niye Öfkeleniriz? Yaşanılan tüm hisler, gelişim ve değişim için hayli değerli ve özeldir. Kızgınlık, öfke, utanma, sevmek, nefret, müsamaha, kıskançlık hisleri her insan da vardır. Ama bunun bize ve etrafımıza vereceği tesirler kıymet arz etmektedir. Bu gün bu hislerden “öfke” üzerinde durmak istiyorum. İkili bağlantılarınızda, iş etrafınızda bu biçimde durumları kesinlikle deneyimlemişsinizdir. Aslında denetimden çıkan öfkede bilhassa kişinin genetik yapısı, aile ve etrafın tesiri, beraberinde öfkeyi nasıl yöneteceğimiz ile ilgili bir farkındalık kazanmamış olabiliriz.
niye öfkeleniriz? İstediğimiz şeylerin bizim isteğimiz doğrultusunda olmadığında, his ve niyetlerimiz bastırıldığında, haksızlığa uğradığımızda, sabırsızlık göstereceğimiz kimi durumlarda trafik, birini beklemek üzere, rencide edildiğimizi düşündüğümüzde kalp atışımız yükselir ve kişi kendini denetim etmezse öfke patlaması yaşayabilir. Aslında bu yalnızca o ana özel bir reaksiyon de değildir. Bu tahminen de o durum ve kişi ile ilgili olarak geçmişteki bir anıya dayanabilir yahut biraz daha gerideki geçmiş travmatik bir olay da insanlarda öfke patlamasına sebep olabilir.
Pekala, biz niye sonlanınca bir tık öfkemizi frenleriz. Zira yasalar, normlar, kurallar ve sağduyu bizim kendimizi frenlememize yol açar. Bu kuralı aştığımızda hem kendimiz birebir vakitte etrafımızdaki şahıslar bu duruma maruz kalan beşerler sıkıntı duruma düşer.
Öfkelenmeyi planlayamayız. Herkes öfkelenebilir. Bu his üniversaldir. Öfkelenme öğrenilen bir davranıştır. Öğrenildiği için bu his bize her ortamda ziyan vermeye başlamışsa bu davranışı sağlıklı davranışlarla değiştirebiliriz. Öfke duygusu da değerlidir. Zira ortada kişinin kendisi açısından bir sorun vardır. Bu sorunu anlayarak, dinleyerek, müzakere yapılarak çözülebilirse bu duyguyu dönüştürmüş oluruz. Öfke hissini hayli düzgün biliyoruz. Pekala öfkeyi nasıl denetim eder, nasıl yönetiriz; Bir olay cereyan ediyor. Bu durum bizi fazlaca sinirlendirdi. Derin derin diyaframdan nefes alarak tahminen birkaç dakikalığına ortamdan uzaklaşarak rahatlama tekniklerini kullanabiliriz.
Kendimize telkin sözcüklerini kullanabilir. Rahatlatıcı kelamlar söyleyebiliriz. Olayı ortasında değil de bir kesim olayın haricinden durumu deneyimleyebiliriz. Tahminen de yarın bu olaya gülüyor olacaksınız. Her şeyin bir anda mahvolduğunu düşünmek yerine bir modül bu durumun dünyanın sonu olmadığı farkındalığını oluşturmak. Özdenetim fazlaca değerli tabi lakin şunu da söylemek de yarar var. Agresif davranış ne kadar ziyan vericiyse pasif akında o kadar ziyan verir.
Çok öfkelendiğiniz biçimde bu durumu hiç olmamış üzere kabul etmek içten içe bireye ziyan veren bir reaksiyon biçimidir. İnsan hayatına istikrar denilen o mucize sistemi alırsa, öfkelense bile bunu ne biçimde yansıtacağını bilir. Sorunun bir modülü değil, tahlilin bir modülü olun. Daha istikrarlı münasebetler ve bir etraf için daha öbür neler mümkün? Ve oldu bile.
niye öfkeleniriz? İstediğimiz şeylerin bizim isteğimiz doğrultusunda olmadığında, his ve niyetlerimiz bastırıldığında, haksızlığa uğradığımızda, sabırsızlık göstereceğimiz kimi durumlarda trafik, birini beklemek üzere, rencide edildiğimizi düşündüğümüzde kalp atışımız yükselir ve kişi kendini denetim etmezse öfke patlaması yaşayabilir. Aslında bu yalnızca o ana özel bir reaksiyon de değildir. Bu tahminen de o durum ve kişi ile ilgili olarak geçmişteki bir anıya dayanabilir yahut biraz daha gerideki geçmiş travmatik bir olay da insanlarda öfke patlamasına sebep olabilir.
Pekala, biz niye sonlanınca bir tık öfkemizi frenleriz. Zira yasalar, normlar, kurallar ve sağduyu bizim kendimizi frenlememize yol açar. Bu kuralı aştığımızda hem kendimiz birebir vakitte etrafımızdaki şahıslar bu duruma maruz kalan beşerler sıkıntı duruma düşer.
Öfkelenmeyi planlayamayız. Herkes öfkelenebilir. Bu his üniversaldir. Öfkelenme öğrenilen bir davranıştır. Öğrenildiği için bu his bize her ortamda ziyan vermeye başlamışsa bu davranışı sağlıklı davranışlarla değiştirebiliriz. Öfke duygusu da değerlidir. Zira ortada kişinin kendisi açısından bir sorun vardır. Bu sorunu anlayarak, dinleyerek, müzakere yapılarak çözülebilirse bu duyguyu dönüştürmüş oluruz. Öfke hissini hayli düzgün biliyoruz. Pekala öfkeyi nasıl denetim eder, nasıl yönetiriz; Bir olay cereyan ediyor. Bu durum bizi fazlaca sinirlendirdi. Derin derin diyaframdan nefes alarak tahminen birkaç dakikalığına ortamdan uzaklaşarak rahatlama tekniklerini kullanabiliriz.
Kendimize telkin sözcüklerini kullanabilir. Rahatlatıcı kelamlar söyleyebiliriz. Olayı ortasında değil de bir kesim olayın haricinden durumu deneyimleyebiliriz. Tahminen de yarın bu olaya gülüyor olacaksınız. Her şeyin bir anda mahvolduğunu düşünmek yerine bir modül bu durumun dünyanın sonu olmadığı farkındalığını oluşturmak. Özdenetim fazlaca değerli tabi lakin şunu da söylemek de yarar var. Agresif davranış ne kadar ziyan vericiyse pasif akında o kadar ziyan verir.
Çok öfkelendiğiniz biçimde bu durumu hiç olmamış üzere kabul etmek içten içe bireye ziyan veren bir reaksiyon biçimidir. İnsan hayatına istikrar denilen o mucize sistemi alırsa, öfkelense bile bunu ne biçimde yansıtacağını bilir. Sorunun bir modülü değil, tahlilin bir modülü olun. Daha istikrarlı münasebetler ve bir etraf için daha öbür neler mümkün? Ve oldu bile.