Çocuk gelişmeninde En Çok Rastlanan Disiplin Tuzağı: Kıyaslamak ‘Kardeşin yapıyor ,sen niçin yapamıyorsun?’, ‘Milletin çocuğu hiç senin üzere yapıyor mu, onun bütün notları âlâ senin niçin olmuyor?’, ‘Ahmet annesini babasını hiç üzmüyor.’ ve gibisi bitmek bilmez kıyaslama cümleleri! Bu cümleler size tanıdık geliyor mu?
Biroldukca ebeveyn üzere farkında olmadan kimi vakit çocuğunuzu teşvik etmek ya da başarılı olmasını sağlamak ismine bu biçimde yanlışlı davranışlar sergiliyor olabilir misiniz? Aslında birden fazla vakit bunlar ağzınızdan istemeden çıkabilir. Lakin yeterli niyetli de olsa bir diğeriyle karşılaştırılma hiç kimseye uygun gelmez. Bilhassa de çocuklar için bu durum çocukların daha düzgün davranmasını teşvik etmediği üzere daha berbat hissetmelerine de sebep olur. Siz çocuğunuzun yeterliliği için uğraştığınızı düşünürken farkında olmadan çocuğunuzun ruhunda derin yaralar açıyor, kendini yetersiz hissettiriyorsunuz.Hatta çocuğunuzun için de kıyasladığınız bireye karşı öfke duygusu da oluşturuyorsunuz. Çocuğunuz tahminen bu yaşadığı olumsuz hisleri size aşikâr etmiyor ve siz kıyaslamanın çocuğunuza olumlu tesir ile daha âlâ olma yolunda olduğunu düşünüyorsunuz.
Ancak biliniz ki çocukları öteki çocuklarla karşılaştırmanın bir fazlaca olumsuz kararı vardır:
Diğeri ile karşılaştırılan çocuk kendini yetersiz ve kıymetsiz hissetmeye başlar.
vakit içinde özgüveni ve özsaygısı azalır. Daima başaramıyorum ve yapamıyorum üzere olumsuz hisler hissetmeye başlar.
Yetersizlik yaşayan çocukta; arkadaşlarını kıskanma, küskünlükler ve bağlantı çatışmaları görülür.
Kıyaslanan çocuk ailembeni sevmiyor ve beni anlamıyor hissine kapılır
Çocuğun toplumsal bağlantıları ve gelecekte akademik başarısı etkilenmeye başlar.
Kıyaslanan çocuk vakit içinde mutsuzlaşıp hırçınlaşabildiği üzere;zaman içinde daha da içine kapanıp kendini toplumsal hayattan izole edebiliyor.
Kıyaslanan çocuklar gelecek toplumsal ya da akademik hayatlarında daima onay alma ve takdir edilme muhtaçlığı duyarlar.
Pekala çocuğunuz size öteki ebeveynlerle karşılaştırmaya başladığı vakit neler hissedeceksiniz. İsterseniz bu noktaya gelmeden neler yapabilirsiniz bakalım.
1. Her çocuk özeldir:
Yalnızca kendi çocuğunuzun gelişmenine odaklanın çocuğunuzun yetenekleri ve şahsi özelliklerine ağırlaşın.
2. Abartılardan Kaçının:
‘Sen asla…’ ya da ‘ Sen hep…’ üzere abartılı cümleler kurmamaya çalışın. Bu stil cümleler genel yargılar içerir. Çocuğunuzun bir davranışına karşılık tüm davranışlarını gaye alır ve çocuğun kırılmasına yol açar.
3. Sen değil; Ben İletisi Kullanın:
Her vakit birebir mazeret, bir daha ödevlerini yapmamışsın. ( Sen Lisanı )
Ödevlerini yapmaman beni endişendirmeye başladı. ( Ben Lisanı )
Siz bu iki cümleyi duyduğunuz vakit reaksiyonlarınız nasıl olurdu?
Evet sen lisanı kendini hatalı hissettirir ve karşınızdaki kişi kendini direkt savunmaya geçer.
