüzde 20’lik sert vuruş oranı – topun saatte 95 milden daha hızlı hareket etmesini içeren vuruşlar – onu 263 kalifiye vurucu arasında 259. sıraya yerleştirdi ve Toronto’dan Matt Chapman’ın ışık yılı gerisinde kaldı. .
Bunun gibi sezonlarda ortalamanın biraz düşmesini bekleyin ve Arraez, Çarşamba günkü Arizona Diamondbacks galibiyetinde 3-0’lık bir performansla 12 maçlık galibiyet serisini bitirdi ve Nisan’da ulaştığı .438’i yendikten sonra Mayıs ortalamasını .298’e düşürdü. Ancak kendi geçmişi ve Acuña üzerinde oluşturduğu boşluk, ona 2016’da NL tacını Colorado Rockies için .348 ve 2016’da Yankees için ortalama .364 ile alan LeMahieu ile eşleşmek için meşru bir şans veriyor – AL tacı 2020’yi kazandı sezon pandemi nedeniyle kısaldı.
LeMahieu’nun bu başarıyı gerçekleştiren tek kişi olduğunu belirten sayısız anlatımın aksine, LeMahieu’nun zaten bir arkadaşı var. Ed Delahanty, 1899’da Philadelphia Phillies için .410 puan alarak NL tacını ve ardından 1902’de Washington Senatörleri için .376 puan alarak AL tacını kazandı.
1902 AL başlığıyla ilgili bazı belirsizlikler ortaya çıktı çünkü Baseball Reference Nap gibi siteler, Lajoie’ye o yıl Philadelphia ve Cleveland için .378 ortalama verdi. Ancak MLB’nin resmi golcüsü Elias Spor Bürosu, Lajoie’nin .366’sına sahip ve çizgisinin değiştirilmesi gerektiğine dair hiçbir ikna edici kanıt sunulmadı. Ve 1950’den önce bir vuruş şampiyonu unvanı için resmi bir eleme standardı bulunmamakla birlikte, takımının oyunlarının yüzde 60’ında oynamak için normalde kabul edilen kriterleri karşılayamadığı için, Lajoie’nin 1902 vuruş şampiyonu olduğu iddiası da temelsiz olacaktır. 154 maçlık bir sezonda 87 maçta oynadı) veya takım maçı başına 3,1 maça çıktı (385’i 92’nin gerisinde kaldı).
Tabii ki, şu anda sadece iki kişinin bulunduğu bir listeye katılmak, insanların bugünlerde vuruş ortalamaları hakkında ne düşündüklerinden bağımsız olarak, büyük bir başarı olacaktır. Ancak Arraez’in Acuña karşısındaki liderliği, onu başka bir kısa listeye koyma potansiyeline sahip. Beyzbolun entegre çağında (1947’den günümüze), yalnızca bir vurucu, Rod Carew, bir sezonda vuruş ortalamalarında 50 sayı veya daha fazla farkla birincilere liderlik etti, Carew bunu 1977’de Minnesota Twins için ortalama .388 vuruş ortalaması alarak yaptı. .338’e ulaşan Pirates’in NL lideri Dave Parker’ın önünde.
En yüksek vuruş ortalama marjı için ana lig rekoru, Chicago’dan Ross Barnes’ın Philadelphia’dan George Hall’un 63 puan önünde .429’a ulaştığı 1876’da resmi olarak tanınan ilk büyük lig sezonuna kadar uzanıyor.
Arraez orada olabilir mi? Pek olası değil, ancak beyzbolun en beklenmedik vurucusu için çok az şey tamamen ulaşılamaz görünüyor.
Arraez, yüksek temas yaklaşımını geliştirme şeklinin oldukça basit olduğunu söyledi.
“Çünkü darbelerden nefret ederim,” dedi. “Geri çekilmelerden nefret ediyorum ve üssünde olmayı çok istiyorum.”
Tyler Kepner raporlamaya katkıda bulundu.