OAKLAND, Kaliforniya — Bu ayın başlarında sakin bir akşamda atletizm maçına 3.000’den az hayran katıldı. Geniş eski stadyum o kadar boş ve sessizdi ki Tampa Bay Rays’i ziyaret eden oyuncular, karşılarına çıkan her alay hareketinin keskin telaffuzunu duyabiliyordu.
Rays’in dış saha oyuncusu Brett Phillips, takım arkadaşlarından birinin kendisine, kendisi vuruş yaparken tribündeki bir taraftarın zayıf vuruş ortalamasıyla dalga geçtiğini açıkça duyabildiğini söylediğini söyledi. Phillips bu sözü gözden kaçırdı ama kendisine o gece çorak tribünlerden ne duyduğu soruldu.
Phillips, “Bir iğne düşmesi duydum” diye şaka yaptı. “Bu sayılır mı?”
Yeni bir beyzbol sezonu, Oakland da dahil olmak üzere birçok beyzbol şehrinde bir umut zamanıdır, ancak 2022 sezonunun ilk birkaç haftası Atletizm’in uzun süredir kaynayan sorunlarının açığa çıkmasına yardımcı oldu. İşler kriz düzeyine ulaşmış olabilir.
İki takım arasında 2 Mayıs’ta oynanan, endişe verici seyirci zorluklarına sahip maça sadece 2.488 taraftar katıldı; bu, sezonun ana dallarda en düşük notu ve A’ların 40 yılı aşkın süredir en düşük rakamıydı. Takımın bir zamanlar sadık taraftarları pes etmiş görünüyor.
Neden olmasınlar?
Favori oyuncularınız düzenli olarak daha ucuz alternatiflerle takas edilir. Mağara gibi beton stadyumları, bazıları için inatçı bir cazibeyi korurken, köhne ve tamamen modası geçmiş durumda. Bu arada organizasyon, Las Vegas ile uzun mesafeli ilişkisi konusunda açık.
Yıllardır A’lar yeni ve parlak bir stadyum ya da enerjik yeni bir şehir arıyor, bu da taraftarları uzak durmaya teşvik eden bir belirsizlik durumu yaratıyor.
İnşaat restorasyon müdürü Jorge Lopez (36), “Montreal Expo’nun Washington’a taşınmadan önceki son günleri gibi geliyor” dedi. Eski bir sezonluk bilet sahibi olan ve şu anda yılda yaklaşık 10 maça katılan Lopez, Rays serisi sırasında ortağı Megan Harter ile tribünlerin tenha bir bölümünde oturuyordu.
Lopez, “Onlar ayrılmadan önce her şeyi özümsemek istiyorum” dedi.
Sezonun ilk beş buçuk haftası boyunca, A’lar Major League Baseball’da sonuncu sırada yer alıyor ve yaklaşık 57.000 kişilik bir stadyumda Cumartesi gününe kadar maç başına ortalama sadece 8.421 taraftar var. Pandemiden önceki yıl olan 2019’da ortalama 20.521 idi. Bu yıl seyirci sayısı ligin en altındaydı ama yine de saygındı. O sezonun sonunda Oakland, yine Rays’e karşı Amerikan Ligi Wild Card maçına ev sahipliği yaptı ve 54.005 kişi geldi ve Coliseum’u titretti.
Şimdi, seyirci azaldıkça, A’nın taraftarları üç olası sonuçla karşı karşıya: takım, Oakland şehir merkezindeki sahil boyunca imrenilen yeni bir stadyuma kavuşuyor (birçok engelle karşılaşan bir girişim); Las Vegas’a veya başka bir şehre taşınmak; ya da son yarım yüzyıldaki aynı eski çözüme başvuruyor: Anaheim’daki Angel Stadyumu gibi 1966’da açılan bir parkta kalmak – onu Wrigley Field, Fenway Park vb. Dodger Stadyumu dışındaki tüm MLB stadyumlarından daha eski yapmak. Kimse Kolezyum’u bu klasik katedrallerle karıştırmaz.
A’nın başkanı Dave Kaval, artık orada kalmanın mümkün olmadığını, çünkü yakındaki San Francisco Giants’ın, San Francisco Körfezi’nin yanındaki güzel bir parkla pazara hakim olduğunu savunuyor. Bu stadyum 2000 yılında açıldı.
