Seyircilerin arasında oturdu ve üniversiteden mezun olan gururlu bir büyükbaba gibi izledi. 86 yaşındaki Fred Wilpon, yeni Hall of Famers sınıfları Howard Johnson, Al Leiter ve sunucular Gary Cohen ve Howie Rose takıma damgasını vurduğunda Mets’in sahibiydi. Cumartesi günü düzenlenen tören öncesi basın toplantısında Wilpon neşeyle baktı.
Saha içi kutlamalara katılmadı. Cömert harcamaları ve Mets tarihine saygısı onu hayranların her zaman istediği kahya haline getiren yeni sahibi Steven A. Cohen için bir zemin hazırladı.
Ancak 1980’de takımı satın alan ve 2020’de Cohen’e satan Wilpon için çok şey var: Mets’ini sık sık gölgede bırakan tüm işlev bozukluklarına rağmen, franchise’ın sesini asla susturmadı. Cohen ve Rose, 1980’lerden beri soyunma odasının temel direkleri oldular ve gerçek hayran kitlesini bir gazetecinin her şeyi olduğu gibi anlatma içgüdüsüyle birleştirdiler.
Birçok mal sahibi gibi Wilpon’lar da eleştiriye karşı çok hassas olabilir. Ancak hayranlar için bir kanal olarak güvenilir bir yayının değerini her zaman kabul ettiler.
Wilpon Cumartesi günü “Standayı hiç aramadım, sonra hiç aramadım, asla olması gerektiği kadar dürüst olamayacaklarını söylemedim,” dedi. “Kızmalarını istemezsin ama dürüst ol. Ve öyleydiler.
Mets 1962’de ilk kez sahneye çıktığında Rose sekiz yaşındaydı; tam bir takım ve sporun sizi ömür boyu büyüleyebileceği yaştaydı. Bayside, Queens’in yerlisi olan Rose, PS 205’teki eski arkadaşlarının kendisinin Mets Onur Listesi’nde yer alacağını düşündüklerinde “okul bahçesinde bağıracaklarını” söyledi.
Sonra tekrar, dedi Rose, gerçekten Miracle Mets’in 1969’da Dünya Serisini kazanması kadar saçma mı? Bu zaferin dönüştürücü olduğunu söyledi: Yorulmak bilmeyen çalışma ve inançla neredeyse her şeyin mümkün olduğunu öğrendi.
Rose, 1987’de Mets radyo ekibinde bir yer edindi, burada maçtan önce ve sonra çalıştı ve yıllarca TV spikeri olarak çalıştıktan sonra, Bob Murphy’nin uzun görev süresinin sonuna doğru radyoya geri döndü. Rose bu ortamda kararsızdı ve bir keresinde bir reklam arası sırasında Murphy’ye geleceğini yüksek sesle sormuştu. 30 yaş büyük olan ve övgü konusunda yetersiz olan Murphy, Rose’un uyluğuna hafifçe vurdu ve ona iyi olduğunu söyledi.
Rose, “Benim için çok şey ifade ediyordu ve hala ediyor” dedi. “Bu yüzden Murph’u düşündüğümde, aklıma sadece mutlu geri dönüşler ve tüm harika aramalar gelmiyor, aynı zamanda en sonunda onun onayını aldığımı hissettim.”
65 yaşındaki Cohen, Mets için stoper oynamak için büyümek istedi. Bunun yerine, 1989’da Mets ile sona ermeden önce Columbia Üniversitesi’nde bir lisans öğrencisi olarak yayıncılığa döndü ve küçükler – Spartanburg, Durham, Pawtucket – aracılığıyla çalıştı.
Cohen ve onun SNY analistleri Ron Darling ve Keith Hernandez’den daha özel bir yayın üçlüsü hayal etmek zor. Okuryazar ve küçümseyici olmadan esprili, tamamen olup bitenlere odaklanırken yine de eğlenmeyi hatırlıyorlar.
Bir Mets hayranı için aile gibi hissediyorlar; Geçen yıl 101 yaşında ölen beyzbol yazarı Roger Angell, hiçbir yayını kaçırmadığını söyledi.
En sevdiği aramalar sorulduğunda Cohen, “Anlarla pek iyi değilim,” dedi. “Her zaman bir yayıncının işinin en önemli kısmının büyük bir maçın oynandığı 15 saniyede ne yaptığı değil, yayında olduğunuz 500 saat boyunca nasıl performans gösterdiğini düşünmüşümdür. bir sezon boyunca taraftarlar.
Mets ile büyüyen ve göze çarpan bir rotary oyuncusu olarak yedi sezon geçiren Leiter, eğlenceli bir bağlantı kurdu: Mets en son 1984’te bir istasyon kurdu, aynı yıl Leiter (Yankees’den) Bayville Lisesi oldu. New Jersey’de. Sonra Murphy, Ralph Kiner ve Leiter’in Jersey kıyısındaki gençliğinin müzikleri olan Lindsey Nelson vardı.
