Citi Field’da hafta içi tembel, nemli bir öğleden sonraydı ve erken kalkanların buharı tütüyordu. Gerçek bir Met olan Ed Kranepool, Mets sığınağının yanında sahada el sıkışıyor ve sahneyi hazırlıyordu. Yankees’in kıdemli üçüncü kaleci Charlie Hayes, üçüncü üssün yakınında saha seviyesinde yastıklı bir koltuğa oturdu. Birkaç saat içinde oğlu Ke’Bryan Hayes, konuk Pittsburgh Pirates için üçüncü ve vurucu olacaktı. Yakınlarda, faul bölgesinde, Mets’in 1980’den beri halkla ilişkiler sorumlusu olan Jay Horwitz, Jay Horwitz Maç Öncesi Karıştırmasını yapıyor, parmağını uzatıyor, kafasını sallıyor, şunu kontrol ediyor, bunu kontrol ediyor.
Bana eski model bir araba günü gibi geldi.
Ve sonra, gecenin ilk atışından yaklaşık üç saat önce, bir New York beyzbol ikonu bu şehirde yaz sahnesine girdi. Darryl Strawberry, kendisi Kırk yıl önce, 30 inçlik bir bele ve yaklaşık 1,80 m omuz genişliğine sahip bir Mets birinci sınıf öğrencisiydi Strawberry, uzun süredir aktif bir Mets mezunu değildi, ancak ekibin yeni liderliği altında – Steven A. Cohen, bu kasvetli mevsimde nadiren eğilirsin! — En azından şimdi ve sonra çilek var. Sahibi, Çilek’i altın çağında hatırlıyor. Tüm New Yorkluların onun için olduğu gibi, onun için de öyle. Darryl Strawberry – onda her zaman bir şeyler vardı. Yüzünde görebiliyordunuz.
Strawberry, Mets’in yedek kulübesinden solak vurucuları hakkında size pek bir şey söyleyemez. Beyzboldaki hayatı sona erdi. Ama beyzbolun kendisine açtığı kapıları biliyor ve takdir ediyor ve o gece eşi Tracy Strawberry ile birlikte başkanlık ettiği vakıftan bazı büyük çek bağışçılarıyla tanışmak ve onları selamlamak için basketbol sahasındaydı. Diğer şeylerin yanı sıra, her türlü bağımlı için tedavi programlarının finansmanına vakıf katılıyor Çilek bu tür programları çok iyi biliyor. Karısı da. Tracy Strawberry, İlahiyat alanında doktorası olan atanmış bir papaz ve kocası gibi iyileşme konusunda bir bağımlı.
“Yetmiş sekiz, Jay?” dedi Strawberry. Jay Horwitz’in doğum günüydü ama kimsenin bilmesini istemiyordu. “Adamım. Doğum günün kutlu olsun Jay.”
61 yaşındaki Strawberry, 61 yaşında her zamanki gibi uzun, hafif bir göbeği var, ama aynı utangaç gülümsemesi, güçlü kolları ve onu Queens’te (Mets’te sekiz yıl) ve Bronx’ta (Mets’te sekiz yıl) evlatlık edinmesine neden olan tavrınla ( beş) Yankees ile) ve şehrin diğer üç ilçesinde, ayrıca Long Island ve North Jersey’de ve Connecticut’ın New York tarafından talep edilen bazı kısımlarında.
Horwitz, Mets Onur Listesi’nin bir üyesi olan ancak numarası iptal edilmemiş olan Strawberry’ye saygı duydu. Çilek güzel görünüyordu. Her zaman temiz ve ayık olmuştur – bazılarının iyileşme döneminde yaptığı gibi bir tarih koymaz. “Tanrı’yı bulduğumdan beri” diyecek sana. Herkesle konuşacak.