Kaval, “Oakland’da vizyoner bir sahil stadyumuna sahip olmak özellikle önemli çünkü biz iki takımlı bir pazarız” dedi. “Devlerle rekabet etmek zorundayım ve daha düşük kalitede bir ürüne sahip olamam, yoksa insanlar onların oyunlarına gider.”
Kaval, hoşnutsuz taraftarlar ve hoşnutsuz sivil liderler için bir paratoner haline geldi, ancak en azından A’ların Oakland’da kalmak için mücadele ettiğini ve sahil projesine ayda 2 milyon dolar harcadığını savunuyor. Bu, oyuncuların biri hariç, stoper Elvis Andrus’a yıllık olarak harcadıklarından daha fazla.
A takımının Oakland taraftarı 33 yaşındaki Kevin Peters, takımın çaba gösterme konusundaki ısrarı hakkında “Aslında bunun doğru olduğunu düşünüyorum” dedi. “Akıncılar ve Savaşçılar gitti. Bence A’lar ucuz ama en azından Oakland’da kalmaya çalışıyorlar.”
Protestolarına rağmen Kaval, ekibin Las Vegas seçeneğini araştırmak için her ay yüzbinlerce dolar harcadığını açıkça söylüyor.
Atletizm, bir zamanlar Oakland’da Interstate 880’in yanındaki geniş beton yerleşimde birlikte yaşayan üçlü hükümdarlığın son üyeleridir. İki farklı dönemde de Coliseum’da oynayan NFL’s Raiders, 2020’de kalıcı olarak Las Vegas’a taşındı. 51 yıl boyunca Kolezyum’dan sadece birkaç adım uzaklıktaki bir arenada oynayan NBA’in Golden State Warriors’ı, 2019’da San Francisco’da Giants’ın basketbol sahasından çok da uzak olmayan yeni ve ışıltılı bir saraya taşındı.
Geriye yalnızca A’lar kaldı, bu da stadyuma kapalı imtiyaz stantları, karanlık koridorlar ve yontulmuş betonla hayalet bir kasaba hissi veriyor. Orta sahanın arkasında, Al Davis Raiders’ı Los Angeles’tan geri getirdiğinde inşa edilen dev, manzarayı engelleyen oturma yapısı Mount Davis var; bu, stadyumun uzaydan görülebilen tek bölümü olabilecek bir canavar.
Hayranlar her şeye katlanıyordu ama bu yıl farklı hissettiriyor.
Takımın sezon sonrasına ulaştığı üç yıl da dahil olmak üzere yedi yıl A’larda oynayan saha oyuncusu Jed Lowrie, “Bu herkes için talihsiz bir durum” dedi. “Bir profesyonel ve harika bir oyuncu olarak işinizi yapmalısınız. Şikayetlerin olduğunu biliyoruz, ancak bu benim maaş notumun üzerinde. Umarım çözülebilir. Şöyle ifade edelim: Çözülmesi gerekiyor.”
Geçtiğimiz 22 yıl boyunca A’lar, sahadaki rekabetçi takımlara yönelik mütevazı kaynakları en üst düzeye çıkarmayı bilim haline getirdi; bu süreç, “Moneyball” kitabında anlatılıyor. Play-off’un müdavimleriydiler, ancak serbest oyuncu dönemine geçmeden önce en iyi oyuncuları takas etme konusundaki sinir bozucu süreç, bu baharda iki Matt’in (Chapman ve Olson) Toronto ve Atlanta’ya takas edilmesi ve taraftarların da onlarla birlikte olmasıyla bir dönüm noktasına ulaşmış gibi görünüyor. hatıra formaları onları hatırlar.
Yakın zamanda Livermore’daki Las Positas College öğrencisi Drew Hernandez (18), A’lar ve Rays arasında oynanan son maçta tribünlerin altındaki boş, yankılanan tünelde konuşan “Tüm oyuncularımızı takas ediyorlar” dedi. “Durması gerekiyor.”
A’nın oyuncuları, antrenörleri ve orta düzey yönetimi, Lowrie’nin ifadesiyle, kendilerini destekleyen adanmış ama öfkeli taraftarlar ile takım sahibi John J. Fisher’ın istekleri arasında, kendilerini zor bir durumda buluyorlar.
Sevilen ve yetenekli takım arkadaşlarının gidişini izlemek kolay değil.
A’nın yeni menajeri ve eski oyuncusu Mark Kotsay, “Bizim modelimiz oyuncular arasında geçiş yaptığımız bir model ve bu döngüde taraftarların burada ne yaptığımızı anlamadığı ve takdir etmediği zamanlar olabiliyor” dedi. Oakland. “Fakat sadık bir hayran kitlemiz var ve gerçekten önemli olan tek şey bu.”
