CatWalk
New member
Seray Şahinler – İBB Kent Tiyatroları’nın yeni oyunlarından “Hayat Der Gülümserim” seyirciyle buluştu. İtina Yula’nın yazıp yönettiği oyun, kalbinizi titretecek bir hikaye.
Nostaljik tatlarla bezenmiş oyun, eski bir tiyatro salonunda açılıyor. Burası Türk tiyatrosunun efsanelerini ağırlamış ve muhakkak ki uzun vakittir atıl kalmış bir yer. Hani son senelerda bir bir perde kapatan tiyatro salonları üzere, artık yıkılıp yerine AVM yapılacak sahnelerden biri…
Bu karanlık, soğuk, boş ve kimsesiz salona giren bir bayan oyuncu beliriyor evvel. Dekoru inceliyor, tozlu koltuklara dokunuyor. daha sonra senelerca emek verdiği, olağanüstü karakterleri canlandırdığı sahneye çıkarak seyirciyle dertleşmeye başlıyor. Merdivenlerin ortasına konan bir güvercin ise vakitte seyahati başlatıyor.
Kırılmalar ve kırılanlar
İsmini bilmediğimiz başrol oyuncumuz, kenarda köşede kalmış dekor ve kostümlere bir bir dokunarak anlatılmaya kıymet bulunmayan bayanların öykülerini anlatmaya karar veriyor. Lale Devri’nden 1997’ye, 1950’lerden 1970’lere ve 2000’lere uzanan vakit kırılmalarıyla birbirinden farklı karakterlerin hikayelerini paylaşıyor seyirciyle. Evvel Osmanlı’ya selam çakarak sarayda mahpus hayatı yaşayan, akabinde özgürlüğüne kavuşarak Lale Devri’nin akıbetine taraf verdiğini düşünen bir bayanla başlıyor kıssa. Akabinde 1997’de vefat döşeğindeki babasıyla hesaplaşan genç bir hanımı izliyoruz. 2000’lere geldiğimizde, çocuklarını okutabilmek için taksi sürücülüğüne başlayan emektar bir Karadeniz hanımın çabasına şahit oluyoruz. Vakitte yaptığımız bu seyahat bize bayan sıkıntısından de kesitler sunuyor beraberinde. Her şeye karşın pes etmeyen, hayata tutunan bayanların kelamlarını.
İtina Yula oyunlarına hâkim olan “oldukca yönlülük”, “Hayat Der Gülümserim”de de karşımıza çıkıyor. Muharrir, Türk tiyatrosuna, klâsik öykü anlatıcılığına hürmet duruşunda bulunurken atıf yaptığı periyotlara de pencere açıyor. Yula’nın kalemi, bayanın Osmanlı’daki yerine, 1990’larda varlığı ivme kazanan müteahhitlerin yol açtığı şahsi ve toplumsal “yıkıma”, taşra çağdaşlaşmasına, asılan bir başbakana kulak kabartarak Türkiye tarihinden görünümler sunuyor. bununla birlikte tarihî dokunun zedelendiği, çağdaş dokunuşların nostaljik katmanları yok ettiği, binaların ruhunun göz arkası edildiği devirlere de…
İtina Yula’nın oyunun sıkıntısıyla kurduğu sıcak bağ rejiye de yansımış. Sahne tasarımı, ses, ışık ve Sema Keçik’in performansı oyunun katmanlarını besliyor. “Hayat Der Gülümserim”, içinizi ısıtacak, size düzgün gelecek, sokakların kıssalarla dolu olduğunu hatırlatacak ve izleyende güzel bir sada bırakacak oyunlardan.
Nostaljik tatlarla bezenmiş oyun, eski bir tiyatro salonunda açılıyor. Burası Türk tiyatrosunun efsanelerini ağırlamış ve muhakkak ki uzun vakittir atıl kalmış bir yer. Hani son senelerda bir bir perde kapatan tiyatro salonları üzere, artık yıkılıp yerine AVM yapılacak sahnelerden biri…
Bu karanlık, soğuk, boş ve kimsesiz salona giren bir bayan oyuncu beliriyor evvel. Dekoru inceliyor, tozlu koltuklara dokunuyor. daha sonra senelerca emek verdiği, olağanüstü karakterleri canlandırdığı sahneye çıkarak seyirciyle dertleşmeye başlıyor. Merdivenlerin ortasına konan bir güvercin ise vakitte seyahati başlatıyor.
Kırılmalar ve kırılanlar
İsmini bilmediğimiz başrol oyuncumuz, kenarda köşede kalmış dekor ve kostümlere bir bir dokunarak anlatılmaya kıymet bulunmayan bayanların öykülerini anlatmaya karar veriyor. Lale Devri’nden 1997’ye, 1950’lerden 1970’lere ve 2000’lere uzanan vakit kırılmalarıyla birbirinden farklı karakterlerin hikayelerini paylaşıyor seyirciyle. Evvel Osmanlı’ya selam çakarak sarayda mahpus hayatı yaşayan, akabinde özgürlüğüne kavuşarak Lale Devri’nin akıbetine taraf verdiğini düşünen bir bayanla başlıyor kıssa. Akabinde 1997’de vefat döşeğindeki babasıyla hesaplaşan genç bir hanımı izliyoruz. 2000’lere geldiğimizde, çocuklarını okutabilmek için taksi sürücülüğüne başlayan emektar bir Karadeniz hanımın çabasına şahit oluyoruz. Vakitte yaptığımız bu seyahat bize bayan sıkıntısından de kesitler sunuyor beraberinde. Her şeye karşın pes etmeyen, hayata tutunan bayanların kelamlarını.
İtina Yula oyunlarına hâkim olan “oldukca yönlülük”, “Hayat Der Gülümserim”de de karşımıza çıkıyor. Muharrir, Türk tiyatrosuna, klâsik öykü anlatıcılığına hürmet duruşunda bulunurken atıf yaptığı periyotlara de pencere açıyor. Yula’nın kalemi, bayanın Osmanlı’daki yerine, 1990’larda varlığı ivme kazanan müteahhitlerin yol açtığı şahsi ve toplumsal “yıkıma”, taşra çağdaşlaşmasına, asılan bir başbakana kulak kabartarak Türkiye tarihinden görünümler sunuyor. bununla birlikte tarihî dokunun zedelendiği, çağdaş dokunuşların nostaljik katmanları yok ettiği, binaların ruhunun göz arkası edildiği devirlere de…
İtina Yula’nın oyunun sıkıntısıyla kurduğu sıcak bağ rejiye de yansımış. Sahne tasarımı, ses, ışık ve Sema Keçik’in performansı oyunun katmanlarını besliyor. “Hayat Der Gülümserim”, içinizi ısıtacak, size düzgün gelecek, sokakların kıssalarla dolu olduğunu hatırlatacak ve izleyende güzel bir sada bırakacak oyunlardan.