Vurucu olmaması umurunda değildi. O sadece Yankees’in kazanmasını istiyordu.
Yankee Stadyumu’na varmamızdan beş saatten fazla bir süre sonra, 9 yaşındaki oğlum Wes, yağmur fırtınasında bir saat kuyrukta beklemiş, imrenilen (kopyası) 1998 Yankees Dünya Serisi yüzüğünü almış ve beni kendisine bir hediye almaya ikna etmişti. Tişört, Gluten Free Grill’i iki kez ziyaret etti, Jasson Domínguez’in sezon sonu sakatlığının yasını tuttu, Aaron Judge’a o kadar yüksek sesle tezahürat yaptı ki sesi kısıldı ve Milwaukee Brewers’ın ilk beş oyuncusu Corbin Burnes’ün inanılmaz bir oyun çıkardığı her sözü bir kenara itti.
Yağmur, Milwaukee ile Yankees arasında Pazar günkü maçı yalnızca 15 dakika geciktirirken, nemli koşullar ilk vuruşlarda devam etti ve 2021 Ulusal Lig Cy Young Ödülü sahibi Burnes, Yankees’in kafasını karıştırdı.
İki atıştan sonra bir Brewers taraftarına mesaj atarak Yankees’in gol atamayacağından endişelendiğimi bildirdim. Milwaukee’nin fark yaratacak hücuma sahip olmadığını söyledi.
10 atıştan sonra ikimiz de kehanet gibi görünüyorduk, çünkü 0-0 berabereydik ve Yankees Burnes’e ya da kurtarıcılar Devin Williams ve Abner Uribe’ye karşı tek bir vuruş bile alamamıştı.
Ancak eldivenini giyen ve ilk kez 200. seviyede oturan Wes, anın tarihi önemini umursamadı. Gördüklerimizin nadirliğini açıklamaya çalıştığımda – muhabir ve taraftar olarak katıldığım yüzlerce maçta şahsen hiç vuruş yapmayan birini görmemiştim – omuz silkti ve sadece istediğini söyledi. Yankees kazanacak.
Yaklaşık 20 yıl boyunca maçı profesyonelce izledikten ve son teslim tarihleri ve maçın sonucunun her iki takım için de ne anlama geleceği hakkında uzun uzun düşündükten sonra, bu, her şeyden önce taraftar olmanın ne anlama geldiğinin inanılmaz bir hatırlatıcısıydı.
Milwaukee’den Tyrone Taylor nihayet 11. turda oyunun ilk koşusunu tekliyle attığında, Wes gözünü bile kırpmadı. Hakim, Anthony Volpe, Giancarlo Stanton ve Gerrit Cole’un ardından beşinci favori Yankee olan Oswaldo Cabrera bir sonraki vuruşa liderlik edecekti.
Cabrera’nın oyuna 0,207 ile giren ikinci yıl yardımcı oyuncu olmasının bir önemi var mıydı? Sahip değil. Sonuçta Gary Phillips, Times’da Cabrera’nın taktığı inci kolyeyle ilgili bir makale yazmıştı ve Wes’i rahatsız eden tek şey, o kolyenin kopyasını evde bırakmamızdı.
Cabrera skoru eşitlemek ve biraz beyzbol tarihini görme şansımı mahvetmek için tek turluk bir double yaptığında (bu arada bana bir son teslim tarihi hikayesi için yer ayırdı), Wes zerre kadar şaşırmadı. Sanırım ‘üzgünüm bir babam’ var ama bunu kastetmedi.
12’sinde Milwaukee iki tur daha attı ve stadyum boşalmaya başladı. Yankee’lerin iki sayılık bir sayıya ulaştıklarında hepsinin koltuklarına koşacaklarını ve Wes’in şaka yaptığımı anlamayarak başını salladı. “IDIOTS’a benzeyeceksin.”