Onlarca yıldır denenen ve test edilen bu sadakat parçalanmaya başlıyor. Bilet ve park fiyatları bu yıl arttı ve bazı şüpheci taraftarlar, takımın seyirciyi azaltmak için kasıtlı olarak köhne bir stadyuma vasat bir ürün getirdiğini, A’nın takımın hareketi veya izin alma (ve vergi indirimleri) üzerindeki etkisini artırdığını düşünüyor. Oakland’da yeni bir stadyum inşa etmek.
Harter, “Hiç ‘Major League’ filmini izlediniz mi?” diye sordu. “Bu böyle. Hareket edebilmek için taraftarların gelmesini istemiyorlar.”
Oakland’da yeni bir stadyum fikri yeni bir konsept değil. Mevcut plan, Oakland Limanı’nın şehir merkezine yakın Howard Terminali’nde 12 milyar dolarlık bir projenin merkezinde gösterişli yeni bir park inşa etmeyi gerektiriyor. Elbette bunun için her türlü kamu onayı ve sübvansiyonu gerekecek.
San Francisco Körfezi Koruma ve Geliştirme Komisyonu’nun önemli bir komitesi tarafından yakın zamanda yapılan bir oylama, gelecekteki liman gelişiminin bir parçası olarak alana ihtiyaç duyulmadığını savunarak ilerlemeyi önerdi.
Bu oylama Kaval’ın beklentilerini değiştirdi ancak önlerinde anlaşmanın önemli finansmanına ilişkin Oakland Kent Konseyi’nin önemli bir oylaması da dahil olmak üzere hâlâ daha fazla engel var.
“Hayır oyu verirlerse işimiz biter; Kaval, “Proje bitti” dedi. Daha sonra dikkati, oradaki oylamanın sonucuna da bağlı olan bir seçenek olan Las Vegas’a çevrilecek.
Oakland Belediye Başkanı Libby Schaaf, Howard Terminali planını güçlü bir şekilde destekliyor ve bunun tüm bölge için ekonomik faydalarını övüyor. Bir röportajda Raiders’ın Oakland’daki “dev yalanından” zor dersler aldığını ve bu deneyimin kamu maliyesini korumak için koruma önlemlerinin alınmasını sağlayacağını söyledi.
Aksi takdirde maliyetli olacağını söyleyerek projenin ilerleyeceğine dair iyimserliğini dile getirdi.
“Bu sadece Oakland A hayranları için değil, gelecek nesil Oaklandlılar için de büyük bir kayıp olur” dedi. “Bu beyzboldan çok çok daha büyük. Önemli olan bu değerli varlığın, kıyının, gelecek nesiller için mümkün olan en iyi şekilde kullanılmasıdır.”
Stadyum inşa edilirse, 1955’te Kansas City, Missouri’ye ve ardından 1968’de Oakland’a taşınmadan önce Philadelphia’daki 1901’e dayanan orijinal bir Amerikan Ligi franchise’ı olan Athletics’in ilk kez özel olarak bir stadyumu olacak. Shibe Park’ın 1909’da açılmasından bu yana aktifler. Stadyum, beyzbolun ilk beton ve çelik tesisi olarak büyük bir tantanayla açıldı, ancak gelecek olayların bir işareti olarak takım, sonunda burayı Phillies’lerle paylaşmak zorunda kaldı.
Kaval, Howard Terminal Park’ın ekibin gelir akışını “yüz milyonlarca” artıracağını ve Connie Mack yönetimindeki ilk günlerinden bu yana franchise için bir gerçeklik olan moral bozucu kadro değişimi döngüsünü sona erdireceğini söyledi.
Tüm bunlar yaşanırken, A’lar Kolezyum’da boğuluyor ve ortaya çıkan az sayıda taraftar – çoğu Chapman ve Olson formaları giyiyor – Oakland Athletics’in son günlerinin veya yıllarının tadını çıkarıyor.
Yalnızca 2.488 taraftarın bulunduğu final maçının ardından Rays’in dış saha oyuncusu Phillips, sahadan ayrılırken sığınağın yakınındaki bir korkulukta bazılarıyla konuştu.
