Canımdan fazlaca sevdiğim Liderim Erdoğan, 1 milyon Suriyeli mültecinin vatanlarına iade edileceğini beyan etti. Helal, valla, yaparsa Erdoğan yapar. FETÖ-PeKaKa ve CeHaPe zihniyetinin başımıza musallat ettiği parazitleri önüne alıp kovalayacak. Durun, yetmez. daha sonra 1 milyon Afgan, 1 milyon Afrikalı ve 1 milyon İranlı da vatanına şutlanacak. Erdoğan, nasıl 7 Düvelin üstümüzde kurduğu komploları bertaraf edip kur istikrarsızlığı, yüksek faiz belası ve enflasyonu düşürdüyse, o Suriyeliler de konutuna gidecektir.
Hani, bir Anasözü var “Isıramadığın eli öpeceksin” diye, Dünya Başkanı ve Süper-Vizyon Sahibi Erdoğan’ım da ekonomiyi kurtaramayacağını çözdü, Türkiye’nin can yakan hiçbir sorunu içinse aklına önemli bir çıkış yolu gelmiyor, o da muhalefetten çalmaya başladı. Daha bir ay evvel, 4 milyon Suriyeliye vatandaşlık verilecek, sıradaki seçimde CeHaPe zihniyeti Soros’un rahmine kadar kovalanacaktı. Ne oldu? Ne mi oldu? Evvel AKP’nin gerçekten bu biçimde sinsi bir planı var mıydı? Kesin delil bulamadık, ancak AKP’ye muhalif, CeHaPe zihniyeti ve Millet İttifakı’na ise can düşmanı olan bir kadro “Muhalefetin Üstaklıgilleri” (Yeniçağ muharriri Sayın Selcan Taşçı’dan arakladım bu deyimi) gönüllerindeki en karanlık kabusları pazarladılar okurlarına.
Erdoğan’ın bir vakit içinder tek ağızdan Türkiye gerçeğini belirleyen ve belleten o harika propaganda makinesi çöktü, zira artık halk tüm bilgisini toplumsal medyadan alıyor. Toplumsal medyada AK Troller Yok Troller oldu. Lakin propaganda üstünlüğü bir daha de açık farkla Tek Başkanım ve Ebedi Liderim Erdoğan’da, zira DP önderi Gültekin Uysal’ın tabiriyle “Muhalefete muhalefet etsin diyerek ortaya sürülmüş, iktidar aparatı olmuş bir fazlaca isim” propaganda misyonunu devraldı.
DİKEN müellifi ve değerli bilim insanı İhsan Dağı AKP propagandası nazaranvini devralan ikinci bir “sözüm ona” muhalif kesim daha tanımlıyor:
“Niyetleri bu değildir şüphesiz eleştirenlerin ancak bitmez tükenmez bir muhalefet partileri eleştirisi kitleleri seçimlerden, muhalefetten ve hatta siyasetten uzaklaştırıyor. bu biçimde bir sonuç yarattıkça da muhalefete yönelik ‘içerden’ tenkitler ‘yapıcı’ olmaktan çıkıyor, muhalefetin gücünü, seçmenin de umudunu tüketen bir fonksiyon görmeye başlıyor.
Bu Muhalefetin Aklıöncedengilleri’nin lisanlarına pelesenk ettikleri bir slogan daha var ki, referans göstermek yerine kendi sözlerimle özetliyorum: “Demokratik sisteme geçiş karın doyurmaz, Millet İttifakı’nın ekonomiyi nasıl düzelteceğine dair ne fikri, ne de zikri var”.
Nitekim o denli mi sanki? Vatandaş, mesela kararsız seçmen ekonomiyi paçavraya çevirmesine karşın “ne me lazım, bu Millet İttfakı denen ne idüğü meçhullerin ne yapacağı muhakkak olmaz, ben bir daha Erdoğan’a oy vereyim en iyisi” der mi?
Bu soruya birkaç kademede karşılık vereceğim. Evvel, Türkiye’de hiç kimse kullanmadığı için ithalatı durdurulan ve artık e-ticaret sitelerinde bile bulunmayan Düz Mantık yolunu kullanayım.
İdama mahkum edildiniz.
İnfaz memur önünüze iki bardak sıvı koydu.
Birinde Baldıran Zehiri var, içersen anında mevta durumları.
Ötekinde ne olduğu muhakkak değil. Arsenik zehri de olabilir, votka-enerji içeceği de.