Strawberry, Pirates-Mets maçını, traşlı kafasına 2.0 okuma gözlüğü takarken, yoldan geçen hayranların onun fotoğraflarını çekebileceği veya ondan bir şeyler imzalamasını isteyebileceği özel, açık hava alanından izledi. Süitin sahibi, Michael Rodriguez adlı serbest meslek sahibi bir ev otomasyonu müteahhidi, Strawberry’nin yanında durup, “Eğer bir odaya girerseniz ve Darryl Strawberry ‘M-Rod!’ derse,” dedi. daha iyi bir duygu olmadığını söylüyor.” İnsanlarla iletişim, Strawberry için bir kişilik özelliğinden daha fazlasıdır. Neredeyse bir çağrı. Hayes, Strawberry’nin daveti üzerine süitte maçı da izledi ve oğlu rakipten bir bekarı okşadığında Strawberry, “Tıpkı babası gibi!”
Yankees, Yankee Stadyumu’nda zaferi garantilemek için Atlanta Braves karşısında altı maçta 1996 Dünya Serisini kazandığında, Hayes finallere ulaştı. Yankees sol saha oyuncusu Strawberry kazanan desteye hücum etti. Strawberry ile Mets organizasyonunda yer alan Dwight Gooden, 1996’da Yankees için görev yaptı ancak sezon sonrası kadroda yer almadı. Ekip, yorgunluk dedi. Her zaman bağlantıda olacaksınız, Strawberry ve Gooden. Gooden’in alkol ve uyuşturucu, para ve ilişkilerle ilgili sorunları, Strawberry’ninki kadar iyi belgelenmiştir. Ancak belirli bir yaştaki New Yorklular için, Doc ve Straw ve onların uzun zaman önceki vaatleri, ölmeyecek iyi hissettiren bir rüyadır. Bütün bunlarda belli bir hüzünlü güzellik var ve zihin ne olabileceğine doğru gidip geliyor.
Darryl Strawberry’nin içinde kutsal bir rol yok. O sizi kurtarmaya ya da dönüştürmeye çalışmıyor. (Arkadaşlarının çoğunun Yahudi olduğunu söylüyor.) Matta veya İbrahim’den alıntı yaptığında salyası akmıyor. Los Angeles’ta büyüdü. New York’ta bir yıldız oldu. O ve Tracy, St. Louis yakınlarında yaşıyor. Karma ailelerinde dokuz çocuğu var.
Çilek son birkaç yıldır yılda yaklaşık 200 gün kiliseleri, okulları, hastaneleri ve özellikle cezaevlerini ziyaret ediyor. “Bir hapishane kapısından içeri girdiğimde ve dışarıdaki hayatı bir daha asla göremeyebilecek insanları gördüğümde en çok mutlu oluyorum” dedi. Bu insanlarda kendini görüyor. Verdiği sözü görüyor. Pazartesi gecesi yazın sonlarına doğru bir beyzbol maçına gidiyordu, ama maçın kendisi aklındaki en son şeydi.
Strawberry, Demarest, New Jersey’de bir arkadaşı Nelson Braff ile kalıyordu ve George Washington Köprüsü’nden Citi Field’a gitti. Aracı, klimasını kontrol edemediği büyük, kutu gibi bir BMW’ydi. Braff, belirli bir duruşa sahip oyuncular ve özel dikim gömlekler giyen erkekler arasında popüler olan Midtown restoranı Hunt & Fish Club’ın sahibidir. Strawberry’nin bildiği bir dünya. Ama size hapishane bahçesinde daha rahat olduğunu ve ciddi olduğunu söyleyecektir.
Telefonunun ekranında New York’un bir sokak haritası olan Strawberry, “Umut vaaz ediyorum,” dedi. Elbette beyzboldan, 1986 Mets-Houston Ulusal Lig Şampiyonluk Serisindeki heyecan verici şutlarından, on yıl sonra St. ikinci şanslar onu en çok ilgilendiren konulardır.
