CatWalk
New member
İhsan Dindar – milliyet.com.tr / [email protected]
Pandemi, ömrün her alanını epey derinden etkiledi. İşin müzikal kısmına da geleceğim lakin insani olarak sizi nasıl etkiledi?
Şenay Lamboğlu: Pandeminin başlarında dünyanın yaşadığı kaygı ve paniği ben de yaşadım ve o belirsizlik periyodu fazlaca sıkıntı geçti. Hepimizin hayatındaki evvelar değişti ve hayatta kalmak ailemizi ve etrafımızı korumak her zamankinden daha fazla değer kazandı. Nefes alıp verebiliyor olmanın değerini hatırladık. kolay tabir ettiğimiz şeylerin ehemmiyetini anladık ve hasretini çektik. Aşının bulunmasıyla bir arada içimdeki kaygı yerini umuda bıraktı. Yaşadığımız süreçte insanlık büyük bir imtihandan geçiyor. Tek bildiğim hiç bir şeyin eskisi üzere olmayacağı. Bu tahminen de bir uyanış ve bir paka çekmeyi getirir birlikteinde hayli şeyi.
İsmail Tunçbilek: Alışılmış, tüm insanlığı etkilediği üzere bizi de etkiledi. Hem uygun hem makus etkiledi. Müzikten ve sahnelerden uzak kaldık lakin insani olarak azın ne kadar pahalı olduğunu, tabiatın, dostların, arkadaşların tahminen hiç önemsemediğimiz vakit içinderın hayli kıymetli olduğunu öğretti. Hayvanlarla dost olmayı, ağaçlara sarılmayı, gökyüzünü seyretmeyi, yalnızlığı öğretti. Bu süreç birden fazla beşere insani olarak epey şey katmıştır.
Bu süreçte her ikiniz de müzikal üretiminize ve çalışmalarınıza devam ettiniz. Bu noktada pandeminin yarattığı ruh halinin işlerinize de tesiri oldu mu?
Şenay Lambaoğlu: Müzik kaçabildiğim tek sığınak oldu. Tüm bu olan bitenin içimde yarattığı tahribatı müzikle düzgünleştirmeye çalıştım. Müzik susunca benim için dünya sustu güya. Meskende üreterek yeni müzikler yazarak var etmeye çalıştım kendimi. Müzik yapmak yalnızca bir meslek ve para kazanma metodu değil zira. Bir ömür biçimi. Bu süreçte orta ara açılma yaşansa da müziğin susmaya devam etmesi tüm kesim ismine epeyce yıpratıcı oldu.
İsmail Tunçbilek: Ruh halimiz ister istemez değişti. Yalnızlık ve tabiatla baş başa kalma sebebiyle İstanbul’u terk ettim. Antalya Demre’de bir köyde yaşıyorum. Bu durum farklı bir şeyler kattı. Müzikal olarak bir şeyler katmıştır umarım. esasen melankolik bir insandım. Demre’ye taşındıktan daha sonra bu melankoliklik çok olmaya başladı. Daha duygusal daha makro müzikler yapmaya başladık. Şenay’da ben de ruh halimiz negatif bile olsa müspetlik çıkarabilecek insanlarız.
Kelamı yavaş yavaş Sazla Caz Buluşuyor projenize getirmek istiyorum. Yanılmıyorsam mazisi de olan bir proje. Nasıl ortaya çıktı?
Şenay Lambaoğlu: Sazla Cazın buluşması fikri yaklaşık 2 seneye dayanıyor lakin hayata geçirmek pandeminin de tesiriyle uzadı. Kuvvetli PSM Caz şenliği kapsamında gerçekleşmesi planlanmıştı. Geç de olsa buluştuğumuz için fazlaca memnunum. Projenin bundan daha sonraki sürecinde konserlerde daha sık buluşmayı dilek ediyoruz. Umarım hayat müsaade verir.
İsmail Tunçbilek: Aslında fazlaca geçmişe dayalı bir proje değil. Biz Şenayla Tolga Bedir yardımıyla 2 yıldır tanışıyoruz. Tolga’da bu projede bizimle birlikte olacaktı fakat kendine ilişkin işleri sebebiyle bir ortaya gelemedik. Bizi Şenayla tanıştırdı kendisi ortadan kayboldu. (gülme nidası) Biz Zekeriyaköy’de Şenay’la komşuyduk. Tolga ile bir ortaya gelelim müzik yapalım dedik. Şenay da geldi. Baktık doğaçlama müzikler, türküler yapmaya başladık. niye bu biçimde bir proje olmasın dedik ve 1,5 sene daha sonra ertelene ertelene bir ortaya geldik. İnşallah bundan daha sonra daha fazlaca bir ortaya geliriz.
