Japonya’nın uzun beyzbol tarihinde görülmemiş bir hareketle, Oklahoma ve Venezuela’dan oyuncular Çarşamba günü ülkenin Beyzbol Onur Listesi’ne alındı. Randy Bass ve Alex Ramirez’e yeni katılanlar için etkinlik, Nippon Professional Baseball’daki Amerikalı oyuncular için tüm beklentileri aşmak için uzun bir fırsatlar dizisinin bir başkasıydı.
Japonya’da sarı sakalı ve birbirini izleyen üçlü tacıyla ünlü olan Bass, Hanshin Tigers’ı 1985’te serinin tek şampiyonluğuna taşıdı. Major League Baseball’da maç süresi bulmakta zorlanan Ramirez, bir NPB kariyerinde 2.000 vuruşa ulaşan tek yabancı ve 2013’te Yokohama DeNA BayStars ile gıpta ile bakılan dönüm noktasına ulaştı.
NPB’de sadece altı sezon oynayan ancak oyun üzerinde silinmez bir etki yaratan Bass, “Japon Onur Listesi, Oklahoma’nın bu küçük Lawton kasabasında büyürken asla radarımda değildi” dedi. “Ölmelerine rağmen bunca yıldan sonra hala beni ailem olarak gördükleri için Hanshin organizasyonuna minnettarım ve eminim ki bu onur onların desteği olmadan mümkün olmazdı.”
Bass ve Ramirez’in seçime giden yolu, Japonya’da zaman zaman ülke dışında doğmuş oyunculara, özellikle de Japon soyundan olmayan oyunculara karşı kaba davranan bir beyzbol sistemi nedeniyle karmaşıktı.
Spor, 18. yüzyılın sonlarında Japonya’ya getirildi ve 1936’da profesyonel bir lig kurulana kadar amatör düzeyde gelişti. Ve Japonya Beyzbol Onur Listesi 1959’da açıldı. O zamandan beri 200’den fazla kişi salona oy verdi. oradaki sporun gelişmesinden en çok sorumlu olan kişiler ve NPB’de başarılı olanlar dahil
Ancak şimdiye kadar Victor Starffin, Japonya’da 300 oyun kazanan ilk atıcı olan Japon olmayan tek oyuncu oldu. Starffin’in ailesi Rus Devrimi’nden Sibirya üzerinden kaçtı ve Japonya’nın en kuzeyindeki ada olan kırsal Hokkaido’ya sığındı. Matsutaro Shoriki, 1936’da profesyonel bir lig kurulduğunda, onu şimdi Yomiuri Giants olarak bilinen takımının kurucu üyesi olarak bir genç olarak imzaladı.
Starffin, Japonya’nın 1960 yılında oyuncu kategorisine ilk girişiydi.
Bir Kaliforniyalı olan Lefty O’Doul, 2002 yılında Japon profesyonel oyununun erken gelişimine yaptığı yardımdan dolayı onurlandırıldı ve bir yıl sonra Mainer Horace Wilson, Japonya’nın “beyzbolun babası” olarak ortaya çıktı ve oyunu 1872’de ilk öğreten kişi olarak kabul edildi.
Ancak, O’Doul ve Wilson oyun kurucu olarak seçildi ve bu da Starffin’in Japon soyundan olmayan tek yabancı doğumlu oyuncu olmasına neden oldu. Bu önemli bir fark, çünkü ilk zamanlarda çoğu yabancı oyuncu Hawaii’den gelen ikinci veya üçüncü nesil Japonlardı. Bu oyunculardan ikisi, Tadashi Wakabayashi ve Wally Yonamine, Hall of Famers.
Yıllar boyunca, Japon olmayan 1.000’den fazla yabancı oyuncu bu ülkede profesyonel olarak oynadı, ancak bu haftaya kadar Starffin, Onur Listesi’nde tek başına yer aldı.
