O ayın bir günü, Arizona Diamondbacks’in dış saha oyuncusu Jake McCarthy dolabındaki büyük bir çekmeceyi açtı ve içindekileri hızla yeniden oluşturmaya çalıştı. İçeride gelişigüzel üst üste istiflenmiş birkaç kutu Franklin vuruş eldiveni vardı.
McCarthy, sezon başında “Sekiz kutu vuruş eldiveni alıyorum” dedi ve her kutuda altı çift eldiven bulunuyor. Bu, yaklaşık 27 hafta süren bir kampanya için 48 çift eldiven anlamına geliyor. O çekmecede kalanlar, zulasının son üçte birini temsil ediyor ve bu sezonun sonunda büyük olasılıkla hepsi gitmiş olacak. Normal şartlarda McCarthy’ye yaklaşık on maç boyunca bir çift eldiven yeterli oluyor.
Değişim kolaydır. Sonuçta, iki yıl önce birinciliğe ulaştığından beri tek bir çift ayakkabıya para ödemek zorunda kalmadı.
McCarthy pek yıldız sayılmaz -aslında Diamondback’ler kısa süre önce ona ikinci lig için oy verdi- ama o, büyüklerin iyi yaşamına alışkın. Vuruş eldivenleri söz konusu olduğunda büyük liglerde bolluk var. Büyük liglerdeki hemen hemen her smaçörün, bir eldiven üreticisiyle, kendilerine 34 onsluk bir sopayla baş edebileceklerinden daha fazla bedava eldiven sağlayacak bir onay anlaşması vardır.
Bu iyi, çünkü oğlum, geçiyorlar mı? Hiçbir oyuncunun gerçekte sahip olmadığı top dışında, hiçbir beyzbol ekipmanı bir çift vuruş eldiveni kadar birbirinin yerine kullanılamaz. Pek çok vurucu bunları tic tac gibi kullanıyor, özellikle de arzın tükenmez olması nedeniyle. Bir çift kusurluluk belirtileri gösterdiğinde (gevşek bir kavrama, küçük bir çatlak veya Allah korusun, plaka üzerinde soğuk bir çizgi), yenisiyle değiştirilir.
McCarthy, “Çok şımarıkız” dedi. “5’te 0’a falan gidiyorsun ve ‘Bu ben değilim’ diyorsun. ‘Vuruş eldivenleri bu.'”
Vuruş eldiveni Paccadillos, büyük ligin golcüleri arasında hakimiyetini sürdürüyor. McCarthy terlemeye başladığında buna dayanamıyor, Los Angeles Dodgers’ın çaylak dış saha oyuncusu James Outman ise eldivenlerinin avuçlarının esnemeye başlamasından rahatsız oluyor. San Diego Padres’in yıldız dış saha oyuncusu Juan Soto için mesele genellikle bileğin sıkışmasıyla ilgili. Soto, “Kayışın giderek daha da uzadığını hissediyorsunuz” dedi ve bu da perdeler arasında sık sık ayarlama yapılmasına yol açtı. Ve hemen hemen her vurucu için, tabana doğru sert bir kayma genellikle bir çift eldivenin yırtılması anlamına gelir.
Belki de hiçbir oyuncu, takasın sonunda San Diego’dan transfer edilen ilk kaleci Garrett Cooper kadar sık eldiven değiştirmiyor. Ortalama olarak iki günde bir çift kullanıyor. Sorunu kavrama kaybı veya esneme kaybı değil, gevrekliktir. Eldivenlerine yerleştirmeden önce ellerini yapışkan spreyle kaplıyor ve çok geçmeden metal bir eldiven gibi sertleşiyorlar. Deri yırtılmaya başlayınca Franklin’i ayağa kalkması için çağırır.
“Muhtemelen başka bir sipariş istememden nefret ediyorlar” dedi, “çünkü bana birkaç haftada bir sipariş gönderiyorlar gibi görünüyor.”
