Kendi döneminin Ulusal Lig'in en iyi yakalayıcıları arasında yer alan ve New York Mets'i şaşırtıcı 1969 Dünya Serisi şampiyonluğuna taşıyan atış ekibine liderlik eden Jerry Grote, Pazar günü Austin, Teksas'ta hayatını kaybetti. 81 yaşındaydı.
Mets'in medya ilişkilerinden sorumlu başkan yardımcısı Jay Horwitz, Pazartesi günü erken saatlerde Grote'un Pazar günü öğleden sonra Teksas Kardiyak Aritmi Enstitüsü'ndeki kalp ameliyatından sonra solunum yetmezliğinden öldüğünü söyledi.
On yıldan fazla bir süre Mets'te oynayan Grote, güçlü kolunu potansiyel hırsızları hedef almak için kullanması ve sahaları belirleme becerisiyle tanınıyordu.
1969'da, geleceğin Hall of Fame oyuncusu Tom Seaver'ı ve öne çıkan solak Jerry Koosman'ı, Mets'in sezon sonunda bir mücadele düzenleyip beş maçlık bir Dünya Serisinde Baltimore Orioles'i mağlup ettiği sırada yakaladı. Bu şampiyona, 1962'deki kuruluşundan bu yana yıllar boyunca Ulusal Lig'i sonlarda veya buna yakın bir yerde bitiren bir takım için dikkate değer bir dönüşümdü.
Mets'in zafer anının kalıcı bir görüntüsü, Koosman'ın, Shea Stadyumu'ndaki tümseğin üzerinde, sol saha oyuncusu Cleon Jones'un serinin finali için uçan topu yakalamasından saniyeler sonra Grote'un kollarına atladığını gösteriyor.
Kariyeri boyunca yüzlerce üssü çalan Lou Brock, Grote'un çoğu zaman kendisine karşı üstünlük sağladığını kabul etti. Brock, 1974'te Sports Illustrated'a şöyle demişti: “Grote ceza sahasında hızlıydı, güçlü bir kolu vardı ve ben hırsızlık yaparken her zaman altıncı hissi varmış gibi görünüyordu.” “Ben oraya varmadan çok önce topu ikinci kalede beni bekliyordu.”
Grote, 1968 ve 1974'te All-Star oldu ve 1975'teki 1 numara da dahil olmak üzere yedi kez saha yüzdesinde Ulusal Lig'in en iyi beş yakalayıcı oyuncusu arasında yer aldı.
Aynı zamanda huysuz tavırlara yol açan rekabetçi ruhuyla da hatırlandı.
Mets'in solak oyuncusu Jon Matlack, 1971'de ilk maçına çıktığında şöyle demişti: “Toprağa bir eğri top atıp onu kızdıracağımdan ölesiye korkuyordum.” Vurucudan çok onun için endişeleniyordun. “
Haberler spor yazarı George Vecsey 1981'de şöyle yazmıştı: “Grote, takım arkadaşlarını daha sert atmaya teşvik eden, muhabirlere ve resmi golcülere saldırabilen inatçı bir yakalayıcıydı.” Grote'un şu sözlerini aktardı: “Bende kırmızı olan Neck vardı. ” Her tarafım kırmızıydı.”
Gerald Wayne Grote, 6 Ekim 1942'de San Antonio, Teksas'ta doğdu. Clarence ve Leila Rittmann Grote'un üç çocuğunun en büyüğüydü.
Lisede atış yaptı, topu yakaladı ve üçüncü aşamada oynadı, ardından yakındaki Trinity Üniversitesi'ne kaydoldu. Eski bir büyük lig yakalayıcısı, menajeri ve antrenörü olan ve Trinity beyzbol takımına danışmanlık yapan Del Baker, ona yakalama becerilerini öğretti.
