San Francisco Giants’tan Alex Cobb, Salı günü dokuzuncu vuruşta iki çıkış yaparak vuruşsuz oyuncuyu korudu ve gecenin 125. atışını (89 mil/saatlik bir şerit) attı ve Cincinnati’den Spencer Steer onu bir vuruşta orta sahaya yerleştirdi. çift koşun.
Sonra tuhaf bir şey oldu: Cobb tepede kaldı.
Takımı evinde 6-1 kazandı, bu sezon tek başlangıçta en fazla şutu o attı ve gol pozisyonunda bir koşucu vardı. Ancak 35 yaşındaki Cobb oyunda kaldı ve Reds’in şerit ölçümlü golcüleri ve inanılmaz hızıyla tanınan çaylak hissi Elly De La Cruz ile karşılaştı.
Giants menajeri Gabe Kapler maçtan sonra gazetecilere verdiği demeçte, “Yapılması gereken doğru şey, bu şekilde oynayan bir adamın daha ileri gitmesine izin vermektir” dedi. ile.
Cobb yürümeye devam etti. De La Cruz’un 3-1 gerisine düştü, sonra onu dondurdu ve 88 millik ayırıcı ve 93 millik platinle vuruşlar yaparak oyunu bitirdi.
Bu, Cobb’un 12 yıllık kariyerindeki altıncı tam maçıydı ve ilk tek vuruşlu oyuncusuydu. Ve atıcıların bireysel bir hedef peşinde olmaları halinde oyunların içine derinlemesine atış yapmalarına izin verildiği küçük bir trende katıldı.
Cobb’un durumunda, hoşgörü son derece yüksekti: Onun 131 atışı, 2019’dan bu yana herhangi bir atıcının oyundaki en yüksek atışıydı.
Cobb gazetecilere vurucu olmayan oyuncunun kaybı hakkında “Hala komik” dedi. “Kızgın ya da üzgün değildim, ‘Tamam, hadi bu işi bitirelim’ gibiydim.”
Başlangıç oyuncularını kullanma konusunda giderek daha ihtiyatlı hale gelen bir sporda, oyun aşırı bir başarısızlık gibi geldi. Geçen ay, üç vuruşsuz oyuncusu olan Justin Verlander, genel olarak vuruşsuz ve atıcı kısa başlangıçlarının toplamındaki artıştan yakındı ve beyzbolun, oyunların içine derinlemesine atış yapan atıcılar geliştirmemesi durumunda ne kaybedeceğini merak etti.
Verlander, “Umarım önümüzdeki birkaç yıl içinde başımızı kaldırıp bakıp kimsenin adını bilmediği bir takım adamlar görmeyiz” dedi.
Ancak Verlander’in yorumlarından bu yana bazı yöneticiler, insanların yeni başlayanların inanılmaz performanslar sergilemesini istedikleri mesajını almış görünüyor.
1 Ağustos’ta, Houston Astros’tan Framber Valdez tek başına vuruşsuz bir atış yaptı ve 93 sahalık bir başarıda minimum vurucu sayısına ulaştı. 9 Ağustos’ta, geçen sezon yardımcıdan ilk beşe geçen Philadelphia’lı Michael Lorenzen, Washington’a karşı 124 atış yapmasına izin verdi. Ve 12 Ağustos’ta, geçen yılın Ulusal Lig Cy Young Ödülü sahibi Miami Marlins’li Sandy Alcántara, 116 atış yaparak Yankees’e karşı maçın tamamını kazandı.
Açık olmak gerekirse, uzun fırlatmalar hala nadirdir. Atıcılar bu sezon başlangıç başına ortalama beş ve üçte bir atış ortalamasına sahip ve Kapler’in rotasyonu ortalama dört ve üçte iki atışın biraz altında ortalamayla arka sıralara çıkıyor.
Topu kurtarıcıya geçirmeden önce bir veya iki atış yapmak üzere gönderilen açıcıların ara sıra kullanılması nedeniyle sayılar biraz çarpıktır. Ancak vuruş sırasının atıcıları üçüncü seferde daha az etkili hale getirdiği ve atıcı sağlığının bireysel performanstan daha ağır bastığı yönündeki ikili inancı yansıtıyorlar.
Geçen sezon Los Angeles Dodgers All-Star’ın solak oyuncusu Clayton Kershaw’ın sadece 80 atış yapmasına rağmen yedi vuruştan sonra mükemmel bir oyunun dışında kalması, geçen sezon dikkat edilmesi gereken en aşırı durumlardan biri olarak ortaya çıktı. Serin ve yağmurlu bir gün ve Kershaw’ın yakın zamanda sakatlıktan dönmüş olması bu kararda önemli faktörlerdi. Ancak bu aynı zamanda, 2016’da yedi atışta mükemmel bir performans sergileyen Rich Hill de dahil olmak üzere, yıllar içinde isabetsiz tekliflerden birçok başlangıç oyuncusunu çeken menajer Dave Roberts için de bir model oluşturuyordu.
“Aldığım her karar oyuncunun, onun sağlığının ve kulübün yararınadır çünkü Dodgers’a tezahürat yapan bir sürü insan var, sadece bugün ve Clayton’ın golcüsü için değil, aynı zamanda…” Dodgers Dünya Serisini kazandı” dedi Roberts gazetecilere. “Bunu yapabilmemiz için onun sağlıklı olmasına ihtiyacımız var.”
Cobb, Kershaw olmasa da, NL’de üçüncü sırada yer alan, Arizona’nın yarım maç ve Cincinnati’nin iki maç önünde olan bir takım için önemli bir rotasyon oyuncusu. Bunu akılda tutarak, Valdez, Lorenzen ve Alcántara’nın sansasyonel başlangıçlarından bu yana nasıl performans sergilediklerini görmek anlamlı olabilir: hepsinin 60 vuruşta 5,85 ERA’sı var.