Projenin dikkat cazibeli bir repertuvarı var. Ömer Hayyam’dan Neşet Ertaş’a fazlaca geniş bir coğrafya ve vakit dilimi kelam konusu. Repertuvarın oluşumunu sizden duyabilir miyiz?
Şenay Lambaoğlu: Caz müziğinin özgür doğaçlamaya uygunluğu; yaşadığımız coğrafyanın en değerli halk ozanlarıyla bir ortaya gelirse müziğin kozmikliğini de hatırlatmış oluruz diye düşündük açıkçası. Saz ve Caz; üniversal ve klâsik iki başka bedelin iç içe geçerek uyumlu bir bütünlük oluşturabileceğinin epeyce hoş bir örneği.
İsmail Tunçbilek: Evet, müzik üniversaldir. Yapılan tüm müziklerde de bu derinlik var. Şenay ve benim hayli geniş bir yelpazemiz var. Bağlamayla caz bir ortaya gelince ister istemez Anadolu kültürüne ilişkin türkülerimizi sentezleyelim dedik. İnanın biz repertuvarı sahneye çıkmadan 1 saat evvel falan yaptık. Biraz doğaçlama oldu aslında her insanın eline koluna sıhhat. (Gülme Nidası) Şuurlu bir repertuvar oluşturup, prova yapmadık. Hakikatten doğaçlama oldu lakin oldukçata hoş oldu. Ben doğaçlamaları seviyorum. Sahnede ne yapacağız ne edeceğiz diye düşünmek heyecan yaratıyor. İçimizden geldiği üzere takıldık epeyce da memnun olduk daima birlikte.
2 Haziran’da epeyce uzun bir ortadan daha sonra Şiddetli PSM’nin Açıkhava yeri Vestel Amfi’de müzikseverlerle buluştunuz. Beşerlerle müziğinizi bir daha paylaşabilmek neler hissettirdi?
Şenay Lambaoğlu: Hem fazlaca heyecanlı ve memnunduk birebir vakitte hüzünlü ve kırgın. 1,5 yılın sonunda bu projeyi hayata geçiriyor olmak fevkaladeydi. Konser yapamayan onca meslektaşlarımızı düşündüğümüzde ise kalbim buruk kaldı. Sahnede 6 bireydik ama bu buluşmayı gerçekleştirmek için sahne gerisinde yaklaşık 80 kişi vardı. Onca kişinin emeği var 60 dakikalık konser akışında. Bunu tüm Türkiye’ye yaydığınızda fazlaca önemli bir ekonomik istihdam aslında. Müziğin susması, müzik sanayisinin olağanlaşmanın gündeminde olmaması bu bakımdan önemli bir yara. Dilerim yakın vakitte konserler başlar ve herkes biraz nefes alır.
İsmail Tunçbilek: senelerdan daha sonra bir ortaya gelmek evvel müzisyenler olarak daha sonra dinleyicilerle bir ortaya gelmemiz epey daha memnunluk ve heyecan verici oldu. Nitekim özlemişiz. Zira müzik bizim ömrümüz. Müziği para kazanmak için yapmıyoruz. Yaptığımız müzik para ederse yaşamsal faaliyetlerimizi karşılarız. Bu vesileyle hoş bir konser oldu açık havada. her insanın gözünde o hasreti gördüm. Özleşmişiz. Umuyorum bundan daha sonra bunun devamı gelir ve müzik hiç susmaz.
Pandemi herkesi ancak muhtemelen de en hayli sanatı etkiledi. Konserler, tiyatrolar sustu. Bu sıkıntı devir hakkında ne söylemek istersiniz?