Bazen bu hapishane ziyaretlerini kişisel menajeri John Luppo ile yapıyor, 56 yaşında, break-dans yapan, spor aşığı bir Bronx Amerikalı ve eski Wall Street tüccarı, kendi üzücü bağımlılık geçmişi ve iyileşmeye giden yolu onunla başlıyor. Çilek. Luppo hapishane ziyaretlerini organize eder. İzinler ve bürokrasi göz korkutucu olabilir. Luppo bunun için uygun değil. Buna rağmen idare ediyor.
Yaklaşık beş yıl önce, o zamanlar Chicago Bears’ın papazı olan (şimdi Buffalo Bills’in papazı olan) Len Vanden Bos, Strawberry’den onu, genellikle Angola olarak adlandırılan kötü şöhretli ama gelişmekte olan maksimum güvenlikli hapishane olan Louisiana Eyalet Hapishanesine götürmesini istedi. Angola, Manhattan’dan daha büyük ve 6.000’den fazla mahkumu var. Vanden Bos oraya birçok NFL oyuncusu getirmişti, ancak Strawberry ilk eski büyük lig oyuncusuydu.
Vanden Bos aracılığıyla Strawberry, oğlunun teyzesinin 1994 yılında vurulmasından ömür boyu hapis cezasını çekmekte olan Keith Morse adlı Angolalı bir mahkumla tanıştı. Morse, 19 yaşında hapsedildi. Louisiana, Bossier City’deki Airline High’da dış saha oyuncusuydu. Sağ elli vuruşunu Strawberry’nin sol elli vuruşundan sonra modelledi. Eski Amerikan Ligi golcüsü Albert Belle’in babası, Morse’un koçlarından biriydi. Dwight Gooden, beyzbol kahramanlarından biriydi. Bunların hiçbiri Strawberry’i ilgilendirmiyor gibiydi.
Morse bir telefon görüşmesinde “İçeri ilk girdiğinde hiçbir şey yoktu” dedi. “‘Benden hoşlanmıyor’ gibiydim.” Ama ikinci seferde bir şey tıkırdadı. Strawberry, Morse’a imzalı beyzbol kartları verdi. “Senin için ne yapabilirim?” dedi. ‘Benim için dua edebilirsin’ dedim, ‘Senin için başka ne yapabilirim?’ dedi.”
Strawberry, Louisiana Şartlı Tahliye Kurulu’na Morse adına bir mektup yazdı. Morse’un serbest bırakılmasını destekleyen kurbanın ailesiyle şartlı tahliye duruşmasında oturdu. Morse, 2020’de yayınlandı. O ve Strawberry ara sıra telefonda konuşurlar. Strawberry, “Keith’in inişleri ve çıkışları var,” dedi. “Hepimiz gibi.”
Strawberry mahkûmlarla konuşurken sık sık bir gözlemini paylaşır: İster hayatı yaşayalım ister lüksün peşinden koşalım, hepimiz tutsağız. Strawberry geçenlerde “Kredi kartlarıyla, uyuşturucuyla, alkolle ya da striptiz kulüplerinde yalnızlık ve boşluktan kurtulmaya çalışan pek çok insan, başarılı insan, sporcu ve ünlü gördüm” dedi. “Kendim yaptım. Hala bir tutsaksın.” Tanrı’ya girin. Evet, bugünlerde Strawberry’nin kafası orasıdır.
Strawberry, açık havadaki Citi Field süitinde M-Rod’a veda etti ve Mets’in beşinci raunt vurucusuyla Flushing Meadows’tan ayrıldı. Sıcak bir Queens yaz gecesinde Strawberry havalı BMW kiralık arabasını Astoria Bulvarı’nın batısına çevirirken Hayes yolcu koltuğunda oturuyordu. Doktor hakkında konuştular. Arabanın klimasından bahsettiler. Hayes’in gittiği Queens’deki restoranda tacolardan bahsediyorlardı. Çilek gelmedi.
