Bazen yeni bir Onur Listesi sınıfı, beyzbol tarihine mükemmel bir şekilde uyar. Babe Ruth’un gölgesinde 500 vuruş yapan Jimmie Foxx ve Mel Ott, 1951’de birlikte sahne aldılar. Harika bir Dünya Serisinde buluşan tek şehir kurumları Johnny Bench ve Carl Yastrzemski’nin sırasıydı. Eşi benzeri olmayan bir şovmen olan Reggie Jackson, 1993’te sahneye çıktı.
Bu Pazar, kariyerleri 1990’ların sonu ve 2000’lerin başında kesişen elmasın farklı köşelerinden gelen aydınlatıcı Fred McGriff ve Scott Rolen’e ait. Her ikisi de en az dört takımda forma giydi ve en az beş All-Star takımı kurdu. Her ikisi de Dünya Serisine iki kez ulaştı ve bir kez kazandı. İkisi de En Değerli Oyuncu seçilmenin yanına bile yaklaşamadı.
Bunlar en iyi ihtimalle gevşek bağlantılar. McGriff ve Rolen’in eşleşmesi, her şeyden çok, beyzbolun en yüksek onuru için değişen standartların çarpıcı bir yansımasıdır.
McGriff, geçen Aralık ayında Çağdaş Beyzbol Dönemi Oyuncuları Komitesi adlı 16 üyeli bir panel tarafından oybirliğiyle seçildi. Daha önce yazarların anketlerinde en fazla 10 yıl yarışmıştı ve en son 2019’da yüzde 39,8 ile zirveye ulaştığı ve Temsilciler Meclisi’nin 75’lik engelinden çok uzak olana kadar oyların dörtte birini bile alamamıştı.
McGriff için, oy pusulasının ürkütücü açıklaması zorlu bir kış ayiniydi.
McGriff, geçen hafta muhabirlerle yaptığı bir video görüşmesinde gülerek, “Bazı zorlu yazarlarımız, bazı zorlu kurabiyelerimiz var,” dedi. “Ama bu zor çünkü her yıl adınız sandıkta çıkıyor ve siz sandığa gidiyorsunuz, dışarıda insanlar var, arkadaşlarınız ve dostlarınız var ve herkes sizi arıyor. Ocak ayında ‘Oh, işte yine başlıyoruz’ diyorsunuz.”
Rolen, her yıl yazarlardan destek alarak ve altıncı denemesinde bunu başararak çok farklı bir deneyim yaşadı. Rolen, 2018 oylamasındaki ilk görünümünde, kullanılan 422 oyundan yalnızca 43’ünü alarak yalnızca yüzde 10,2 oy aldı. Bu yılki oylamada, 389 yazardan 297’si onun adını doğrulayarak çoğunluğu yüzde 76,3’e yükseldi.
Hala inanamıyor.
Rolen geçen hafta “Burada oturup ‘Ah evet, ben ve Ty Cobb ve Babe Ruth ve Hank Aaron’ demem, bu gerçek değil,” dedi. “Bu gerçek bir durum değil. Bu adamlar gerçek efsaneler ve bu galeriyi onlarla paylaşma şansı buluyorum, bu büyük bir onur.”
Bazı hayranlar için Onur Listesi yalnızca en iyiler için ayrılmalıdır; Major League Baseball’da McGriff ve Rolen’e yapılan yorumlar düpedüz kabaydı. onu selamladı bir Ocak tweetinde.
Ancak gerçek şu ki, birçok taraftar salonun 342 üyesinin en az yarısını tanımıyor. Cobb, Ruth ve Aaron standart olsaydı, alan oldukça rahat olurdu. Seçim Meclisi üyeliği, o sırada seçmenlerin tutumlarını yansıtır ve bu kurs, bu tutumların ne kadar hızlı değiştiğini gösterir.
McGriff’in düşük desteğinin ve Rolen’in ani yükselişinin bir nedeni lojistik; Yazarlar 10 seçenekle sınırlıdır ve steroid bağlantılı süper yıldızlar (Barry Bonds, Roger Clemens ve diğerleri), oy pusulasında ancak son zamanlarda hafifleyen bir çıkmaz yarattı. Ancak seçmenler gençleştikçe ve çeşitli ölçütler daha popüler hale geldikçe, eski giriş anahtarları artık salonun kapısını açmıyor.
Her yıl 30 home run yapmaya, 100 run yapmaya ve 300’e olabildiğince yaklaşmaya çalıştığını söyleyen McGriff’i düşünün. Bunlar nesillerdir beyzbol istatistikleri.