Ben lisanı karşımızdaki kişiyi düşünmeye yönlendirir. Karar sizin.
Çocuğunuzu olduğu üzere kabul edin ve uygun bir rehber olup farklı yeteneklerinin ortaya çıkmasına fırsat tanıyın.
Biroldukca ebeveyn üzere farkında olmadan kimi vakit çocuğunuzu teşvik etmek ya da başarılı olmasını sağlamak ismine bu biçimde yanlışlı davranışlar sergiliyor olabilir misiniz? Aslında birden fazla vakit bunlar ağzınızdan istemeden çıkabilir. Lakin yeterli niyetli de olsa bir diğeriyle karşılaştırılma hiç kimseye uygun gelmez. Bilhassa de çocuklar için bu durum çocukların daha düzgün davranmasını teşvik etmediği üzere daha berbat hissetmelerine de sebep olur. Siz çocuğunuzun yeterliliği için uğraştığınızı düşünürken farkında olmadan çocuğunuzun ruhunda derin yaralar açıyor, kendini yetersiz hissettiriyorsunuz.Hatta çocuğunuzun için de kıyasladığınız bireye karşı öfke duygusu da oluşturuyorsunuz. Çocuğunuz tahminen bu yaşadığı olumsuz hisleri size aşikâr etmiyor ve siz kıyaslamanın çocuğunuza olumlu tesir ile daha âlâ olma yolunda olduğunu düşünüyorsunuz.
Ancak biliniz ki çocukları öteki çocuklarla karşılaştırmanın bir fazlaca olumsuz kararı vardır:
Diğeri ile karşılaştırılan çocuk kendini yetersiz ve kıymetsiz hissetmeye başlar.
vakit içinde özgüveni ve özsaygısı azalır. Daima başaramıyorum ve yapamıyorum üzere olumsuz hisler hissetmeye başlar.
Yetersizlik yaşayan çocukta; arkadaşlarını kıskanma, küskünlükler ve bağlantı çatışmaları görülür.
Kıyaslanan çocuk ailembeni sevmiyor ve beni anlamıyor hissine kapılır
Çocuğun toplumsal bağlantıları ve gelecekte akademik başarısı etkilenmeye başlar.
Kıyaslanan çocuk vakit içinde mutsuzlaşıp hırçınlaşabildiği üzere;zaman içinde daha da içine kapanıp kendini toplumsal hayattan izole edebiliyor.
Kıyaslanan çocuklar gelecek toplumsal ya da akademik hayatlarında daima onay alma ve takdir edilme muhtaçlığı duyarlar.
Pekala çocuğunuz size öteki ebeveynlerle karşılaştırmaya başladığı vakit neler hissedeceksiniz. İsterseniz bu noktaya gelmeden neler yapabilirsiniz bakalım.
1. Her çocuk özeldir:
Yalnızca kendi çocuğunuzun gelişmenine odaklanın çocuğunuzun yetenekleri ve şahsi özelliklerine ağırlaşın.
2. Abartılardan Kaçının:
‘Sen asla…’ ya da ‘ Sen hep…’ üzere abartılı cümleler kurmamaya çalışın. Bu stil cümleler genel yargılar içerir. Çocuğunuzun bir davranışına karşılık tüm davranışlarını gaye alır ve çocuğun kırılmasına yol açar.
3. Sen değil; Ben İletisi Kullanın:
Her vakit birebir mazeret, bir daha ödevlerini yapmamışsın. ( Sen Lisanı )
Ödevlerini yapmaman beni endişendirmeye başladı. ( Ben Lisanı )
Siz bu iki cümleyi duyduğunuz vakit reaksiyonlarınız nasıl olurdu?
Evet sen lisanı kendini hatalı hissettirir ve karşınızdaki kişi kendini direkt savunmaya geçer.
Ben lisanı karşımızdaki kişiyi düşünmeye yönlendirir. Karar sizin.
Çocuğunuzu olduğu üzere kabul edin ve uygun bir rehber olup farklı yeteneklerinin ortaya çıkmasına fırsat tanıyın.