Bu durum eldiven üreticilerini pek rahatsız etmiyor. Büyük ligin en inatçı golcülerini bile işin içinde tutmak iyi bir iştir. Franklin’in raket kavramak için özel olarak tasarladığı ilk eldivenin piyasaya sürülmesinden bu yana 40 yıldır durum böyle. Franklin’s Pro Classic adlı bu eldiven, 1983 yılında Hall of Fame üyesi Mike Schmidt’e danışılarak tasarlandı. Vurucu oyuncular daha önce eldiven giymeyi denemişti – Ken Harrelson’un genellikle 1960’larda golf eldiveniyle antrenmana başlamasıyla itibar edilir, ancak eldivenlerle daha önce yapılan deneyler de vardı – ancak Pro Classic’in piyasaya sürülmesinden kısa bir süre sonra neredeyse her vurucu Franklin eldiveni bunu yaptı.
Franklin, 1988’den beri Major League Baseball’un resmi vuruş eldiveni olmuştur ve büyük lig beyzbol pazarına hakim olmaya devam etmektedir. Franklin Başkanı Adam Franklin, bu yılın açılış gününde ayakta duran yaklaşık 400 vurucudan 250’sinin şirketinin eldivenlerini giydiğini söyledi. Franklin, yıla küçüklerde başlayan 450 oyuncuyla daha sözleşme imzaladı. Şirket, bazıları perakende alıcılar için 40 dolar veya daha fazla maliyete sahip çeşitli modeller sunarken, birçok oyuncu, işlevsellik açısından Schmidt’in tanıttığı çiftle aynı eldivenler giyiyor.
Yıllar geçtikçe başka şirketler de oyuna dahil oldu. En büyük spor malzemeleri şirketleri – Nike, Adidas, Under Armour – vuruş eldivenleri üretiyor ve büyüklerde temsil ediliyor. Lizard Skins ve Bruce Bolt gibi butik kıyafetler de öyle; ikincisi 2017’de o zamanlar 16 yaşında olan Teksaslı bir lise öğrencisi tarafından kuruldu. Bazı oyuncular yeni eldivenlere yöneldi, ancak çoğu tanıdık olana sadık kalmayı tercih etti. Bunun bir örneği, çok yönlü yardımcı oyuncu Kiké Hernández’dir. Güvenilir eski Franklins’e yeniden katılmadan önce Lizard Skins’i desteklemek için iyi para alarak bir yıl geçirdi.
Hernández, “Para için marka değiştirmemeye karar verdim” dedi. “Parayı sahada kazanmayı tercih ederim.”
Hernández, Boston Red Sox’ta iki yılı aşkın bir sürenin ardından Dodgers’a geri takas edildikten bir hafta sonra konuşuyordu; bu onun Dodgers renginde vuruş eldivenlerine ihtiyacı olduğu anlamına gelen bir değişiklikti. Vuruş eldivenlerinin spora hakim olduğu kırk yılda değişen bir şey varsa, o da vuruş eldiveninin bir moda ifadesi olarak ortaya çıkışıdır. Sadece birkaç renkten oluşan ilk sunum, spektrumun tüm tonlarına dönüştü.
Her takımın forması için renk şemaları vardır. Parlak neon renkler çok moda, Adam Franklin’in kökleri 2013 Dünya Serisi sırasında parlak sarı şeritli eldivenler giyen Red Sox sopası David Ortiz’e kadar uzanan bir trend. Oakland Athletics’i 1989 Dünya Serisine götürürken yeşil Mizuno eldivenleri. Anneler Günü için pembe, Babalar Günü için ise pudra mavisi eldivenlerin yanı sıra Anma Günü, 4 Temmuz, Jackie Robinson Günü ve Roberto Clemente Günü’ne özel setler de bulunuyor. Bunların çoğu yalnızca bir oyun için giyilir, ancak oyun dışında da ortaya çıkabilirler.
McCarthy, “Beni egzotik vuruş eldivenleriyle vuruş antrenmanı yaparken göreceksiniz,” dedi, “mutlaka ganimet için değil.”