Uzun süredir beyzbol ve spor yöneticiliği yapan Marty Kuehnert, Japonya’daki evinden telefonda “Japonya’nın açıldığını görmek güzel ve belki de şimdi biraz adil davranıyorlar” dedi. “Bence Ichiro 2001’de Amerika’ya geldiğinde ve prestijli rekorlar söz konusu olduğunda dikkatine sunulduğunda, adalet ve yabancılara nasıl davranılması gerektiği açısından buradaki insanlar üzerinde etkisi olan muameleyi düşünüyorum.”
Bass’ın durumu, Kuehnert’in yorumunun odak noktası. Kıdemli bir birinci kaleci olan Bass, Minnesota Twins tarafından seçildi ve 1977’den 1982’ye kadar beş MLB takımında oynadı, ancak yıldızlığı, 1983 sezonu için Hanshin ile imzaladıktan hemen sonra geldi. İlk dört sezonunda, üçlü taç kategorilerinde 1985 ve 1986 dahil olmak üzere on farklı hücum kategorisinde Merkez Lig’e liderlik etti – vuruş ortalaması, ev koşusu ve RBI. 1985’te Normal Sezonun ve Japonya Serisinin En Değerli Oyuncusu seçildi.
Bununla birlikte, tüm başarılarına rağmen, Bass genellikle eşit olmadığı bir şeyle hatırlanır: Sadaharu Oh’un tek bir sezonda 55 ev koşusu rekoru. Bass, 1985’te 54’e sahipti, iki maç kaldı. Ancak, Oh tarafından yönetilen Devler, sezonun son sekiz vuruşunda onu altı kez infaz ederek ona meydan okumayı reddetti.
Rekor sonunda başka bir yabancı tarafından kırıldı, Curaçao’dan Wladimir Balentien, 2013’te Yakult Swallows için yaptı. Balentien, normal sezonda kalan 22 maçla 55’e ulaştı ve rakip atıcıların ona meydan okumaktan başka çaresi kalmadı. Toplam 60 home run’u rekor olarak kabul ediliyor.
Bununla birlikte, Bass’ın filizlenen kariyeri, bir beyin tümörü keşfedildikten sonra 8 yaşındaki oğluna bakmak için 1988 sezonunda Hanshin’den ayrıldığında yarıda kaldı (oğlu nihayetinde tümörden kurtuldu ve şimdi kendi ailesine sahip). O sırada Japonya’daki tutum, çalışmaya her şeyden önce öncelik verdi ve Kaplanlar sonunda Bass’ı piyasaya sürdü. O sırada vuruş ortalaması 0,321’di, ancak buna rağmen başka hiçbir takım Hanshin’in onunla sözleşme imzalama taahhüdüne karşı koyamadı ve Japonya’daki kariyeri 34 yaşında aniden sona erdi.
Yönetim ve rakiplerinden gelen bu sıkıntıya rağmen, Bass ısrarı ve küçümseme eksikliğiyle taraftarların kalbini kazandı. 35 yıl sonra, hala çok saygı görüyor ve son derece popüler.
Onu kesen ekiple onuru paylaştığı göreve başlama haberine tepkisi alçakgönüllülük oldu. Ancak Kuehnert, Bass’ın kendisine verilen her şeyi hak ettiği gerçeğinden fazlasıyla memnundu.
Kuehnert, “Evet, Japonya’da sadece altı sezon oynadı” dedi. “Ama kariyeri biraz Sandy Koufax’a benziyor – kısa ama muhteşem. Japonya tarihinde 200 home run yapan en hızlı oyuncu, 1986’da 0,389 ile en yüksek sezon ortalamasına sahip ve art arda Triple Crowns kazanan üç oyuncudan biri ve diğer ikisi bunu çoktan yaptı.”
Alex Ramirez’in çok farklı bir hikayesi vardı. İlk olarak 1991’de Cleveland tarafından 16 yaşında amatör bir serbest oyuncu olarak imzalanan oyuncu, savunma pozisyonu olmayan yetenekli bir smaçör olarak görülüyordu. Japonya’da 13 yıllık bir kariyere başlayarak 2001 sezonu için Yakult ile sözleşme imzalamadan önce üç MLB sezonunun bölümlerini oynadı.
