Boston Red Sox’un sağ elini kullanan knuckleball atıcısı ve takımın 2004’te 86 yıl sonra ilk Dünya Serisi şampiyonluğunu kazanmasına yardım etmede son vuruşlarda önemli bir rol oynayan Tim Wakefield, Pazar günü hayatını kaybetti. 57 yaşındaydı.
Red Sox, sebebinin beyin kanseri olduğunu söyleyerek ölümünü duyurdu.
Red Sox’un baş sahibi John W. Henry, “O sadece bizi sahada büyülemekle kalmadı, aynı zamanda mirası rekor kitapların ötesine geçerek sıcaklığı ve gerçek ruhuyla dokunduğu sayısız hayata uzanan ender atletti” dedi. bir röportajda.
2010 yılında, kariyerinin sonuna doğru, Wakefield, Major League Baseball’un, oyuncunun topluluğunu ve hayır işlerini takdir eden Roberto Clemente Ödülünü kazandı.
Wakefield, aralarında Hoyt Wilhelm, Phil Niekro, Charlie Hough ve RA Dickey’nin de bulunduğu küçük bir atıcı kabilesinden biriydi; mafsal topu oynayarak uzun bir kariyere sahip olan bu top, doğru şekilde atıldığında yavaş, hızlı, çırpınan bir yol ile kaleye doğru ilerliyordu.
Oakland A’lar ve Yankees’in uzun süredir birinci kalecisi olan Jason Giambi, 2004’te New Yorker’a “Sarhoşken Wakefield’ı vurmaya çalışmak daha iyi” demişti.
Wakefield, Red Sox ve Yankees arasındaki hararetli rekabete derinden bağlıydı. 2003 Amerikan Ligi Şampiyonası Serisi sırasında, 7. oyunun 11. vuruşunda maç kazandıran home run’u Yankees’in üçüncü kaleci Aaron Boone’a bıraktı.
Ancak bir yıl sonra, iki takım ALCS’de tekrar karşılaştığında Wakefield, 5. Maçta ekstra vuruşlarda üç vuruşluk skorsuz rahatlama attı ve Boston’u David Ortiz’in 14. turun sonunda maçı kazanan golü atması için hazırladı.
Wakefield, Boston Globe köşe yazarı Jackie MacMullan’a “Geçen yıl geçen yıldı” dedi ve şunu ekledi: “Ben sadece bizi mümkün olduğu kadar uzun süre oyunda tutmaya çalışıyordum.”
Red Sox Seriyi kazandı (ard arda dört galibiyet) ve ardından St. Louis Cardinals’ı mağlup ederek takımın 1918’den bu yana ilk kez Dünya Serisini kazandı.
Wakefield, Pittsburgh Pirates’le iki sezonun ardından Red Sox’ta 17 sezon oynadı. 4,41 kazanılan koşu ortalaması ile 200-180 kariyer rekoruna sahipti. Red Sox’un 186 galibiyetiyle Roger Clemens ve Cy Young’ın hemen ardından 192 galibiyetle ikinci sırada yer alıyor.
Timothy Stephen Wakefield, 2 Ağustos 1966’da Melbourne, Florida’da doğdu.
Bir mafya oyuncusu olmak için dolambaçlı yoldan gitti. 1988’de Korsanlar tarafından birinci kaleci olarak draft edildi, ancak çok fazla vuruş gücü göstermedi. Antrenör Woody Huyke, Pirates’in A Sınıfı ikinci lig takımıyla oynadığında, Wakefield’ın oyuncuların eğlenmek için attığı yumruklardan daha iyi olduğunu düşündüğü parmak eklemlerini fırlatmasını izledi.
İki gün sonra Huyke New Yorker’a şunları söyledi: “Organizasyonel bir toplantımız vardı çünkü bildiğiniz gibi o bir iç saha oyuncusu olarak balonun içindeydi. Ben de şöyle dedim: “Gitmesine izin vermeden önce onu tümseğin üzerinde görmek isterim çünkü iyi bir ayak bileği var.” Bu yüzden onu etrafta tuttular. Ona ‘Ya atış yaparsın ya da evine gidersin’ dediler.”
1992’de Pirates tarafından draft edildi, aldığı dokuz karardan sekizini 2.15 ERA ile kazandı ve Ulusal Lig Şampiyonası Serisinde (seriyi yedi maçta kazanan) Atlanta Braves’e karşı iki tam zafer elde etti. Ancak mafsalla mücadele etmeye başladı, bu da 1993’te Pittsburgh’la ortalamanın altında bir sezon geçirmesine ve 1994’te küçüklerde kötü sonuçlara yol açtı. Korsanlar onu serbest bıraktı ve Red Sox 1995’in başlarında onunla sözleşme imzaladı.
O sezonun Haziran ayında Wakefield, Oakland A’ya karşı sekizinci vuruşta vuruşsuz bir atış yaptı, ancak Stan Javier’in teklisi mücevheri geçersiz kıldı. Yine de 114 atışın dördü hariç hepsinde parmak eklemini kullanarak 4-1 kazandı.