Eldiven tedariği bol olabilir – “Bir sorun olsaydı” dedi McCarthy, “48 saat içinde dolabımda yeni bir kutu olacağını hissediyorum” – ancak oyuncular aslında onları korumaya çalışıyor. Birçoğunun antrenman için bir çifti ve oyun için bir çifti vardır; her iki çifti de taze ve kuru tutmak için bir rotasyon gereklidir. Teklerde Arizona adına 2001 Dünya Serisini kazanan Luis Gonzalez, atışlar arasında sığınaktaki bir taraftarın önüne eldivenlerini astı. Diğer vurucu oyuncular önleyici tedbirler alır. Robbie Thompson ve San Francisco’dan Will Clark, bozulmayı önlemek için oyunlar arasında eldivenlerini dondurucu torbalara hava geçirmez şekilde kapattılar.
Giants’ın eski saha oyuncusu ve şimdiki Padres koçu Matt Williams, “Ertesi gün onları dışarı çıkarırlardı” dedi ve “ve hala yumuşaklardı.”
Vurucuların çoğu, adımlarını kaybettiklerinde bir çift eldiveni atmak konusunda hiçbir çekince duymaz, ancak yine de basamaklar çıplak olana kadar bir çift eldiven kullanacak birkaç kişi var. Yeni bir çiftin ortaya çıkması, Diamondbacks’in çaylak sansasyonel oyuncusu Corbin Carroll için kabarcıklar anlamına geliyor. Bu yüzden sezonda yalnızca üç veya dört çift giyiyor, bu da onları eskiyene kadar giydiği anlamına geliyor. “Bu konuyu her zaman berbat ediyorum” dedi. Batıl inanç, başkalarının kendi inançlarına tutunmasına neden olur. Destek ve uyum var, sonra da sonuçlar var.
Hernández, “Eğer çifti beğenirsem ve iyi karşılanırsa, bir süreliğine giyeceğim” dedi.
Ancak Hernández, tek bir gözyaşının ve en üretken eldiven çiftinin bile çöp kutusuna atıldığını söylüyor; bu, iyi bir vuruş eldiveninin temel paradoksunu gösteren bir kader. İyi bir tutuşa sahip olmalı ve dayanıklı olmalı, aynı zamanda hafif olmalı ve Franklin’in “ikinci deri” dediği şeye sahip olmalıdır. (San Diego Padres’li Matt Carpenter gibi, kendilerinin ilk derisini tercih eden hâlâ birkaç eldivensiz oyuncu var, ancak sayıları yok denecek kadar az.) İyi eldivenlerin aynı zamanda el gibi hareket etmesi ve aynı zamanda etrafta kalması için rahat olması gerekir.
Pro Classic’ten bu yana teknolojide ilerlemeler oldu. Bruce Bolt, eldivenlerin bilek çevresindeki benzersiz dikişlerinin yanı sıra, eldivenlerin uzun ve sıkıştırma tipi bilek kayışlarına da övgüde bulunuyor; bu, Franklin’in de yakın zamanda dahil ettiği bir özellik. Bu yılın sonuna doğru Franklin, entegre sırt korumalı eldivenleri piyasaya sürecek ve Adam Franklin 2024’ün “bilek sıkıştırmalı, uyum ve his sağlayan daha benzersiz tasarımlar” getireceğini söylüyor.
Oyuncular her zaman elde edebilecekleri küçük bir performans avantajı elde etmek için çabalayacaklardır, ancak inovasyonun kaybı önemli ölçüde azaltması pek olası değildir. Atıcılar gösteriyi yaptıklarını bildiklerinde, her beyzbol topu saf beyaz bir inciye dönüştüğünde ve biraz yıprandığında onu neşeyle fırlatmayı öğrendiğinde, vurucu eldivenler söz konusu olduğunda aynı farkındalığı yaşarlar. Ücretsiz amatörler ve düşük ücretli çiftçiler olarak sebat etmek zorundaydılar. Ancak para çıkmadan rutin olarak yeni bir çifti cebinize koyabildiğinizde, bunu başardığınızı bilirsiniz.