Sonra tuhaf bir şey oldu: Cobb tepede kaldı.
Takımı evinde 6-1 kazandı, bu sezon tek başlangıçta en fazla şutu o attı ve gol pozisyonunda bir koşucu vardı. Ancak 35 yaşındaki Cobb oyunda kaldı ve Reds’in şerit ölçümlü golcüleri ve inanılmaz hızıyla tanınan çaylak hissi Elly De La Cruz ile karşılaştı.
Giants menajeri Gabe Kapler maçtan sonra gazetecilere verdiği demeçte, “Yapılması gereken doğru şey, bu şekilde oynayan bir adamın daha ileri gitmesine izin vermektir” dedi. ile.
Cobb yürümeye devam etti. De La Cruz’un 3-1 gerisine düştü, sonra onu dondurdu ve 88 millik ayırıcı ve 93 millik platinle vuruşlar yaparak oyunu bitirdi.
Bu, Cobb’un 12 yıllık kariyerindeki altıncı tam maçıydı ve ilk tek vuruşlu oyuncusuydu. Ve atıcıların bireysel bir hedef peşinde olmaları halinde oyunların içine derinlemesine atış yapmalarına izin verildiği küçük bir trende katıldı.
Cobb’un durumunda, hoşgörü son derece yüksekti: Onun 131 atışı, 2019’dan bu yana herhangi bir atıcının oyundaki en yüksek atışıydı.
Cobb gazetecilere vurucu olmayan oyuncunun kaybı hakkında “Hala komik” dedi. “Kızgın ya da üzgün değildim, ‘Tamam, hadi bu işi bitirelim’ gibiydim.”
Başlangıç oyuncularını kullanma konusunda giderek daha ihtiyatlı hale gelen bir sporda, oyun aşırı bir başarısızlık gibi geldi. Geçen ay, üç vuruşsuz oyuncusu olan Justin Verlander, genel olarak vuruşsuz ve atıcı kısa başlangıçlarının toplamındaki artıştan yakındı ve beyzbolun, oyunların içine derinlemesine atış yapan atıcılar geliştirmemesi durumunda ne kaybedeceğini merak etti.
Verlander, “Umarım önümüzdeki birkaç yıl içinde başımızı kaldırıp bakıp kimsenin adını bilmediği bir takım adamlar görmeyiz” dedi.
Ancak Verlander’in yorumlarından bu yana bazı yöneticiler, insanların yeni başlayanların inanılmaz performanslar sergilemesini istedikleri mesajını almış görünüyor.
1 Ağustos’ta, Houston Astros’tan Framber Valdez tek başına vuruşsuz bir atış yaptı ve 93 sahalık bir başarıda minimum vurucu sayısına ulaştı. 9 Ağustos’ta, geçen sezon yardımcıdan ilk beşe geçen Philadelphia’lı Michael Lorenzen, Washington’a karşı 124 atış yapmasına izin verdi. Ve 12 Ağustos’ta, geçen yılın Ulusal Lig Cy Young Ödülü sahibi Miami Marlins’li Sandy Alcántara, 116 atış yaparak Yankees’e karşı maçın tamamını kazandı.
Açık olmak gerekirse, uzun fırlatmalar hala nadirdir. Atıcılar bu sezon başlangıç başına ortalama beş ve üçte bir atış ortalamasına sahip ve Kapler’in rotasyonu ortalama dört ve üçte iki atışın biraz altında ortalamayla arka sıralara çıkıyor.
Topu kurtarıcıya geçirmeden önce bir veya iki atış yapmak üzere gönderilen açıcıların ara sıra kullanılması nedeniyle sayılar biraz çarpıktır. Ancak vuruş sırasının atıcıları üçüncü seferde daha az etkili hale getirdiği ve atıcı sağlığının bireysel performanstan daha ağır bastığı yönündeki ikili inancı yansıtıyorlar.
Geçen sezon Los Angeles Dodgers All-Star’ın solak oyuncusu Clayton Kershaw’ın sadece 80 atış yapmasına rağmen yedi vuruştan sonra mükemmel bir oyunun dışında kalması, geçen sezon dikkat edilmesi gereken en aşırı durumlardan biri olarak ortaya çıktı. Serin ve yağmurlu bir gün ve Kershaw’ın yakın zamanda sakatlıktan dönmüş olması bu kararda önemli faktörlerdi. Ancak bu aynı zamanda, 2016’da yedi atışta mükemmel bir performans sergileyen Rich Hill de dahil olmak üzere, yıllar içinde isabetsiz tekliflerden birçok başlangıç oyuncusunu çeken menajer Dave Roberts için de bir model oluşturuyordu.
“Aldığım her karar oyuncunun, onun sağlığının ve kulübün yararınadır çünkü Dodgers’a tezahürat yapan bir sürü insan var, sadece bugün ve Clayton’ın golcüsü için değil, aynı zamanda…” Dodgers Dünya Serisini kazandı” dedi Roberts gazetecilere. “Bunu yapabilmemiz için onun sağlıklı olmasına ihtiyacımız var.”
Cobb, Kershaw olmasa da, NL’de üçüncü sırada yer alan, Arizona’nın yarım maç ve Cincinnati’nin iki maç önünde olan bir takım için önemli bir rotasyon oyuncusu. Bunu akılda tutarak, Valdez, Lorenzen ve Alcántara’nın sansasyonel başlangıçlarından bu yana nasıl performans sergilediklerini görmek anlamlı olabilir: hepsinin 60 vuruşta 5,85 ERA’sı var.