12. atışın dördüncü atışında Stanton onları aptal gibi gösterdi. 129 metreden orta sahaya doğru maç kazandıran koşusu, kalabalığın geri kalanını çılgına çevirdi ve bana uzun zamandır sahip olduğum en sıcak kucaklamayı sağladı.
Wes’in tüm gün boyunca endişeli göründüğü tek an, Anthony Misiewicz’in Yankees’in 13. maça başlaması için oyuna girmesiydi. Misiewicz, MLB The Show 23’te Yankees’in kadrosunda yer almıyor, dolayısıyla Wes onun hakkında pek bir şey bilmiyordu. Şans eseri, bu sezon üçüncü takımında oynayan Misiewicz bu zorlu mücadeleye göğüs gerdi ve skoru eşitledi.
13. çeyreğin sonları başladığında Wes ayağa kalktı ve Cabrera’nın maçı kazanmasını sağladı. Pek çok farklı şekilde beklediğimiz uzun bir günde, başka bir hamur beklemek zorunda kaldık. Ancak oyuna ancak 10. dakikada giren Kyle Higashioka, sola çift vuruş yaparak Everson Pereira’nın galibiyet golünü atmasına yardımcı olan kahramandı.
Sonraki birkaç dakika çoğunlukla Frank Sinatra’nın “New York New York” şarkısını söylerken bağırıp çağırmalardan ibaretti.
Stadyuma vardıktan 6 saat 24 dakika sonra ayrıldık. Wes bunun şimdiye kadar gördüğü en harika oyun olduğunu söyledi.
Ve sonunda vuruş yapmayan birini görme şansını kaçırdığı için çok üzgün ama aynı zamanda oğlunun istediği her şeyi elde etmesini izlediği için çok mutlu olan babası da kendisine ait bir hediye aldı: MLB’nin taklit edilemez sayı sihirbazı Sarah Langs. sosyal medyada yayınlandı Major League tarihinde bir takımın 11. vuruşta vuruşsuz kalması ve yine de kazanması yalnızca dördüncü kez oldu.
Vurucu olmayanını görmedik. Daha iyi bir şey görmüştük.
Yankee Stadyumu’na varmamızdan beş saatten fazla bir süre sonra, 9 yaşındaki oğlum Wes, yağmur fırtınasında bir saat kuyrukta beklemiş, imrenilen (kopyası) 1998 Yankees Dünya Serisi yüzüğünü almış ve beni kendisine bir hediye almaya ikna etmişti. Tişört, Gluten Free Grill’i iki kez ziyaret etti, Jasson Domínguez’in sezon sonu sakatlığının yasını tuttu, Aaron Judge’a o kadar yüksek sesle tezahürat yaptı ki sesi kısıldı ve Milwaukee Brewers’ın ilk beş oyuncusu Corbin Burnes’ün inanılmaz bir oyun çıkardığı her sözü bir kenara itti.
Yağmur, Milwaukee ile Yankees arasında Pazar günkü maçı yalnızca 15 dakika geciktirirken, nemli koşullar ilk vuruşlarda devam etti ve 2021 Ulusal Lig Cy Young Ödülü sahibi Burnes, Yankees’in kafasını karıştırdı.
İki atıştan sonra bir Brewers taraftarına mesaj atarak Yankees’in gol atamayacağından endişelendiğimi bildirdim. Milwaukee’nin fark yaratacak hücuma sahip olmadığını söyledi.
10 atıştan sonra ikimiz de kehanet gibi görünüyorduk, çünkü 0-0 berabereydik ve Yankees Burnes’e ya da kurtarıcılar Devin Williams ve Abner Uribe’ye karşı tek bir vuruş bile alamamıştı.
Ancak eldivenini giyen ve ilk kez 200. seviyede oturan Wes, anın tarihi önemini umursamadı. Gördüklerimizin nadirliğini açıklamaya çalıştığımda – muhabir ve taraftar olarak katıldığım yüzlerce maçta şahsen hiç vuruş yapmayan birini görmemiştim – omuz silkti ve sadece istediğini söyledi. Yankees kazanacak.