McGriff, “Her yıl hedefler belirliyorsunuz ve home run’ları, RBI’leri vurmaya çalışıyorsunuz, çünkü o zamanlar RBI’ler ve vuruş ortalamaları önemliydi,” dedi McGriff. “Bugün biraz farklı ama o zamanlar önemliydi. Ve böylece her zaman hedeflerin oldu.
McGriff, 493 home run ve 1.550 vuruşlu run ile .284’e ulaştı. Ondan önce çıkış yapan sadece dokuz oyuncu tüm bu istatistiklere ulaştı: Ruth, Lou Gehrig, Foxx, Ott, Ted Williams, Willie Mays, Aaron, Frank Robinson ve Eddie Murray. Hepsi (Ott hariç, inanılmaz) ilk oylamada Meclis’e seçildi.
Rolen, Reds Hall of Fame ikinci kalecisine atıfta bulunarak, “Kendime Joe Morgan’ı ve Cincinnati’de nasıl konuştuğumuzu hatırlatıp duruyorum,” dedi. “Ona bu ifadeyi borçluyum ama aynı zamanda bunu kullanmaktan hoşlanıyorum çünkü tam olarak hissettiğim şey bu: Zamanında bir oyuncu olarak, her gün Hall of Famers’ın kim olduğunu, kiminle oynadığını ve kime karşı yarıştığını biliyordun. Ve böylece – yazarlara veya herhangi bir sürece yönelik eleştiri yok – ama her zaman Fred McGriff’in bir Onur Listesi olduğuna inandım.”
McGriff, Rolen’den 422 daha fazla oyun oynadı, bu yüzden doğal olarak daha fazla homer vurdu ve daha fazla run yaptı (Rolen, 316 homers ve 1.287 run yaptı). Ancak aynı zamanda .281’e ulaşan Rolen’den daha yüksek vuruş ortalamasına sahip ve aynı zamanda hem taban yüzdesinde (.377’den .364’e) hem de yavaşlama yüzdesinde (.509’dan .490’a) onu geride bırakıyor.
Elinde olmayan şey, Rolen’in beyzboldaki yedek oyunculara karşı kazandığı galibiyetlerle ölçülen genel statüsü. Referans: Rolen için 70.1, McGriff için 52.6. Bağlam ve daha geniş beceriler, farkı açıklamaya yardımcı olur.
Rolen sekiz altın eldiven aldı ve McGriff hiç almadı. Rolen ayrıca, 16 üyeyle stadyumda en az temsil edilen pozisyon olmaya devam eden üçüncü aşamada zamanının en iyi vurucuları arasında yer alıyor. 26 Hall of Fame birinci kaleci vardır ve bu noktada sümüklü böcekler daha yaygındır. Bu, özellikle McGriff’in altın çağında geçerliydi – ancak Jason Giambi, Mark McGwire, Rafael Palmeiro ve Mo Vaughn gibi bazıları belgelenmiş steroid kullanıcılarıydı.
Bu skandal, on sezon boyunca en az 30 homer vuran ama asla 37’den fazla vuramayan McGriff’i asla yakalamadı. Yoğun bir dönemde sık sık temiz bir vurucu olarak anılıyordu.
McGriff, “Dürüstlüğe sahip olmayı ve oyunu oynanması gerektiği gibi oynamayı bir iltifat olarak aldım,” dedi.
McGriff’in tanıtımı, kendisinden beklenen geleneksel istatistikler için bir galibiyetti – ve o da kazandı. Rolen, ön bürolar, oyuncular ve haber medyası tarafından giderek daha fazla benimsenen daha incelikli bir boyut tanımı için bir kazançtır.
Kariyerinde Willie Stargell, Hank Greenberg ve David Ortiz gibi Hall of Fame’lardan daha fazla SAVAŞ geçiren (58.9) Arizona Diamondbacks üçüncü meydan oyuncusu Evan Longoria, “MLB Ağında her gün oyun hakkında konuşurken izlediğimiz insanlar yavaş yavaş bu anlayışı değiştiriyor” dedi.
“Sıradan bir hayran için, bir erkeğin oyun üzerindeki etkisine dair somut bir fikir yok. OPS ve WAR’ın ve tüm bu gelişmiş ölçütlerin değerini anlayan yeterince sıradan beyzbol hayranı olduğunu düşünmüyorum. Sadece vuruş ortalamasından sapıyorlar, “Bu adam .240’a çarptığında neden 100 milyon dolar kazanıyor?” Ama SAVAŞINA bakarsanız, iyi ilerleme kaydediyor, bir üs çalıyor, iyi savunma oynuyor, oyunu birçok farklı şekilde etkiliyor.”