Phillips, “Dördüne teşekkür ettim” dedi. “Onlara şunu söyledim: ‘Diğer sığınaktaki adamların burada olmanızı gerçekten takdir ettiğini biliyorum.’ Spor, taraftarlar sayesinde popüler ve heyecan verici. Onlar oyunun en önemli parçaları.”
Rays’in dış saha oyuncusu Brett Phillips, takım arkadaşlarından birinin kendisine, kendisi vuruş yaparken tribündeki bir taraftarın zayıf vuruş ortalamasıyla dalga geçtiğini açıkça duyabildiğini söylediğini söyledi. Phillips bu sözü gözden kaçırdı ama kendisine o gece çorak tribünlerden ne duyduğu soruldu.
Phillips, “Bir iğne düşmesi duydum” diye şaka yaptı. “Bu sayılır mı?”
Yeni bir beyzbol sezonu, Oakland da dahil olmak üzere birçok beyzbol şehrinde bir umut zamanıdır, ancak 2022 sezonunun ilk birkaç haftası Atletizm’in uzun süredir kaynayan sorunlarının açığa çıkmasına yardımcı oldu. İşler kriz düzeyine ulaşmış olabilir.
İki takım arasında 2 Mayıs’ta oynanan, endişe verici seyirci zorluklarına sahip maça sadece 2.488 taraftar katıldı; bu, sezonun ana dallarda en düşük notu ve A’ların 40 yılı aşkın süredir en düşük rakamıydı. Takımın bir zamanlar sadık taraftarları pes etmiş görünüyor.
Neden olmasınlar?
Favori oyuncularınız düzenli olarak daha ucuz alternatiflerle takas edilir. Mağara gibi beton stadyumları, bazıları için inatçı bir cazibeyi korurken, köhne ve tamamen modası geçmiş durumda. Bu arada organizasyon, Las Vegas ile uzun mesafeli ilişkisi konusunda açık.
Yıllardır A’lar yeni ve parlak bir stadyum ya da enerjik yeni bir şehir arıyor, bu da taraftarları uzak durmaya teşvik eden bir belirsizlik durumu yaratıyor.
İnşaat restorasyon müdürü Jorge Lopez (36), “Montreal Expo’nun Washington’a taşınmadan önceki son günleri gibi geliyor” dedi. Eski bir sezonluk bilet sahibi olan ve şu anda yılda yaklaşık 10 maça katılan Lopez, Rays serisi sırasında ortağı Megan Harter ile tribünlerin tenha bir bölümünde oturuyordu.
Lopez, “Onlar ayrılmadan önce her şeyi özümsemek istiyorum” dedi.
Sezonun ilk beş buçuk haftası boyunca, A’lar Major League Baseball’da sonuncu sırada yer alıyor ve yaklaşık 57.000 kişilik bir stadyumda Cumartesi gününe kadar maç başına ortalama sadece 8.421 taraftar var. Pandemiden önceki yıl olan 2019’da ortalama 20.521 idi. Bu yıl seyirci sayısı ligin en altındaydı ama yine de saygındı. O sezonun sonunda Oakland, yine Rays’e karşı Amerikan Ligi Wild Card maçına ev sahipliği yaptı ve 54.005 kişi geldi ve Coliseum’u titretti.
Şimdi, seyirci azaldıkça, A’nın taraftarları üç olası sonuçla karşı karşıya: takım, Oakland şehir merkezindeki sahil boyunca imrenilen yeni bir stadyuma kavuşuyor (birçok engelle karşılaşan bir girişim); Las Vegas’a veya başka bir şehre taşınmak; ya da son yarım yüzyıldaki aynı eski çözüme başvuruyor: Anaheim’daki Angel Stadyumu gibi 1966’da açılan bir parkta kalmak – onu Wrigley Field, Fenway Park vb. Dodger Stadyumu dışındaki tüm MLB stadyumlarından daha eski yapmak. Kimse Kolezyum’u bu klasik katedrallerle karıştırmaz.
A’nın başkanı Dave Kaval, artık orada kalmanın mümkün olmadığını, çünkü yakındaki San Francisco Giants’ın, San Francisco Körfezi’nin yanındaki güzel bir parkla pazara hakim olduğunu savunuyor. Bu stadyum 2000 yılında açıldı.
Kaval, “Oakland’da vizyoner bir sahil stadyumuna sahip olmak özellikle önemli çünkü biz iki takımlı bir pazarız” dedi. “Devlerle rekabet etmek zorundayım ve daha düşük kalitede bir ürüne sahip olamam, yoksa insanlar onların oyunlarına gider.”