Rasyonel bir idam mahkumu hangi bardağı seçer?
Aklınızdan geçen yanıtı biliyorum. “Hangisinin yanında kavun-beyaz peynir veriyorlarsa”. Yaşşayın be. İşte benim Türküm.
Demokrasi karın doyurmaz, seçmenin de mikinde değil diyenler ne anket okuyor, ne de iktisat. Size bir anket kararı vereyim:
“İstanbul İktisat Araştırma, Friedrich Naumann Vakfı’nın dayanağıyla ‘‘Türkiye’nin Geleceğine Bakış’’ isimli raporu hazırladı…. Araştırmaya katılanların yüzde 83’ü söz özgürlüğünün garanti altına alındığı bir ülkede yaşamak istediğini söylerken yüzde 66 iştirakçi demokrasi talep ediyor”.
Bir öteki anketten daha alıntı yapayım: “Ekonomiye dair telaşlar Ete’ye göre bir sürpriz olmasa da, adalet konusundaki dert onu da şaşırtmış.
“Bu bulgular, Türkiye’de önemli bir adalet sorunu olduğunu gösteriyor. Mahkemelere ve kurumlara inanç epey düşük. Bu da uzunca bir müddetdir devam eden ve yargı üzerinden şekillenen siyasi iktidar gayretiyle alakalı bir durum. Muhaliflerin yargı üzerinden tasfiyesi pervasızca ilerliyor. Yargı konusu da toplumun büyük kısmı için partizan bir mana taşıyor” diyor Ete.
Balta’ya göre ise, iktisat ve adalet, siyasi kutuplaşmanın ortadan kalktığı, her insanın düzgünleşme beklediği iki temel husus.
Bu iki mevzu, Türkiye’nin ortaklaştığı, her siyasal kimlikten kümenin bozulmadan hissesini aldığı Türkiye’nin temel sorunu olarak görülüyor” diyor Balta”.
Daron Acemoğlu ve James Robinson “Why Nations Fail?” başlıklı akademik çalışmaları ile kurumsal iktisat tarihinde çığır açtılar. Zira, iştirakçi demokrasinin nasıl ekonomik performansı kuvvetlendirdiğini ispat ettiler. Acemoğlu ve Robinson, sonrasındasında “The Narrow Corridor: How Nations struggle for Liberty” isimli ikinci yapıtlarında tezlerini geliştirerek bir ülkenin kalkınması için gerekli temel kuralları sıraladılar. Bu yapıtlardan alıntı yapmaya dahi tenezzül etmeyeceğim, zira demokrat geçinen Muhalefetin Aklıöncedengilleri okumazlar bu biçimde zırvaları. Onlar Aziz Tanrı’dan her boku bilerek doğmuşlar ve Tanrı’nın yalnızca onlara bahşettiği fazlaca özel süper-kahraman sezileriyle makale muharrirler.
Millet İttifakı’nın 28 Şubat deklarasyonu Acemoğlu-Robinson teziyle adet tıpa-tıp örtüşüyor. Ekonomiyi kurtarmanın birinci adımı yargı bağımsızlığı, devlet erkleri arası istikrar ve karşılıklı kontrolün sağlanması, hür piyasa şartlarının (kamu kontrolünde olmak kaydıyla) tam olarak tesis edilmesidir diyor o deklarasyon.
Yani Millet İttifakı’nın üstünde birinci uzlaştığı bahis olan tam demokratikleşme ekonomik performans için de temel koşuldur, yerine getirildi.
Lakin, Muhalefetin Aklıöncedengilleri yien ikna olmazlar. Onlara “halk nasıl ekmek bulacak?” sorusuna karşılık lazım. Yani, nasıl ulufe dağıtılacak, kimin cebine para konacak, hangi aptal projelere tonlarca vergi akıtılarak teşvik edilecek, hangi eserler sübvanse edilecek? 20 yıldır Türkiye’yi hiçbir iktisat kuramı ve ahlaki ideolojiye bağlı olmadan karakucak yöneten AKP’nin tüm bu yolları deneyip hiçbir sonuç elde edemediğini bakılırsamezler.
Millet İttifakı’nın demokrasi deklarasyonu ve CHP sözcüsü Faik Öztrak’ın 7 Şubat 2022 enflasyonla gayret reçetesi, ekonomiyi kurtarmak için kâfi ve %100 sonuç verecek 3 adımın atılacağını taahhüte bağlıyor.