Onur Listesi tamamen etki ile ilgilidir ve bunu değerlendirmenin birden fazla yolu vardır. McGriff eski okulu ve Rolen yeniyi temsil ediyor, ancak diploma her iki durumda da aynı görünüyor.
Bu Pazar, kariyerleri 1990’ların sonu ve 2000’lerin başında kesişen elmasın farklı köşelerinden gelen aydınlatıcı Fred McGriff ve Scott Rolen’e ait. Her ikisi de en az dört takımda forma giydi ve en az beş All-Star takımı kurdu. Her ikisi de Dünya Serisine iki kez ulaştı ve bir kez kazandı. İkisi de En Değerli Oyuncu seçilmenin yanına bile yaklaşamadı.
Bunlar en iyi ihtimalle gevşek bağlantılar. McGriff ve Rolen’in eşleşmesi, her şeyden çok, beyzbolun en yüksek onuru için değişen standartların çarpıcı bir yansımasıdır.
McGriff, geçen Aralık ayında Çağdaş Beyzbol Dönemi Oyuncuları Komitesi adlı 16 üyeli bir panel tarafından oybirliğiyle seçildi. Daha önce yazarların anketlerinde en fazla 10 yıl yarışmıştı ve en son 2019’da yüzde 39,8 ile zirveye ulaştığı ve Temsilciler Meclisi’nin 75’lik engelinden çok uzak olana kadar oyların dörtte birini bile alamamıştı.
McGriff için, oy pusulasının ürkütücü açıklaması zorlu bir kış ayiniydi.
McGriff, geçen hafta muhabirlerle yaptığı bir video görüşmesinde gülerek, “Bazı zorlu yazarlarımız, bazı zorlu kurabiyelerimiz var,” dedi. “Ama bu zor çünkü her yıl adınız sandıkta çıkıyor ve siz sandığa gidiyorsunuz, dışarıda insanlar var, arkadaşlarınız ve dostlarınız var ve herkes sizi arıyor. Ocak ayında ‘Oh, işte yine başlıyoruz’ diyorsunuz.”
Rolen, her yıl yazarlardan destek alarak ve altıncı denemesinde bunu başararak çok farklı bir deneyim yaşadı. Rolen, 2018 oylamasındaki ilk görünümünde, kullanılan 422 oyundan yalnızca 43’ünü alarak yalnızca yüzde 10,2 oy aldı. Bu yılki oylamada, 389 yazardan 297’si onun adını doğrulayarak çoğunluğu yüzde 76,3’e yükseldi.
Hala inanamıyor.
Rolen geçen hafta “Burada oturup ‘Ah evet, ben ve Ty Cobb ve Babe Ruth ve Hank Aaron’ demem, bu gerçek değil,” dedi. “Bu gerçek bir durum değil. Bu adamlar gerçek efsaneler ve bu galeriyi onlarla paylaşma şansı buluyorum, bu büyük bir onur.”
Bazı hayranlar için Onur Listesi yalnızca en iyiler için ayrılmalıdır; Major League Baseball’da McGriff ve Rolen’e yapılan yorumlar düpedüz kabaydı. onu selamladı bir Ocak tweetinde.
Ancak gerçek şu ki, birçok taraftar salonun 342 üyesinin en az yarısını tanımıyor. Cobb, Ruth ve Aaron standart olsaydı, alan oldukça rahat olurdu. Seçim Meclisi üyeliği, o sırada seçmenlerin tutumlarını yansıtır ve bu kurs, bu tutumların ne kadar hızlı değiştiğini gösterir.
McGriff’in düşük desteğinin ve Rolen’in ani yükselişinin bir nedeni lojistik; Yazarlar 10 seçenekle sınırlıdır ve steroid bağlantılı süper yıldızlar (Barry Bonds, Roger Clemens ve diğerleri), oy pusulasında ancak son zamanlarda hafifleyen bir çıkmaz yarattı. Ancak seçmenler gençleştikçe ve çeşitli ölçütler daha popüler hale geldikçe, eski giriş anahtarları artık salonun kapısını açmıyor.
Her yıl 30 home run yapmaya, 100 run yapmaya ve 300’e olabildiğince yaklaşmaya çalıştığını söyleyen McGriff’i düşünün. Bunlar nesillerdir beyzbol istatistikleri.
McGriff, “Her yıl hedefler belirliyorsunuz ve home run’ları, RBI’leri vurmaya çalışıyorsunuz, çünkü o zamanlar RBI’ler ve vuruş ortalamaları önemliydi,” dedi McGriff. “Bugün biraz farklı ama o zamanlar önemliydi. Ve böylece her zaman hedeflerin oldu.
