CatWalk
New member
Seyhan Akıncı – Bir salyangozun ve kaplumbağanın tıpkı şey olabileceğini düşündünüz mü hiç? elbette değiller fakat niye olmasınlar. Sonuçta ikisinin de kabuğu var. bu biçimde bizler de pekâlâ birer salyongozuz. İnsan da o kabuğu örmüyor mu itinayla zirvesine. Eugène Ionesco’nun vakitsiz metinlerinden “İki Kişilik Hırgür”, Işıl Kasapoğlu rejisiyle sahneye taşındı. Salyangozumuz ve kaplumbağamız ise Ayşenil Şamlıoğlu ile Reha Özcan. Kabuklarını kırmış ve daha fazla insan kabuğunun dışına çıksın diye sahnede olan iki usta oyuncuyla bu metnin gücelliğini, ne ortasında ne de haricinde olduğumuz alakaları ve olağan olarak bir daha sahnede, turnede olmayı konuştuk.
bir daha sahnede ve turnede olmak nasıl hissettiriyor?
Ayşenil Şamlıoğlu: Çok uzun bir ortadan daha sonra sahneye çıkıyorum. Bendeki pandemi bir çok uzundu. Salonda; bunlar olmamış, üzerine bir sünger çekmişiz üzere yan yana gelmek hakikaten büyük keyifti.
Reha Özcan: Sanırım hiç durmadım pandemi boyunca. Bilmediğimiz bir müddetç yaşıyoruz. Bir tarafınca da ömrü devam ettirmek zorundayız. ömrümüzü devam ettirmek için yaşama sevincimizi pekiştirmek gerekiyor. Yaşama sevincini pekiştiren en kıymetli şeylerden biri de sanat. Kitabidir ya hani “Tiyatro yaşayan bir sanattır, hiç bir vakit durmaz”. Bu süreçte buna tanıklık ettim.
Ayşenil Hanım “Benim pandemim biraz daha uzun soluklu” dediniz. Bu uzun soluklu pandemiye son vermeye nasıl karar verdiniz?
Ayşenil Şamlıoğlu: Reha ile ferdî dostluğumuzun haricinde birbirimizi teatral manada da âlâ tanıyan iki sanatçıyız. ötürüsıyla Reha partner, teklif Işıl Kasapoğlu’ndan geldiğinde ve Ionesco da özel olarak sevdiğim müelliflerden olunca bu uzun pandemiyi ortadan kaldırmakta beis görmedim. Ayrıyeten pandemi kaideleri o denli bir şeye sürüklüyor ki sizi kabuğunuzdan çıkmanız gerektiğini düşünüyorsunuz. Ki oynadığımız oyun da kendi kabuğunun içine çekilen bir kaplumbağa ve salyangozun hikayesi aslında. ötürüsıyla ben de kabuğumu kırmamın vaktinin geldiğini düşündüm.
Oyun hem iki kişi içindeki problemi açısından birebir vakitte dünya hâli açısından fazlaca yeni. niye sıhhatsiz bir ilginin içerisinde debelenip dururuz?
Ayşenil Ş: Benim de başıma gelmedi değil… Herkes bu tıp kayalara bir sefer toslar. Son vakit içinderda epey örneği veriliyor ya kurbağanın… Sıcak suya atsan zıplayacak fakat soğuk suda yavaş yavaş ısıtınca haşlanıncaya kadar aşağıda hoş güzel oturuyor. Galiba biraz Stockholm sendromuna kapılmış kurbağaya dönüyoruz kimi alakalarda.
Reha Ö.: Çok entelektüel laflar ediyor bizim karakterler, bir taraftan da “Bak ben hâlâ yaşıyorum” dedirten saçma tartışmaların arasındaler. hayatımız üzere. Benim hayatımda da bu biçimde şeyler oldu. Hepimizin olduğu üzere.
“Müşfik Kenter’in karşısında Orhan Veli şiirlerini içime içime okudum”
“Bir Garip Orhan Veli” ile de izliyoruz sizi…
Reha Özcan: 11 yaşımda tanıştım Orhan Veli’yle ve 17 yaşıma kadar şiirleri başucumdaydı. Konservatuvara girmedilk evvel 80’de Müşfik Hoca oynuyordu. Konservatuvar imtihanına ana parçalarımın haricinde üç Orhan Veli şiiriyle katıldım Ve Müşfik Kenter de heyetteydi. Müşfik Kenter jürideyken ben Orhan Veli şiirlerini içime içime okudum. Murathan Mungan’ın “Yalnız Bir Opera” şiirini yapmak istedim. “Madem ki şiir yapmak istiyorsun, niye Orhan Veli yapmıyorsun” dedi. Seyahat o gece başladı.
“Kadınların idareye girdiği her alan ışıldıyor”
İstanbul Kent Tiyatroları’nda bir bakılırsav değişikliği yaşandı. Genel Sanat Direktörü Ayşegül İşsever oldu. Bu nazaranvi yapmış epey az bayandan biri olarak ne söylemek istersiniz?