Bunların birincisi ve en değerlisi: “İlk iş olarak Merkez Bankası’nın başına liyakatli bir ismi atayacağız. Bankayı siyasetin müdahalesinden kurtaracağız. Bankanın araç bağımsızlığına asla müdahale etmeyeceğiz”.
Bütçe istikrarı ve enflasyonla uğraş eden bir para siyaseti ekonomik istikrarın da şayet olmazsa olmazları değil miydi ya?
Bu vaat yerine getirilirse, Türkiye’ye Berat Albayrak periyodunda bu yana kaçan $60 milyar sıcak paranın en az yarısı birinci altı ayda geri döner. TL paha kazanırken, faizler ve enflasyon düşer. Daha kıymetlisi, kredi notumuz yükselir ve dışardan daha ucuza kredi alırız.
İkiiiiiiiii: “Dünya standartlarında bir Kamu İhale Yasası’nı çıkaracağız. Hükümetin, iktisadın günlük işleyişine müdahale etmeyeceğinin, teminatını vereceğiz”.
Bakın, Kamu İhale Kanunu’nu AB normlarında revize edelim, devlet, KİT ve belediyelerde yolsuzluk ve kaynak israfının yarısını bir kalemde siler atarız.
Buna ek olarak…. “Kamu Özel İşbirliği Projelerinde dövizle belirlenen tarifeleri ve gelir garantilerini, acilen Türk Lirası’na çevireceğiz. Hukuk çerçevesinde, bu projelerin işletme haklarını kamuya geri alacağız. Dövizle iç borçlanmaya son vereceğiz. Bütçemizi ipotek altına alma riski taşıyan, TL mevduatlara kur garantisini kaldıracağız” vaatlerini de eklerseniz, bütçede fakir-fukaraya ekmek dağıtacak bol bol imkan oluşur.
Pekala imkanlar nasıl kullanılacak? Karşılığı bir daha Öztrak açıklasın: “Kamu bankaları kaynaklarının yandaşa ve rant projelerine aktarılmasına derhal son vereceğiz. Ziraat Bankası yalnızca çiftçiye, Halk Bankası da yalnızca esnafa avantajlı kredi sağlayacak.
Bütçede yarattığımız imkânları, dar gelirli ve dezavantajlı kesitlerin rahatlatılması için kullanacağız. Aile Dayanakları Sigortası’nı hayata geçireceğiz”.
Daha ne istiyorsunuz be kardeşim? Odin Aşkına, daha ne istiyorsunuz?
FÖŞ
şahsi websitemde yenilemeler burada
Kaliteli Ekonomi-finans yorumu seyretmek için
Hani, bir Anasözü var “Isıramadığın eli öpeceksin” diye, Dünya Başkanı ve Süper-Vizyon Sahibi Erdoğan’ım da ekonomiyi kurtaramayacağını çözdü, Türkiye’nin can yakan hiçbir sorunu içinse aklına önemli bir çıkış yolu gelmiyor, o da muhalefetten çalmaya başladı. Daha bir ay evvel, 4 milyon Suriyeliye vatandaşlık verilecek, sıradaki seçimde CeHaPe zihniyeti Soros’un rahmine kadar kovalanacaktı. Ne oldu? Ne mi oldu? Evvel AKP’nin gerçekten bu biçimde sinsi bir planı var mıydı? Kesin delil bulamadık, ancak AKP’ye muhalif, CeHaPe zihniyeti ve Millet İttifakı’na ise can düşmanı olan bir kadro “Muhalefetin Üstaklıgilleri” (Yeniçağ muharriri Sayın Selcan Taşçı’dan arakladım bu deyimi) gönüllerindeki en karanlık kabusları pazarladılar okurlarına.
Erdoğan’ın bir vakit içinder tek ağızdan Türkiye gerçeğini belirleyen ve belleten o harika propaganda makinesi çöktü, zira artık halk tüm bilgisini toplumsal medyadan alıyor. Toplumsal medyada AK Troller Yok Troller oldu. Lakin propaganda üstünlüğü bir daha de açık farkla Tek Başkanım ve Ebedi Liderim Erdoğan’da, zira DP önderi Gültekin Uysal’ın tabiriyle “Muhalefete muhalefet etsin diyerek ortaya sürülmüş, iktidar aparatı olmuş bir fazlaca isim” propaganda misyonunu devraldı.
