Major League Baseball’daki yaklaşık 50 yıllık serbest oyuncu döneminde, oyunculara sunulan yüksek kaliteli para katlanarak arttı.
Bununla birlikte, uzun vadeli mega kazançların başlangıcındaki duygular dikkate değer ölçüde benzer kalır: şükran, merak ve bazen bir oyuncunun kendi şansına inanmama.
Xander Bogaerts geçen hafta, menajeri kendisine bırakın 280 milyon dolarlık bir sözleşmeyi, 11 yıllık bir sözleşme imzalamanın mümkün olduğunu söyleseydi, bu yaz başında nasıl tepki vereceği konusunda bir sır saklamadı.
Geçen hafta San Diego’daki Petco Park’ta düzenlediği basın toplantısında Bogaerts, menajeri Scott Boras’a bakarak “Onu öperdim” dedi. “Yapardım. Henüz yapmadım ama yapabilirdim.”
1976’da atıcı Wayne Garland, Cleveland ile 2,3 milyon dolarlık 10 yıllık serbest oyuncu sözleşmesi imzalayan ilk oyuncu olduğunda, annesini aradı.
Beş yıldır bu meblağı arayan Garland annesine “Milyon doları alamadım” dedi.
“Sen buna değmezsin,” diye yanıtladı.
“İki milyon dolarım ve 10 yılım var” diye yanıtladı. Duyguyu tekrarladı.
72 yaşındaki Garland, Çarşamba günü Nashville’deki evinden telefonda “Doğruyu söylüyordu” dedi. “Açık ve basit bir şekilde ifade etti.”
Garland, beyzbolun ilk serbest oyuncu sınıfının bir üyesi olarak çığır açıcıydı. 10 yıllık sözleşmesinin belirlediği yol, doğrudan bu ay yaklaşık 1 milyar dolarlık garanti alan sözleşmeler alan üç All-Star stoperine götürüyor.
Salı günü, 28 yaşındaki Carlos Correa, San Francisco Giants ile 13 yıllık, 350 milyon dolarlık bir sözleşmeyi kabul etti ve Mets’in Francisco Lindor tarafından taahhüt edilen toplam doların çoğu için imzalanan 10 yıllık, 341 milyon dolarlık sözleşmenin yerini aldı. kısa bir duraklama ile. 29 yaşındaki Trea Turner, Philadelphia Phillies ile 11 yıllığına ve 300 milyon dolara imza attı. Ve 30 yaşındaki Bogaerts, Padres’ten 280 milyon dolar aldı.
Sözleşmeleri nihayet sona erdiğinde Correa, Turner ve Bogaerts 40’lı yaşlarının başında olacak. Giants, Phillies ve Padres, all-star kalibreli oyunlarının bu anlaşmaların son yıllarında devam etmesini bekleyemez ve bekleyemez. Nihayetinde, bu oyuncuların muhtemelen pozisyon değişikliklerine ve fazladan izin günlerine ihtiyacı olacaktır. Tarih, hepsinin, anlaşmalarının süresi dolmadan çok önce takas edilme veya serbest bırakılma şansının yüksek olduğunu gösteriyor.
Philadelphia’nın beyzbol operasyonları başkanı Dave Dombrowski, bir oyuncunun yaşlandıkça performans gösterme yeteneğini tahmin etmek için “Bu kesin bir bilim değil” dedi. “Bazen bir büyük lig oyuncusu ile en iyi sporcuyu birbirinden ayırmanız gerektiğini düşünüyorum. Bence bazı farklılıklar var. Çok araştırma yaptık. En iyi atlet, bu performans düzeyinde diğer insanlardan daha uzun süre dayanabilir.”
Bu sezonun yeni gelenleriyle, bir oyuncuya en az 10 yıl garanti veren 24 sözleşme vardı – 13’ü serbest oyuncu aracılığıyla ve 11’i uzatma yoluyla. Böyle bir anlaşmaya imza atan hiçbir serbest oyuncu, tüm sözleşme süresi boyunca takımında kalmadı.
