CatWalk
New member
Hükümran Limoncuoğlu – Bardaktan boşanırcasına yağan yağmur. Gürleyip duran huysuz bir gök. Çakan şimşeklerle bir anlığına aydınlanıp tekrar kararan, kopkoyu bir gece. Güya bunlar gereğince ürkütücü değilmiş üzere çan sesleri geliyor uzaktan. Kopkoyu bir gecede tek başınıza yürüyorsunuz, seslenseniz sesinizi duyan olmayacak. Size gerçek bakan bir form, bir silüet görüyorsunuz o anlık aydınlanan gökyüzünün ışığında. Arkanızı dönüp kaçmak isteğiyle dolup taşıyor tüm bedeniniz. Lakin tam bir karabasan üzere, isteseniz de hareket etmiyor eklemleriniz, kaslarınız. Dehşet tüm benliğinizi ele geçiriyor…
daha sonra birdenbire günlerden pazar olduğunu, kahvaltıda gazetenizin pazar günü verdiği kültür sanat ekine göz gezdirdiğinizi fark ediyorsunuz. Çayınızdan bir yudum alıp, gönül rahatlığıyla okumaya devam ediyorsunuz. Çünkü bu yazı sizi ürkütmek niyetinde değil. Yalnızca Black Sabbath’ın 52 sene evvelden piyasaya çıkarak heavy metal dediğimiz müzik çeşidinin başlangıcı kabul edilecek birinci albümü hakkında birkaç cümle kurmak istiyor. bahsetmiş olduğu dehşet anı da yalnızca Black Sabbath’ın birebir isimli birinci albümünün tıpkı isimli birinci müziği. Ve evet, bu biçimde yazınca tekerleme üzere oluyor.
Küçük bir aykırı köşe
Britanya’nın şehr-i Birmingham’ından dört genç müzisyen Earth ismiyle bir ortaya geldiklerinde yarım asır daha sonra bir müzik çeşidinin başlangıç noktası kabul edilecek bir kayıt yapacaklarından habersizdi. Vakitte seyahat yapıp karşılarına dikilsek, bu biçimde bu biçimde diye konuyu anlatsak, “Ya bırak allasen” der geçerlerdi. Ozzy Osbourne bu dört delikanlının en haytasıydı. Başına iş açmakta pek becerikliydi. Emekçi sınıfına mensup bir babanın oğlu olarak, o bahtı paylaşmadan öteki bir hayat mümkün mü arayışındaydı. Tony Iommi, İtalyan kökleri olan bir ailenin evladıydı. 17 yaşında çalıştığı fabrikada sağ elinin orta ve yüzük parmaklarının uçlarını makineye kaptırdı. Artık gitar çalamayacağı söylendi. Ancak kulak asmadı söylenenlere. Tony Iommi hem de bıyıklıydı. Bu bıyık konusu Iommi’nin müziğiyle birlikte imzası hâline gelecekti. Geezer Butler pek afili bir ağabeydi. Ortamlarda dikkat çeken, tanınan bir tanesiydi. Edebiyata merakı kümenin müzik kelamlarına yansımak için gün sayıyordu. Bill Ward, caz büyüklerini dinleyerek büyümüş ve o denli davul setinin başına geçmişti.