Yaklaşık 20 yıl boyunca maçı profesyonelce izledikten ve son teslim tarihleri ve maçın sonucunun her iki takım için de ne anlama geleceği hakkında uzun uzun düşündükten sonra, bu, her şeyden önce taraftar olmanın ne anlama geldiğinin inanılmaz bir hatırlatıcısıydı.
Milwaukee’den Tyrone Taylor nihayet 11. turda oyunun ilk koşusunu tekliyle attığında, Wes gözünü bile kırpmadı. Hakim, Anthony Volpe, Giancarlo Stanton ve Gerrit Cole’un ardından beşinci favori Yankee olan Oswaldo Cabrera bir sonraki vuruşa liderlik edecekti.
Cabrera’nın oyuna 0,207 ile giren ikinci yıl yardımcı oyuncu olmasının bir önemi var mıydı? Sahip değil. Sonuçta Gary Phillips, Times’da Cabrera’nın taktığı inci kolyeyle ilgili bir makale yazmıştı ve Wes’i rahatsız eden tek şey, o kolyenin kopyasını evde bırakmamızdı.
Cabrera skoru eşitlemek ve biraz beyzbol tarihini görme şansımı mahvetmek için tek turluk bir double yaptığında (bu arada bana bir son teslim tarihi hikayesi için yer ayırdı), Wes zerre kadar şaşırmadı. Sanırım ‘üzgünüm bir babam’ var ama bunu kastetmedi.
12’sinde Milwaukee iki tur daha attı ve stadyum boşalmaya başladı. Yankee’lerin iki sayılık bir sayıya ulaştıklarında hepsinin koltuklarına koşacaklarını ve Wes’in şaka yaptığımı anlamayarak başını salladı. “IDIOTS’a benzeyeceksin.”
12. atışın dördüncü atışında Stanton onları aptal gibi gösterdi. 129 metreden orta sahaya doğru maç kazandıran koşusu, kalabalığın geri kalanını çılgına çevirdi ve bana uzun zamandır sahip olduğum en sıcak kucaklamayı sağladı.
Wes’in tüm gün boyunca endişeli göründüğü tek an, Anthony Misiewicz’in Yankees’in 13. maça başlaması için oyuna girmesiydi. Misiewicz, MLB The Show 23’te Yankees’in kadrosunda yer almıyor, dolayısıyla Wes onun hakkında pek bir şey bilmiyordu. Şans eseri, bu sezon üçüncü takımında oynayan Misiewicz bu zorlu mücadeleye göğüs gerdi ve skoru eşitledi.
13. çeyreğin sonları başladığında Wes ayağa kalktı ve Cabrera’nın maçı kazanmasını sağladı. Pek çok farklı şekilde beklediğimiz uzun bir günde, başka bir hamur beklemek zorunda kaldık. Ancak oyuna ancak 10. dakikada giren Kyle Higashioka, sola çift vuruş yaparak Everson Pereira’nın galibiyet golünü atmasına yardımcı olan kahramandı.
Sonraki birkaç dakika çoğunlukla Frank Sinatra’nın “New York New York” şarkısını söylerken bağırıp çağırmalardan ibaretti.
Stadyuma vardıktan 6 saat 24 dakika sonra ayrıldık. Wes bunun şimdiye kadar gördüğü en harika oyun olduğunu söyledi.
Ve sonunda vuruş yapmayan birini görme şansını kaçırdığı için çok üzgün ama aynı zamanda oğlunun istediği her şeyi elde etmesini izlediği için çok mutlu olan babası da kendisine ait bir hediye aldı: MLB’nin taklit edilemez sayı sihirbazı Sarah Langs. sosyal medyada yayınlandı Major League tarihinde bir takımın 11. vuruşta vuruşsuz kalması ve yine de kazanması yalnızca dördüncü kez oldu.
Vurucu olmayanını görmedik. Daha iyi bir şey görmüştük.