Mets ile birlikte Ulusal Lig'e giren Houston Colt .45s (geleceğin Astros'u), ilk sezonunda Grote ile anlaştı. Mets'e takas edilene kadar Houston ve küçükler arasında gidip geldi. Atıcı Tom Parsons için 1965.
1968'de sezon ortasında 0,300'ün üzerine çıkınca, ikinci kaleci Ron Hunt'tan sonra All-Star Maçının başlangıç kadrosunda yer alan ikinci Mets oyuncusu oldu ve sezonu 0,282 vuruş ortalamasıyla tamamladı.
Ardından Mets'in tarihi 1969 sezonu geldi; burada Chicago Cubs'ı geçerek Ulusal Doğu Ligi şampiyonluğunu kazandılar ve Atlanta Braves'i üç maçta mağlup ederek NL flamasını aldılar. Mets, Dünya Serisinin 1. Oyununda Orioles'e mağlup oldu ancak sonraki dört maçı kazandı. Grote'un 2. oyunun dokuzuncu vuruşundaki teklisini Al Weis'in maç berabere kalan vuruşu izledi. 4. maçta 10. vuruşun sonunu ikiye katladı ve Mets, çimdik koşucu Rod Gaspar'ın atış hatasıyla gol atmasıyla kazandı.
Grote, 1970 ve 1971'de Mets'in dayanak noktası olarak kaldı. 1969 Dünya Serisini kazanan Mets takımının koçluğunu yapan ve Grote'un kendisine vuruş tekniğini geliştiren ipuçları verdiğine inandığı Gil Hodges, 1972 bahar antrenmanı sırasında kalp krizinden öldü.
Yaralanmalar daha sonra antrenör Yogi Berra'nın yönetimindeki Grote'a zarar verdi. Kemik parçaları nedeniyle engellendikten sonra 1972'de Duffy Dyer ile yakalamayı paylaştı ve sağ kolundaki kemiği kıran bir atışla vurulduğu 1973 sezonunun iki ayını kaçırdı.
Ancak Mets, o sezon Dünya Serisinde Oakland A'larla karşılaşarak bir flama daha kazandı. Grote oldukça iyi bir 0,267'lik vuruş yaptı ancak 3. oyunun 11. vuruşunda pas attığı top A'nın galibiyetiyle sonuçlandı. Oakland seriyi yedi maçta kazandı.
Grote, 1975'te kariyerinin en yüksek 0,295 vuruş ortalamasını yayınladı. Mets onu Ağustos 1977'de Los Angeles Dodgers'a takas etti. Steve Yeager'ın yerine geçti, 1978 sezonundan sonra emekli oldu, ardından 1981'de Kansas City Royals ve Dodgers takımlarına kısa bir süreliğine geri döndü.
Grote, 16 sezon boyunca büyük liglerde oynadı ve 1.092 vuruş, 39 home run ve 404 run ile kariyer vuruş ortalaması 0.252'ye ulaştı.
Birinciliği bıraktıktan sonra ikinci liglere yükseldi ve Teksas'taki çiftliğinde dana yetiştirdi.
Geriye üçüncü eşi Cheryl Grote ve üç çocukları Laurel, Joseph ve Jacob Luedecke kaldı; ilk evliliğinden üç çocuğu Sandy Deloney, Jeff Grote ve Jennifer Jackson; Mets sözcüsü Bay Horwitz'e göre altı torun ve üç üvey torun.
Grote, Mets taraftarlarının coşkusundan yararlandı ve kendi kavgacı tarzıyla, onların desteğini Houston taraftarlarını küçümsemesiyle karşılaştırdı.
1971'de Sports Illustrated ile yaptığı bir röportajda “New York'ta oynamanın avantajlarından biri de Shea Stadyumu'ndaki büyük kalabalığın size çok yardımcı olmasıdır” dedi. “Sende her zaman yüzde 115'i verme isteği uyandırıyorlar. Houston'da skor tabelasındaki eller alkışlamadıkça kimse alkışlamıyor gibi görünüyor. Bu eller durur durmaz herkes de durur. Gerçek bir coşku.”