Ayşenil Şamlıoğlu: Ayşegül İşsever, bu esaslı tiyatronun bedelli oyuncularından biri. Her şeydilk evvel yürek dolusu muvaffakiyet diliyorum. Biz bayanların devreye girdiği, idareye girdiği her alan bence daha fazla ışıldıyor. Ben direktör olarak topluma söylemek istediğim cümleleri içeren, o cümleyi tabir eden oyunları seçip, yönetmişimdir. Bayanların idarede daha epeyce kelam sahibi olduğu ülkelerde görüldüğü üzere sistem daha verimli çalışıyor. Ayşegül İşsever’in bu kapsayıcılıkla yıllardır emek verdiği kurumunu başarılı dönemlere taşımasını diliyorum.
bir daha sahnede ve turnede olmak nasıl hissettiriyor?
Ayşenil Şamlıoğlu: Çok uzun bir ortadan daha sonra sahneye çıkıyorum. Bendeki pandemi bir çok uzundu. Salonda; bunlar olmamış, üzerine bir sünger çekmişiz üzere yan yana gelmek hakikaten büyük keyifti.
Reha Özcan: Sanırım hiç durmadım pandemi boyunca. Bilmediğimiz bir müddetç yaşıyoruz. Bir tarafınca da ömrü devam ettirmek zorundayız. ömrümüzü devam ettirmek için yaşama sevincimizi pekiştirmek gerekiyor. Yaşama sevincini pekiştiren en kıymetli şeylerden biri de sanat. Kitabidir ya hani “Tiyatro yaşayan bir sanattır, hiç bir vakit durmaz”. Bu süreçte buna tanıklık ettim.
Ayşenil Hanım “Benim pandemim biraz daha uzun soluklu” dediniz. Bu uzun soluklu pandemiye son vermeye nasıl karar verdiniz?
Ayşenil Şamlıoğlu: Reha ile ferdî dostluğumuzun haricinde birbirimizi teatral manada da âlâ tanıyan iki sanatçıyız. ötürüsıyla Reha partner, teklif Işıl Kasapoğlu’ndan geldiğinde ve Ionesco da özel olarak sevdiğim müelliflerden olunca bu uzun pandemiyi ortadan kaldırmakta beis görmedim. Ayrıyeten pandemi kaideleri o denli bir şeye sürüklüyor ki sizi kabuğunuzdan çıkmanız gerektiğini düşünüyorsunuz. Ki oynadığımız oyun da kendi kabuğunun içine çekilen bir kaplumbağa ve salyangozun hikayesi aslında. ötürüsıyla ben de kabuğumu kırmamın vaktinin geldiğini düşündüm.
Oyun hem iki kişi içindeki problemi açısından birebir vakitte dünya hâli açısından fazlaca yeni. niye sıhhatsiz bir ilginin içerisinde debelenip dururuz?
Ayşenil Ş: Benim de başıma gelmedi değil… Herkes bu tıp kayalara bir sefer toslar. Son vakit içinderda epey örneği veriliyor ya kurbağanın… Sıcak suya atsan zıplayacak fakat soğuk suda yavaş yavaş ısıtınca haşlanıncaya kadar aşağıda hoş güzel oturuyor. Galiba biraz Stockholm sendromuna kapılmış kurbağaya dönüyoruz kimi alakalarda.
Reha Ö.: Çok entelektüel laflar ediyor bizim karakterler, bir taraftan da “Bak ben hâlâ yaşıyorum” dedirten saçma tartışmaların arasındaler. hayatımız üzere. Benim hayatımda da bu biçimde şeyler oldu. Hepimizin olduğu üzere.
“Müşfik Kenter’in karşısında Orhan Veli şiirlerini içime içime okudum”
“Bir Garip Orhan Veli” ile de izliyoruz sizi…
Reha Özcan: 11 yaşımda tanıştım Orhan Veli’yle ve 17 yaşıma kadar şiirleri başucumdaydı. Konservatuvara girmedilk evvel 80’de Müşfik Hoca oynuyordu. Konservatuvar imtihanına ana parçalarımın haricinde üç Orhan Veli şiiriyle katıldım Ve Müşfik Kenter de heyetteydi. Müşfik Kenter jürideyken ben Orhan Veli şiirlerini içime içime okudum. Murathan Mungan’ın “Yalnız Bir Opera” şiirini yapmak istedim. “Madem ki şiir yapmak istiyorsun, niye Orhan Veli yapmıyorsun” dedi. Seyahat o gece başladı.
“Kadınların idareye girdiği her alan ışıldıyor”
İstanbul Kent Tiyatroları’nda bir bakılırsav değişikliği yaşandı. Genel Sanat Direktörü Ayşegül İşsever oldu. Bu nazaranvi yapmış epey az bayandan biri olarak ne söylemek istersiniz?
Ayşenil Şamlıoğlu: Ayşegül İşsever, bu esaslı tiyatronun bedelli oyuncularından biri. Her şeydilk evvel yürek dolusu muvaffakiyet diliyorum. Biz bayanların devreye girdiği, idareye girdiği her alan bence daha fazla ışıldıyor. Ben direktör olarak topluma söylemek istediğim cümleleri içeren, o cümleyi tabir eden oyunları seçip, yönetmişimdir. Bayanların idarede daha epeyce kelam sahibi olduğu ülkelerde görüldüğü üzere sistem daha verimli çalışıyor. Ayşegül İşsever’in bu kapsayıcılıkla yıllardır emek verdiği kurumunu başarılı dönemlere taşımasını diliyorum.