Earth ismi kısa müddette Black Sabbath’a dönüştü. Endişe sinemasının kült figürlerinden Boris Karloff’un oynadığı bir sinemaydı Black Sabbath. Frapan renklerin, psikedelik görsel ve işitsel temaların cirit attığı 60’ların son günlerinin İngiltere’sinde, kendilerine mahsus bir güzergâh çizdi bu dört müzisyen. O rengârenk günlerde, farklarını ortaya koyabilmek için karanlık temalarda müziklere meylettiler. 16 Ekim 1969’da, 12 saatlik bir stüdyo seansı sonucunda birinci albümlerini kaydetti Black Sabbath. Hâlihazırda verebildikleri konserlerde bu müzikleri çalıp duruyorlardı. O yüzden 12 saatte ‘şipşak’ bitirdiler işi ve bir daha sonraki konserlerine yollandılar. Onlar yollardayken, birinci Black Sabbath albümünün kapak fotoğrafı çekildi, albümün kapağında yer alacak öğeler belirlendi. Bugün bir müzik çeşidinin kurallarını ortaya koyduğunu düşündüğümüz bu birinci albüm, aslında biraz plak şirketi hınzırlığıyla şekillenmişti. Kapak fotoğrafı, Thames ırmağına nazır bir su değirmeninde çekilmişti. Fotoğraf üzerinde oynandıktan daha sonra tam olarak çözemediğimiz, lakin çok ‘tekinsiz’ gelen bir figüre dönüşmüştü o su değirmeni ve önündeki hanımefendi. Kapağın iç kısmına da Black Sabbath konseptine uygun düşeceği öngörüldüğü için karşıt bir haç yerleştirilmişti, kümeden habersiz. Konsept tamamdı. Black Sabbath dehşet edebiyatı, fantastik dünyalar, gotik imgeler, şeytani güçler ortasından çıkıp geliyor, ürkütücü lakin bir yandan da cazip bir şey olarak pazarlanabilir hâle dönüşüyordu. birebir vakitte saçına çiçekler takıp dans eden nesle küçük bir aksi köşeydi.
Kitapların birinci hususu
Albüm piyasaya çıktığında sert bir blues rock diye tanımlayan da oldu, makûs bir albüm olarak derhal yerle bir eden de. Kimse 1970 yılının 13 Şubat’ında (ki o 13 Şubat bir cuma gününe denk geliyordu) yayınlanan albümün bir çağ açtığını düşünmedi. yıllar ortasında geriye dönüp izler sürüldüğünde heavy metal dediğimiz çeşidi ortaya çıkaran albüm olarak isimlendirdik “Black Sabbath”ı. Kapağı başlı başına bir efsaneye dönüştü. Iommi’nin gitar cümleleri “Siz de konutta heavy metal yapabilirsiniz” kitaplarının birinci hususu oldu. Geezer Butler’ın bas gitarının dolgun ve müziklere taraf veren hâli ve Bill Ward’un yalnızca bir ritim enstrümanı üzere davranmayıp ruh hâli belirleyen davulları da keza. Doğal bu birinci albümden bir de ‘karanlıklar prensi’ Ozzy çıktı. Başlı başına bir hikaye. Tıpkı, daha sonrasında yapılan her tanınan müzikte bir biçimde izlerini sürebileceğimiz The Beatles tesiri üzere, Black Sabbath’ın birinci albümü de heavy metal ve tüm alt cinslerinde izlerini çabucak işitebileceğimiz bir tesir bıraktı. En uç çeşitlerinden en ailecek dinleyebileceklerimize kadar.
daha sonra birdenbire günlerden pazar olduğunu, kahvaltıda gazetenizin pazar günü verdiği kültür sanat ekine göz gezdirdiğinizi fark ediyorsunuz. Çayınızdan bir yudum alıp, gönül rahatlığıyla okumaya devam ediyorsunuz. Çünkü bu yazı sizi ürkütmek niyetinde değil. Yalnızca Black Sabbath’ın 52 sene evvelden piyasaya çıkarak heavy metal dediğimiz müzik çeşidinin başlangıcı kabul edilecek birinci albümü hakkında birkaç cümle kurmak istiyor. bahsetmiş olduğu dehşet anı da yalnızca Black Sabbath’ın birebir isimli birinci albümünün tıpkı isimli birinci müziği. Ve evet, bu biçimde yazınca tekerleme üzere oluyor.
Küçük bir aykırı köşe
Britanya’nın şehr-i Birmingham’ından dört genç müzisyen Earth ismiyle bir ortaya geldiklerinde yarım asır daha sonra bir müzik çeşidinin başlangıç noktası kabul edilecek bir kayıt yapacaklarından habersizdi. Vakitte seyahat yapıp karşılarına dikilsek, bu biçimde bu biçimde diye konuyu anlatsak, “Ya bırak allasen” der geçerlerdi. Ozzy Osbourne bu dört delikanlının en haytasıydı. Başına iş açmakta pek becerikliydi. Emekçi sınıfına mensup bir babanın oğlu olarak, o bahtı paylaşmadan öteki bir hayat mümkün mü arayışındaydı. Tony Iommi, İtalyan kökleri olan bir ailenin evladıydı. 17 yaşında çalıştığı fabrikada sağ elinin orta ve yüzük parmaklarının uçlarını makineye kaptırdı. Artık gitar çalamayacağı söylendi. Ancak kulak asmadı söylenenlere. Tony Iommi hem de bıyıklıydı. Bu bıyık konusu Iommi’nin müziğiyle birlikte imzası hâline gelecekti. Geezer Butler pek afili bir ağabeydi. Ortamlarda dikkat çeken, tanınan bir tanesiydi. Edebiyata merakı kümenin müzik kelamlarına yansımak için gün sayıyordu. Bill Ward, caz büyüklerini dinleyerek büyümüş ve o denli davul setinin başına geçmişti.