Ramirez, Cleveland organizasyonunda iyi bir beyzbol koçu ve menajeri olarak Charlie Manuel’e sahip olduğu için çok şanslı olduğunu söyledi. Manuel, Japonya’da altı sezon oynadı ve 53 maç daha az oynamasına rağmen 1977’den 1980’e kadar Oh 166’yı 152’ye geçti.
Ramirez, “Bir gün Charlie bana ‘Alex, sen milyon dolarlık bir kumarbazsın’ dedi,” diye hatırlıyor. “‘Ama Amerika’da değil. Japonya’ya git.’” dedim, ‘Japonya mı? “Bunun emekli olmak üzere olan oyuncular için olduğunu sanıyordum.” “Hayır, hayır, senin nüfuzunla her gün orada oynayacak ve uzun süre kalacaksın” dedi. Haklıydı ve beni gitmeye teşvik ettiği için Charlie’ye çok minnettarım.
Japonya’da sevgiyle tanınan “Rami Chan”, 2013’te 2.017 hit alarak emekli oldu. Bir sezonda MLB’den yaklaşık 20 daha az maçla Japonya, Amerika’nın 3.000’ine benzer bir hayranlıkla 2.000 vuruş kaydediyor. Bu noktaya ulaşan tek yabancı olan Ramirez, yazarlar tarafından dördüncü yılında seçildi; Bass, yazma hakkının süresini doldurdu ve özel bir komite tarafından seçildi.
Bass ve Ramirez, onurlarının diğer yabancıların Japonya’nın Onur Listesi’ne girmesi için kapı açacağını umuyorlar. Onlardan bahsedenler arasında, 13 sezonda 464 ev koşusu bir yabancı tarafından en fazla olan Amerikalı Karl Rhodes (birçok kişi tarafından Tuffy olarak bilinir) ve Japonya’daki 11 sezonluk kariyeri boyunca harika bir smaçör olan ve .320 vuruş ortalaması NPB tarihindeki en yüksek yaşam boyu notu olmaya devam eden Leron Lee.
Japonya’da sarı sakalı ve birbirini izleyen üçlü tacıyla ünlü olan Bass, Hanshin Tigers’ı 1985’te serinin tek şampiyonluğuna taşıdı. Major League Baseball’da maç süresi bulmakta zorlanan Ramirez, bir NPB kariyerinde 2.000 vuruşa ulaşan tek yabancı ve 2013’te Yokohama DeNA BayStars ile gıpta ile bakılan dönüm noktasına ulaştı.
NPB’de sadece altı sezon oynayan ancak oyun üzerinde silinmez bir etki yaratan Bass, “Japon Onur Listesi, Oklahoma’nın bu küçük Lawton kasabasında büyürken asla radarımda değildi” dedi. “Ölmelerine rağmen bunca yıldan sonra hala beni ailem olarak gördükleri için Hanshin organizasyonuna minnettarım ve eminim ki bu onur onların desteği olmadan mümkün olmazdı.”
Bass ve Ramirez’in seçime giden yolu, Japonya’da zaman zaman ülke dışında doğmuş oyunculara, özellikle de Japon soyundan olmayan oyunculara karşı kaba davranan bir beyzbol sistemi nedeniyle karmaşıktı.
Spor, 18. yüzyılın sonlarında Japonya’ya getirildi ve 1936’da profesyonel bir lig kurulana kadar amatör düzeyde gelişti. Ve Japonya Beyzbol Onur Listesi 1959’da açıldı. O zamandan beri 200’den fazla kişi salona oy verdi. oradaki sporun gelişmesinden en çok sorumlu olan kişiler ve NPB’de başarılı olanlar dahil
Ancak şimdiye kadar Victor Starffin, Japonya’da 300 oyun kazanan ilk atıcı olan Japon olmayan tek oyuncu oldu. Starffin’in ailesi Rus Devrimi’nden Sibirya üzerinden kaçtı ve Japonya’nın en kuzeyindeki ada olan kırsal Hokkaido’ya sığındı. Matsutaro Shoriki, 1936’da profesyonel bir lig kurulduğunda, onu şimdi Yomiuri Giants olarak bilinen takımının kurucu üyesi olarak bir genç olarak imzaladı.