Dave Winfield’ın sözleşmesi çoğundan daha iyi eskidi. 1980’de Yankees ile 10 yıllık, 23,5 milyon dolarlık ücretsiz bir oyuncu sözleşmesi imzaladı ve ona Bay May diyen Yankees’in sahibi George Steinbrenner ile kötü ilişkisine rağmen, denemek için bir oyuncuya para ödediği için sonunda iki yıl süreyle askıya alındı. Winfield, onun hakkında utanç verici bilgileri araştırırken, New York’ta sekiz All-Star takımını bir araya getirdi.
Winfield 1989’un tamamını sırtından sakatlanarak kaçırdı ve 1990’da Angels’a takas edildi, ancak yetenek hala oradaydı: 1992’de, 10 yıllık sözleşmesinin sona ermesinden iki yıl sonra, Amerika’nın En Değerli Oyuncu Ödülü Ligi oylamasında beşinci oldu. ve Toronto’nun Dünya Serisini kazanmasına yardım etti. Ve sonraki sezon 41 yaşında hala iyi bir oyuncuydu.
10 yıl veya daha uzun süreli diğer serbest oyuncu sözleşmeleri çok daha az başarılı oldu.
2012’de Angels’la 10 yıllık, 240 milyon dolarlık bir sözleşme imzalayan 41 yaşındaki Albert Pujols, Anaheim, Kaliforniya’daki ezici görev süresinin 10. yılında kovuldu. bu sözleşmenin sona ermesi. Robinson Canó (10 yıl, 2014’te Seattle ile 228 milyon dolar), geçen yaz 39 yaşında, performans artırıcı ilaçlar nedeniyle iki kez askıya alındıktan sonra elendi – sözleşmesinin bitmesine bir sezon kaldı.
Alex Rodriguez, 10 yıllık iki sözleşme imzaladı. İlki (252 milyon dolar) 2001’de Teksas’taydı ve sadece üç sezon sonra Yankees’e takas edildi. Anlaşmadaki yedi sezon ve üç MVP ödülünün ardından, serbest kalma maddesini kullandı ve ikinci bir 10 yıllık sözleşme (275 milyon $) imzaladı. Yankees’in 2009’da bir World Series şampiyonluğuna ulaşmasına yardım etti, ancak performans artırıcı ilaçlarla bağlantılı olduğu için 2014 sezonunun tamamı için askıya alındı ve ekip onu bir yıl kala kovdu.
Bir süreliğine, bu başarısızlıklar ekiplerin bu kadar uzun anlaşmalara varmasını engelliyor gibiydi. Bununla birlikte, kulüpler, kısmen rekabetçi rekor nedenleriyle, sözleşmelerin ortalama yıllık değerini düşürmeye çalıştıklarından, uzun anlaşmalar tekrar tam olarak yürürlüğe girdi. Hatta bazıları kendilerini henüz ana dallarda tam olarak oturtmamış oyunculara bile gitti.
Fernando Tatis Jr., 2021 sezonu öncesinde Padres ile imzaladığı 14 yıllık anlaşmaya sert bir başlangıç yaptı, ancak cezası ve sakatlıklarının ardından yıldızlığa geri döneceğine dair pek çok iyimserlik var. Spekülatif mega anlaşmalara imza atan diğer genç oyuncular arasında Seattle’dan Julio Rodríguez (12 yaşında, onu 18 yapabilecek seçeneklerle), Tampa Bay’den Wander Franco (11 yaşında, 12’ye kadar seçeneklerle) ve Atlanta’dan Austin Riley (10 yaşında, 11 seçeneği).
Garland, 1976’da Baltimore Orioles için 232⅓ vuruşta 2.67 ERA ile 20-7’ye çıktığı bir ara sezonun ardından gelen 10 yıllık sözleşmesini imzaladığında sadece 26 yaşındaydı. Serbest oyuncu yeni bir konseptle, herkes Garland’ın amacını anlamadı – büyük maaş günü olsa bile.
