CatWalk
New member
Seyhan Akıncı – Zeynep Özyağcılar uzunca bir ortadan daha sonra sahnedeydi. tıpkı vakitte emeği, inancı ve kalbi tanımladığı oyunu “En Hoş Parçam”la… Dün akşam Güçlü PSM’de prömiyeri gerçekleşen “En Hoş Parçam” bize gelecekten sesleniyor, aşkların dahi yapay zekâyla yaşandığı bir gelecekten… Tiyatro Martı’nın bir daha bayan gözünden baktığı metnin müellifi da Zeynep Özyağcılar. Sahnede onu tek başına izlesek de ortalarında Erdal ve Güzin Özyağcılar, Berna Laçin’in de olduğu bir hayli isim sesiyle eşlik ediyor ona… İdealist psikiyatrist Destina’nın aşk arayışında yaşananlar bizi bir defa daha bayana yüklenmiş normlar üzerine düşünmeye davet ediyor. “Oyunumu tüm uygunlaştıran aşklara adadım” diyen Zeynep Özyağcılar’la Destina’yı, en hoş kesimini ve bir daha sahnede olmayı konuştuk.
“En Hoş Parçam” dün akşam izleyicilerle buluştu… Zeynep Özyağcılar’ın ömründe nasıl bir kesime karşılık geliyor bu oyun?
Zeynep’in hayatında “En Hoş Parçam” oyunu, onun uzun süren emeği, inancı ve kalbi… Lakin oyunumuzda kahramanımız Destina’nın “En Hoş Parçam” dediği, hepimizin kayırdığı en sevdiğimiz kesimimiz hani “O”, vardır ya her insanın hayatında… Muharrir olarak ben diyorum ki, “Her parçanı tıpkı itinayla sev! Sen tamsın ve bu biçimde hayli güzelsin. Zira gün gelir, o kayırdığın en hoş parçanı unutmak için her parçana yalvarırsın.” Yani hem büyük aşk var, “En hoş parçam” dediğimde birebir vakitte tenkit…
Oyunun müellifi sizsiniz… Bu öyküyü kaleme alma güdüsü ve niyetinden bahsedebilir misiniz?
Nerede o eski aşklar diye başlayan cümleler beni daima rahatsız etmiştir. Ben inanırım ki her periyotta her vakit gerçek ve düzgünleştiren aşklar olmuştur, olacaktır. Bunun haricinde, bu hayatta bir bayan olarak bağlara dair söylemek istediklerim vardı, fazlaca güldüğüm şeyler vardı, bayanın üzerindeki baskılara karşı sözlerim vardı… Tüm dünya olarak bu pandemi sürecinde değiştik, dönüştük. Ben de Destina’nın aşkla, dansla kendini bulma ve dönüşme öyküsünü anlatmak istedim. Sert bir duruşu mutsuzluğu varken, yapay zekâ ile yaşadığı aşkla insanlaşan bir hanımı anlatma fikri bana epeyce heyecan verdi.
Metin bizi geleceğe gdolayıyor… Hepimizin merak ettiği bir kavram gelecek. Sizin için karanlık ve soğuk bir imge mi?
Gelecek hiç bir vakit soğuk ve karanlık değil benim için. Her vakit yeni, aydınlık fikirler ve sıcacık beşerler olacaktır. aslına bakarsan sanat yapanların ve üretenlerin ortak özelliğidir umut… Bu Polyannacılık değil! Bugün tüm yanlış gidenlerin farkındayım, kızgınım ve vakit zaman korkuyorum. Buna karşın ışığı görmek esasen bizim işimiz. Ve o ışığı yaymak…
Oyun sizin kaleminizden çıktı, sahnede sizi izleyeceğiz ve bu bir bayan hikâyesi… Bayan hikâyelerinin eksikliği ise daima tartışılan bir durum.
Artık yeni öyküler yazılıyor. Bayanlar ne kıymetine olursa olsun “hayır” diyebiliyor. Ben dünyayı bayanların değiştireceğine inananlardanım. Bu güce fazlaca inanıyorum. Üstü ne kadar örtülmüş ve baskılanmış olursa olsun bayanlar uyanıyor hatta uyandı. Şanslı doğmuş, yetişmiş olan bizlere de yapabiliyorsak bu kıssalara ses vermek düşüyor. Bayan öyküsü diye ayırmak ne kadar hakikat, o da tartışılır. niye bu kadar sıkıntı diye soruyorsunuz; güç sözünü benim ağzımdan pek duyamazsınız. Dediysem o kadar da epey istememişimdir.
“Umutla bugünleri bekledik”
Pandeminin tesirini en hayli hissettirdiği alanlardan bir tanesiydi tiyatro, hâlâ da devam ediyor… Bir sanatçı olarak sizde nasıl karşılık buldu?