Kaval, hoşnutsuz taraftarlar ve hoşnutsuz sivil liderler için bir paratoner haline geldi, ancak en azından A’ların Oakland’da kalmak için mücadele ettiğini ve sahil projesine ayda 2 milyon dolar harcadığını savunuyor. Bu, oyuncuların biri hariç, stoper Elvis Andrus’a yıllık olarak harcadıklarından daha fazla.
A takımının Oakland taraftarı 33 yaşındaki Kevin Peters, takımın çaba gösterme konusundaki ısrarı hakkında “Aslında bunun doğru olduğunu düşünüyorum” dedi. “Akıncılar ve Savaşçılar gitti. Bence A’lar ucuz ama en azından Oakland’da kalmaya çalışıyorlar.”
Protestolarına rağmen Kaval, ekibin Las Vegas seçeneğini araştırmak için her ay yüzbinlerce dolar harcadığını açıkça söylüyor.
Atletizm, bir zamanlar Oakland’da Interstate 880’in yanındaki geniş beton yerleşimde birlikte yaşayan üçlü hükümdarlığın son üyeleridir. İki farklı dönemde de Coliseum’da oynayan NFL’s Raiders, 2020’de kalıcı olarak Las Vegas’a taşındı. 51 yıl boyunca Kolezyum’dan sadece birkaç adım uzaklıktaki bir arenada oynayan NBA’in Golden State Warriors’ı, 2019’da San Francisco’da Giants’ın basketbol sahasından çok da uzak olmayan yeni ve ışıltılı bir saraya taşındı.
Geriye yalnızca A’lar kaldı, bu da stadyuma kapalı imtiyaz stantları, karanlık koridorlar ve yontulmuş betonla hayalet bir kasaba hissi veriyor. Orta sahanın arkasında, Al Davis Raiders’ı Los Angeles’tan geri getirdiğinde inşa edilen dev, manzarayı engelleyen oturma yapısı Mount Davis var; bu, stadyumun uzaydan görülebilen tek bölümü olabilecek bir canavar.
Hayranlar her şeye katlanıyordu ama bu yıl farklı hissettiriyor.
Takımın sezon sonrasına ulaştığı üç yıl da dahil olmak üzere yedi yıl A’larda oynayan saha oyuncusu Jed Lowrie, “Bu herkes için talihsiz bir durum” dedi. “Bir profesyonel ve harika bir oyuncu olarak işinizi yapmalısınız. Şikayetlerin olduğunu biliyoruz, ancak bu benim maaş notumun üzerinde. Umarım çözülebilir. Şöyle ifade edelim: Çözülmesi gerekiyor.”
Geçtiğimiz 22 yıl boyunca A’lar, sahadaki rekabetçi takımlara yönelik mütevazı kaynakları en üst düzeye çıkarmayı bilim haline getirdi; bu süreç, “Moneyball” kitabında anlatılıyor. Play-off’un müdavimleriydiler, ancak serbest oyuncu dönemine geçmeden önce en iyi oyuncuları takas etme konusundaki sinir bozucu süreç, bu baharda iki Matt’in (Chapman ve Olson) Toronto ve Atlanta’ya takas edilmesi ve taraftarların da onlarla birlikte olmasıyla bir dönüm noktasına ulaşmış gibi görünüyor. hatıra formaları onları hatırlar.
Yakın zamanda Livermore’daki Las Positas College öğrencisi Drew Hernandez (18), A’lar ve Rays arasında oynanan son maçta tribünlerin altındaki boş, yankılanan tünelde konuşan “Tüm oyuncularımızı takas ediyorlar” dedi. “Durması gerekiyor.”
A’nın oyuncuları, antrenörleri ve orta düzey yönetimi, Lowrie’nin ifadesiyle, kendilerini destekleyen adanmış ama öfkeli taraftarlar ile takım sahibi John J. Fisher’ın istekleri arasında, kendilerini zor bir durumda buluyorlar.
Sevilen ve yetenekli takım arkadaşlarının gidişini izlemek kolay değil.
A’nın yeni menajeri ve eski oyuncusu Mark Kotsay, “Bizim modelimiz oyuncular arasında geçiş yaptığımız bir model ve bu döngüde taraftarların burada ne yaptığımızı anlamadığı ve takdir etmediği zamanlar olabiliyor” dedi. Oakland. “Fakat sadık bir hayran kitlemiz var ve gerçekten önemli olan tek şey bu.”