Globe köşe yazarı Dan Shaughnessy, “Yakında Tim Wakefield’ın lejyonları örgütlenecek” diye coşkuyla söyledi. “Orta saha tribünlerinde birlikte oturacaklar ve saha aralarında parmak eklemlerini çıtırdatacaklar. Onlar Knucklehead’lerin Sadık Tarikatı olacaklar.”
O sezon 2.95 ERA ile 16-8’lik bir rekora sahipti, belki de en iyisiydi ve Red Sox’ta kaldı.
2011 sezonunun ardından emekli olan Wakefield ve Dickey, “Knuckleball!” belgeselinde yer aldı. (2012). Ricki Stern ve Annie Sundberg’in yönettiği filmde Niekro ve Hough’a da odaklanıldı.
Filmin gösterime girmesinden sonra Wakefield, The Newport Daily News’e, genç bir mafya oyuncusunun büyük bir lig takımı tarafından seçilme şansının, atıcının hızına yapılan vurgu nedeniyle neredeyse imkansız olduğunu söyledi.
“Onu serbest oyuncu olarak imzalayabilirler” dedi. “Sahanın doğası gereği her zaman şüpheler vardı ve her yıl kendimi kanıtlamam gerektiğini hissettim.”
2012 yılında Red Sox oyunlarında analist olarak NESN’e katıldı ve dört yıl sonra takımın Onur Listesi’ne alındı.
Geçen hafta, eski Red Sox atıcısı Curt Schilling, podcast’inde Wakefield ve eşi Stacy’nin kanser olduğunu açıklamıştı. Red Sox şöyle bir açıklama yayınladı: “Maalesef bu bilgi onların izni olmadan kamuya açık olarak paylaşıldı.
“Sağlıkları son derece kişisel bir konu ve tedaviyi sürdürürken ve bu hastalıkla mücadele ederken gizli tutmak zorunda kaldılar.”
Wakefield’ın hayatta kalanları arasında karısının yanı sıra çocukları Trevor ve Brianna da var.
Wakefield, mafsal atmayı babasından öğrendiğini söyledi.
New Yorker’a “Babam işten eve geliyor ve ben ‘Hadi yakalamaca oynayalım’ diyorum” dedi. “Yoruldu ve içeri girmek istedi. Yani mafsal topu onun beni yorma yoluydu çünkü onu yakalamak zorunda kalmak istemiyordum; yanımdan geçti ve onu almak zorunda kaldım. Bu, babamın ‘Gitme zamanı, duralım’ demesiydi.”
Red Sox, sebebinin beyin kanseri olduğunu söyleyerek ölümünü duyurdu.
Red Sox’un baş sahibi John W. Henry, “O sadece bizi sahada büyülemekle kalmadı, aynı zamanda mirası rekor kitapların ötesine geçerek sıcaklığı ve gerçek ruhuyla dokunduğu sayısız hayata uzanan ender atletti” dedi. bir röportajda.
2010 yılında, kariyerinin sonuna doğru, Wakefield, Major League Baseball’un, oyuncunun topluluğunu ve hayır işlerini takdir eden Roberto Clemente Ödülünü kazandı.
Wakefield, aralarında Hoyt Wilhelm, Phil Niekro, Charlie Hough ve RA Dickey’nin de bulunduğu küçük bir atıcı kabilesinden biriydi; mafsal topu oynayarak uzun bir kariyere sahip olan bu top, doğru şekilde atıldığında yavaş, hızlı, çırpınan bir yol ile kaleye doğru ilerliyordu.
Oakland A’lar ve Yankees’in uzun süredir birinci kalecisi olan Jason Giambi, 2004’te New Yorker’a “Sarhoşken Wakefield’ı vurmaya çalışmak daha iyi” demişti.
Wakefield, Red Sox ve Yankees arasındaki hararetli rekabete derinden bağlıydı. 2003 Amerikan Ligi Şampiyonası Serisi sırasında, 7. oyunun 11. vuruşunda maç kazandıran home run’u Yankees’in üçüncü kaleci Aaron Boone’a bıraktı.
Ancak bir yıl sonra, iki takım ALCS’de tekrar karşılaştığında Wakefield, 5. Maçta ekstra vuruşlarda üç vuruşluk skorsuz rahatlama attı ve Boston’u David Ortiz’in 14. turun sonunda maçı kazanan golü atması için hazırladı.
Wakefield, Boston Globe köşe yazarı Jackie MacMullan’a “Geçen yıl geçen yıldı” dedi ve şunu ekledi: “Ben sadece bizi mümkün olduğu kadar uzun süre oyunda tutmaya çalışıyordum.”
Red Sox Seriyi kazandı (ard arda dört galibiyet) ve ardından St. Louis Cardinals’ı mağlup ederek takımın 1918’den bu yana ilk kez Dünya Serisini kazandı.
