CatWalk
New member
Özel bir okulda Fen Bilgisi öğretmeni olarak çalışan Büşra Akkiren, bilimi çocuklara öğretmek için oyunlaştırma ve hikayeleştirme metodunu seçiyor. Bilim çocukların ilgisini daha epeyce çeksin diye deneyleri masallara, dijital oyunlara uyarlıyor. kimi vakit de deneyin ta kendisi olup iskelet sistemi ya da Güneş’e dönüşen Akkiren, bu usulü nasıl kullanmaya başladığını ve akabinde deneylerini kitaba dönüştürme serüvenini şöyleki anlatıyor:
“DENEY HER YERDE MÜMKÜN
Koridorda, bahçede, her yerde fen deneyi yapılabileceğini göstermek istedim. Öğrenme her yerde mümkün. Değerli olan sahip olunan alanı aktif olarak kullanmak. Çocuklar enteresan bir kıssa duyduklarında dinleme iç güdüsü artıyor. Birinci ders vermeye başladığımda çocuklar iskeletten epeyce korkuyordu. Bir iskelet kostümü tasarlardım, kostümü giydim ve ‘Benim adım İskelet Osman, uzun bir yolcuktan geliyorum. Birfazlaca bilim insanıyla sohbet ettim ve yoruldum bu yüzden kaslarımdan geriye iskeletim kaldı” diyerek anlatmaya başladım. Dersin sonunda hepsi kostüme dokunmaya, iskelet sistemini keşfetmeye/öğrenmeye başlamıştı. Diğer bir gün ben bugün ‘Güneş’im diye sınıfa girip Güneş sistemini anlattım. Bu formülle 8 derslik mevzuyu 35 dakikalık bir kıssayla anlatıyorum. Sonraki gün sorular sorduğumda her insanın cevaplayabildiğini akıllarında kaldığını görüyorum.
ÇOCUĞU TANIMAK İÇİN OYUN OYNAMAK GEREKİYOR
Deneydeki tepkiye bakarak dikkat cazip isimler bulmaya çalışıyorum. örneğin yansıma kararı camdan buhar çıktığı deneye ‘Alaaddin’in sihirli lambası’ ismini verdim, çıkan buharın etrafında dolaşarak ‘Lambadan ben çıktım, dileyin benden ne dilerseniz!’ diyerek oyunlaştırdım. Çocukların severek oynadığı dijital bir oyunu elektrik devresine uyarladım. bakılırsavleri tamamlayarak elektrik sistemini öğrenmiş oldular. Birini tanımak için seyahate çıkmak, bir çocuğu tanımak için ise oyun oynamak gerekiyor.
MAHLASIMI ÖĞRENCİLER VERDİ
Aslında toplumsal medyayı etkin kullanan bir insan değildim. Derdim en hoş ve farklı yoldan öğretmek. daha sonra öğretmenlerin birbirinin ufkunu açtığını fark ettim ve ‘Ben niye paylaşmıyorum?’ dedim. Bir gün üzerimde ‘Dikkat Fenci’ yazan önlüğümle bir masanın üstünde deneyler yaparken ‘öğrencilerimden biri, Öğretmenim siz fazlaca çılgınsınız!’ dedi o günden daha sonra adım Çılgın Fenci oldu.
ÇILGIN FENCİ AYAĞINIZA GELDİ
Kitap yazmak daima hayalimdi, hatta elimde hazır doküman vardı. Yaptığım paylaşımları goren bir yayınevi benimle bağlantıya geçti ve deneyleri kitaba dönüştürmeyi teklif etti. bu biçimdece Çılgın Fenci’nin Deneyleri kitabı ortaya çıkmış oldu. Kitabı hazırlarken deneyleri öğrencilerin, öğretmenlerin ve ebeveynlerin rahatlıkla anlayabileceği ve uygulayabileceği halde yazmaya itina gösterdim. Bizi köy okulu öğretmeni özel okul öğretmeni üzere ayrıştırıyorlar lakin mesleğini severek yapan bir öğretmenin gayesi nerede olursa olsun ulaşabildiği kadar çocuğa ulaşmaktır, benim de gayem bu. Bildiğim, öğrendiğim her şeyi gerek toplumsal medyada paylaşarak, gerek kitaba dökerek, gerekse istekli olarak eğitimler vererek daha fazlaca beşere ulaştırmaya çalışıyorum. Çılgın Fenci’ ayağınıza geldi diyerek ulaşabildiğim herkesle deney yapmaya çalışıyorum. Dedemle bile deney yaptığım oldu.