Earth ismi kısa müddette Black Sabbath’a dönüştü. Endişe sinemasının kült figürlerinden Boris Karloff’un oynadığı bir sinemaydı Black Sabbath. Frapan renklerin, psikedelik görsel ve işitsel temaların cirit attığı 60’ların son günlerinin İngiltere’sinde, kendilerine mahsus bir güzergâh çizdi bu dört müzisyen. O rengârenk günlerde, farklarını ortaya koyabilmek için karanlık temalarda müziklere meylettiler. 16 Ekim 1969’da, 12 saatlik bir stüdyo seansı sonucunda birinci albümlerini kaydetti Black Sabbath. Hâlihazırda verebildikleri konserlerde bu müzikleri çalıp duruyorlardı. O yüzden 12 saatte ‘şipşak’ bitirdiler işi ve bir daha sonraki konserlerine yollandılar. Onlar yollardayken, birinci Black Sabbath albümünün kapak fotoğrafı çekildi, albümün kapağında yer alacak öğeler belirlendi. Bugün bir müzik çeşidinin kurallarını ortaya koyduğunu düşündüğümüz bu birinci albüm, aslında biraz plak şirketi hınzırlığıyla şekillenmişti. Kapak fotoğrafı, Thames ırmağına nazır bir su değirmeninde çekilmişti. Fotoğraf üzerinde oynandıktan daha sonra tam olarak çözemediğimiz, lakin çok ‘tekinsiz’ gelen bir figüre dönüşmüştü o su değirmeni ve önündeki hanımefendi. Kapağın iç kısmına da Black Sabbath konseptine uygun düşeceği öngörüldüğü için karşıt bir haç yerleştirilmişti, kümeden habersiz. Konsept tamamdı. Black Sabbath dehşet edebiyatı, fantastik dünyalar, gotik imgeler, şeytani güçler ortasından çıkıp geliyor, ürkütücü lakin bir yandan da cazip bir şey olarak pazarlanabilir hâle dönüşüyordu. birebir vakitte saçına çiçekler takıp dans eden nesle küçük bir aksi köşeydi.
Kitapların birinci hususu
Albüm piyasaya çıktığında sert bir blues rock diye tanımlayan da oldu, makûs bir albüm olarak derhal yerle bir eden de. Kimse 1970 yılının 13 Şubat’ında (ki o 13 Şubat bir cuma gününe denk geliyordu) yayınlanan albümün bir çağ açtığını düşünmedi. yıllar ortasında geriye dönüp izler sürüldüğünde heavy metal dediğimiz çeşidi ortaya çıkaran albüm olarak isimlendirdik “Black Sabbath”ı. Kapağı başlı başına bir efsaneye dönüştü. Iommi’nin gitar cümleleri “Siz de konutta heavy metal yapabilirsiniz” kitaplarının birinci hususu oldu. Geezer Butler’ın bas gitarının dolgun ve müziklere taraf veren hâli ve Bill Ward’un yalnızca bir ritim enstrümanı üzere davranmayıp ruh hâli belirleyen davulları da keza. Doğal bu birinci albümden bir de ‘karanlıklar prensi’ Ozzy çıktı. Başlı başına bir hikaye. Tıpkı, daha sonrasında yapılan her tanınan müzikte bir biçimde izlerini sürebileceğimiz The Beatles tesiri üzere, Black Sabbath’ın birinci albümü de heavy metal ve tüm alt cinslerinde izlerini çabucak işitebileceğimiz bir tesir bıraktı. En uç çeşitlerinden en ailecek dinleyebileceklerimize kadar.