Gonzalez, “Büyük liglerde tüm parayı kazandığınız zaman,” dedi, “tüm bedava şeylere sahip oluyorsunuz.”
McCarthy, sezon başında “Sekiz kutu vuruş eldiveni alıyorum” dedi ve her kutuda altı çift eldiven bulunuyor. Bu, yaklaşık 27 hafta süren bir kampanya için 48 çift eldiven anlamına geliyor. O çekmecede kalanlar, zulasının son üçte birini temsil ediyor ve bu sezonun sonunda büyük olasılıkla hepsi gitmiş olacak. Normal şartlarda McCarthy’ye yaklaşık on maç boyunca bir çift eldiven yeterli oluyor.
Değişim kolaydır. Sonuçta, iki yıl önce birinciliğe ulaştığından beri tek bir çift ayakkabıya para ödemek zorunda kalmadı.
McCarthy pek yıldız sayılmaz -aslında Diamondback’ler kısa süre önce ona ikinci lig için oy verdi- ama o, büyüklerin iyi yaşamına alışkın. Vuruş eldivenleri söz konusu olduğunda büyük liglerde bolluk var. Büyük liglerdeki hemen hemen her smaçörün, bir eldiven üreticisiyle, kendilerine 34 onsluk bir sopayla baş edebileceklerinden daha fazla bedava eldiven sağlayacak bir onay anlaşması vardır.
Bu iyi, çünkü oğlum, geçiyorlar mı? Hiçbir oyuncunun gerçekte sahip olmadığı top dışında, hiçbir beyzbol ekipmanı bir çift vuruş eldiveni kadar birbirinin yerine kullanılamaz. Pek çok vurucu bunları tic tac gibi kullanıyor, özellikle de arzın tükenmez olması nedeniyle. Bir çift kusurluluk belirtileri gösterdiğinde (gevşek bir kavrama, küçük bir çatlak veya Allah korusun, plaka üzerinde soğuk bir çizgi), yenisiyle değiştirilir.
McCarthy, “Çok şımarıkız” dedi. “5’te 0’a falan gidiyorsun ve ‘Bu ben değilim’ diyorsun. ‘Vuruş eldivenleri bu.'”
Vuruş eldiveni Paccadillos, büyük ligin golcüleri arasında hakimiyetini sürdürüyor. McCarthy terlemeye başladığında buna dayanamıyor, Los Angeles Dodgers’ın çaylak dış saha oyuncusu James Outman ise eldivenlerinin avuçlarının esnemeye başlamasından rahatsız oluyor. San Diego Padres’in yıldız dış saha oyuncusu Juan Soto için mesele genellikle bileğin sıkışmasıyla ilgili. Soto, “Kayışın giderek daha da uzadığını hissediyorsunuz” dedi ve bu da perdeler arasında sık sık ayarlama yapılmasına yol açtı. Ve hemen hemen her vurucu için, tabana doğru sert bir kayma genellikle bir çift eldivenin yırtılması anlamına gelir.
Belki de hiçbir oyuncu, takasın sonunda San Diego’dan transfer edilen ilk kaleci Garrett Cooper kadar sık eldiven değiştirmiyor. Ortalama olarak iki günde bir çift kullanıyor. Sorunu kavrama kaybı veya esneme kaybı değil, gevrekliktir. Eldivenlerine yerleştirmeden önce ellerini yapışkan spreyle kaplıyor ve çok geçmeden metal bir eldiven gibi sertleşiyorlar. Deri yırtılmaya başlayınca Franklin’i ayağa kalkması için çağırır.
“Muhtemelen başka bir sipariş istememden nefret ediyorlar” dedi, “çünkü bana birkaç haftada bir sipariş gönderiyorlar gibi görünüyor.”