Strawberry eski takım arkadaşına “Eve gitmem gerekiyor” dedi. 9 Eylül’de Yankee Stadyumu’nda yaklaşan Eski Zamanlılar Günü hakkında kısaca konuştular. “Orada görüşürüz kardeşim,” dedi Strawberry.
O zamana kadar Strawberry nereye giderse gitsin umudu vaaz edecek. Tükürmek yok. çığlık atmak yok Sadece Darryl ikinci şanslardan bahsediyor. Sadece Darryl, aslında Darryl hakkında.
Bana eski model bir araba günü gibi geldi.
Ve sonra, gecenin ilk atışından yaklaşık üç saat önce, bir New York beyzbol ikonu bu şehirde yaz sahnesine girdi. Darryl Strawberry, kendisi Kırk yıl önce, 30 inçlik bir bele ve yaklaşık 1,80 m omuz genişliğine sahip bir Mets birinci sınıf öğrencisiydi Strawberry, uzun süredir aktif bir Mets mezunu değildi, ancak ekibin yeni liderliği altında – Steven A. Cohen, bu kasvetli mevsimde nadiren eğilirsin! — En azından şimdi ve sonra çilek var. Sahibi, Çilek’i altın çağında hatırlıyor. Tüm New Yorkluların onun için olduğu gibi, onun için de öyle. Darryl Strawberry – onda her zaman bir şeyler vardı. Yüzünde görebiliyordunuz.
Strawberry, Mets’in yedek kulübesinden solak vurucuları hakkında size pek bir şey söyleyemez. Beyzboldaki hayatı sona erdi. Ama beyzbolun kendisine açtığı kapıları biliyor ve takdir ediyor ve o gece eşi Tracy Strawberry ile birlikte başkanlık ettiği vakıftan bazı büyük çek bağışçılarıyla tanışmak ve onları selamlamak için basketbol sahasındaydı. Diğer şeylerin yanı sıra, her türlü bağımlı için tedavi programlarının finansmanına vakıf katılıyor Çilek bu tür programları çok iyi biliyor. Karısı da. Tracy Strawberry, İlahiyat alanında doktorası olan atanmış bir papaz ve kocası gibi iyileşme konusunda bir bağımlı.
“Yetmiş sekiz, Jay?” dedi Strawberry. Jay Horwitz’in doğum günüydü ama kimsenin bilmesini istemiyordu. “Adamım. Doğum günün kutlu olsun Jay.”
61 yaşındaki Strawberry, 61 yaşında her zamanki gibi uzun, hafif bir göbeği var, ama aynı utangaç gülümsemesi, güçlü kolları ve onu Queens’te (Mets’te sekiz yıl) ve Bronx’ta (Mets’te sekiz yıl) evlatlık edinmesine neden olan tavrınla ( beş) Yankees ile) ve şehrin diğer üç ilçesinde, ayrıca Long Island ve North Jersey’de ve Connecticut’ın New York tarafından talep edilen bazı kısımlarında.
Horwitz, Mets Onur Listesi’nin bir üyesi olan ancak numarası iptal edilmemiş olan Strawberry’ye saygı duydu. Çilek güzel görünüyordu. Her zaman temiz ve ayık olmuştur – bazılarının iyileşme döneminde yaptığı gibi bir tarih koymaz. “Tanrı’yı bulduğumdan beri” diyecek sana. Herkesle konuşacak.
Strawberry, Pirates-Mets maçını, traşlı kafasına 2.0 okuma gözlüğü takarken, yoldan geçen hayranların onun fotoğraflarını çekebileceği veya ondan bir şeyler imzalamasını isteyebileceği özel, açık hava alanından izledi. Süitin sahibi, Michael Rodriguez adlı serbest meslek sahibi bir ev otomasyonu müteahhidi, Strawberry’nin yanında durup, “Eğer bir odaya girerseniz ve Darryl Strawberry ‘M-Rod!’ derse,” dedi. daha iyi bir duygu olmadığını söylüyor.” İnsanlarla iletişim, Strawberry için bir kişilik özelliğinden daha fazlasıdır. Neredeyse bir çağrı. Hayes, Strawberry’nin daveti üzerine süitte maçı da izledi ve oğlu rakipten bir bekarı okşadığında Strawberry, “Tıpkı babası gibi!”