Şenay Lambaoğlu: Pandemide insanüstü bir eforla çalışan ve fazlaca büyük bir sorumluluk ve yükü sırtlamış olan sıhhat çalışanları dururken kimsenin sesini çıkarmaya hakkı olduğunu düşünmüyorum. Hayat durdu, müzik de sustu doğal olarak. Ancak günümüze geldiğimizde hayat yavaştan olağanlaşırken aşılamada da hızlanırsak açık alanda konser ve tiyatro etkinliklerinin yapılmasında bir sakınca niye görülsün? Devletin yapmış olduğu maddi takviyeler şüphesiz değerli lakin az ya da hayli bizim yardıma değil konser yapabilecek iklimin oluşmasına muhtaçlığımız var.
İsmail Tunçbilek: Tüm dünyada ve ülkemizdeki meslekleri etkiledi. Sahiden bundan en çok sahne sanatları işçileri ziyan gördü, güç durumda kaldı. Birçok insan ellerindeki tüm varlıklarını, sazlarını, enstürümanlarını satanlar oldu. 200’ü aşkın müzisyenimiz intihar etti. Çok üzücü. Bununla alakalı hayli aksiyonlar yapıldı. Biz de elimizden geldiği kadar etrafımızdaki müzisyen kardeşlerimize yardımcı olmaya çalıştık ancak bir yere kadar. Bu bizim üstesinden gelebileceğimiz bir şey değil. Bizi yöneten insanların bu mevzuya el atması, yardım etmesi gerekiyordu. Ben şahsen bir kuruş bile yardım almadım, almak da istemiyorum. Tuzum kuru değil. Çok borcum var. Lakin zeytin ekmekte yerim portakallı ördekte yerim. Bir yandan da müzisyenlere fazlaca kızdım. Bu vakte kadar müzisyenlerin hakkını savunmayanlar bile onlarda bağırmaya başladılar. Demek ki insanın başına gelmeden bilmiyormuş. Bundan daha sonra umarım tüm dünya sıhhatine kavuşur.
Bu sürecin bir fazlaca ayağı olduğunu düşünürsek devlet, sivil toplum ve bireylerin üzerine düşen sizce neler?
Şenay Lambaoğlu: Hepimiz birbirine bağlı zincirin halkalarıyız ya bir arada atlatacağız bu süreci ya da daima eksik ve tamamlanmamış kalacağız. Empati kurabilirsek fazlaca daha kolaylaşır her şey.
İsmail Tunçbilek: Sivil toplum örgütleri, meslek birlikleri uğraştı fakat herkes üzerine düşeni yapmadı. Biz epey kalabalık bir ülkeyiz. Ülkenin standartları ortada. Memurların, müzisyenlerin aldığı fiyatlar ortada. Bu vakte kadar kazanılan paraların birçoklarını solistler kazandı. Biz müzisyenler işin daha manevî tarafındayız fakat onlar daha epey maddi tarafındalardı. Müzisyenler, sahne sanatları olarak kimseden çok bir takviye goremedik. Umudumuzu yitirmedik. Olağanlaşma süreciyle bir arada daha da umutlandık. İnşallah biraz daha akıllanmış olarak sahnelere döneriz. Bilhassa müzik topluluğunda kimsenin dostu yok. Dost ararsan dostsuz kalırsın.
Son olarak yazla bir arada konserlerde bir hareketlilik ve canlanma bekliyor musunuz? Bu tarafta hazırlıklarınız var mı?
Şenay Lambaoğlu: Şimdilik soru işaretleriyle dolu bir yaz bizi bekliyor zira geçtiğimiz yaz yanlışsız yönetemedik süreci. Olumsuz örnek teşkil eden kimi konserler malesef hepimizin önünü tıkadı. Tertibi yürütenlere büyük nazaranv ve sorumluluk düşüyor bu hususta. Aşılanma hızlandıkça insanların üstündeki o endişe azalacaktır diye düşünüyorum bir daha de. Aralıklı ancak bir arada konserler yapabilirsek bunu sağlıklı biçimde yürütmeyi başarabilirsek her şey mümkün.
İsmail Tunçbilek: Bu yaz, geçen yaz yapılması gereken konserler ertelendiği için hepsi bu yaza aktarıldı. Bu yüzden bu yaz sahne almak daha güç en azından benim için. Lakin olağan ki olabilir. Biz aslına bakarsanız Taksim Trio olarak çoklukla yurt haricinde konserlerimizi veriyoruz. İnşallah yurt haricindeki konserlerimize devam edebiliriz Türkiye’deki arkadaşlarda ülkemizde konser vermeye devam eder. İyisi olsun ne diyelim. Teşekkür ederim.