Bu durum eldiven üreticilerini pek rahatsız etmiyor. Büyük ligin en inatçı golcülerini bile işin içinde tutmak iyi bir iştir. Franklin’in raket kavramak için özel olarak tasarladığı ilk eldivenin piyasaya sürülmesinden bu yana 40 yıldır durum böyle. Franklin’s Pro Classic adlı bu eldiven, 1983 yılında Hall of Fame üyesi Mike Schmidt’e danışılarak tasarlandı. Vurucu oyuncular daha önce eldiven giymeyi denemişti – Ken Harrelson’un genellikle 1960’larda golf eldiveniyle antrenmana başlamasıyla itibar edilir, ancak eldivenlerle daha önce yapılan deneyler de vardı – ancak Pro Classic’in piyasaya sürülmesinden kısa bir süre sonra neredeyse her vurucu Franklin eldiveni bunu yaptı.
Franklin, 1988’den beri Major League Baseball’un resmi vuruş eldiveni olmuştur ve büyük lig beyzbol pazarına hakim olmaya devam etmektedir. Franklin Başkanı Adam Franklin, bu yılın açılış gününde ayakta duran yaklaşık 400 vurucudan 250’sinin şirketinin eldivenlerini giydiğini söyledi. Franklin, yıla küçüklerde başlayan 450 oyuncuyla daha sözleşme imzaladı. Şirket, bazıları perakende alıcılar için 40 dolar veya daha fazla maliyete sahip çeşitli modeller sunarken, birçok oyuncu, işlevsellik açısından Schmidt’in tanıttığı çiftle aynı eldivenler giyiyor.
Yıllar geçtikçe başka şirketler de oyuna dahil oldu. En büyük spor malzemeleri şirketleri – Nike, Adidas, Under Armour – vuruş eldivenleri üretiyor ve büyüklerde temsil ediliyor. Lizard Skins ve Bruce Bolt gibi butik kıyafetler de öyle; ikincisi 2017’de o zamanlar 16 yaşında olan Teksaslı bir lise öğrencisi tarafından kuruldu. Bazı oyuncular yeni eldivenlere yöneldi, ancak çoğu tanıdık olana sadık kalmayı tercih etti. Bunun bir örneği, çok yönlü yardımcı oyuncu Kiké Hernández’dir. Güvenilir eski Franklins’e yeniden katılmadan önce Lizard Skins’i desteklemek için iyi para alarak bir yıl geçirdi.
Hernández, “Para için marka değiştirmemeye karar verdim” dedi. “Parayı sahada kazanmayı tercih ederim.”
Hernández, Boston Red Sox’ta iki yılı aşkın bir sürenin ardından Dodgers’a geri takas edildikten bir hafta sonra konuşuyordu; bu onun Dodgers renginde vuruş eldivenlerine ihtiyacı olduğu anlamına gelen bir değişiklikti. Vuruş eldivenlerinin spora hakim olduğu kırk yılda değişen bir şey varsa, o da vuruş eldiveninin bir moda ifadesi olarak ortaya çıkışıdır. Sadece birkaç renkten oluşan ilk sunum, spektrumun tüm tonlarına dönüştü.
Her takımın forması için renk şemaları vardır. Parlak neon renkler çok moda, Adam Franklin’in kökleri 2013 Dünya Serisi sırasında parlak sarı şeritli eldivenler giyen Red Sox sopası David Ortiz’e kadar uzanan bir trend. Oakland Athletics’i 1989 Dünya Serisine götürürken yeşil Mizuno eldivenleri. Anneler Günü için pembe, Babalar Günü için ise pudra mavisi eldivenlerin yanı sıra Anma Günü, 4 Temmuz, Jackie Robinson Günü ve Roberto Clemente Günü’ne özel setler de bulunuyor. Bunların çoğu yalnızca bir oyun için giyilir, ancak oyun dışında da ortaya çıkabilirler.
McCarthy, “Beni egzotik vuruş eldivenleriyle vuruş antrenmanı yaparken göreceksiniz,” dedi, “mutlaka ganimet için değil.”