Garland, menajeri Jerry Kapstein’ın aracılık ettiği sözleşmesi hakkında “Bazı insanlar benim için mutluydu, bazıları beni kıskanıyordu, bazıları kimsenin buna değmediğini söyledi.” Kapstein ayrıca 1978’de dış saha oyuncusu Richie Zisk için 10 yıllık bir sözleşme imzaladı – bu uzunlukta bir pozisyon oyuncusuna verilen ilk sözleşme.
Daha fazla paraya ek olarak – Baltimore ona çok daha düşük maaşlarla yalnızca beş yıl teklif etmişti – Garland kazanan bir takıma katılma fikrini beğendi (Cleveland 1976’da 81 ile 78 yaşları arasındaydı). Sağ elini kullanan Garland, 1977’de bir Amerikan Ligi lideri olarak 19 mağlubiyet ve Cleveland için 282⅔ vuruş yaptıktan sonra, sonraki bahar omzunda bir sancı hissetti ve Nisan sonunda topu zar zor tabağa koyabildi. Garland, rotator manşeti yırtılmış ve sezon sonunda ameliyat olmuştu. O asla aynı değildi.
O zamanlar farklı bir dünyaydı.
Ameliyatının ardından Garland, “Beni ekiple birlikte seyahate çıkardınız. Her gün stadyuma gelmek zorundaydım.” Onu bir telsizle basın kutusuna koydular ve oradan koç Rocky Colavito’ya dış saha oyuncularını konumlandırmada yardımcı oldu.
Garland, “Bana bunu yaptırdın,” dedi. “Yapmasaydım ceza alırdım”
Bugün, oyuncuların bu tür görevleri yerine getirmesi gerekmiyor, ancak çeşitli mega fırsatlar genellikle iki nedenden biri nedeniyle iptal edildi: oyuncu yaşlandıkça becerilerin azalması veya bir takımın felsefesinde dramatik bir değişiklik.
Marlins’in o zamanki sahibi olan Jeffrey Loria, 2014’te Stanton’la 13 yıllık, 325 milyon dolarlık çarpıcı bir uzatma için imzaladığında, “Giancarlo Stanton büyüdü ve uzun bir süre ortalıkta olacak” dedi.
Üç yıl sonra, Marlinler satıldı ve Stanton, Yankees’e satıldı.
10 yıl veya daha uzun süredir devam eden – ücretsiz ajans veya uzatma yoluyla – tüm anlaşmalar arasında, Derek Jeter (10 yıl, 2001’de Yankees ile 189 milyon dolar), imza ekibiyle tam dönem oynayan bugüne kadarki tek alıcı. Bu bir hit oldu, Jeter sekiz All-Star takımıyla oynadı ve bu 10 sezonda 1.918 vuruş yaptı. Cincinnati’den 39 yaşındaki Joey Votto, 10 yıllık, 225 milyon dolarlık bir uzatmanın son sezonuna giriyor ve imza ekibiyle böyle bir anlaşmanın oyuncusu olarak Jeter’e katılma şansına sahip.
1982’de Cleveland’dan serbest bırakılan, sözleşmesinde beş yıl ve 99 kez forma giyen Garland için işler pek iyi bitmedi. Sakatlıklarının ardından diğer oyuncularla zor bir ilişkisi olduğunu ve ayrıldıktan sonra takım yetkililerine “iki haftada bir çek gönderdiğinizden emin olun” diyerek sert sözler söylediğini söyledi. 30 yaşındaydı
1990’larda Pittsburgh ve Cincinnati organizasyonlarında koç olana kadar buzların erimediğini söyledi.
Garland, “Oynamayı bitirdikten sonra daha fazla teşekkür aldım,” dedi. “‘Size teşekkür ederim, hepimiz için daha iyi hale getirdiniz’ diyen gençlerden.”
20 yıldır beyzbol izlemediğini söyledi ve bu büyük paralı sezon dışında stoperlere aşina bile olmadığını ekledi.