Wakefield, Pittsburgh Pirates’le iki sezonun ardından Red Sox’ta 17 sezon oynadı. 4,41 kazanılan koşu ortalaması ile 200-180 kariyer rekoruna sahipti. Red Sox’un 186 galibiyetiyle Roger Clemens ve Cy Young’ın hemen ardından 192 galibiyetle ikinci sırada yer alıyor.
Timothy Stephen Wakefield, 2 Ağustos 1966’da Melbourne, Florida’da doğdu.
Bir mafya oyuncusu olmak için dolambaçlı yoldan gitti. 1988’de Korsanlar tarafından birinci kaleci olarak draft edildi, ancak çok fazla vuruş gücü göstermedi. Antrenör Woody Huyke, Pirates’in A Sınıfı ikinci lig takımıyla oynadığında, Wakefield’ın oyuncuların eğlenmek için attığı yumruklardan daha iyi olduğunu düşündüğü parmak eklemlerini fırlatmasını izledi.
İki gün sonra Huyke New Yorker’a şunları söyledi: “Organizasyonel bir toplantımız vardı çünkü bildiğiniz gibi o bir iç saha oyuncusu olarak balonun içindeydi. Ben de şöyle dedim: “Gitmesine izin vermeden önce onu tümseğin üzerinde görmek isterim çünkü iyi bir ayak bileği var.” Bu yüzden onu etrafta tuttular. Ona ‘Ya atış yaparsın ya da evine gidersin’ dediler.”
1992’de Pirates tarafından draft edildi, aldığı dokuz karardan sekizini 2.15 ERA ile kazandı ve Ulusal Lig Şampiyonası Serisinde (seriyi yedi maçta kazanan) Atlanta Braves’e karşı iki tam zafer elde etti. Ancak mafsalla mücadele etmeye başladı, bu da 1993’te Pittsburgh’la ortalamanın altında bir sezon geçirmesine ve 1994’te küçüklerde kötü sonuçlara yol açtı. Korsanlar onu serbest bıraktı ve Red Sox 1995’in başlarında onunla sözleşme imzaladı.
O sezonun Haziran ayında Wakefield, Oakland A’ya karşı sekizinci vuruşta vuruşsuz bir atış yaptı, ancak Stan Javier’in teklisi mücevheri geçersiz kıldı. Yine de 114 atışın dördü hariç hepsinde parmak eklemini kullanarak 4-1 kazandı.
Globe köşe yazarı Dan Shaughnessy, “Yakında Tim Wakefield’ın lejyonları örgütlenecek” diye coşkuyla söyledi. “Orta saha tribünlerinde birlikte oturacaklar ve saha aralarında parmak eklemlerini çıtırdatacaklar. Onlar Knucklehead’lerin Sadık Tarikatı olacaklar.”
O sezon 2.95 ERA ile 16-8’lik bir rekora sahipti, belki de en iyisiydi ve Red Sox’ta kaldı.
2011 sezonunun ardından emekli olan Wakefield ve Dickey, “Knuckleball!” belgeselinde yer aldı. (2012). Ricki Stern ve Annie Sundberg’in yönettiği filmde Niekro ve Hough’a da odaklanıldı.
Filmin gösterime girmesinden sonra Wakefield, The Newport Daily News’e, genç bir mafya oyuncusunun büyük bir lig takımı tarafından seçilme şansının, atıcının hızına yapılan vurgu nedeniyle neredeyse imkansız olduğunu söyledi.
“Onu serbest oyuncu olarak imzalayabilirler” dedi. “Sahanın doğası gereği her zaman şüpheler vardı ve her yıl kendimi kanıtlamam gerektiğini hissettim.”
2012 yılında Red Sox oyunlarında analist olarak NESN’e katıldı ve dört yıl sonra takımın Onur Listesi’ne alındı.
Geçen hafta, eski Red Sox atıcısı Curt Schilling, podcast’inde Wakefield ve eşi Stacy’nin kanser olduğunu açıklamıştı. Red Sox şöyle bir açıklama yayınladı: “Maalesef bu bilgi onların izni olmadan kamuya açık olarak paylaşıldı.
“Sağlıkları son derece kişisel bir konu ve tedaviyi sürdürürken ve bu hastalıkla mücadele ederken gizli tutmak zorunda kaldılar.”
Wakefield’ın hayatta kalanları arasında karısının yanı sıra çocukları Trevor ve Brianna da var.
Wakefield, mafsal atmayı babasından öğrendiğini söyledi.
New Yorker’a “Babam işten eve geliyor ve ben ‘Hadi yakalamaca oynayalım’ diyorum” dedi. “Yoruldu ve içeri girmek istedi. Yani mafsal topu onun beni yorma yoluydu çünkü onu yakalamak zorunda kalmak istemiyordum; yanımdan geçti ve onu almak zorunda kaldım. Bu, babamın ‘Gitme zamanı, duralım’ demesiydi.”