Eldiven tedariği bol olabilir – “Bir sorun olsaydı” dedi McCarthy, “48 saat içinde dolabımda yeni bir kutu olacağını hissediyorum” – ancak oyuncular aslında onları korumaya çalışıyor. Birçoğunun antrenman için bir çifti ve oyun için bir çifti vardır; her iki çifti de taze ve kuru tutmak için bir rotasyon gereklidir. Teklerde Arizona adına 2001 Dünya Serisini kazanan Luis Gonzalez, atışlar arasında sığınaktaki bir taraftarın önüne eldivenlerini astı. Diğer vurucu oyuncular önleyici tedbirler alır. Robbie Thompson ve San Francisco’dan Will Clark, bozulmayı önlemek için oyunlar arasında eldivenlerini dondurucu torbalara hava geçirmez şekilde kapattılar.
Giants’ın eski saha oyuncusu ve şimdiki Padres koçu Matt Williams, “Ertesi gün onları dışarı çıkarırlardı” dedi ve “ve hala yumuşaklardı.”
Vurucuların çoğu, adımlarını kaybettiklerinde bir çift eldiveni atmak konusunda hiçbir çekince duymaz, ancak yine de basamaklar çıplak olana kadar bir çift eldiven kullanacak birkaç kişi var. Yeni bir çiftin ortaya çıkması, Diamondbacks’in çaylak sansasyonel oyuncusu Corbin Carroll için kabarcıklar anlamına geliyor. Bu yüzden sezonda yalnızca üç veya dört çift giyiyor, bu da onları eskiyene kadar giydiği anlamına geliyor. “Bu konuyu her zaman berbat ediyorum” dedi. Batıl inanç, başkalarının kendi inançlarına tutunmasına neden olur. Destek ve uyum var, sonra da sonuçlar var.
Hernández, “Eğer çifti beğenirsem ve iyi karşılanırsa, bir süreliğine giyeceğim” dedi.
Ancak Hernández, tek bir gözyaşının ve en üretken eldiven çiftinin bile çöp kutusuna atıldığını söylüyor; bu, iyi bir vuruş eldiveninin temel paradoksunu gösteren bir kader. İyi bir tutuşa sahip olmalı ve dayanıklı olmalı, aynı zamanda hafif olmalı ve Franklin’in “ikinci deri” dediği şeye sahip olmalıdır. (San Diego Padres’li Matt Carpenter gibi, kendilerinin ilk derisini tercih eden hâlâ birkaç eldivensiz oyuncu var, ancak sayıları yok denecek kadar az.) İyi eldivenlerin aynı zamanda el gibi hareket etmesi ve aynı zamanda etrafta kalması için rahat olması gerekir.
Pro Classic’ten bu yana teknolojide ilerlemeler oldu. Bruce Bolt, eldivenlerin bilek çevresindeki benzersiz dikişlerinin yanı sıra, eldivenlerin uzun ve sıkıştırma tipi bilek kayışlarına da övgüde bulunuyor; bu, Franklin’in de yakın zamanda dahil ettiği bir özellik. Bu yılın sonuna doğru Franklin, entegre sırt korumalı eldivenleri piyasaya sürecek ve Adam Franklin 2024’ün “bilek sıkıştırmalı, uyum ve his sağlayan daha benzersiz tasarımlar” getireceğini söylüyor.
Oyuncular her zaman elde edebilecekleri küçük bir performans avantajı elde etmek için çabalayacaklardır, ancak inovasyonun kaybı önemli ölçüde azaltması pek olası değildir. Atıcılar gösteriyi yaptıklarını bildiklerinde, her beyzbol topu saf beyaz bir inciye dönüştüğünde ve biraz yıprandığında onu neşeyle fırlatmayı öğrendiğinde, vurucu eldivenler söz konusu olduğunda aynı farkındalığı yaşarlar. Ücretsiz amatörler ve düşük ücretli çiftçiler olarak sebat etmek zorundaydılar. Ancak para çıkmadan rutin olarak yeni bir çifti cebinize koyabildiğinizde, bunu başardığınızı bilirsiniz.
Gonzalez, “Büyük liglerde tüm parayı kazandığınız zaman,” dedi, “tüm bedava şeylere sahip oluyorsunuz.”