Ancak Correa’nın sözleşmesinin detayları açıklanınca Garland, “Tanrı ondan razı olsun” dedi.
Bununla birlikte, uzun vadeli mega kazançların başlangıcındaki duygular dikkate değer ölçüde benzer kalır: şükran, merak ve bazen bir oyuncunun kendi şansına inanmama.
Xander Bogaerts geçen hafta, menajeri kendisine bırakın 280 milyon dolarlık bir sözleşmeyi, 11 yıllık bir sözleşme imzalamanın mümkün olduğunu söyleseydi, bu yaz başında nasıl tepki vereceği konusunda bir sır saklamadı.
Geçen hafta San Diego’daki Petco Park’ta düzenlediği basın toplantısında Bogaerts, menajeri Scott Boras’a bakarak “Onu öperdim” dedi. “Yapardım. Henüz yapmadım ama yapabilirdim.”
1976’da atıcı Wayne Garland, Cleveland ile 2,3 milyon dolarlık 10 yıllık serbest oyuncu sözleşmesi imzalayan ilk oyuncu olduğunda, annesini aradı.
Beş yıldır bu meblağı arayan Garland annesine “Milyon doları alamadım” dedi.
“Sen buna değmezsin,” diye yanıtladı.
“İki milyon dolarım ve 10 yılım var” diye yanıtladı. Duyguyu tekrarladı.
72 yaşındaki Garland, Çarşamba günü Nashville’deki evinden telefonda “Doğruyu söylüyordu” dedi. “Açık ve basit bir şekilde ifade etti.”
Garland, beyzbolun ilk serbest oyuncu sınıfının bir üyesi olarak çığır açıcıydı. 10 yıllık sözleşmesinin belirlediği yol, doğrudan bu ay yaklaşık 1 milyar dolarlık garanti alan sözleşmeler alan üç All-Star stoperine götürüyor.
Salı günü, 28 yaşındaki Carlos Correa, San Francisco Giants ile 13 yıllık, 350 milyon dolarlık bir sözleşmeyi kabul etti ve Mets’in Francisco Lindor tarafından taahhüt edilen toplam doların çoğu için imzalanan 10 yıllık, 341 milyon dolarlık sözleşmenin yerini aldı. kısa bir duraklama ile. 29 yaşındaki Trea Turner, Philadelphia Phillies ile 11 yıllığına ve 300 milyon dolara imza attı. Ve 30 yaşındaki Bogaerts, Padres’ten 280 milyon dolar aldı.
Sözleşmeleri nihayet sona erdiğinde Correa, Turner ve Bogaerts 40’lı yaşlarının başında olacak. Giants, Phillies ve Padres, all-star kalibreli oyunlarının bu anlaşmaların son yıllarında devam etmesini bekleyemez ve bekleyemez. Nihayetinde, bu oyuncuların muhtemelen pozisyon değişikliklerine ve fazladan izin günlerine ihtiyacı olacaktır. Tarih, hepsinin, anlaşmalarının süresi dolmadan çok önce takas edilme veya serbest bırakılma şansının yüksek olduğunu gösteriyor.
Philadelphia’nın beyzbol operasyonları başkanı Dave Dombrowski, bir oyuncunun yaşlandıkça performans gösterme yeteneğini tahmin etmek için “Bu kesin bir bilim değil” dedi. “Bazen bir büyük lig oyuncusu ile en iyi sporcuyu birbirinden ayırmanız gerektiğini düşünüyorum. Bence bazı farklılıklar var. Çok araştırma yaptık. En iyi atlet, bu performans düzeyinde diğer insanlardan daha uzun süre dayanabilir.”
Bu sezonun yeni gelenleriyle, bir oyuncuya en az 10 yıl garanti veren 24 sözleşme vardı – 13’ü serbest oyuncu aracılığıyla ve 11’i uzatma yoluyla. Böyle bir anlaşmaya imza atan hiçbir serbest oyuncu, tüm sözleşme süresi boyunca takımında kalmadı.