Starffin, Japonya’nın 1960 yılında oyuncu kategorisine ilk girişiydi.
Bir Kaliforniyalı olan Lefty O’Doul, 2002 yılında Japon profesyonel oyununun erken gelişimine yaptığı yardımdan dolayı onurlandırıldı ve bir yıl sonra Mainer Horace Wilson, Japonya’nın “beyzbolun babası” olarak ortaya çıktı ve oyunu 1872’de ilk öğreten kişi olarak kabul edildi.
Ancak, O’Doul ve Wilson oyun kurucu olarak seçildi ve bu da Starffin’in Japon soyundan olmayan tek yabancı doğumlu oyuncu olmasına neden oldu. Bu önemli bir fark, çünkü ilk zamanlarda çoğu yabancı oyuncu Hawaii’den gelen ikinci veya üçüncü nesil Japonlardı. Bu oyunculardan ikisi, Tadashi Wakabayashi ve Wally Yonamine, Hall of Famers.
Yıllar boyunca, Japon olmayan 1.000’den fazla yabancı oyuncu bu ülkede profesyonel olarak oynadı, ancak bu haftaya kadar Starffin, Onur Listesi’nde tek başına yer aldı.
Uzun süredir beyzbol ve spor yöneticiliği yapan Marty Kuehnert, Japonya’daki evinden telefonda “Japonya’nın açıldığını görmek güzel ve belki de şimdi biraz adil davranıyorlar” dedi. “Bence Ichiro 2001’de Amerika’ya geldiğinde ve prestijli rekorlar söz konusu olduğunda dikkatine sunulduğunda, adalet ve yabancılara nasıl davranılması gerektiği açısından buradaki insanlar üzerinde etkisi olan muameleyi düşünüyorum.”
Bass’ın durumu, Kuehnert’in yorumunun odak noktası. Kıdemli bir birinci kaleci olan Bass, Minnesota Twins tarafından seçildi ve 1977’den 1982’ye kadar beş MLB takımında oynadı, ancak yıldızlığı, 1983 sezonu için Hanshin ile imzaladıktan hemen sonra geldi. İlk dört sezonunda, üçlü taç kategorilerinde 1985 ve 1986 dahil olmak üzere on farklı hücum kategorisinde Merkez Lig’e liderlik etti – vuruş ortalaması, ev koşusu ve RBI. 1985’te Normal Sezonun ve Japonya Serisinin En Değerli Oyuncusu seçildi.
Bununla birlikte, tüm başarılarına rağmen, Bass genellikle eşit olmadığı bir şeyle hatırlanır: Sadaharu Oh’un tek bir sezonda 55 ev koşusu rekoru. Bass, 1985’te 54’e sahipti, iki maç kaldı. Ancak, Oh tarafından yönetilen Devler, sezonun son sekiz vuruşunda onu altı kez infaz ederek ona meydan okumayı reddetti.
Rekor sonunda başka bir yabancı tarafından kırıldı, Curaçao’dan Wladimir Balentien, 2013’te Yakult Swallows için yaptı. Balentien, normal sezonda kalan 22 maçla 55’e ulaştı ve rakip atıcıların ona meydan okumaktan başka çaresi kalmadı. Toplam 60 home run’u rekor olarak kabul ediliyor.
