CatWalk
New member
İmtihan sürecinde ağır tasa bozukluğu yaşayan öğrencilerde 9’uncu sınıfta yeme bozuklukları, depresyon, muvaffakiyet telaşı üzere sıhhat sıkıntıları devam edebiliyor. ODTÜ Kuzey Kıbrıs Yerleşkesi Rehberlik ve Ruhsal Danışmanlık Programı Öğretim üyesi Doç. Dr. Aslı Bugay Sökmez’e göre LGS daha sonrası Türkiye’de en âlâ okullara yerleşen öğrenciler yeni gerilim kaynakları kapıda.
MUVAFFAKİYET KORKUYU ARTTIRIYOR
Daha evvelki akademik hayatlarında en yeterliler içinden sıyrılıp daha uygun bir okula yerleşme muvaffakiyetini gösteren öğrencilerin omuzuna aslında daha ağır bir sorumluluk yüklendiğini söyleyen Bugay, “İyi ve itibarlı okulların birçok açılış konuşmasında öğrencilerine ne kadar yeterli bir okula yerleştiklerini söylerken “artık okulumuzun öğrencisisiniz, bu okula yakışır ve layık olmalısınız” diyor. Bu motivasyon konuşmaları birtakım öğrencileri sahiden motive ederken, kimilerini ise kaygılandırıyor. Bu korku yalnızca ülkemizdeki başarılı öğrencilerde değil, dünyanın kıymetli okullarını kazanan birçok öğrencide görülebiliyor. Kişinin geçmişte elde ettiği bir epeyce başarısı olmasına karşın, kendini yetersiz görmek, maharetsiz olduğunu düşünmek üzere hislerle kontaklı durum bozukluğu olabiliyor, buna imposter sendromu deniyor. İmposter sendromun birinci kriteri başarılı olmaktır. ömrü boyunca rastgele bir muvaffakiyet elde edememiş olan bireyler yerine her vakit başarılı olan bireylerin yakalanmış olduğu bir sendromdur. İmposter sendromu olan öğrenciler başarılı olduklarına dair somut ispatları bulunmasına karşın kendilerini daima “yetersiz” görürler. Bilhassa, mükemmeliyetçi, titiz, korkulu ve her vakit daha güzeli için uğraş eden ailelerin çocuklarında daha hayli ortaya çıkar. esasen bu biçimde davranan ailelerin çocukları da emsal davranışları sergiler” diyor. Aslı Bugay’a bakılırsa bu durumla en âlâ baş etme yolu, öğrencilere başarılarla dolu hayatların gerisinde da kusurların olduğunu söylemek ve mezunların öğretmenlerin kendi tecrübelerini kendi zorlandıkları devirleri paylaşmalarını sağlamak.
NE OLDUĞUNU BİLMEK TAHLİLİ DE birlikteİNDE GETİRİYOR
Çocuk ve Genç Psikiyatristi Doç. Dr. Veysi Çeri
“Sınav her şeyin anahtarı üzere gösteriliyor. ‘Her şeyi bırak bu yıl yalnızca ders çalış’ diyen aileler var. Bu da çocukta dert yaratıyor. Korku otomatikleşiyor akabinde. ötürüsıyla dert kalksa da tesiri geçmiyor. Bilhassa ailelerin ve okulların imtihanlar konusunda çok yükleme yapması, çocuğun yegane meşgalesinin imtihan olması korkuyu tetikliyor. Kısa müddetli derdin ziyanı yoktur lakin uzun mühlet devam ettiğinde farklı meselelere yol açıyor. Korku durup dururken geçmiyor, ötürüsıyla depresyon üzere farklı piskolojik meseleler da ortaya çıkıyor. ötürüsıyla çocukta bu biçimde bir durum var ise ya takviye alınmalı ya da farklı etkinlikler yapılmalı. Ebeveyn ve çocuğun bağlantısının sağlıklı ve düzgün olması lazım. Çocuğun ortasında olan biteni ailesine anlatabilmesi gerekiyor. Çocuğun öz farkındalığını artırması, tahlilini de birliktein de getiriyor. Bir imtihanı onların hayatının yegane olgusu haline getirmemek, çocuğu daima o hususta uyarmamak değerli. Bunu yapılsa bile olabildiğince derdin imtihan daha sonrası tesirlerini azaltmak lazım. Bilhassa çocuğun kadro sporuna yönlendirilmesi, zihnin fazlaca istikametli çalışmasını ve fizikî aktivitesini sağlıyor. Fizikî aktiviteler zihnin sakinleşmesini, gerilimin azalmasını sağlar. Ayrıyeten çocuğun kesinlikle tabiatta bulunması gerekiyor.”