Pandemi, ömrün her alanını epey derinden etkiledi. İşin müzikal kısmına da geleceğim lakin insani olarak sizi nasıl etkiledi?
Şenay Lamboğlu: Pandeminin başlarında dünyanın yaşadığı kaygı ve paniği ben de yaşadım ve o belirsizlik periyodu fazlaca sıkıntı geçti. Hepimizin hayatındaki evvelar değişti ve hayatta kalmak ailemizi ve etrafımızı korumak her zamankinden daha fazla değer kazandı. Nefes alıp verebiliyor olmanın değerini hatırladık. kolay tabir ettiğimiz şeylerin ehemmiyetini anladık ve hasretini çektik. Aşının bulunmasıyla bir arada içimdeki kaygı yerini umuda bıraktı. Yaşadığımız süreçte insanlık büyük bir imtihandan geçiyor. Tek bildiğim hiç bir şeyin eskisi üzere olmayacağı. Bu tahminen de bir uyanış ve bir paka çekmeyi getirir birlikteinde hayli şeyi.
İsmail Tunçbilek: Alışılmış, tüm insanlığı etkilediği üzere bizi de etkiledi. Hem uygun hem makus etkiledi. Müzikten ve sahnelerden uzak kaldık lakin insani olarak azın ne kadar pahalı olduğunu, tabiatın, dostların, arkadaşların tahminen hiç önemsemediğimiz vakit içinderın hayli kıymetli olduğunu öğretti. Hayvanlarla dost olmayı, ağaçlara sarılmayı, gökyüzünü seyretmeyi, yalnızlığı öğretti. Bu süreç birden fazla beşere insani olarak epey şey katmıştır.
Bu süreçte her ikiniz de müzikal üretiminize ve çalışmalarınıza devam ettiniz. Bu noktada pandeminin yarattığı ruh halinin işlerinize de tesiri oldu mu?
Şenay Lambaoğlu: Müzik kaçabildiğim tek sığınak oldu. Tüm bu olan bitenin içimde yarattığı tahribatı müzikle düzgünleştirmeye çalıştım. Müzik susunca benim için dünya sustu güya. Meskende üreterek yeni müzikler yazarak var etmeye çalıştım kendimi. Müzik yapmak yalnızca bir meslek ve para kazanma metodu değil zira. Bir ömür biçimi. Bu süreçte orta ara açılma yaşansa da müziğin susmaya devam etmesi tüm kesim ismine epeyce yıpratıcı oldu.
İsmail Tunçbilek: Ruh halimiz ister istemez değişti. Yalnızlık ve tabiatla baş başa kalma sebebiyle İstanbul’u terk ettim. Antalya Demre’de bir köyde yaşıyorum. Bu durum farklı bir şeyler kattı. Müzikal olarak bir şeyler katmıştır umarım. esasen melankolik bir insandım. Demre’ye taşındıktan daha sonra bu melankoliklik çok olmaya başladı. Daha duygusal daha makro müzikler yapmaya başladık. Şenay’da ben de ruh halimiz negatif bile olsa müspetlik çıkarabilecek insanlarız.
Kelamı yavaş yavaş Sazla Caz Buluşuyor projenize getirmek istiyorum. Yanılmıyorsam mazisi de olan bir proje. Nasıl ortaya çıktı?
Şenay Lambaoğlu: Sazla Cazın buluşması fikri yaklaşık 2 seneye dayanıyor lakin hayata geçirmek pandeminin de tesiriyle uzadı. Kuvvetli PSM Caz şenliği kapsamında gerçekleşmesi planlanmıştı. Geç de olsa buluştuğumuz için fazlaca memnunum. Projenin bundan daha sonraki sürecinde konserlerde daha sık buluşmayı dilek ediyoruz. Umarım hayat müsaade verir.
İsmail Tunçbilek: Aslında fazlaca geçmişe dayalı bir proje değil. Biz Şenayla Tolga Bedir yardımıyla 2 yıldır tanışıyoruz. Tolga’da bu projede bizimle birlikte olacaktı fakat kendine ilişkin işleri sebebiyle bir ortaya gelemedik. Bizi Şenayla tanıştırdı kendisi ortadan kayboldu. (gülme nidası) Biz Zekeriyaköy’de Şenay’la komşuyduk. Tolga ile bir ortaya gelelim müzik yapalım dedik. Şenay da geldi. Baktık doğaçlama müzikler, türküler yapmaya başladık. niye bu biçimde bir proje olmasın dedik ve 1,5 sene daha sonra ertelene ertelene bir ortaya geldik. İnşallah bundan daha sonra daha fazlaca bir ortaya geliriz.