McGriff, 493 home run ve 1.550 vuruşlu run ile .284’e ulaştı. Ondan önce çıkış yapan sadece dokuz oyuncu tüm bu istatistiklere ulaştı: Ruth, Lou Gehrig, Foxx, Ott, Ted Williams, Willie Mays, Aaron, Frank Robinson ve Eddie Murray. Hepsi (Ott hariç, inanılmaz) ilk oylamada Meclis’e seçildi.
Rolen, Reds Hall of Fame ikinci kalecisine atıfta bulunarak, “Kendime Joe Morgan’ı ve Cincinnati’de nasıl konuştuğumuzu hatırlatıp duruyorum,” dedi. “Ona bu ifadeyi borçluyum ama aynı zamanda bunu kullanmaktan hoşlanıyorum çünkü tam olarak hissettiğim şey bu: Zamanında bir oyuncu olarak, her gün Hall of Famers’ın kim olduğunu, kiminle oynadığını ve kime karşı yarıştığını biliyordun. Ve böylece – yazarlara veya herhangi bir sürece yönelik eleştiri yok – ama her zaman Fred McGriff’in bir Onur Listesi olduğuna inandım.”
McGriff, Rolen’den 422 daha fazla oyun oynadı, bu yüzden doğal olarak daha fazla homer vurdu ve daha fazla run yaptı (Rolen, 316 homers ve 1.287 run yaptı). Ancak aynı zamanda .281’e ulaşan Rolen’den daha yüksek vuruş ortalamasına sahip ve aynı zamanda hem taban yüzdesinde (.377’den .364’e) hem de yavaşlama yüzdesinde (.509’dan .490’a) onu geride bırakıyor.
Elinde olmayan şey, Rolen’in beyzboldaki yedek oyunculara karşı kazandığı galibiyetlerle ölçülen genel statüsü. Referans: Rolen için 70.1, McGriff için 52.6. Bağlam ve daha geniş beceriler, farkı açıklamaya yardımcı olur.
Rolen sekiz altın eldiven aldı ve McGriff hiç almadı. Rolen ayrıca, 16 üyeyle stadyumda en az temsil edilen pozisyon olmaya devam eden üçüncü aşamada zamanının en iyi vurucuları arasında yer alıyor. 26 Hall of Fame birinci kaleci vardır ve bu noktada sümüklü böcekler daha yaygındır. Bu, özellikle McGriff’in altın çağında geçerliydi – ancak Jason Giambi, Mark McGwire, Rafael Palmeiro ve Mo Vaughn gibi bazıları belgelenmiş steroid kullanıcılarıydı.
Bu skandal, on sezon boyunca en az 30 homer vuran ama asla 37’den fazla vuramayan McGriff’i asla yakalamadı. Yoğun bir dönemde sık sık temiz bir vurucu olarak anılıyordu.
McGriff, “Dürüstlüğe sahip olmayı ve oyunu oynanması gerektiği gibi oynamayı bir iltifat olarak aldım,” dedi.
McGriff’in tanıtımı, kendisinden beklenen geleneksel istatistikler için bir galibiyetti – ve o da kazandı. Rolen, ön bürolar, oyuncular ve haber medyası tarafından giderek daha fazla benimsenen daha incelikli bir boyut tanımı için bir kazançtır.
Kariyerinde Willie Stargell, Hank Greenberg ve David Ortiz gibi Hall of Fame’lardan daha fazla SAVAŞ geçiren (58.9) Arizona Diamondbacks üçüncü meydan oyuncusu Evan Longoria, “MLB Ağında her gün oyun hakkında konuşurken izlediğimiz insanlar yavaş yavaş bu anlayışı değiştiriyor” dedi.
“Sıradan bir hayran için, bir erkeğin oyun üzerindeki etkisine dair somut bir fikir yok. OPS ve WAR’ın ve tüm bu gelişmiş ölçütlerin değerini anlayan yeterince sıradan beyzbol hayranı olduğunu düşünmüyorum. Sadece vuruş ortalamasından sapıyorlar, “Bu adam .240’a çarptığında neden 100 milyon dolar kazanıyor?” Ama SAVAŞINA bakarsanız, iyi ilerleme kaydediyor, bir üs çalıyor, iyi savunma oynuyor, oyunu birçok farklı şekilde etkiliyor.”
Onur Listesi tamamen etki ile ilgilidir ve bunu değerlendirmenin birden fazla yolu vardır. McGriff eski okulu ve Rolen yeniyi temsil ediyor, ancak diploma her iki durumda da aynı görünüyor.