Bununla birlikte, Bass’ın filizlenen kariyeri, bir beyin tümörü keşfedildikten sonra 8 yaşındaki oğluna bakmak için 1988 sezonunda Hanshin’den ayrıldığında yarıda kaldı (oğlu nihayetinde tümörden kurtuldu ve şimdi kendi ailesine sahip). O sırada Japonya’daki tutum, çalışmaya her şeyden önce öncelik verdi ve Kaplanlar sonunda Bass’ı piyasaya sürdü. O sırada vuruş ortalaması 0,321’di, ancak buna rağmen başka hiçbir takım Hanshin’in onunla sözleşme imzalama taahhüdüne karşı koyamadı ve Japonya’daki kariyeri 34 yaşında aniden sona erdi.
Yönetim ve rakiplerinden gelen bu sıkıntıya rağmen, Bass ısrarı ve küçümseme eksikliğiyle taraftarların kalbini kazandı. 35 yıl sonra, hala çok saygı görüyor ve son derece popüler.
Onu kesen ekiple onuru paylaştığı göreve başlama haberine tepkisi alçakgönüllülük oldu. Ancak Kuehnert, Bass’ın kendisine verilen her şeyi hak ettiği gerçeğinden fazlasıyla memnundu.
Kuehnert, “Evet, Japonya’da sadece altı sezon oynadı” dedi. “Ama kariyeri biraz Sandy Koufax’a benziyor – kısa ama muhteşem. Japonya tarihinde 200 home run yapan en hızlı oyuncu, 1986’da 0,389 ile en yüksek sezon ortalamasına sahip ve art arda Triple Crowns kazanan üç oyuncudan biri ve diğer ikisi bunu çoktan yaptı.”
Alex Ramirez’in çok farklı bir hikayesi vardı. İlk olarak 1991’de Cleveland tarafından 16 yaşında amatör bir serbest oyuncu olarak imzalanan oyuncu, savunma pozisyonu olmayan yetenekli bir smaçör olarak görülüyordu. Japonya’da 13 yıllık bir kariyere başlayarak 2001 sezonu için Yakult ile sözleşme imzalamadan önce üç MLB sezonunun bölümlerini oynadı.
Ramirez, Cleveland organizasyonunda iyi bir beyzbol koçu ve menajeri olarak Charlie Manuel’e sahip olduğu için çok şanslı olduğunu söyledi. Manuel, Japonya’da altı sezon oynadı ve 53 maç daha az oynamasına rağmen 1977’den 1980’e kadar Oh 166’yı 152’ye geçti.
Ramirez, “Bir gün Charlie bana ‘Alex, sen milyon dolarlık bir kumarbazsın’ dedi,” diye hatırlıyor. “‘Ama Amerika’da değil. Japonya’ya git.’” dedim, ‘Japonya mı? “Bunun emekli olmak üzere olan oyuncular için olduğunu sanıyordum.” “Hayır, hayır, senin nüfuzunla her gün orada oynayacak ve uzun süre kalacaksın” dedi. Haklıydı ve beni gitmeye teşvik ettiği için Charlie’ye çok minnettarım.
Japonya’da sevgiyle tanınan “Rami Chan”, 2013’te 2.017 hit alarak emekli oldu. Bir sezonda MLB’den yaklaşık 20 daha az maçla Japonya, Amerika’nın 3.000’ine benzer bir hayranlıkla 2.000 vuruş kaydediyor. Bu noktaya ulaşan tek yabancı olan Ramirez, yazarlar tarafından dördüncü yılında seçildi; Bass, yazma hakkının süresini doldurdu ve özel bir komite tarafından seçildi.
Bass ve Ramirez, onurlarının diğer yabancıların Japonya’nın Onur Listesi’ne girmesi için kapı açacağını umuyorlar. Onlardan bahsedenler arasında, 13 sezonda 464 ev koşusu bir yabancı tarafından en fazla olan Amerikalı Karl Rhodes (birçok kişi tarafından Tuffy olarak bilinir) ve Japonya’daki 11 sezonluk kariyeri boyunca harika bir smaçör olan ve .320 vuruş ortalaması NPB tarihindeki en yüksek yaşam boyu notu olmaya devam eden Leron Lee.