Yankees, Yankee Stadyumu’nda zaferi garantilemek için Atlanta Braves karşısında altı maçta 1996 Dünya Serisini kazandığında, Hayes finallere ulaştı. Yankees sol saha oyuncusu Strawberry kazanan desteye hücum etti. Strawberry ile Mets organizasyonunda yer alan Dwight Gooden, 1996’da Yankees için görev yaptı ancak sezon sonrası kadroda yer almadı. Ekip, yorgunluk dedi. Her zaman bağlantıda olacaksınız, Strawberry ve Gooden. Gooden’in alkol ve uyuşturucu, para ve ilişkilerle ilgili sorunları, Strawberry’ninki kadar iyi belgelenmiştir. Ancak belirli bir yaştaki New Yorklular için, Doc ve Straw ve onların uzun zaman önceki vaatleri, ölmeyecek iyi hissettiren bir rüyadır. Bütün bunlarda belli bir hüzünlü güzellik var ve zihin ne olabileceğine doğru gidip geliyor.
Darryl Strawberry’nin içinde kutsal bir rol yok. O sizi kurtarmaya ya da dönüştürmeye çalışmıyor. (Arkadaşlarının çoğunun Yahudi olduğunu söylüyor.) Matta veya İbrahim’den alıntı yaptığında salyası akmıyor. Los Angeles’ta büyüdü. New York’ta bir yıldız oldu. O ve Tracy, St. Louis yakınlarında yaşıyor. Karma ailelerinde dokuz çocuğu var.
Çilek son birkaç yıldır yılda yaklaşık 200 gün kiliseleri, okulları, hastaneleri ve özellikle cezaevlerini ziyaret ediyor. “Bir hapishane kapısından içeri girdiğimde ve dışarıdaki hayatı bir daha asla göremeyebilecek insanları gördüğümde en çok mutlu oluyorum” dedi. Bu insanlarda kendini görüyor. Verdiği sözü görüyor. Pazartesi gecesi yazın sonlarına doğru bir beyzbol maçına gidiyordu, ama maçın kendisi aklındaki en son şeydi.
Strawberry, Demarest, New Jersey’de bir arkadaşı Nelson Braff ile kalıyordu ve George Washington Köprüsü’nden Citi Field’a gitti. Aracı, klimasını kontrol edemediği büyük, kutu gibi bir BMW’ydi. Braff, belirli bir duruşa sahip oyuncular ve özel dikim gömlekler giyen erkekler arasında popüler olan Midtown restoranı Hunt & Fish Club’ın sahibidir. Strawberry’nin bildiği bir dünya. Ama size hapishane bahçesinde daha rahat olduğunu ve ciddi olduğunu söyleyecektir.
Telefonunun ekranında New York’un bir sokak haritası olan Strawberry, “Umut vaaz ediyorum,” dedi. Elbette beyzboldan, 1986 Mets-Houston Ulusal Lig Şampiyonluk Serisindeki heyecan verici şutlarından, on yıl sonra St. ikinci şanslar onu en çok ilgilendiren konulardır.
Bazen bu hapishane ziyaretlerini kişisel menajeri John Luppo ile yapıyor, 56 yaşında, break-dans yapan, spor aşığı bir Bronx Amerikalı ve eski Wall Street tüccarı, kendi üzücü bağımlılık geçmişi ve iyileşmeye giden yolu onunla başlıyor. Çilek. Luppo hapishane ziyaretlerini organize eder. İzinler ve bürokrasi göz korkutucu olabilir. Luppo bunun için uygun değil. Buna rağmen idare ediyor.