DİKEN müellifi ve değerli bilim insanı İhsan Dağı AKP propagandası nazaranvini devralan ikinci bir “sözüm ona” muhalif kesim daha tanımlıyor:
“Niyetleri bu değildir şüphesiz eleştirenlerin ancak bitmez tükenmez bir muhalefet partileri eleştirisi kitleleri seçimlerden, muhalefetten ve hatta siyasetten uzaklaştırıyor. bu biçimde bir sonuç yarattıkça da muhalefete yönelik ‘içerden’ tenkitler ‘yapıcı’ olmaktan çıkıyor, muhalefetin gücünü, seçmenin de umudunu tüketen bir fonksiyon görmeye başlıyor.
Bu Muhalefetin Aklıöncedengilleri’nin lisanlarına pelesenk ettikleri bir slogan daha var ki, referans göstermek yerine kendi sözlerimle özetliyorum: “Demokratik sisteme geçiş karın doyurmaz, Millet İttifakı’nın ekonomiyi nasıl düzelteceğine dair ne fikri, ne de zikri var”.
Nitekim o denli mi sanki? Vatandaş, mesela kararsız seçmen ekonomiyi paçavraya çevirmesine karşın “ne me lazım, bu Millet İttfakı denen ne idüğü meçhullerin ne yapacağı muhakkak olmaz, ben bir daha Erdoğan’a oy vereyim en iyisi” der mi?
Bu soruya birkaç kademede karşılık vereceğim. Evvel, Türkiye’de hiç kimse kullanmadığı için ithalatı durdurulan ve artık e-ticaret sitelerinde bile bulunmayan Düz Mantık yolunu kullanayım.
İdama mahkum edildiniz.
İnfaz memur önünüze iki bardak sıvı koydu.
Birinde Baldıran Zehiri var, içersen anında mevta durumları.
Ötekinde ne olduğu muhakkak değil. Arsenik zehri de olabilir, votka-enerji içeceği de.
Rasyonel bir idam mahkumu hangi bardağı seçer?
Aklınızdan geçen yanıtı biliyorum. “Hangisinin yanında kavun-beyaz peynir veriyorlarsa”. Yaşşayın be. İşte benim Türküm.
Demokrasi karın doyurmaz, seçmenin de mikinde değil diyenler ne anket okuyor, ne de iktisat. Size bir anket kararı vereyim:
“İstanbul İktisat Araştırma, Friedrich Naumann Vakfı’nın dayanağıyla ‘‘Türkiye’nin Geleceğine Bakış’’ isimli raporu hazırladı…. Araştırmaya katılanların yüzde 83’ü söz özgürlüğünün garanti altına alındığı bir ülkede yaşamak istediğini söylerken yüzde 66 iştirakçi demokrasi talep ediyor”.
Bir öteki anketten daha alıntı yapayım: “Ekonomiye dair telaşlar Ete’ye göre bir sürpriz olmasa da, adalet konusundaki dert onu da şaşırtmış.
“Bu bulgular, Türkiye’de önemli bir adalet sorunu olduğunu gösteriyor. Mahkemelere ve kurumlara inanç epey düşük. Bu da uzunca bir müddetdir devam eden ve yargı üzerinden şekillenen siyasi iktidar gayretiyle alakalı bir durum. Muhaliflerin yargı üzerinden tasfiyesi pervasızca ilerliyor. Yargı konusu da toplumun büyük kısmı için partizan bir mana taşıyor” diyor Ete.
Balta’ya göre ise, iktisat ve adalet, siyasi kutuplaşmanın ortadan kalktığı, her insanın düzgünleşme beklediği iki temel husus.
Bu iki mevzu, Türkiye’nin ortaklaştığı, her siyasal kimlikten kümenin bozulmadan hissesini aldığı Türkiye’nin temel sorunu olarak görülüyor” diyor Balta”.
Daron Acemoğlu ve James Robinson “Why Nations Fail?” başlıklı akademik çalışmaları ile kurumsal iktisat tarihinde çığır açtılar. Zira, iştirakçi demokrasinin nasıl ekonomik performansı kuvvetlendirdiğini ispat ettiler. Acemoğlu ve Robinson, sonrasındasında “The Narrow Corridor: How Nations struggle for Liberty” isimli ikinci yapıtlarında tezlerini geliştirerek bir ülkenin kalkınması için gerekli temel kuralları sıraladılar. Bu yapıtlardan alıntı yapmaya dahi tenezzül etmeyeceğim, zira demokrat geçinen Muhalefetin Aklıöncedengilleri okumazlar bu biçimde zırvaları. Onlar Aziz Tanrı’dan her boku bilerek doğmuşlar ve Tanrı’nın yalnızca onlara bahşettiği fazlaca özel süper-kahraman sezileriyle makale muharrirler.