Projenin dikkat cazibeli bir repertuvarı var. Ömer Hayyam’dan Neşet Ertaş’a fazlaca geniş bir coğrafya ve vakit dilimi kelam konusu. Repertuvarın oluşumunu sizden duyabilir miyiz?
Şenay Lambaoğlu: Caz müziğinin özgür doğaçlamaya uygunluğu; yaşadığımız coğrafyanın en değerli halk ozanlarıyla bir ortaya gelirse müziğin kozmikliğini de hatırlatmış oluruz diye düşündük açıkçası. Saz ve Caz; üniversal ve klâsik iki başka bedelin iç içe geçerek uyumlu bir bütünlük oluşturabileceğinin epeyce hoş bir örneği.
İsmail Tunçbilek: Evet, müzik üniversaldir. Yapılan tüm müziklerde de bu derinlik var. Şenay ve benim hayli geniş bir yelpazemiz var. Bağlamayla caz bir ortaya gelince ister istemez Anadolu kültürüne ilişkin türkülerimizi sentezleyelim dedik. İnanın biz repertuvarı sahneye çıkmadan 1 saat evvel falan yaptık. Biraz doğaçlama oldu aslında her insanın eline koluna sıhhat. (Gülme Nidası) Şuurlu bir repertuvar oluşturup, prova yapmadık. Hakikatten doğaçlama oldu lakin oldukçata hoş oldu. Ben doğaçlamaları seviyorum. Sahnede ne yapacağız ne edeceğiz diye düşünmek heyecan yaratıyor. İçimizden geldiği üzere takıldık epeyce da memnun olduk daima birlikte.
2 Haziran’da epeyce uzun bir ortadan daha sonra Şiddetli PSM’nin Açıkhava yeri Vestel Amfi’de müzikseverlerle buluştunuz. Beşerlerle müziğinizi bir daha paylaşabilmek neler hissettirdi?
Şenay Lambaoğlu: Hem fazlaca heyecanlı ve memnunduk birebir vakitte hüzünlü ve kırgın. 1,5 yılın sonunda bu projeyi hayata geçiriyor olmak fevkaladeydi. Konser yapamayan onca meslektaşlarımızı düşündüğümüzde ise kalbim buruk kaldı. Sahnede 6 bireydik ama bu buluşmayı gerçekleştirmek için sahne gerisinde yaklaşık 80 kişi vardı. Onca kişinin emeği var 60 dakikalık konser akışında. Bunu tüm Türkiye’ye yaydığınızda fazlaca önemli bir ekonomik istihdam aslında. Müziğin susması, müzik sanayisinin olağanlaşmanın gündeminde olmaması bu bakımdan önemli bir yara. Dilerim yakın vakitte konserler başlar ve herkes biraz nefes alır.
İsmail Tunçbilek: senelerdan daha sonra bir ortaya gelmek evvel müzisyenler olarak daha sonra dinleyicilerle bir ortaya gelmemiz epey daha memnunluk ve heyecan verici oldu. Nitekim özlemişiz. Zira müzik bizim ömrümüz. Müziği para kazanmak için yapmıyoruz. Yaptığımız müzik para ederse yaşamsal faaliyetlerimizi karşılarız. Bu vesileyle hoş bir konser oldu açık havada. her insanın gözünde o hasreti gördüm. Özleşmişiz. Umuyorum bundan daha sonra bunun devamı gelir ve müzik hiç susmaz.
Pandemi herkesi ancak muhtemelen de en hayli sanatı etkiledi. Konserler, tiyatrolar sustu. Bu sıkıntı devir hakkında ne söylemek istersiniz?