Yaklaşık beş yıl önce, o zamanlar Chicago Bears’ın papazı olan (şimdi Buffalo Bills’in papazı olan) Len Vanden Bos, Strawberry’den onu, genellikle Angola olarak adlandırılan kötü şöhretli ama gelişmekte olan maksimum güvenlikli hapishane olan Louisiana Eyalet Hapishanesine götürmesini istedi. Angola, Manhattan’dan daha büyük ve 6.000’den fazla mahkumu var. Vanden Bos oraya birçok NFL oyuncusu getirmişti, ancak Strawberry ilk eski büyük lig oyuncusuydu.
Vanden Bos aracılığıyla Strawberry, oğlunun teyzesinin 1994 yılında vurulmasından ömür boyu hapis cezasını çekmekte olan Keith Morse adlı Angolalı bir mahkumla tanıştı. Morse, 19 yaşında hapsedildi. Louisiana, Bossier City’deki Airline High’da dış saha oyuncusuydu. Sağ elli vuruşunu Strawberry’nin sol elli vuruşundan sonra modelledi. Eski Amerikan Ligi golcüsü Albert Belle’in babası, Morse’un koçlarından biriydi. Dwight Gooden, beyzbol kahramanlarından biriydi. Bunların hiçbiri Strawberry’i ilgilendirmiyor gibiydi.
Morse bir telefon görüşmesinde “İçeri ilk girdiğinde hiçbir şey yoktu” dedi. “‘Benden hoşlanmıyor’ gibiydim.” Ama ikinci seferde bir şey tıkırdadı. Strawberry, Morse’a imzalı beyzbol kartları verdi. “Senin için ne yapabilirim?” dedi. ‘Benim için dua edebilirsin’ dedim, ‘Senin için başka ne yapabilirim?’ dedi.”
Strawberry, Louisiana Şartlı Tahliye Kurulu’na Morse adına bir mektup yazdı. Morse’un serbest bırakılmasını destekleyen kurbanın ailesiyle şartlı tahliye duruşmasında oturdu. Morse, 2020’de yayınlandı. O ve Strawberry ara sıra telefonda konuşurlar. Strawberry, “Keith’in inişleri ve çıkışları var,” dedi. “Hepimiz gibi.”
Strawberry mahkûmlarla konuşurken sık sık bir gözlemini paylaşır: İster hayatı yaşayalım ister lüksün peşinden koşalım, hepimiz tutsağız. Strawberry geçenlerde “Kredi kartlarıyla, uyuşturucuyla, alkolle ya da striptiz kulüplerinde yalnızlık ve boşluktan kurtulmaya çalışan pek çok insan, başarılı insan, sporcu ve ünlü gördüm” dedi. “Kendim yaptım. Hala bir tutsaksın.” Tanrı’ya girin. Evet, bugünlerde Strawberry’nin kafası orasıdır.
Strawberry, açık havadaki Citi Field süitinde M-Rod’a veda etti ve Mets’in beşinci raunt vurucusuyla Flushing Meadows’tan ayrıldı. Sıcak bir Queens yaz gecesinde Strawberry havalı BMW kiralık arabasını Astoria Bulvarı’nın batısına çevirirken Hayes yolcu koltuğunda oturuyordu. Doktor hakkında konuştular. Arabanın klimasından bahsettiler. Hayes’in gittiği Queens’deki restoranda tacolardan bahsediyorlardı. Çilek gelmedi.
Strawberry eski takım arkadaşına “Eve gitmem gerekiyor” dedi. 9 Eylül’de Yankee Stadyumu’nda yaklaşan Eski Zamanlılar Günü hakkında kısaca konuştular. “Orada görüşürüz kardeşim,” dedi Strawberry.
O zamana kadar Strawberry nereye giderse gitsin umudu vaaz edecek. Tükürmek yok. çığlık atmak yok Sadece Darryl ikinci şanslardan bahsediyor. Sadece Darryl, aslında Darryl hakkında.