Dave Winfield’ın sözleşmesi çoğundan daha iyi eskidi. 1980’de Yankees ile 10 yıllık, 23,5 milyon dolarlık ücretsiz bir oyuncu sözleşmesi imzaladı ve ona Bay May diyen Yankees’in sahibi George Steinbrenner ile kötü ilişkisine rağmen, denemek için bir oyuncuya para ödediği için sonunda iki yıl süreyle askıya alındı. Winfield, onun hakkında utanç verici bilgileri araştırırken, New York’ta sekiz All-Star takımını bir araya getirdi.
Winfield 1989’un tamamını sırtından sakatlanarak kaçırdı ve 1990’da Angels’a takas edildi, ancak yetenek hala oradaydı: 1992’de, 10 yıllık sözleşmesinin sona ermesinden iki yıl sonra, Amerika’nın En Değerli Oyuncu Ödülü Ligi oylamasında beşinci oldu. ve Toronto’nun Dünya Serisini kazanmasına yardım etti. Ve sonraki sezon 41 yaşında hala iyi bir oyuncuydu.
10 yıl veya daha uzun süreli diğer serbest oyuncu sözleşmeleri çok daha az başarılı oldu.
2012’de Angels’la 10 yıllık, 240 milyon dolarlık bir sözleşme imzalayan 41 yaşındaki Albert Pujols, Anaheim, Kaliforniya’daki ezici görev süresinin 10. yılında kovuldu. bu sözleşmenin sona ermesi. Robinson Canó (10 yıl, 2014’te Seattle ile 228 milyon dolar), geçen yaz 39 yaşında, performans artırıcı ilaçlar nedeniyle iki kez askıya alındıktan sonra elendi – sözleşmesinin bitmesine bir sezon kaldı.
Alex Rodriguez, 10 yıllık iki sözleşme imzaladı. İlki (252 milyon dolar) 2001’de Teksas’taydı ve sadece üç sezon sonra Yankees’e takas edildi. Anlaşmadaki yedi sezon ve üç MVP ödülünün ardından, serbest kalma maddesini kullandı ve ikinci bir 10 yıllık sözleşme (275 milyon $) imzaladı. Yankees’in 2009’da bir World Series şampiyonluğuna ulaşmasına yardım etti, ancak performans artırıcı ilaçlarla bağlantılı olduğu için 2014 sezonunun tamamı için askıya alındı ve ekip onu bir yıl kala kovdu.
Bir süreliğine, bu başarısızlıklar ekiplerin bu kadar uzun anlaşmalara varmasını engelliyor gibiydi. Bununla birlikte, kulüpler, kısmen rekabetçi rekor nedenleriyle, sözleşmelerin ortalama yıllık değerini düşürmeye çalıştıklarından, uzun anlaşmalar tekrar tam olarak yürürlüğe girdi. Hatta bazıları kendilerini henüz ana dallarda tam olarak oturtmamış oyunculara bile gitti.
Fernando Tatis Jr., 2021 sezonu öncesinde Padres ile imzaladığı 14 yıllık anlaşmaya sert bir başlangıç yaptı, ancak cezası ve sakatlıklarının ardından yıldızlığa geri döneceğine dair pek çok iyimserlik var. Spekülatif mega anlaşmalara imza atan diğer genç oyuncular arasında Seattle’dan Julio Rodríguez (12 yaşında, onu 18 yapabilecek seçeneklerle), Tampa Bay’den Wander Franco (11 yaşında, 12’ye kadar seçeneklerle) ve Atlanta’dan Austin Riley (10 yaşında, 11 seçeneği).
Garland, 1976’da Baltimore Orioles için 232⅓ vuruşta 2.67 ERA ile 20-7’ye çıktığı bir ara sezonun ardından gelen 10 yıllık sözleşmesini imzaladığında sadece 26 yaşındaydı. Serbest oyuncu yeni bir konseptle, herkes Garland’ın amacını anlamadı – büyük maaş günü olsa bile.
