(Bilmiyorsanız; ‘1984’ Orwell romanından, Hakikat bakanlığı kavramını inceleyin)
1) Sahiden 3 kamu bankasına muhtaçlığımız var mı? niye teğe indirip, ‘’sorunlu krediler’’i ayıklayıp, makus banka modeline geçmiyoruz.. yeni kurulacak, XYZ kamu bankası, hazine üzerinden ihraç edilecek uzun vadeli tahvillerle (TCMB’de repolanacak) sermayelendirilir.. hepimiz ağlıyoruz.. risk primimiz niye 410 bps üzerinde diye.. üstteki hareket, o risk primine ne yapar hiç düşündük mü;
2) Biyolojik tarım bugün ve yarın dünyanın en kıymetli dalıdır: 10 seneye 2.5 milyar insanın tarım mamüllerine ve tohuma erişimi kısıtlı olacak.. teknoloji trenini Kore / Tayvan’a kaçırdık.. yazılım trenini Hindistan’a kaçırdık.. bari biyolojik tarım ve tohum trenini kaçırmayalım.. koca ülkede 1 şirket var bu bahiste çalışma yapan! YAZIYLA BİR.. haa.. araplar bu bahiste manyak yatırım yapmak zorundalar.. yoksa aç kalacaklar;
3) Ülkedeki dolar lobisinin varlığı net : inkar edilemez.. ancak dolar lobisinin her lira güçlenişinde ‘’rekabetçi kur / ihracatçılara yazık değil mi / mallar elimizde mi kalsın’’ diyerek 83.9 milyonun yoksullaşmasına (sadece 100,000 kişilik bir küme olduğu iddiam var) adeta alay ederek, uğraş vermesine niye herkes seyirci kalır : bu kadar mı kuvvetlidür lobiciler ki, doğmamış çocukların bu topraklarda yoksullaşması göze alınır;
4) Finans bölümü insan kaynağı majör kötüleşiyor zira gençlere alay eder üzere maaşlar verip, en az 5 sene de direktör olmak için çalışacaksın diyoruz! uygun çocukların hepsi gerçek kesime ve IT’e gidiyor.. ve gitmeye devam edecek.. 20 yıllık şube müdürü Gebze otomotiv sanayi’nde çalışan junior bir mühendisten az maaş alıyorsa.. kim gelir bu bölüme.. yanıtı sizlerde;
5) Istanbul’un finans merkezi olması için borsa/DİBS piyasasından, son 8 senede kaybettiğimiz en az 200 new york/boston/londra kurumsal yatırımcısını geri getirmeliyiz.. yoksa kendimiz çalar oynarız;
6) Lira paha kaybettikçe ihracatçılar kazanmıyor hatta birebir parayı kazanmak için daha fazla ihraç etmek, bunun ortasında daha fazla orta malı ithal etmek zorunda kalıyorlar (kilogram başına ihracat hasılatları inceleyin);
7) Halka arzlarda ‘’minimum %15 yabancı kurumsal yatırımcıya satılacak’’ kuralını getirmezsek, patlamalar daha da çoğalacak;
8) Her üretim yeterli değildir : katma kıymet yaratacak ve yurt haricinden fon yatırımı bulup kapasite artırabilecek üretim uygundur.. yoksa her üretim, bir gün tıpkı istihdamı barındırabilmek için banka kesimimize kredi yükü olarak geri dönmektedir;
9) Sokaktaki adam ‘’yarın’’ gereksinimi olan malın daha kıymetli olacağına inanıyorsa ve cebinde şu an para yoksa, o malı olağanda almaz ve bekler.. ancak Türkiye olağan bir ülke değil.. ferdî kredi büyüme oranları da, işte bu niçinle, enflasyon beklentileri aşağı çekilmedikçe düşmez;
10) Ülke olarak yapabileceğimiz en büyük yatırım yine tarımda kendi kendine yeten bir ülke olmaktır.
#Yatırım #teknoloji #tarım # #üretim
Kaynak: Işık Ökte’nin linkedin paylaşımıdır
Erden Armağan ER: Besinde fahiş fiyat mı yoksa tarım siyasetlerinin iflası mı?