Leiter, “Ben de bu adamlarla büyüdüm,” dedi, “tıpkı şimdi nesillerin Howie ve Gary ile büyüdüğü gibi.”
Bir hayran ve oyuncu olarak Leiter, her zaman memleketindeki yayıncıların takıma düşkün olmasını istediğini söyledi. İzleyicilerin büyük çoğunluğu hayran olduğu için mantıklı olduğunu söyledi. Ancak bir Pollyannae görüşü çok ileri gider.
Şu anda kendi TV kariyerinin ortasında olan Leiter, “Bir oyuncu olarak benim her şeyim buydu: Kokuştuğum zaman, kendimi iyi hissetmediğim konusunda analize katıldım,” dedi. “Düşündüğünü düşündüğün alanlara girme, sadece uygulama ya da uygulama eksikliği.”
“Bence Howie ve Gary ile denge, bazen bir taraftarın olduğu gibi anlayışlı olmaktır, çünkü onlar takımın taraftarlarıdır ve bundan gurur duyarlar.” Bizim göremediğimiz şeyleri gördüğümüzde üzülürüz. Beğendim ama yine de takımı seviyoruz.”
Bu geleneği paylaşan hayranlar için, Shea Stadyumu’nun Cohen ve Rose gibi oğullarının da Mets tarihçileri olarak görev yapması yardımcı oluyor – bu rol resmi olarak yine Cumartesi günü onurlandırılan avunculare ekibi yayıncısı Jay Horwitz tarafından üstleniliyor.
Cohen haklı olarak, anahtarı vuran üçüncü bir kaleci olan Johnson’ın Mets tarihinde uzun süredir yeterince takdir edilmeyen bir figür olduğunu belirtti. Sadece Barry ve Bobby Bonds ve Alfonso Soriano tarafından geride bırakılan bir başarı olan 30 home run ve 30 çalıntı üs içeren üç sezon geçirdi.
Johnson için o sezonların sonuncusu 1991’di, yani yarım yıldan fazla bir süre önceydi.
62 yaşındaki Johnson, “Muhtemelen 25 yaşındayken oynadığımız oyunu bu seviyede oynayabilmeyi düşünmediğimiz bir gün bile geçmiyor” dedi. uzun zaman öncesinden. Neredeyse iki farklı insanmış gibi. Ve biz yaşlandıkça, o kişi o kadar uzaklaşıyor. Ve bundan hoşlanmıyorum. Hala oynayan kişiyi tanımak istiyorum. O kişinin kim olduğunu öğrenmek istiyorum.”
Cumartesi gibi günlerin amacı bu: Mets için fark yaratan insanların geçmişini onurlandırmak. Neyse ki, bu insanlardan bazıları hala yapıyor.
Saha içi kutlamalara katılmadı. Cömert harcamaları ve Mets tarihine saygısı onu hayranların her zaman istediği kahya haline getiren yeni sahibi Steven A. Cohen için bir zemin hazırladı.
Ancak 1980’de takımı satın alan ve 2020’de Cohen’e satan Wilpon için çok şey var: Mets’ini sık sık gölgede bırakan tüm işlev bozukluklarına rağmen, franchise’ın sesini asla susturmadı. Cohen ve Rose, 1980’lerden beri soyunma odasının temel direkleri oldular ve gerçek hayran kitlesini bir gazetecinin her şeyi olduğu gibi anlatma içgüdüsüyle birleştirdiler.
Birçok mal sahibi gibi Wilpon’lar da eleştiriye karşı çok hassas olabilir. Ancak hayranlar için bir kanal olarak güvenilir bir yayının değerini her zaman kabul ettiler.
Wilpon Cumartesi günü “Standayı hiç aramadım, sonra hiç aramadım, asla olması gerektiği kadar dürüst olamayacaklarını söylemedim,” dedi. “Kızmalarını istemezsin ama dürüst ol. Ve öyleydiler.
Mets 1962’de ilk kez sahneye çıktığında Rose sekiz yaşındaydı; tam bir takım ve sporun sizi ömür boyu büyüleyebileceği yaştaydı. Bayside, Queens’in yerlisi olan Rose, PS 205’teki eski arkadaşlarının kendisinin Mets Onur Listesi’nde yer alacağını düşündüklerinde “okul bahçesinde bağıracaklarını” söyledi.
Sonra tekrar, dedi Rose, gerçekten Miracle Mets’in 1969’da Dünya Serisini kazanması kadar saçma mı? Bu zaferin dönüştürücü olduğunu söyledi: Yorulmak bilmeyen çalışma ve inançla neredeyse her şeyin mümkün olduğunu öğrendi.
Rose, 1987’de Mets radyo ekibinde bir yer edindi, burada maçtan önce ve sonra çalıştı ve yıllarca TV spikeri olarak çalıştıktan sonra, Bob Murphy’nin uzun görev süresinin sonuna doğru radyoya geri döndü. Rose bu ortamda kararsızdı ve bir keresinde bir reklam arası sırasında Murphy’ye geleceğini yüksek sesle sormuştu. 30 yaş büyük olan ve övgü konusunda yetersiz olan Murphy, Rose’un uyluğuna hafifçe vurdu ve ona iyi olduğunu söyledi.