8 öğretmen bir çizer pandemi periyodunda köy okullarına göndermek üzere bir mecmua yaptık. Oradaki deney kısmını üstelendim ve mecmuayı okul okul gezerek dağıttık. Türkiye’nin her yerinde öğrenciler var ve ben hepsini çocuğum olarak görüyorum. “
“DENEY HER YERDE MÜMKÜN
Koridorda, bahçede, her yerde fen deneyi yapılabileceğini göstermek istedim. Öğrenme her yerde mümkün. Değerli olan sahip olunan alanı aktif olarak kullanmak. Çocuklar enteresan bir kıssa duyduklarında dinleme iç güdüsü artıyor. Birinci ders vermeye başladığımda çocuklar iskeletten epeyce korkuyordu. Bir iskelet kostümü tasarlardım, kostümü giydim ve ‘Benim adım İskelet Osman, uzun bir yolcuktan geliyorum. Birfazlaca bilim insanıyla sohbet ettim ve yoruldum bu yüzden kaslarımdan geriye iskeletim kaldı” diyerek anlatmaya başladım. Dersin sonunda hepsi kostüme dokunmaya, iskelet sistemini keşfetmeye/öğrenmeye başlamıştı. Diğer bir gün ben bugün ‘Güneş’im diye sınıfa girip Güneş sistemini anlattım. Bu formülle 8 derslik mevzuyu 35 dakikalık bir kıssayla anlatıyorum. Sonraki gün sorular sorduğumda her insanın cevaplayabildiğini akıllarında kaldığını görüyorum.
ÇOCUĞU TANIMAK İÇİN OYUN OYNAMAK GEREKİYOR
Deneydeki tepkiye bakarak dikkat cazip isimler bulmaya çalışıyorum. örneğin yansıma kararı camdan buhar çıktığı deneye ‘Alaaddin’in sihirli lambası’ ismini verdim, çıkan buharın etrafında dolaşarak ‘Lambadan ben çıktım, dileyin benden ne dilerseniz!’ diyerek oyunlaştırdım. Çocukların severek oynadığı dijital bir oyunu elektrik devresine uyarladım. bakılırsavleri tamamlayarak elektrik sistemini öğrenmiş oldular. Birini tanımak için seyahate çıkmak, bir çocuğu tanımak için ise oyun oynamak gerekiyor.
MAHLASIMI ÖĞRENCİLER VERDİ
Aslında toplumsal medyayı etkin kullanan bir insan değildim. Derdim en hoş ve farklı yoldan öğretmek. daha sonra öğretmenlerin birbirinin ufkunu açtığını fark ettim ve ‘Ben niye paylaşmıyorum?’ dedim. Bir gün üzerimde ‘Dikkat Fenci’ yazan önlüğümle bir masanın üstünde deneyler yaparken ‘öğrencilerimden biri, Öğretmenim siz fazlaca çılgınsınız!’ dedi o günden daha sonra adım Çılgın Fenci oldu.
ÇILGIN FENCİ AYAĞINIZA GELDİ
Kitap yazmak daima hayalimdi, hatta elimde hazır doküman vardı. Yaptığım paylaşımları goren bir yayınevi benimle bağlantıya geçti ve deneyleri kitaba dönüştürmeyi teklif etti. bu biçimdece Çılgın Fenci’nin Deneyleri kitabı ortaya çıkmış oldu. Kitabı hazırlarken deneyleri öğrencilerin, öğretmenlerin ve ebeveynlerin rahatlıkla anlayabileceği ve uygulayabileceği halde yazmaya itina gösterdim. Bizi köy okulu öğretmeni özel okul öğretmeni üzere ayrıştırıyorlar lakin mesleğini severek yapan bir öğretmenin gayesi nerede olursa olsun ulaşabildiği kadar çocuğa ulaşmaktır, benim de gayem bu. Bildiğim, öğrendiğim her şeyi gerek toplumsal medyada paylaşarak, gerek kitaba dökerek, gerekse istekli olarak eğitimler vererek daha fazlaca beşere ulaştırmaya çalışıyorum. Çılgın Fenci’ ayağınıza geldi diyerek ulaşabildiğim herkesle deney yapmaya çalışıyorum. Dedemle bile deney yaptığım oldu.
8 öğretmen bir çizer pandemi periyodunda köy okullarına göndermek üzere bir mecmua yaptık. Oradaki deney kısmını üstelendim ve mecmuayı okul okul gezerek dağıttık. Türkiye’nin her yerinde öğrenciler var ve ben hepsini çocuğum olarak görüyorum. “