İMTİHAN SÜRECİ İZOLE YAŞANDIYSA DERT ARTIYOR
Nil Ateşoğlu – Eğitim Psikoloğu
“Öğrenci uzun devirli gerilimin akabinde istediği üzere bir sonuç elde etse de bir kadro rahatsızlıklar yaşayabiliyor. Yemeden kesilme, uyuyamama, kabuslar görme, derslere odaklanamama ve hatta arkadaşlarla ahenk problemine kadar biroldukca sorun ortaya çıkıyor. Değerli olan bu sürecin farkında olabilmek.
Bilhassa öğrenci imtihan sürecini epeyce izole yaşadıysa, ağır telaş bozukluğu arasındayse ya da aile ortasında huzursuzluk var ise bu durumlar devam ediyor olabilir. bir süre daha sonra da bu durum imtihana ait bakış açısı açısından derslerde başarılı olabilecek miyim derdine dönebilir. Zira imtihana hazırlık periyodunda öğrenci imtihanı kazanmanın pahasını belirlediğini düşünüp, süreci ailesinin onayını alma derdiyle geçirmiş olabilir. Dolaysıyla aileler tasaları güçlendirmekten fazla tedbirlere yönelik planlama yapmalı. ‘Kaygılanma alışırsın’ üzere yansılar vermek hisleri küçümsemek manasına gelir. Ebeveynlerin, öğrencinin yanında olduğunu hissettirmesi kıymetli. “
ÖĞRENCİLER BU TASALARI YAŞIYOR
-“İyi bir okul kazandım lakin güya burada herkes benden daha uygun, daha başarılı, zeki ya da cool üzere.”
– “Acaba burada da başarılı olmayı sürdürebilecek miyim? Güya bu okul akademik olarak epey zorlayıcı, buraya talih yapıtı ya da ezkaza girmişim ve bunu bir gün anlayacaklar üzere geliyor, kaygılanıyorum.” – “Bu okulda herkes fazlaca farklı, güya fazlaca havalı ve özgüvenli, geldikleri okullar benden daha düzgün. kimi vakit düşünüyorum ben buraya nasıl yerleştim, burası bana epeyce fazla üzere. Keşke bana uygun daha ortalama bir okula gitseydim.”
– “Müdür açılış konuşmasında burayı kazanmak sıkıntı fakat bitirmek daha da güç dedi. Dersler başladı güya bitiremeyeceğim üzere hissediyorum.”
– ” Eski okulumda en düzgün 3 öğrenciden biri olarak bu okulu kazandım. Sınıfa girdim herkes benim üzere okulunun en başarılısı olarak buraya gelmiş. Eski okulumda fark edilmek, beğenilmek kolaydı. Burada dersler başladı, bırakın okulu sınıfta bile birinci 3’e girmem fazlaca güç. Sınıf öğretmeni bile çabucak hemen beni fark etmedi, fark edilmemeye alışık değilim epeyce sıkıntı geldi. “
MUVAFFAKİYET KORKUYU ARTTIRIYOR
Daha evvelki akademik hayatlarında en yeterliler içinden sıyrılıp daha uygun bir okula yerleşme muvaffakiyetini gösteren öğrencilerin omuzuna aslında daha ağır bir sorumluluk yüklendiğini söyleyen Bugay, “İyi ve itibarlı okulların birçok açılış konuşmasında öğrencilerine ne kadar yeterli bir okula yerleştiklerini söylerken “artık okulumuzun öğrencisisiniz, bu okula yakışır ve layık olmalısınız” diyor. Bu motivasyon konuşmaları birtakım öğrencileri sahiden motive ederken, kimilerini ise kaygılandırıyor. Bu korku yalnızca ülkemizdeki başarılı öğrencilerde değil, dünyanın kıymetli okullarını kazanan birçok öğrencide görülebiliyor. Kişinin geçmişte elde ettiği bir epeyce başarısı olmasına karşın, kendini yetersiz görmek, maharetsiz olduğunu düşünmek üzere hislerle kontaklı durum bozukluğu olabiliyor, buna imposter sendromu deniyor. İmposter sendromun birinci kriteri başarılı olmaktır. ömrü boyunca rastgele bir muvaffakiyet elde edememiş olan bireyler yerine her vakit başarılı olan bireylerin yakalanmış olduğu bir sendromdur. İmposter sendromu olan öğrenciler başarılı olduklarına dair somut ispatları bulunmasına karşın kendilerini daima “yetersiz” görürler. Bilhassa, mükemmeliyetçi, titiz, korkulu ve her vakit daha güzeli için uğraş eden ailelerin çocuklarında daha hayli ortaya çıkar. esasen bu biçimde davranan ailelerin çocukları da emsal davranışları sergiler” diyor. Aslı Bugay’a bakılırsa bu durumla en âlâ baş etme yolu, öğrencilere başarılarla dolu hayatların gerisinde da kusurların olduğunu söylemek ve mezunların öğretmenlerin kendi tecrübelerini kendi zorlandıkları devirleri paylaşmalarını sağlamak.