Rose, “Benim için çok şey ifade ediyordu ve hala ediyor” dedi. “Bu yüzden Murph’u düşündüğümde, aklıma sadece mutlu geri dönüşler ve tüm harika aramalar gelmiyor, aynı zamanda en sonunda onun onayını aldığımı hissettim.”
65 yaşındaki Cohen, Mets için stoper oynamak için büyümek istedi. Bunun yerine, 1989’da Mets ile sona ermeden önce Columbia Üniversitesi’nde bir lisans öğrencisi olarak yayıncılığa döndü ve küçükler – Spartanburg, Durham, Pawtucket – aracılığıyla çalıştı.
Cohen ve onun SNY analistleri Ron Darling ve Keith Hernandez’den daha özel bir yayın üçlüsü hayal etmek zor. Okuryazar ve küçümseyici olmadan esprili, tamamen olup bitenlere odaklanırken yine de eğlenmeyi hatırlıyorlar.
Bir Mets hayranı için aile gibi hissediyorlar; Geçen yıl 101 yaşında ölen beyzbol yazarı Roger Angell, hiçbir yayını kaçırmadığını söyledi.
En sevdiği aramalar sorulduğunda Cohen, “Anlarla pek iyi değilim,” dedi. “Her zaman bir yayıncının işinin en önemli kısmının büyük bir maçın oynandığı 15 saniyede ne yaptığı değil, yayında olduğunuz 500 saat boyunca nasıl performans gösterdiğini düşünmüşümdür. bir sezon boyunca taraftarlar.
Mets ile büyüyen ve göze çarpan bir rotary oyuncusu olarak yedi sezon geçiren Leiter, eğlenceli bir bağlantı kurdu: Mets en son 1984’te bir istasyon kurdu, aynı yıl Leiter (Yankees’den) Bayville Lisesi oldu. New Jersey’de. Sonra Murphy, Ralph Kiner ve Leiter’in Jersey kıyısındaki gençliğinin müzikleri olan Lindsey Nelson vardı.
Leiter, “Ben de bu adamlarla büyüdüm,” dedi, “tıpkı şimdi nesillerin Howie ve Gary ile büyüdüğü gibi.”
Bir hayran ve oyuncu olarak Leiter, her zaman memleketindeki yayıncıların takıma düşkün olmasını istediğini söyledi. İzleyicilerin büyük çoğunluğu hayran olduğu için mantıklı olduğunu söyledi. Ancak bir Pollyannae görüşü çok ileri gider.
Şu anda kendi TV kariyerinin ortasında olan Leiter, “Bir oyuncu olarak benim her şeyim buydu: Kokuştuğum zaman, kendimi iyi hissetmediğim konusunda analize katıldım,” dedi. “Düşündüğünü düşündüğün alanlara girme, sadece uygulama ya da uygulama eksikliği.”
“Bence Howie ve Gary ile denge, bazen bir taraftarın olduğu gibi anlayışlı olmaktır, çünkü onlar takımın taraftarlarıdır ve bundan gurur duyarlar.” Bizim göremediğimiz şeyleri gördüğümüzde üzülürüz. Beğendim ama yine de takımı seviyoruz.”
Bu geleneği paylaşan hayranlar için, Shea Stadyumu’nun Cohen ve Rose gibi oğullarının da Mets tarihçileri olarak görev yapması yardımcı oluyor – bu rol resmi olarak yine Cumartesi günü onurlandırılan avunculare ekibi yayıncısı Jay Horwitz tarafından üstleniliyor.
Cohen haklı olarak, anahtarı vuran üçüncü bir kaleci olan Johnson’ın Mets tarihinde uzun süredir yeterince takdir edilmeyen bir figür olduğunu belirtti. Sadece Barry ve Bobby Bonds ve Alfonso Soriano tarafından geride bırakılan bir başarı olan 30 home run ve 30 çalıntı üs içeren üç sezon geçirdi.
Johnson için o sezonların sonuncusu 1991’di, yani yarım yıldan fazla bir süre önceydi.
62 yaşındaki Johnson, “Muhtemelen 25 yaşındayken oynadığımız oyunu bu seviyede oynayabilmeyi düşünmediğimiz bir gün bile geçmiyor” dedi. uzun zaman öncesinden. Neredeyse iki farklı insanmış gibi. Ve biz yaşlandıkça, o kişi o kadar uzaklaşıyor. Ve bundan hoşlanmıyorum. Hala oynayan kişiyi tanımak istiyorum. O kişinin kim olduğunu öğrenmek istiyorum.”
Cumartesi gibi günlerin amacı bu: Mets için fark yaratan insanların geçmişini onurlandırmak. Neyse ki, bu insanlardan bazıları hala yapıyor.