Onlarca yıldır denenen ve test edilen bu sadakat parçalanmaya başlıyor. Bilet ve park fiyatları bu yıl arttı ve bazı şüpheci taraftarlar, takımın seyirciyi azaltmak için kasıtlı olarak köhne bir stadyuma vasat bir ürün getirdiğini, A’nın takımın hareketi veya izin alma (ve vergi indirimleri) üzerindeki etkisini artırdığını düşünüyor. Oakland’da yeni bir stadyum inşa etmek.
Harter, “Hiç ‘Major League’ filmini izlediniz mi?” diye sordu. “Bu böyle. Hareket edebilmek için taraftarların gelmesini istemiyorlar.”
Oakland’da yeni bir stadyum fikri yeni bir konsept değil. Mevcut plan, Oakland Limanı’nın şehir merkezine yakın Howard Terminali’nde 12 milyar dolarlık bir projenin merkezinde gösterişli yeni bir park inşa etmeyi gerektiriyor. Elbette bunun için her türlü kamu onayı ve sübvansiyonu gerekecek.
San Francisco Körfezi Koruma ve Geliştirme Komisyonu’nun önemli bir komitesi tarafından yakın zamanda yapılan bir oylama, gelecekteki liman gelişiminin bir parçası olarak alana ihtiyaç duyulmadığını savunarak ilerlemeyi önerdi.
Bu oylama Kaval’ın beklentilerini değiştirdi ancak önlerinde anlaşmanın önemli finansmanına ilişkin Oakland Kent Konseyi’nin önemli bir oylaması da dahil olmak üzere hâlâ daha fazla engel var.
“Hayır oyu verirlerse işimiz biter; Kaval, “Proje bitti” dedi. Daha sonra dikkati, oradaki oylamanın sonucuna da bağlı olan bir seçenek olan Las Vegas’a çevrilecek.
Oakland Belediye Başkanı Libby Schaaf, Howard Terminali planını güçlü bir şekilde destekliyor ve bunun tüm bölge için ekonomik faydalarını övüyor. Bir röportajda Raiders’ın Oakland’daki “dev yalanından” zor dersler aldığını ve bu deneyimin kamu maliyesini korumak için koruma önlemlerinin alınmasını sağlayacağını söyledi.
Aksi takdirde maliyetli olacağını söyleyerek projenin ilerleyeceğine dair iyimserliğini dile getirdi.
“Bu sadece Oakland A hayranları için değil, gelecek nesil Oaklandlılar için de büyük bir kayıp olur” dedi. “Bu beyzboldan çok çok daha büyük. Önemli olan bu değerli varlığın, kıyının, gelecek nesiller için mümkün olan en iyi şekilde kullanılmasıdır.”
Stadyum inşa edilirse, 1955’te Kansas City, Missouri’ye ve ardından 1968’de Oakland’a taşınmadan önce Philadelphia’daki 1901’e dayanan orijinal bir Amerikan Ligi franchise’ı olan Athletics’in ilk kez özel olarak bir stadyumu olacak. Shibe Park’ın 1909’da açılmasından bu yana aktifler. Stadyum, beyzbolun ilk beton ve çelik tesisi olarak büyük bir tantanayla açıldı, ancak gelecek olayların bir işareti olarak takım, sonunda burayı Phillies’lerle paylaşmak zorunda kaldı.
Kaval, Howard Terminal Park’ın ekibin gelir akışını “yüz milyonlarca” artıracağını ve Connie Mack yönetimindeki ilk günlerinden bu yana franchise için bir gerçeklik olan moral bozucu kadro değişimi döngüsünü sona erdireceğini söyledi.
Tüm bunlar yaşanırken, A’lar Kolezyum’da boğuluyor ve ortaya çıkan az sayıda taraftar – çoğu Chapman ve Olson formaları giyiyor – Oakland Athletics’in son günlerinin veya yıllarının tadını çıkarıyor.
Yalnızca 2.488 taraftarın bulunduğu final maçının ardından Rays’in dış saha oyuncusu Phillips, sahadan ayrılırken sığınağın yakınındaki bir korkulukta bazılarıyla konuştu.
Phillips, “Dördüne teşekkür ettim” dedi. “Onlara şunu söyledim: ‘Diğer sığınaktaki adamların burada olmanızı gerçekten takdir ettiğini biliyorum.’ Spor, taraftarlar sayesinde popüler ve heyecan verici. Onlar oyunun en önemli parçaları.”