Yan Zhuang raporlamaya katkıda bulunmuştur.
Mets'in medya ilişkilerinden sorumlu başkan yardımcısı Jay Horwitz, Pazartesi günü erken saatlerde Grote'un Pazar günü öğleden sonra Teksas Kardiyak Aritmi Enstitüsü'ndeki kalp ameliyatından sonra solunum yetmezliğinden öldüğünü söyledi.
On yıldan fazla bir süre Mets'te oynayan Grote, güçlü kolunu potansiyel hırsızları hedef almak için kullanması ve sahaları belirleme becerisiyle tanınıyordu.
1969'da, geleceğin Hall of Fame oyuncusu Tom Seaver'ı ve öne çıkan solak Jerry Koosman'ı, Mets'in sezon sonunda bir mücadele düzenleyip beş maçlık bir Dünya Serisinde Baltimore Orioles'i mağlup ettiği sırada yakaladı. Bu şampiyona, 1962'deki kuruluşundan bu yana yıllar boyunca Ulusal Lig'i sonlarda veya buna yakın bir yerde bitiren bir takım için dikkate değer bir dönüşümdü.
Mets'in zafer anının kalıcı bir görüntüsü, Koosman'ın, Shea Stadyumu'ndaki tümseğin üzerinde, sol saha oyuncusu Cleon Jones'un serinin finali için uçan topu yakalamasından saniyeler sonra Grote'un kollarına atladığını gösteriyor.
Kariyeri boyunca yüzlerce üssü çalan Lou Brock, Grote'un çoğu zaman kendisine karşı üstünlük sağladığını kabul etti. Brock, 1974'te Sports Illustrated'a şöyle demişti: “Grote ceza sahasında hızlıydı, güçlü bir kolu vardı ve ben hırsızlık yaparken her zaman altıncı hissi varmış gibi görünüyordu.” “Ben oraya varmadan çok önce topu ikinci kalede beni bekliyordu.”
Grote, 1968 ve 1974'te All-Star oldu ve 1975'teki 1 numara da dahil olmak üzere yedi kez saha yüzdesinde Ulusal Lig'in en iyi beş yakalayıcı oyuncusu arasında yer aldı.
Aynı zamanda huysuz tavırlara yol açan rekabetçi ruhuyla da hatırlandı.
Mets'in solak oyuncusu Jon Matlack, 1971'de ilk maçına çıktığında şöyle demişti: “Toprağa bir eğri top atıp onu kızdıracağımdan ölesiye korkuyordum.” Vurucudan çok onun için endişeleniyordun. “
Haberler spor yazarı George Vecsey 1981'de şöyle yazmıştı: “Grote, takım arkadaşlarını daha sert atmaya teşvik eden, muhabirlere ve resmi golcülere saldırabilen inatçı bir yakalayıcıydı.” Grote'un şu sözlerini aktardı: “Bende kırmızı olan Neck vardı. ” Her tarafım kırmızıydı.”
Gerald Wayne Grote, 6 Ekim 1942'de San Antonio, Teksas'ta doğdu. Clarence ve Leila Rittmann Grote'un üç çocuğunun en büyüğüydü.
Lisede atış yaptı, topu yakaladı ve üçüncü aşamada oynadı, ardından yakındaki Trinity Üniversitesi'ne kaydoldu. Eski bir büyük lig yakalayıcısı, menajeri ve antrenörü olan ve Trinity beyzbol takımına danışmanlık yapan Del Baker, ona yakalama becerilerini öğretti.
Mets ile birlikte Ulusal Lig'e giren Houston Colt .45s (geleceğin Astros'u), ilk sezonunda Grote ile anlaştı. Mets'e takas edilene kadar Houston ve küçükler arasında gidip geldi. Atıcı Tom Parsons için 1965.