Garland, menajeri Jerry Kapstein’ın aracılık ettiği sözleşmesi hakkında “Bazı insanlar benim için mutluydu, bazıları beni kıskanıyordu, bazıları kimsenin buna değmediğini söyledi.” Kapstein ayrıca 1978’de dış saha oyuncusu Richie Zisk için 10 yıllık bir sözleşme imzaladı – bu uzunlukta bir pozisyon oyuncusuna verilen ilk sözleşme.
Daha fazla paraya ek olarak – Baltimore ona çok daha düşük maaşlarla yalnızca beş yıl teklif etmişti – Garland kazanan bir takıma katılma fikrini beğendi (Cleveland 1976’da 81 ile 78 yaşları arasındaydı). Sağ elini kullanan Garland, 1977’de bir Amerikan Ligi lideri olarak 19 mağlubiyet ve Cleveland için 282⅔ vuruş yaptıktan sonra, sonraki bahar omzunda bir sancı hissetti ve Nisan sonunda topu zar zor tabağa koyabildi. Garland, rotator manşeti yırtılmış ve sezon sonunda ameliyat olmuştu. O asla aynı değildi.
O zamanlar farklı bir dünyaydı.
Ameliyatının ardından Garland, “Beni ekiple birlikte seyahate çıkardınız. Her gün stadyuma gelmek zorundaydım.” Onu bir telsizle basın kutusuna koydular ve oradan koç Rocky Colavito’ya dış saha oyuncularını konumlandırmada yardımcı oldu.
Garland, “Bana bunu yaptırdın,” dedi. “Yapmasaydım ceza alırdım”
Bugün, oyuncuların bu tür görevleri yerine getirmesi gerekmiyor, ancak çeşitli mega fırsatlar genellikle iki nedenden biri nedeniyle iptal edildi: oyuncu yaşlandıkça becerilerin azalması veya bir takımın felsefesinde dramatik bir değişiklik.
Marlins’in o zamanki sahibi olan Jeffrey Loria, 2014’te Stanton’la 13 yıllık, 325 milyon dolarlık çarpıcı bir uzatma için imzaladığında, “Giancarlo Stanton büyüdü ve uzun bir süre ortalıkta olacak” dedi.
Üç yıl sonra, Marlinler satıldı ve Stanton, Yankees’e satıldı.
10 yıl veya daha uzun süredir devam eden – ücretsiz ajans veya uzatma yoluyla – tüm anlaşmalar arasında, Derek Jeter (10 yıl, 2001’de Yankees ile 189 milyon dolar), imza ekibiyle tam dönem oynayan bugüne kadarki tek alıcı. Bu bir hit oldu, Jeter sekiz All-Star takımıyla oynadı ve bu 10 sezonda 1.918 vuruş yaptı. Cincinnati’den 39 yaşındaki Joey Votto, 10 yıllık, 225 milyon dolarlık bir uzatmanın son sezonuna giriyor ve imza ekibiyle böyle bir anlaşmanın oyuncusu olarak Jeter’e katılma şansına sahip.
1982’de Cleveland’dan serbest bırakılan, sözleşmesinde beş yıl ve 99 kez forma giyen Garland için işler pek iyi bitmedi. Sakatlıklarının ardından diğer oyuncularla zor bir ilişkisi olduğunu ve ayrıldıktan sonra takım yetkililerine “iki haftada bir çek gönderdiğinizden emin olun” diyerek sert sözler söylediğini söyledi. 30 yaşındaydı
1990’larda Pittsburgh ve Cincinnati organizasyonlarında koç olana kadar buzların erimediğini söyledi.
Garland, “Oynamayı bitirdikten sonra daha fazla teşekkür aldım,” dedi. “‘Size teşekkür ederim, hepimiz için daha iyi hale getirdiniz’ diyen gençlerden.”
20 yıldır beyzbol izlemediğini söyledi ve bu büyük paralı sezon dışında stoperlere aşina bile olmadığını ekledi.
Ancak Correa’nın sözleşmesinin detayları açıklanınca Garland, “Tanrı ondan razı olsun” dedi.