NE OLDUĞUNU BİLMEK TAHLİLİ DE birlikteİNDE GETİRİYOR
Çocuk ve Genç Psikiyatristi Doç. Dr. Veysi Çeri
“Sınav her şeyin anahtarı üzere gösteriliyor. ‘Her şeyi bırak bu yıl yalnızca ders çalış’ diyen aileler var. Bu da çocukta dert yaratıyor. Korku otomatikleşiyor akabinde. ötürüsıyla dert kalksa da tesiri geçmiyor. Bilhassa ailelerin ve okulların imtihanlar konusunda çok yükleme yapması, çocuğun yegane meşgalesinin imtihan olması korkuyu tetikliyor. Kısa müddetli derdin ziyanı yoktur lakin uzun mühlet devam ettiğinde farklı meselelere yol açıyor. Korku durup dururken geçmiyor, ötürüsıyla depresyon üzere farklı piskolojik meseleler da ortaya çıkıyor. ötürüsıyla çocukta bu biçimde bir durum var ise ya takviye alınmalı ya da farklı etkinlikler yapılmalı. Ebeveyn ve çocuğun bağlantısının sağlıklı ve düzgün olması lazım. Çocuğun ortasında olan biteni ailesine anlatabilmesi gerekiyor. Çocuğun öz farkındalığını artırması, tahlilini de birliktein de getiriyor. Bir imtihanı onların hayatının yegane olgusu haline getirmemek, çocuğu daima o hususta uyarmamak değerli. Bunu yapılsa bile olabildiğince derdin imtihan daha sonrası tesirlerini azaltmak lazım. Bilhassa çocuğun kadro sporuna yönlendirilmesi, zihnin fazlaca istikametli çalışmasını ve fizikî aktivitesini sağlıyor. Fizikî aktiviteler zihnin sakinleşmesini, gerilimin azalmasını sağlar. Ayrıyeten çocuğun kesinlikle tabiatta bulunması gerekiyor.”
İMTİHAN SÜRECİ İZOLE YAŞANDIYSA DERT ARTIYOR
Nil Ateşoğlu – Eğitim Psikoloğu
“Öğrenci uzun devirli gerilimin akabinde istediği üzere bir sonuç elde etse de bir kadro rahatsızlıklar yaşayabiliyor. Yemeden kesilme, uyuyamama, kabuslar görme, derslere odaklanamama ve hatta arkadaşlarla ahenk problemine kadar biroldukca sorun ortaya çıkıyor. Değerli olan bu sürecin farkında olabilmek.
Bilhassa öğrenci imtihan sürecini epeyce izole yaşadıysa, ağır telaş bozukluğu arasındayse ya da aile ortasında huzursuzluk var ise bu durumlar devam ediyor olabilir. bir süre daha sonra da bu durum imtihana ait bakış açısı açısından derslerde başarılı olabilecek miyim derdine dönebilir. Zira imtihana hazırlık periyodunda öğrenci imtihanı kazanmanın pahasını belirlediğini düşünüp, süreci ailesinin onayını alma derdiyle geçirmiş olabilir. Dolaysıyla aileler tasaları güçlendirmekten fazla tedbirlere yönelik planlama yapmalı. ‘Kaygılanma alışırsın’ üzere yansılar vermek hisleri küçümsemek manasına gelir. Ebeveynlerin, öğrencinin yanında olduğunu hissettirmesi kıymetli. “
ÖĞRENCİLER BU TASALARI YAŞIYOR
-“İyi bir okul kazandım lakin güya burada herkes benden daha uygun, daha başarılı, zeki ya da cool üzere.”
– “Acaba burada da başarılı olmayı sürdürebilecek miyim? Güya bu okul akademik olarak epey zorlayıcı, buraya talih yapıtı ya da ezkaza girmişim ve bunu bir gün anlayacaklar üzere geliyor, kaygılanıyorum.” – “Bu okulda herkes fazlaca farklı, güya fazlaca havalı ve özgüvenli, geldikleri okullar benden daha düzgün. kimi vakit düşünüyorum ben buraya nasıl yerleştim, burası bana epeyce fazla üzere. Keşke bana uygun daha ortalama bir okula gitseydim.”
– “Müdür açılış konuşmasında burayı kazanmak sıkıntı fakat bitirmek daha da güç dedi. Dersler başladı güya bitiremeyeceğim üzere hissediyorum.”
– ” Eski okulumda en düzgün 3 öğrenciden biri olarak bu okulu kazandım. Sınıfa girdim herkes benim üzere okulunun en başarılısı olarak buraya gelmiş. Eski okulumda fark edilmek, beğenilmek kolaydı. Burada dersler başladı, bırakın okulu sınıfta bile birinci 3’e girmem fazlaca güç. Sınıf öğretmeni bile çabucak hemen beni fark etmedi, fark edilmemeye alışık değilim epeyce sıkıntı geldi. “