Şenay Lambaoğlu: Pandemide insanüstü bir eforla çalışan ve fazlaca büyük bir sorumluluk ve yükü sırtlamış olan sıhhat çalışanları dururken kimsenin sesini çıkarmaya hakkı olduğunu düşünmüyorum. Hayat durdu, müzik de sustu doğal olarak. Ancak günümüze geldiğimizde hayat yavaştan olağanlaşırken aşılamada da hızlanırsak açık alanda konser ve tiyatro etkinliklerinin yapılmasında bir sakınca niye görülsün? Devletin yapmış olduğu maddi takviyeler şüphesiz değerli lakin az ya da hayli bizim yardıma değil konser yapabilecek iklimin oluşmasına muhtaçlığımız var.
İsmail Tunçbilek: Tüm dünyada ve ülkemizdeki meslekleri etkiledi. Sahiden bundan en çok sahne sanatları işçileri ziyan gördü, güç durumda kaldı. Birçok insan ellerindeki tüm varlıklarını, sazlarını, enstürümanlarını satanlar oldu. 200’ü aşkın müzisyenimiz intihar etti. Çok üzücü. Bununla alakalı hayli aksiyonlar yapıldı. Biz de elimizden geldiği kadar etrafımızdaki müzisyen kardeşlerimize yardımcı olmaya çalıştık ancak bir yere kadar. Bu bizim üstesinden gelebileceğimiz bir şey değil. Bizi yöneten insanların bu mevzuya el atması, yardım etmesi gerekiyordu. Ben şahsen bir kuruş bile yardım almadım, almak da istemiyorum. Tuzum kuru değil. Çok borcum var. Lakin zeytin ekmekte yerim portakallı ördekte yerim. Bir yandan da müzisyenlere fazlaca kızdım. Bu vakte kadar müzisyenlerin hakkını savunmayanlar bile onlarda bağırmaya başladılar. Demek ki insanın başına gelmeden bilmiyormuş. Bundan daha sonra umarım tüm dünya sıhhatine kavuşur.
Bu sürecin bir fazlaca ayağı olduğunu düşünürsek devlet, sivil toplum ve bireylerin üzerine düşen sizce neler?
Şenay Lambaoğlu: Hepimiz birbirine bağlı zincirin halkalarıyız ya bir arada atlatacağız bu süreci ya da daima eksik ve tamamlanmamış kalacağız. Empati kurabilirsek fazlaca daha kolaylaşır her şey.
İsmail Tunçbilek: Sivil toplum örgütleri, meslek birlikleri uğraştı fakat herkes üzerine düşeni yapmadı. Biz epey kalabalık bir ülkeyiz. Ülkenin standartları ortada. Memurların, müzisyenlerin aldığı fiyatlar ortada. Bu vakte kadar kazanılan paraların birçoklarını solistler kazandı. Biz müzisyenler işin daha manevî tarafındayız fakat onlar daha epey maddi tarafındalardı. Müzisyenler, sahne sanatları olarak kimseden çok bir takviye goremedik. Umudumuzu yitirmedik. Olağanlaşma süreciyle bir arada daha da umutlandık. İnşallah biraz daha akıllanmış olarak sahnelere döneriz. Bilhassa müzik topluluğunda kimsenin dostu yok. Dost ararsan dostsuz kalırsın.
Son olarak yazla bir arada konserlerde bir hareketlilik ve canlanma bekliyor musunuz? Bu tarafta hazırlıklarınız var mı?
Şenay Lambaoğlu: Şimdilik soru işaretleriyle dolu bir yaz bizi bekliyor zira geçtiğimiz yaz yanlışsız yönetemedik süreci. Olumsuz örnek teşkil eden kimi konserler malesef hepimizin önünü tıkadı. Tertibi yürütenlere büyük nazaranv ve sorumluluk düşüyor bu hususta. Aşılanma hızlandıkça insanların üstündeki o endişe azalacaktır diye düşünüyorum bir daha de. Aralıklı ancak bir arada konserler yapabilirsek bunu sağlıklı biçimde yürütmeyi başarabilirsek her şey mümkün.
İsmail Tunçbilek: Bu yaz, geçen yaz yapılması gereken konserler ertelendiği için hepsi bu yaza aktarıldı. Bu yüzden bu yaz sahne almak daha güç en azından benim için. Lakin olağan ki olabilir. Biz aslına bakarsanız Taksim Trio olarak çoklukla yurt haricinde konserlerimizi veriyoruz. İnşallah yurt haricindeki konserlerimize devam edebiliriz Türkiye’deki arkadaşlarda ülkemizde konser vermeye devam eder. İyisi olsun ne diyelim. Teşekkür ederim.