Güç bir devir geçirdik. Önümüzü nazaranmedik. Ben pandemi başladığında bu oyunun provalarındaydım. Büyük bir hayal kırıklığı oldu. daha sonraki periyotta ruhumu zinde tutmak için kendimce kısa sinemalar çekmeye, heykel yapmaya, çokça yazmaya başladım. Biroldukca özel tiyatroyu desteksizlikten kaybettik. Kent ve meslek değiştiren tiyatrocu dostlarım oldu. Elimizden geldiğince paralar topladık, telefonlarda ağlaştık, birbirimizin çevrimiçi işlerine takviye olduk ve umutla bugünleri bekledik. Buradan bakınca oyunumun prömiyer yaptığına inanamıyorum. Pandemi vakit içinderı bugünü gorebilecek miyim diye fazlaca dualar etmiştim. Umarım sizler de izleyince en hoş modülünüzü bulursunuz.
“En Hoş Parçam” dün akşam izleyicilerle buluştu… Zeynep Özyağcılar’ın ömründe nasıl bir kesime karşılık geliyor bu oyun?
Zeynep’in hayatında “En Hoş Parçam” oyunu, onun uzun süren emeği, inancı ve kalbi… Lakin oyunumuzda kahramanımız Destina’nın “En Hoş Parçam” dediği, hepimizin kayırdığı en sevdiğimiz kesimimiz hani “O”, vardır ya her insanın hayatında… Muharrir olarak ben diyorum ki, “Her parçanı tıpkı itinayla sev! Sen tamsın ve bu biçimde hayli güzelsin. Zira gün gelir, o kayırdığın en hoş parçanı unutmak için her parçana yalvarırsın.” Yani hem büyük aşk var, “En hoş parçam” dediğimde birebir vakitte tenkit…
Oyunun müellifi sizsiniz… Bu öyküyü kaleme alma güdüsü ve niyetinden bahsedebilir misiniz?
Nerede o eski aşklar diye başlayan cümleler beni daima rahatsız etmiştir. Ben inanırım ki her periyotta her vakit gerçek ve düzgünleştiren aşklar olmuştur, olacaktır. Bunun haricinde, bu hayatta bir bayan olarak bağlara dair söylemek istediklerim vardı, fazlaca güldüğüm şeyler vardı, bayanın üzerindeki baskılara karşı sözlerim vardı… Tüm dünya olarak bu pandemi sürecinde değiştik, dönüştük. Ben de Destina’nın aşkla, dansla kendini bulma ve dönüşme öyküsünü anlatmak istedim. Sert bir duruşu mutsuzluğu varken, yapay zekâ ile yaşadığı aşkla insanlaşan bir hanımı anlatma fikri bana epeyce heyecan verdi.
Metin bizi geleceğe gdolayıyor… Hepimizin merak ettiği bir kavram gelecek. Sizin için karanlık ve soğuk bir imge mi?
Gelecek hiç bir vakit soğuk ve karanlık değil benim için. Her vakit yeni, aydınlık fikirler ve sıcacık beşerler olacaktır. aslına bakarsan sanat yapanların ve üretenlerin ortak özelliğidir umut… Bu Polyannacılık değil! Bugün tüm yanlış gidenlerin farkındayım, kızgınım ve vakit zaman korkuyorum. Buna karşın ışığı görmek esasen bizim işimiz. Ve o ışığı yaymak…
Oyun sizin kaleminizden çıktı, sahnede sizi izleyeceğiz ve bu bir bayan hikâyesi… Bayan hikâyelerinin eksikliği ise daima tartışılan bir durum.
Artık yeni öyküler yazılıyor. Bayanlar ne kıymetine olursa olsun “hayır” diyebiliyor. Ben dünyayı bayanların değiştireceğine inananlardanım. Bu güce fazlaca inanıyorum. Üstü ne kadar örtülmüş ve baskılanmış olursa olsun bayanlar uyanıyor hatta uyandı. Şanslı doğmuş, yetişmiş olan bizlere de yapabiliyorsak bu kıssalara ses vermek düşüyor. Bayan öyküsü diye ayırmak ne kadar hakikat, o da tartışılır. niye bu kadar sıkıntı diye soruyorsunuz; güç sözünü benim ağzımdan pek duyamazsınız. Dediysem o kadar da epey istememişimdir.
“Umutla bugünleri bekledik”
Pandeminin tesirini en hayli hissettirdiği alanlardan bir tanesiydi tiyatro, hâlâ da devam ediyor… Bir sanatçı olarak sizde nasıl karşılık buldu?
Güç bir devir geçirdik. Önümüzü nazaranmedik. Ben pandemi başladığında bu oyunun provalarındaydım. Büyük bir hayal kırıklığı oldu. daha sonraki periyotta ruhumu zinde tutmak için kendimce kısa sinemalar çekmeye, heykel yapmaya, çokça yazmaya başladım. Biroldukca özel tiyatroyu desteksizlikten kaybettik. Kent ve meslek değiştiren tiyatrocu dostlarım oldu. Elimizden geldiğince paralar topladık, telefonlarda ağlaştık, birbirimizin çevrimiçi işlerine takviye olduk ve umutla bugünleri bekledik. Buradan bakınca oyunumun prömiyer yaptığına inanamıyorum. Pandemi vakit içinderı bugünü gorebilecek miyim diye fazlaca dualar etmiştim. Umarım sizler de izleyince en hoş modülünüzü bulursunuz.