Türkiye’nin CDS’i “haksızlık” mı? & “Yüksek kur – düşük ücret” ile nereye kadar! | Fatih Özatay
1) Sahiden 3 kamu bankasına muhtaçlığımız var mı? niye teğe indirip, ‘’sorunlu krediler’’i ayıklayıp, makus banka modeline geçmiyoruz.. yeni kurulacak, XYZ kamu bankası, hazine üzerinden ihraç edilecek uzun vadeli tahvillerle (TCMB’de repolanacak) sermayelendirilir.. hepimiz ağlıyoruz.. risk primimiz niye 410 bps üzerinde diye.. üstteki hareket, o risk primine ne yapar hiç düşündük mü;
2) Biyolojik tarım bugün ve yarın dünyanın en kıymetli dalıdır: 10 seneye 2.5 milyar insanın tarım mamüllerine ve tohuma erişimi kısıtlı olacak.. teknoloji trenini Kore / Tayvan’a kaçırdık.. yazılım trenini Hindistan’a kaçırdık.. bari biyolojik tarım ve tohum trenini kaçırmayalım.. koca ülkede 1 şirket var bu bahiste çalışma yapan! YAZIYLA BİR.. haa.. araplar bu bahiste manyak yatırım yapmak zorundalar.. yoksa aç kalacaklar;
3) Ülkedeki dolar lobisinin varlığı net : inkar edilemez.. ancak dolar lobisinin her lira güçlenişinde ‘’rekabetçi kur / ihracatçılara yazık değil mi / mallar elimizde mi kalsın’’ diyerek 83.9 milyonun yoksullaşmasına (sadece 100,000 kişilik bir küme olduğu iddiam var) adeta alay ederek, uğraş vermesine niye herkes seyirci kalır : bu kadar mı kuvvetlidür lobiciler ki, doğmamış çocukların bu topraklarda yoksullaşması göze alınır;
4) Finans bölümü insan kaynağı majör kötüleşiyor zira gençlere alay eder üzere maaşlar verip, en az 5 sene de direktör olmak için çalışacaksın diyoruz! uygun çocukların hepsi gerçek kesime ve IT’e gidiyor.. ve gitmeye devam edecek.. 20 yıllık şube müdürü Gebze otomotiv sanayi’nde çalışan junior bir mühendisten az maaş alıyorsa.. kim gelir bu bölüme.. yanıtı sizlerde;
5) Istanbul’un finans merkezi olması için borsa/DİBS piyasasından, son 8 senede kaybettiğimiz en az 200 new york/boston/londra kurumsal yatırımcısını geri getirmeliyiz.. yoksa kendimiz çalar oynarız;
6) Lira paha kaybettikçe ihracatçılar kazanmıyor hatta birebir parayı kazanmak için daha fazla ihraç etmek, bunun ortasında daha fazla orta malı ithal etmek zorunda kalıyorlar (kilogram başına ihracat hasılatları inceleyin);
7) Halka arzlarda ‘’minimum %15 yabancı kurumsal yatırımcıya satılacak’’ kuralını getirmezsek, patlamalar daha da çoğalacak;
8) Her üretim yeterli değildir : katma kıymet yaratacak ve yurt haricinden fon yatırımı bulup kapasite artırabilecek üretim uygundur.. yoksa her üretim, bir gün tıpkı istihdamı barındırabilmek için banka kesimimize kredi yükü olarak geri dönmektedir;
9) Sokaktaki adam ‘’yarın’’ gereksinimi olan malın daha kıymetli olacağına inanıyorsa ve cebinde şu an para yoksa, o malı olağanda almaz ve bekler.. ancak Türkiye olağan bir ülke değil.. ferdî kredi büyüme oranları da, işte bu niçinle, enflasyon beklentileri aşağı çekilmedikçe düşmez;
10) Ülke olarak yapabileceğimiz en büyük yatırım yine tarımda kendi kendine yeten bir ülke olmaktır.
#Yatırım #teknoloji #tarım # #üretim
Kaynak: Işık Ökte’nin linkedin paylaşımıdır
Erden Armağan ER: Besinde fahiş fiyat mı yoksa tarım siyasetlerinin iflası mı?
Türkiye’nin CDS’i “haksızlık” mı? & “Yüksek kur – düşük ücret” ile nereye kadar! | Fatih Özatay