Millet İttifakı’nın 28 Şubat deklarasyonu Acemoğlu-Robinson teziyle adet tıpa-tıp örtüşüyor. Ekonomiyi kurtarmanın birinci adımı yargı bağımsızlığı, devlet erkleri arası istikrar ve karşılıklı kontrolün sağlanması, hür piyasa şartlarının (kamu kontrolünde olmak kaydıyla) tam olarak tesis edilmesidir diyor o deklarasyon.
Yani Millet İttifakı’nın üstünde birinci uzlaştığı bahis olan tam demokratikleşme ekonomik performans için de temel koşuldur, yerine getirildi.
Lakin, Muhalefetin Aklıöncedengilleri yien ikna olmazlar. Onlara “halk nasıl ekmek bulacak?” sorusuna karşılık lazım. Yani, nasıl ulufe dağıtılacak, kimin cebine para konacak, hangi aptal projelere tonlarca vergi akıtılarak teşvik edilecek, hangi eserler sübvanse edilecek? 20 yıldır Türkiye’yi hiçbir iktisat kuramı ve ahlaki ideolojiye bağlı olmadan karakucak yöneten AKP’nin tüm bu yolları deneyip hiçbir sonuç elde edemediğini bakılırsamezler.
Millet İttifakı’nın demokrasi deklarasyonu ve CHP sözcüsü Faik Öztrak’ın 7 Şubat 2022 enflasyonla gayret reçetesi, ekonomiyi kurtarmak için kâfi ve %100 sonuç verecek 3 adımın atılacağını taahhüte bağlıyor.
Bunların birincisi ve en değerlisi: “İlk iş olarak Merkez Bankası’nın başına liyakatli bir ismi atayacağız. Bankayı siyasetin müdahalesinden kurtaracağız. Bankanın araç bağımsızlığına asla müdahale etmeyeceğiz”.
Bütçe istikrarı ve enflasyonla uğraş eden bir para siyaseti ekonomik istikrarın da şayet olmazsa olmazları değil miydi ya?
Bu vaat yerine getirilirse, Türkiye’ye Berat Albayrak periyodunda bu yana kaçan $60 milyar sıcak paranın en az yarısı birinci altı ayda geri döner. TL paha kazanırken, faizler ve enflasyon düşer. Daha kıymetlisi, kredi notumuz yükselir ve dışardan daha ucuza kredi alırız.
İkiiiiiiiii: “Dünya standartlarında bir Kamu İhale Yasası’nı çıkaracağız. Hükümetin, iktisadın günlük işleyişine müdahale etmeyeceğinin, teminatını vereceğiz”.
Bakın, Kamu İhale Kanunu’nu AB normlarında revize edelim, devlet, KİT ve belediyelerde yolsuzluk ve kaynak israfının yarısını bir kalemde siler atarız.
Buna ek olarak…. “Kamu Özel İşbirliği Projelerinde dövizle belirlenen tarifeleri ve gelir garantilerini, acilen Türk Lirası’na çevireceğiz. Hukuk çerçevesinde, bu projelerin işletme haklarını kamuya geri alacağız. Dövizle iç borçlanmaya son vereceğiz. Bütçemizi ipotek altına alma riski taşıyan, TL mevduatlara kur garantisini kaldıracağız” vaatlerini de eklerseniz, bütçede fakir-fukaraya ekmek dağıtacak bol bol imkan oluşur.
Pekala imkanlar nasıl kullanılacak? Karşılığı bir daha Öztrak açıklasın: “Kamu bankaları kaynaklarının yandaşa ve rant projelerine aktarılmasına derhal son vereceğiz. Ziraat Bankası yalnızca çiftçiye, Halk Bankası da yalnızca esnafa avantajlı kredi sağlayacak.
Bütçede yarattığımız imkânları, dar gelirli ve dezavantajlı kesitlerin rahatlatılması için kullanacağız. Aile Dayanakları Sigortası’nı hayata geçireceğiz”.
Daha ne istiyorsunuz be kardeşim? Odin Aşkına, daha ne istiyorsunuz?
FÖŞ
şahsi websitemde yenilemeler burada
Kaliteli Ekonomi-finans yorumu seyretmek için