1968'de sezon ortasında 0,300'ün üzerine çıkınca, ikinci kaleci Ron Hunt'tan sonra All-Star Maçının başlangıç kadrosunda yer alan ikinci Mets oyuncusu oldu ve sezonu 0,282 vuruş ortalamasıyla tamamladı.
Ardından Mets'in tarihi 1969 sezonu geldi; burada Chicago Cubs'ı geçerek Ulusal Doğu Ligi şampiyonluğunu kazandılar ve Atlanta Braves'i üç maçta mağlup ederek NL flamasını aldılar. Mets, Dünya Serisinin 1. Oyununda Orioles'e mağlup oldu ancak sonraki dört maçı kazandı. Grote'un 2. oyunun dokuzuncu vuruşundaki teklisini Al Weis'in maç berabere kalan vuruşu izledi. 4. maçta 10. vuruşun sonunu ikiye katladı ve Mets, çimdik koşucu Rod Gaspar'ın atış hatasıyla gol atmasıyla kazandı.
Grote, 1970 ve 1971'de Mets'in dayanak noktası olarak kaldı. 1969 Dünya Serisini kazanan Mets takımının koçluğunu yapan ve Grote'un kendisine vuruş tekniğini geliştiren ipuçları verdiğine inandığı Gil Hodges, 1972 bahar antrenmanı sırasında kalp krizinden öldü.
Yaralanmalar daha sonra antrenör Yogi Berra'nın yönetimindeki Grote'a zarar verdi. Kemik parçaları nedeniyle engellendikten sonra 1972'de Duffy Dyer ile yakalamayı paylaştı ve sağ kolundaki kemiği kıran bir atışla vurulduğu 1973 sezonunun iki ayını kaçırdı.
Ancak Mets, o sezon Dünya Serisinde Oakland A'larla karşılaşarak bir flama daha kazandı. Grote oldukça iyi bir 0,267'lik vuruş yaptı ancak 3. oyunun 11. vuruşunda pas attığı top A'nın galibiyetiyle sonuçlandı. Oakland seriyi yedi maçta kazandı.
Grote, 1975'te kariyerinin en yüksek 0,295 vuruş ortalamasını yayınladı. Mets onu Ağustos 1977'de Los Angeles Dodgers'a takas etti. Steve Yeager'ın yerine geçti, 1978 sezonundan sonra emekli oldu, ardından 1981'de Kansas City Royals ve Dodgers takımlarına kısa bir süreliğine geri döndü.
Grote, 16 sezon boyunca büyük liglerde oynadı ve 1.092 vuruş, 39 home run ve 404 run ile kariyer vuruş ortalaması 0.252'ye ulaştı.
Birinciliği bıraktıktan sonra ikinci liglere yükseldi ve Teksas'taki çiftliğinde dana yetiştirdi.
Geriye üçüncü eşi Cheryl Grote ve üç çocukları Laurel, Joseph ve Jacob Luedecke kaldı; ilk evliliğinden üç çocuğu Sandy Deloney, Jeff Grote ve Jennifer Jackson; Mets sözcüsü Bay Horwitz'e göre altı torun ve üç üvey torun.
Grote, Mets taraftarlarının coşkusundan yararlandı ve kendi kavgacı tarzıyla, onların desteğini Houston taraftarlarını küçümsemesiyle karşılaştırdı.
1971'de Sports Illustrated ile yaptığı bir röportajda “New York'ta oynamanın avantajlarından biri de Shea Stadyumu'ndaki büyük kalabalığın size çok yardımcı olmasıdır” dedi. “Sende her zaman yüzde 115'i verme isteği uyandırıyorlar. Houston'da skor tabelasındaki eller alkışlamadıkça kimse alkışlamıyor gibi görünüyor. Bu eller durur durmaz herkes de durur. Gerçek bir coşku.”
Yan Zhuang raporlamaya katkıda bulunmuştur.